บทที่ 5 นี้เราจะเริ่มเข้าสู่จุดที่ "ความจริง" กับ "เงา" เริ่มเบลอ… และอคินจะเริ่มตั้งคำถามว่า เขายังเป็นตัวเองอยู่ไหม
บทที่ 5: สิ่งที่ไม่หายไปแม้ยามหลับตา
เช้าวันถัดมา อคินสะดุ้งตื่นพร้อมเหงื่อเย็นที่ไหลซึมทั่วแผ่นหลัง
ฝันนั้นยังคงฝังแน่นในหัว ภาพ “เขาอีกคน” ยืนอยู่ในห้องสีดำ เงียบงันและยิ้มเยาะเย้ย
แต่สิ่งที่ทำให้อคินสั่นไปทั้งตัว...คือรอยแผลเล็กๆ ตรงมุมปากของอีกฝ่าย ซึ่ง เหมือนกับแผลสดที่เขาเพิ่งเผลอไปกัดโดนเมื่อคืนจริงๆ
เขาพุ่งไปที่กระจกในห้องทันที
ภาพสะท้อนของเขา…นิ่ง
ไม่มีอะไรผิดปกติ
แต่เมื่อเขาเดินออกมา แล้วหันกลับไปอีกครั้ง…
เงาในกระจก "กระพริบตา" ช้ากว่าเขาไปหนึ่งจังหวะ
ณิชมนนัดเขาที่คาเฟ่เงียบๆ ในย่านเก่า สายตาเธอเริ่มคล้ำลงคล้ายคนอดนอนมาหลายวัน
“มันเริ่มแล้วใช่ไหม?” เธอถามตรง
อคินไม่ตอบ แต่แค่พยักหน้าเบา ๆ
เธอส่งภาพกล้องวงจรปิดจากโกดังเมื่อวันก่อนให้เขาดู
“ภาพนี้ถ่ายตอนเราอยู่ในโกดัง…ดูดี ๆ นะ”
ในวิดีโอ…อคินยืนอยู่หน้ากระจก แต่เงาสะท้อนของเขา…กำลัง ‘หันหน้าไปอีกทาง’
หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน
อคินเริ่มพบความผิดปกติในชีวิตประจำวันเล็กๆ น้อยๆ
รองเท้าในห้องถูกวางสลับข้าง
จานข้าวที่เขาจำได้ว่าไม่ได้แตะ กลับมีคราบอาหาร
โทรศัพท์ของเขามีบันทึกเสียงตอนตีสาม…แต่เขาไม่เคยกดอัด
เสียงนั้นกระซิบแผ่วเบา...
“อีกไม่นาน...”
คืนนั้น ขณะที่เขากำลังจะเข้านอน อคินได้ยินเสียงบางอย่างในห้องน้ำ
เสียงแปรงฟัน
แต่เขาอยู่คนเดียว…
เขาเดินช้าๆ ไปที่ประตูห้องน้ำ เสียงนั้นยังคงดังอยู่
เขาเอื้อมมือไปจับลูกบิด
บีบมันแน่น
ค่อยๆ เปิดประตูออก
ในกระจกหน้าอ่างล้างหน้า มีเงาของเขา…ยืนแปรงฟันอยู่
แต่ตัวเขา…ยังยืนอยู่หน้าประตู
เงานั้นหยุดทันทีเมื่อเห็นเขา
แล้วยิ้มให้
รอยยิ้มกว้างจนผิดธรรมชาติ เหมือนปากจะฉีกไปถึงแก้ม
จบบทที่ 5
จากนี้ เรื่องจะเริ่มเล่นกับ "ตัวตน" และ "ความจริง" มากขึ้นเรื่อยๆ – มีบางอย่างกำลังสลับโลกกับอคินอย่างช้าๆ…ทีละชิ้น ทีละวัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments