ลั่วชิง ep. 1

╭∩╮เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด..╭∩╮

..เพิ่มเติม.. / หรือ + เเละ .... เงียบ - โดนพูดตัด (...) ความคิดในใจ เช่น (คนอ่านน่ารักจัง) ~ เสียงลากยาว ☺ สีหน้า

ヘหน้าผาヘ

..กลุ่มคนจ้องเขม็งหมายเอาชีวิต.ยืนห้อมล้อมชายหนุ่มที่กำลังจนมุมอยู่หน้าผาสูงชันคล้ายจะบีบให้ชายหนุ่มโดดลงไป..

ลั่วชิง :นายเอก📿

พวกเจ้า..! อย่าขยับเข้ามานะ!!//มองลงไปล่างหน้ผาสลับกับกลุ่มคนอย่างหวาดกลัว

เจินอวี๋🌪

ท่านพี่..เป็นอย่างไรของขวัญที่ข้าตอบเเทนท่านน่าสนุกใช่ไหมหละ

ลั่วชิง :นายเอก📿

เสี่ยวอวี๋เจ้าเล่นอะไร.. คนพวกนี้เจ้าจ้างมาหลอกข้าหรอ//ผ่อนคลายลงหลังเห็นคนตรงหน้าปรากฏตัว

เจินอวี๋🌪

ใช่~..เเต่คนพวกนี้ข้าจ้างมาสังหารท่านตังหากหละ!//😏

ลั่วชิง :นายเอก📿

เจ้าล้อเล่นอะไรอยู่เสี่ยวอวี๋ ข้าไม่มีอารมณ์มาเล่นกับเจ้าน่ะ!//ความกลัวกลับมา

เจินอวี๋🌪

อาจื่อ~! ออกมาอำลาสามีเจ้าครั้งสุดท้ายหน่อยสิ

อวิ๋นจื่ออัน🌼

//เดินมายืนข้างเจินอวี๋+หลบตานายเอก

เจินอวี๋🌪

หลังท่านจากไป..ไม่ต้องห่วงภรรยาท่านข้าจะดูเเลเป็นอย่างดีเลยหละ//😏+ยื่นมือไปโอบเอวหญิงสาว

ลั่วชิง :นายเอก📿

อาจื่อ.! เพราะอะไรกัน!!เหตุใด....

อวิ๋นจื่ออัน🌼

เพราะข้าไม่เคบรักท่านอย่างไรหละ!.. ข้าเเค่ต้องการทรัพย์สมบัติอันมากมายของท่าน!

ลั่วชิง :นายเอก📿

//หน้าชา+น้ำตาคลอ

เจินอวี๋🌪

จัดการเขาซะ!!//สั่งกลุ่มคน

ลั่วชิง :นายเอก📿

ไม่ต้อง!!//จ้องเขม็งด้วยสีหน้าโกรธเเค้น+หน้าตาไหลร่วง

เจินอวี๋🌪

ช้าก่อน//🖐ตกมือสั่งกลุ่มคน

ลั่วชิง :นายเอก📿

จำหน้าข้าไว้ให้ดีหละ~! หลังข้าจากไป..จะกลายเป็นวิญญาณร้ายตามหลอกหลอน~ทำให้ชีวิตของพวกเจ้าพังพินาศต*ายอย่างไม่มีที่ฝังเเน่นอน!!!//หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

เจินอวี๋🌪

ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นเเน่นอน..!

ลั่วชิง :นายเอก📿

จำไว้ให้ดีหละ~!//กระโดดลงหน้าผา

อวิ๋นจื่ออัน🌼

(ลั่วชิงชาตินี้เป็นข้าที่ผิดตาท่าน)//น้ำตาคลอ

ตุ้มม!!//เสียงร่างชายหนุ่มตกลงสู่น้ำ

ลั่วชิง :นายเอก📿

(หากข้ารอดไปได้จะต้องทวงคืนของของข้าทุกอย่างเเละทำให้พวกเจ้าต*ายอย่างไร้ที่ฝัง!)//หลังนึกจบพยายามว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำ

จางหลินเฉิน🍂

พี่ชาย..!พี่ชาย..!//เขย่าตัวร่างที่นอนเกยตื้นอยู่

ลั่วชิง :นายเอก📿

//สำลักน้ำออกมา

จางหลินเฉิน🍂

พี่ชาย!..ท่านเป็นอย่างไรบ้างเหตุใดมาติดอยู่ต้นเหมยนี้ได้

ลั่วชิง :นายเอก📿

//ลืมตามองไปรอบๆ

จางหลินเฉิน🍂

พี่ชาย.!//พูดจบก็ไออย่างหนัก

ลั่วชิง :นายเอก📿

//รู้สึกตัว

ลั่วชิง :นายเอก📿

ข้ายังไม่ต*ายหรอกหรือ//มองสำรวจร่างกายตัวเอง

จางหลินเฉิน🍂

ใช่! ท่านยังไม่ต*ายเเล้วท่านลอยมาจากที่ใด

ลั่วชิง :นายเอก📿

ขอถามท่านผู้ช่วยชีวิตที่นี่คือ~....

จางหลินเฉิน🍂

ที่นี่คือชนบทเเถบชาลเมืองหลวง

จางหลินเฉิน🍂

มา..ท่านไปพักในบ้านข้าก่อน//พยุงชายหนุ่มขึ้น

ลั่วชิง :นายเอก📿

อืม..

จางหลินเฉิน🍂

ท่านพอเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่ท่านมาอยู่เเม่น้ำนี่ได้อย่างไร

ลั่วชิง :นายเอก📿

ข้าไม่ปิดบังท่าน..ข้าถูกภรรยาเเละชู้รักของนางจะสังหารข้าเพื่อเเย่งทรัพย์สมบัติข้าจึงกระโดดลงหน้าผาหวังรักษาชีวิต

จางหลินเฉิน🍂

ภรรยาของท่านนี่!..โหดเหี้ยมยิ่งนัก

ลั่วชิง :นายเอก📿

เเล้วเหตุใดท่านถึงตั้งเรือนอยู่ข้างเเม่น้ำเเห่งนี้

จางหลินเฉิน🍂

ไม่ปิดบังท่านข้าถูกเเม่เลี้ยงใส่ร้ายเเละส่งข้าให้มาอยู่ชนบทกับกับป้าของนาย ป้าคนนี้ใส่ร้ายข้าสารพัดเเล้วข้าโดนสามีของนางจับโยนลงเเม่น้ำที่กำลังไหลเชี่ยวทำให้พัดข้ามาตัดอยู่ต้นเหมยเเห่งนี้เช่นกันกับท่าน

จางหลินเฉิน🍂

โชคดีได้สามีภรรยาชราใจดีรับเลี้ยงไว้

ลั่วชิง :นายเอก📿

อดีตของท่าน~...รันทดกว่ายิ่งนัก

จางหลินเฉิน🍂

//ไอขึ้นมาอย่างหนัก

จางหลินเฉิน🍂

//เหลือบดูมือ

ลั่วชิง :นายเอก📿

นี่!...เลือด!!//ตกใจ

จางหลินเฉิน🍂

ไม่ต้องห่วง..ข้าไม่เป็นอะไร//เช็ดมือเลือดที่ติดอยู่มือออก

ลั่วชิง :นายเอก📿

ท่านเคยไปรักษาที่โรงหมอบ้างหรือไม่

จางหลินเฉิน🍂

กว่าข้าจะมีเงิน..โรคนี้ก็รักษาไม่ได้เสียเเล้ว//สีหน้าเศร้าลง

ลั่วชิง :นายเอก📿

//มองชายหนุ่มอย่างเห็นใจ

. .

1เดือนผ่านไป

“จางเหลียน"อาการป่วยทรุดลงอย่างรวดเร็ว

จางหลินเฉิน🍂

//ไออย่างหนัก

ลั่วชิง :นายเอก📿

เจ้าดื่มยาก่อนสิ//จะป้อนยาชายหนุ่ม

จางหลินเฉิน🍂

ข้าไม่ดื่มเเล้ว...//หันหน้าหนีชามยา

ลั่วชิง :นายเอก📿

จะพูดว่าไม่ดื่มได้อย่างไร

จางหลินเฉิน🍂

ร่างกายข้าไม่ไหวเเล้วข้ารู้ตัวข้าดี.....ท่านอย่ายื้อข้าอีกเลย//พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนเเรง

ลั่วชิง :นายเอก📿

//สะตั้นไป+น้ำตาคลอ

จางหลินเฉิน🍂

ท่านเอามือมานี่สิ

ลั่วชิง :นายเอก📿

//ค่อยๆยื่นมือให้ชายหนุ่ม

จางหลินเฉิน🍂

//ถอดกำไล+สวมให้อีกฝ่าย

จางหลินเฉิน🍂

ลั่วชิง :นายเอก📿

ของสำคัญเช่นนี้เจ้าจะให้ข้าได้อย่างไร..//จะถอด

จางหลินเฉิน🍂

หากท่านถอดข้าจะโกรธท่านเเน่

ลั่วชิง :นายเอก📿

ได้ๆ~....ข้าไม่ถอดๆ งั้นเจ้ากินยาก่อนสิ//ส่งยิ้มให้อีกฝ่าย

จางหลินเฉิน🍂

พยุงข้าไปข้างนอกหน่อย..

ลั่วชิง :นายเอก📿

ได้....//พยุงชายหนุ่มยืนขึ้น

. .

จางหลินเฉิน🍂

ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับท่านข้ามีความสุขยิ่งนัก..//เดินโซเซเข้าหาต้นไม้โดยทิ้งอีกฝ่ายยืนมองอยู่ ห่างๆ

ลั่วชิง :นายเอก📿

//ยืนมองอย่างเป็นห่วง

จางหลินเฉิน🍂

พี่ลั่วท่านรับปากข้าสักเรื่องได้หรือไม่//หันกลับมามองชายหนุ่ม

ลั่วชิง :นายเอก📿

ได้..เจ้าพูดมาสิ

จางหลินเฉิน🍂

ใช้ชีวิตต่อไปให้ดี..หากท่านไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อเพื่อใครโปรดใช้ชีวิตต่อไปเพื่อข้า..//ยิ้มบางๆให้ชายหนุ่ม

จางหลินเฉิน🍂

ท่านเเม่มารับข้าเเล้ว....//มองไปยังต้นไม้+เดินเข้าหาต้นไม้อย่างโซเซ

ลั่วชิง :นายเอก📿

เรากลับบ้านกันเถอะเจ้าออกมา-//พูดยังไม่จบประโยค

ตุ้บ.......!!//ชายหนุ่มล้มลงข้างต้นเเล้วเเน่นิ่งไป

ลั่วชิง :นายเอก📿

จางหลินเฉิน.!!!!//รีบวิ่งมาดู

จางหลินเฉิน🍂

//กลายเป็นร่างไร้ลมหายใจไปเเล้ว

ลั่วชิง :นายเอก📿

เจ้าอย่างล้อข้าเล่นสิ.!//เขย่าตัวร่างไร้ลมหายใจตรงหน้า

. .

ชายหนุ่มขุดถมโลงศพท่ามกลางบรรยากาศที่มืดมิด

ลั่วชิง :นายเอก📿

จางหลิงเฉิน...ครานี้เจ้าได้พักผ่อนอย่างสงบเเล้วนะ//ร้องไห้

ลั่วชิง :นายเอก📿

ในเมื่อเจ้าชอบต้นไม้ตรงนี้ข้าจะฝังเจ้าไว้ตรงนี้...รอวันที่ข้าชำระเเค้นของเราสำเร็จ ข้ารับปากจะพาเจ้ากลับไปเเน่นอน//ยิ้มพลางน้ำตาไหล

. .

. จบตอน .

🍂🌪

เป็นเรื่องเเรกที่เเอดมีกำหนดการเนื้อเรื่องเป็นอย่างดี

🍂🌪

ไม่มั่นใจเลยว่าจะทำออกมาในระดับที่ดีหรือปล่าว

🍂🌪

เเต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังจะเขียนหรือกำลังตันไม่รู้จะเขียนต่อยังไงอยู่นะคะ😘☺💌

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ