คนจอมกวน

ต่อ

เชน"ผมไม่ได้รอเค้าสักหน่อย"

ตัด

เช้า

เชนนั่งรอทิณจนเผลอหลับไปเชนรู้ตัวเองอีกทีก็ตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตัวเอง

เชน"(ทำไมได้มานอนในห้องล่ะ)

เชน" จำได้ว่าเมื่อคืนเผลอหลับไปอยู่ข้างล่างนิ"

ทิณ" ตื่นแล้วหรอ"

ทิณ" ทำไมเมื่อคืนได้ไปนอนอยู่ข้างล่างล่ะ"

เชน"เอ่อ... ทำไมผมมานอนในห้องอ่ะ"

ผมถามคนที่ยื่นอยู่ตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังรอคำตอบจากผมในสิ่งที่เค้าถามผมไปแต่ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบแล้วถามคนตรงหน้าขึ้นและหวังว่าเค้าจะตอบผม

ทิณ" ฉันอุ้มนายขึ้นมาเองล่ะ"

เชน"อ้อ~"

ทิณ" เดี๋ยว​ นายยังไม่ตอบฉันเลยนะว่าทำไมนายถึงได้ไปนอนข้างล่างนั้น"

เชน"เอ่อ...คือว่า"

ทิณ"ว่า"

เชน"คือว่า...ผมแค่ไปนั่งเล่นเลยเผลอหลับไปนะ"

ท​ิ​ณ​"หรอ"

เชน"ถามผมทำไมหรอ"

ท​ิ​ณ​"ป่าว​ ฉันแค่คิดว่านายรอฉันอยู่ซะอีก"

เชน"ทำไมผมต้องรอคุณด้วยล่ะ"

ท​ิ​ณ" ก็ไม่รู้สิ"

เชน" ชิ"

ท​ิ​ณ" ช่างเถอะลงไปกินข้าวได้แล้ว"

เชน" อือ"

ท​ิ​ณ" งั้นก็ลุกสิ"

เชน" รู้แล้วน่า"

ผมกำลังจะลุกแต่อยู่ๆผมกับถูกทิณอุ้มขึ้นซะงั้น​ ตอนนี้ทิณอุ้มผมอยู่ผมมองไปที่ใบหน้าเค้าไม่อยากจะเชื่อเลยพอดูดีๆและพออยู่ใกล้เเล้วสังเกตเค้าดีๆเค้าหล่อมากเลยนะผมมองเค้าอยู่นานจนต้องตื่นจากผวังด้วยเสียงของทิณที่เรียกผมขึ้น

 ทิณ" นี่! เชน"

เชน"คะ... ครับ"

ท​ิ​ณ​"เหม่ออะไรของนาย" //ยังอุ้มเชนอยู่

เชน"เห้ย! แล้วนี้นายทำอะไรเนี่ย"

ท​ิ​ณ​"ก็อุ้มนายอยู่ไง"

เชน"วางผมลงเลยนะ"

ท​ิ​ณ​"ทำไมล่ะ"

เชน"เดินเองได้"

ท​ิ​ณ​"ไม่ล่ะ​ กว่านายจะเดินลงไปได้อาหารคงไม่อร่อยพอดี"

เชน"หรอ​ เมื่อก่อนไม่เห็นว่าแบบนี้นิ"

ท​ิ​ณ" นั้นมันเมื่อก่อน"

ทิณพูดจบก็อุ้มเชนลงมาข้างล่างป้าแม่บ้านที่เห็นทิณอุ้มเชนลงมาจึงเข้าไปถาม

แม่บ้าน" คุณหนูคุณเชนเป็นอะไรหรอคะ"

ท​ิ​ณ" ป่าวหรอกครับ เค้าเเค่เหนื่อย"//มองมาที่เชน

แม่บ้าน" อ้องั้นหรอค่ะ//ยิ้ม"

แม่บ้าน" งั้นป้าไม่กวนแล้วค่ะ"

ท​ิ​ณ" ครับ" //ยิ้ม

เชน" เห้ย! นี้นายพูดอะไรของนายเนี้ย"

เชน"เดี๋ยวป้าเค้าก็เข้าใจผิดหรอก"

ท​ิ​ณ​"แล้วไงล่ะ"เดินไปที่โต๊อาหารและวางเชนลง

ทิณ" กินเร็ว"

เชน"อือ"

เชนมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะอาหาร​ที่เต็ม​ไปด้วยอาหารเช้าที่ป้าแม่บ้านทำหลายอย่าง

ทิณเห็นเชนกินข้าวและมองเชนจนเผลอคิดอะไรไปเรื่อย

" ทำไมฉันพึ่งมารู้นะว่านายน่ารักขนาดนี้"

"ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปให้ใครหรอกเชน"

เชน"จะกินมั้ยข้าว"

เชน" มองอะไรนักหนา"

ท​ิ​ณ​"มองคนตรงหน้าไง"

เชน​"☺️

ท​ิ​ณ" ยิ้มอะไร"

เชน" ป่าว"

ท​ิ​ณ" หรอ

เชน"ใช่"

เชน"กินข้าวได้แล้ว"

ทั้งสองคนนั่งกินข้าวกันและพูดคุยกันเชนก็นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนของเค้าจะบินกับมาไทยเลยอยากจะไปรับเชนจึงขอทิณเพื่อไปรับเพื่อนของตนเชนนั่งทานข้าวดับทิณจนหมดแล้วก็พูดเรื่องจะไปรับเพื่อนให้ทิณรู้

เชน" นี้นาย"

ท​ิ​ณ" มีไรอ่ะ"

เชน​"วันพรุ่งนี้ฉันขอไปรับเพื่อนได้ป่ะ"

ท​ิ​ณ​"ที่ไหน"

เชน"สนามบิน"

เชน"ตกลงให้ไปมั้ย"

ท​ิ​ณ​"ไม่"

เชน​"ทำไมอ่ะ"

เชน"ผมไม่ได้เจอเพื่อนมาเป็นปีกว่าแล้วนะ"

ท​ิ​ณ​"มันอันตราย"

เชน"มันอันตราย​ตรงไหนล่ะ"

เชน"นายยังไม่เคยให้ผมออกจากบ้านด้วยซ้ำใครมันจะกล้าทำอะไรล่ะ"

เชน" นายทำตัวอย่างกะไปก่อเรื่องกับใครมานั้นแหละ"

ท​ิ​ณ" ช่างเหอะน่า"

ท​ิ​ณ" ยังไงฉันก็ไม่ให้นายไป"

เชน" มันจะมากไปแล้วนะ"

เชน" ยังไงฉันก็จะไป"

ท​ิ​ณ​"จะไปให้ได้ใช่มั้ย"

เชน"ใช่"

ท​ิ​ณ" ได้​ แต่นายต้องทำตามที่ฉันบอก"

เชน" ก็ได้"

ทิณ" ฉันจะให้นายไปแต่ต้องพาการ์ดไปด้วย​ 1​ คน

ทิณ"อีกอย่างหนึ่งนายต้องเรียกฉันว่าพี่ทิณ"

เชน"เดี๋ยวนะที่ต้องพาการ์ดไปนี้รัยได้แต่ทำไมต้องเรียกนายว่าพี่ด้วยล่ะ"

ท​ิ​ณ​"ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องเรียก"

เชนที่ยื่นคิดอยู่ก็ตัดสินใจได้ว่าจะต้องเรียกทิณว่าพี่เพื่อที่ตัวเองจะได้ไปรับเพื่อนสุดสนิทของเค้า

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จบไปอีกตอนแล้วค่ะทุกคนเป็นไงบ้างสนุกบ้างมั้ยเข้ามาอ่านกันเยอะๆนร้าาา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***