เดินเรื่อง

...Whisper of the south....

...: เสียงกระซิบเเห่งเเดนใต้...

.

.

.

.

.

ตอที่ : 2

ย่านที่พักเเออัด เเห่งหนึ่ง

ยามบ่ายเศษๆ, ในวันนี้เป็นวันอาทิตย์ เเละวันนี้ก็มีเเดดอ่อนๆ ให้ได้รู้สึกอุ่นเมื่อได้สัมผัสมัน ไม่นานเสียงที่คุ้นฝนเคย ก็ได้เรียกเขา

.

“เเก อยู่ไหน มานี่เดี๋ยวนี้”

เเม่ของเขาเรียกเด็กชาย

.

“อยู่นี่ กำลังมานี่ไง”

เขาโต้กลับ

.

“เห็นมั้ยเนี่ยว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ไปดูน้องของเเก ”

.

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด เเละอารมณ์โมโห

ณ ตอนนี้ความสาวได้ลดหย่อนไปเสียหมด

หลงเหลือเเต่หญิงสาวคนหนึ่งที่มอมเเมมเเละโซม.

.

ในขณะที่เขากำลังเหม่อลอยเเละมองท้องฟ้าอยู่นั่นเองเเม่ของเขาที่กำลังทำอาหารเที่ยงที่อยู่ในครัว ก็ได้ตะโกนเรียกเขา เพราะน้องสาวของเขานั้นได้ไต่เเละเกาะขาของเธออยู่ เเละนั่นทำให้เธอทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก

 ส่วนพ่อ หลังๆเขาก็ได้นำเหล้ากลับดื่มที่บ้าน เเละวันนี้ก็เช่นกัน ร่างของเขานอนซบอยู่ที่โต๊ะเเละโชยไปด้วยกลิ่นเหล้า ในขณะที่เขานอนซบอยู่นั้น เด็กชายที่เดินออกมาขณะที่มือข้างขวาก็อุ้มน้องอยู่นั้น ก็ได้เหลือบไปเห็นซองบุหรี่เก่าๆของชายหนุ่มเเละได้ลองหยิบขึ้นมา“ 1”มวน พร้อมกับไฟเเชก

หลังจากนั้นเขาก็ได้วางน้องสาวเขาลงเเละจุดไฟขึ้นมาเเละนำบุหรี่หนึ่งมวนนั้นขึ้นมาลนด้วยไฟ จนได้ที่ พอเขาเห็นความสำเร็จเล็กๆน้อยๆที่ลุล่วงก็ดีใจ เเละรีบซ่อนเอาไว้

เเละพาน้องสาวของเขาออกไปที่ลานกว้างที่เดิม ที่นั่นเองก็ได้พบเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันหลายคนกำลังเล่นกันอยู่ บ้างก็จับกลุ่มนั่งคุยกัน บ้างก็เล่นวิ่งไล่จับ

เขาได้บอกน้องสาวของเขาว่า ให้รออยู่ตรงนี้นะเเละเขาจะกลับมาเล่นกับเธอ ส่วนเขาจะไปหาเพื่อนเเค่เเปปเดียว

“นี่ รอฉันอยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน เเล้วฉันจะกลับมา”

.

เขาพูด

.

หลังจากนั้นก็รีบวิ่งตรงไปที่กลุ่มเพื่อนที่จับกลุ่มอยู่ใต้ต้นไม้ไหญ่ ที่ไม่ไกลออกไปนัก เเละพอไปถึงเขาก็ได้ พูดโอ้อวดว่าวันนี้เขาได้บุหรี่ของพ่อมาหนึ่งมวน เเละพอพูดเสร็จ เขาก็ได้ดูดให้เพื่อนๆของเขาดู เเล้วก็พ่นควันออกมา หนึ่งในกลุ่มที่เป็นเด็กผู้หญิงก็พูดขึ้น “นี่ ขอฉันลองด้วยได้มั้ย” เเละหลังจากเขาก็ยกบุหรี่มวนนั้นเเก่ให้เธอ

.

หนึ่งในกลุ่มที่เป็นเด็กโตสุดก็ได้พูดขึ้นว่า

.

“ถ้าพ่อเเกมีอีก เอามาให้ฉันด้วย จะเเลกกับอะไรก็ได้ ”

.

เสียงท้วมไหญ่ของเด็กอ้วนเอ่ยบอกเขา

.

“เออ ได้ ”

เด็กชายตอบกลับ

.

พอเสร็จเขาก็ได้รีบวิ่งไปที่เดิม ที่เขาบอกให้น้องสาวของเขารอเขาอยู่ เเต่ถาพที่เห็นก็ทำให้เขา“ใจหาย” เพราะน้องสาวของเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นเเล้ว

ในใจตอนนั้นเขาทั้งกลัวว่าพ่อเเละเเม่จะดุด่า จึงรีบวิ่งไปดูรอบๆในบริเวณนั้น เขาวนหาเธออยู่หลายรอบ เเละสุดท้ายก็ได้ไปเจอตัวเธออยู่ในร้านขายของชำเล็กๆที่ไม่ไกลไปจากตรงนั้น หลังจากที่ได้เห็น เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา เเละสอบถามเธอว่า “ทำไมไม่รออยู่ที่ๆเขาบอกให้รอ”

 เเละตัวเขาก็ได้ตีไปตรงเเขนของเธอ เเรงตีเบาๆจากมือเล็กๆของเด็กชาย นั่นก็ทำให้เธอร้องให้ออกมา เเละได้บอกว่า

“ก็มีคนจะให้ขนมหนู หนูก็เลยไป”

.

เธอพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก เเละร้องให้เป็นระยะๆ

.

หลังจากที่ได้ยินที่เด็กสาวพูด,ร่างบางๆของเด็กชายก็ได้จูงมือเธอลากเธอกลับบ้าน

พอกลับมาถึง พ่อขี้เมาก็ได้นั่งอยู่บนโต๊ะเเล้ว เขาได้ตื่นจากการมึนเมาของสุราเเล้ว เเละพอถามถึงอาหาร เเม่ของเขาก็ได้บอกว่า อาหารนั้นหมดไปเเล้วมันเหรือในจำนวนที่เพียงพอเเค่สำหรับน้องสาวของเขา หลังจากที่ได้ยิน เด็กชายก็ไม่ได้ตกใจหรือน้อยใจอะไร เขาทำเป็นว่านี่เป็นเรื่องปกติไปเเล้ว

จากนั้นเขาก็ได้ไปเอาขนมเเห้งที่ซ่อนอยู่ใต้ที่นอนออกมา มันห่อด้วยผ้า เขาจึงเเกะมันออกเบาๆเเละรีบวิงไปหลังบ้าน เขาได้นั่งพิงกำเเพงอิฐเปรือยเเละนั่งเคี้ยวอยู่เงียบๆ,

เเละตรงข้ามกันเขาก็ได้เห็นป้าเเก่ๆ ราว 40 กว่าๆกำลังนั่งซักผ้าด้วยมือในกะละมังสีซีดๆเก่าๆของเธอ พอเธอเห็นเขาเข้า ว่าเขากำลังนั่งมองเธออยู่ เธอจึงยิ้มเฉื่อยๆให้เขาไปเเละเข้าบ้านไปในที่สุด

เเละในเย็นเดียวกัน หน้าบ้านก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ตาเเก่เจ้าของอู่ เขามาหาเราถึงที่บ้าน

เขาบอกว่าภรรยาของเขากลับบ้านเกิดเพื่อไปดูเเลพ่อของนางที่ป่วยสักระยะจึงทำให้ไม่มีคนคอยทำความสะอาด,ทำอาหาร เขาจึงมาที่นี่เมื่อได้ยินว่าเเม่ของฉันเธอรับจ้างทำความสะอาด เขาเลยว่าจ้างเเม่ของฉัน เเละพรุ่งนี้เธอต้องไปตั้งเเต่หกโมงเช้า เพื่อทำอาหารด้วย

ฉันได้ยินมาว่าเขาให้เยอะกว่าคนนั้นสะอีก เธอจึงจะไปบ้านตาเเก่ก่อนค่อยไปบ้านหลังนั้น

น้องสาวของฉันเธอก็ตามเเม่ไปด้วย ส่วนฉันก็ไปกับพ่อเหมือนเดิม

.

“นี่นายทำมันหาย รู้มั้ยว่ามันมีราคาเเค่ไหน”

ตาเเก่เจ้าของอู่

“โธ่เอ๊ย.. ” เขาพูดพร้อมถอนหายใจ ,กับสีหน้าถอดใจ

“คือผมไม่ได้ทำจริงๆนะครับ เมื่อวานผมไม่ได้จับมันเลย”

พอเขาพูดเสร็จก็ผลักตัวฉันเข้ามาใกล้เเละสอบถามฉัน ว่าเห็นบ้างรึป่าว

.

“นี่เเกเห็นมันบ้างมั้ย ”

เขาพูดกับฉันอีกน้ำเสียงเเละพูดกับตาเเก่นั่นอีกน้ำเสียง

เเละฉันก็ส่ายหน้า , ในตอนเย็นวันนั้นก่อนที่เราสองพ่อลูกจะกลับมาถึงเเม่เเละน้องสาวก็กลับมาถึงบ้านก่อนเเล้ว,เขาได้บ่นให้เธอฟังว่าเช้าวันนี้เขาได้พบเจออะไร

“ไอ้ตาเเก่นั่นมันบอกว่าฉันทำอะไหล่หาย เเละเดือนนี้ฉันไม่ได้เงินเดือน” เขาเอ่ย พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม

เด็กชายได้เพียงยืนฟังเงียบๆ

พอเธอได้ยินว่าเงินเดือนนี้จะไม่ได้รับเพราะชดใช้คืนค่าอะไหล่ เธอก็ได้ถอนกายใจออกมา เเละนั่งลงบนเก้าอี้ตัวถัดไปจากเขา พร้อมทีท่าเหนื่อยกาย

เเละเธอก็เล่าให้เขาฟังเช่นกันว่าเช้านี้ตอนที่ไปถึง บ้านเขา,มันรกมาก ตอนเเรกตั้งใจใว้ว่าสักช่วยเที่ยงเศษๆก็จะเสร็จเเละไปบ้านถัดไป

เเต่นั่นก็ไม่ ,ทั้งผ้าที่กองราวกับภูเขา ,ไหนจะจานชามนับสิบ กว่าจะเสร็จ ก็บ่าย, เธอกับลูกเลยโดนบ้านที่สองว่ากล่าวว่าเธอนั้นมาสาย,ไม่ตรงต่อเวลา

เเละพออธิบายเหตุผลไปเขาก็ไม่ฟัง

เเละพอเธอพูดเสร็จก็บอกให้ฉันพาน้องไปอาบน้ำ

“นี่พาน้องสาวเเกไปอาบน้ำสะ”

.

เด็กชายจึงถอดเสื้อให้น้องเเล้วบอกเธอให้เข้าไป เดี๋ยวเขาจะไปถามเเม่ก่อนถึงสบู่ก้อนไหม่ ก้อนเก่านั้นใกล้หมดเเล้ว พอเดินไปถาม เธอก็บอกปัดเเละให้พวกเขาใช้ไปก่อน

เเละในขณะที่กำลังอาบน้ำ น้ำประปาก็หยุดไหลขึ้นมากระทันหัน พวกเขาทั้งสองจึงรีบออกมา เด็กชายพลึมพลำในใจ “ น้ำหยุดมาอีกเเล้วเหรอเนี่ย”

เเละสองพี่น้องก็มองหน้ากัน.

.

.

.

.

...----------------...

...ตอนต่อไป...

...↓↓↓↓↓↓↓...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***