ลั่วชิง
ep. 1
╭∩╮เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด..╭∩╮
..เพิ่มเติม..
/ หรือ
+ เเละ
.... เงียบ
- โดนพูดตัด
(...) ความคิดในใจ เช่น (คนอ่านน่ารักจัง)
~ เสียงลากยาว
☺ สีหน้า
..กลุ่มคนจ้องเขม็งหมายเอาชีวิต.ยืนห้อมล้อมชายหนุ่มที่กำลังจนมุมอยู่หน้าผาสูงชันคล้ายจะบีบให้ชายหนุ่มโดดลงไป..
ลั่วชิง :นายเอก📿
พวกเจ้า..!
อย่าขยับเข้ามานะ!!//มองลงไปล่างหน้ผาสลับกับกลุ่มคนอย่างหวาดกลัว
เจินอวี๋🌪
ท่านพี่..เป็นอย่างไรของขวัญที่ข้าตอบเเทนท่านน่าสนุกใช่ไหมหละ
ลั่วชิง :นายเอก📿
เสี่ยวอวี๋เจ้าเล่นอะไร.. คนพวกนี้เจ้าจ้างมาหลอกข้าหรอ//ผ่อนคลายลงหลังเห็นคนตรงหน้าปรากฏตัว
เจินอวี๋🌪
ใช่~..เเต่คนพวกนี้ข้าจ้างมาสังหารท่านตังหากหละ!//😏
ลั่วชิง :นายเอก📿
เจ้าล้อเล่นอะไรอยู่เสี่ยวอวี๋ ข้าไม่มีอารมณ์มาเล่นกับเจ้าน่ะ!//ความกลัวกลับมา
เจินอวี๋🌪
อาจื่อ~! ออกมาอำลาสามีเจ้าครั้งสุดท้ายหน่อยสิ
อวิ๋นจื่ออัน🌼
//เดินมายืนข้างเจินอวี๋+หลบตานายเอก
เจินอวี๋🌪
หลังท่านจากไป..ไม่ต้องห่วงภรรยาท่านข้าจะดูเเลเป็นอย่างดีเลยหละ//😏+ยื่นมือไปโอบเอวหญิงสาว
ลั่วชิง :นายเอก📿
อาจื่อ.! เพราะอะไรกัน!!เหตุใด....
อวิ๋นจื่ออัน🌼
เพราะข้าไม่เคบรักท่านอย่างไรหละ!..
ข้าเเค่ต้องการทรัพย์สมบัติอันมากมายของท่าน!
ลั่วชิง :นายเอก📿
//หน้าชา+น้ำตาคลอ
เจินอวี๋🌪
จัดการเขาซะ!!//สั่งกลุ่มคน
ลั่วชิง :นายเอก📿
ไม่ต้อง!!//จ้องเขม็งด้วยสีหน้าโกรธเเค้น+หน้าตาไหลร่วง
เจินอวี๋🌪
ช้าก่อน//🖐ตกมือสั่งกลุ่มคน
ลั่วชิง :นายเอก📿
จำหน้าข้าไว้ให้ดีหละ~! หลังข้าจากไป..จะกลายเป็นวิญญาณร้ายตามหลอกหลอน~ทำให้ชีวิตของพวกเจ้าพังพินาศต*ายอย่างไม่มีที่ฝังเเน่นอน!!!//หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เจินอวี๋🌪
ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นเเน่นอน..!
ลั่วชิง :นายเอก📿
จำไว้ให้ดีหละ~!//กระโดดลงหน้าผา
อวิ๋นจื่ออัน🌼
(ลั่วชิงชาตินี้เป็นข้าที่ผิดตาท่าน)//น้ำตาคลอ
ตุ้มม!!//เสียงร่างชายหนุ่มตกลงสู่น้ำ
ลั่วชิง :นายเอก📿
(หากข้ารอดไปได้จะต้องทวงคืนของของข้าทุกอย่างเเละทำให้พวกเจ้าต*ายอย่างไร้ที่ฝัง!)//หลังนึกจบพยายามว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำ
จางหลินเฉิน🍂
พี่ชาย..!พี่ชาย..!//เขย่าตัวร่างที่นอนเกยตื้นอยู่
ลั่วชิง :นายเอก📿
//สำลักน้ำออกมา
จางหลินเฉิน🍂
พี่ชาย!..ท่านเป็นอย่างไรบ้างเหตุใดมาติดอยู่ต้นเหมยนี้ได้
ลั่วชิง :นายเอก📿
//ลืมตามองไปรอบๆ
จางหลินเฉิน🍂
พี่ชาย.!//พูดจบก็ไออย่างหนัก
ลั่วชิง :นายเอก📿
//รู้สึกตัว
ลั่วชิง :นายเอก📿
ข้ายังไม่ต*ายหรอกหรือ//มองสำรวจร่างกายตัวเอง
จางหลินเฉิน🍂
ใช่! ท่านยังไม่ต*ายเเล้วท่านลอยมาจากที่ใด
ลั่วชิง :นายเอก📿
ขอถามท่านผู้ช่วยชีวิตที่นี่คือ~....
จางหลินเฉิน🍂
ที่นี่คือชนบทเเถบชาลเมืองหลวง
จางหลินเฉิน🍂
มา..ท่านไปพักในบ้านข้าก่อน//พยุงชายหนุ่มขึ้น
จางหลินเฉิน🍂
ท่านพอเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่ท่านมาอยู่เเม่น้ำนี่ได้อย่างไร
ลั่วชิง :นายเอก📿
ข้าไม่ปิดบังท่าน..ข้าถูกภรรยาเเละชู้รักของนางจะสังหารข้าเพื่อเเย่งทรัพย์สมบัติข้าจึงกระโดดลงหน้าผาหวังรักษาชีวิต
จางหลินเฉิน🍂
ภรรยาของท่านนี่!..โหดเหี้ยมยิ่งนัก
ลั่วชิง :นายเอก📿
เเล้วเหตุใดท่านถึงตั้งเรือนอยู่ข้างเเม่น้ำเเห่งนี้
จางหลินเฉิน🍂
ไม่ปิดบังท่านข้าถูกเเม่เลี้ยงใส่ร้ายเเละส่งข้าให้มาอยู่ชนบทกับกับป้าของนาย ป้าคนนี้ใส่ร้ายข้าสารพัดเเล้วข้าโดนสามีของนางจับโยนลงเเม่น้ำที่กำลังไหลเชี่ยวทำให้พัดข้ามาตัดอยู่ต้นเหมยเเห่งนี้เช่นกันกับท่าน
จางหลินเฉิน🍂
โชคดีได้สามีภรรยาชราใจดีรับเลี้ยงไว้
ลั่วชิง :นายเอก📿
อดีตของท่าน~...รันทดกว่ายิ่งนัก
จางหลินเฉิน🍂
//ไอขึ้นมาอย่างหนัก
จางหลินเฉิน🍂
//เหลือบดูมือ
ลั่วชิง :นายเอก📿
นี่!...เลือด!!//ตกใจ
จางหลินเฉิน🍂
ไม่ต้องห่วง..ข้าไม่เป็นอะไร//เช็ดมือเลือดที่ติดอยู่มือออก
ลั่วชิง :นายเอก📿
ท่านเคยไปรักษาที่โรงหมอบ้างหรือไม่
จางหลินเฉิน🍂
กว่าข้าจะมีเงิน..โรคนี้ก็รักษาไม่ได้เสียเเล้ว//สีหน้าเศร้าลง
ลั่วชิง :นายเอก📿
//มองชายหนุ่มอย่างเห็นใจ
“จางเหลียน"อาการป่วยทรุดลงอย่างรวดเร็ว
จางหลินเฉิน🍂
//ไออย่างหนัก
ลั่วชิง :นายเอก📿
เจ้าดื่มยาก่อนสิ//จะป้อนยาชายหนุ่ม
จางหลินเฉิน🍂
ข้าไม่ดื่มเเล้ว...//หันหน้าหนีชามยา
ลั่วชิง :นายเอก📿
จะพูดว่าไม่ดื่มได้อย่างไร
จางหลินเฉิน🍂
ร่างกายข้าไม่ไหวเเล้วข้ารู้ตัวข้าดี.....ท่านอย่ายื้อข้าอีกเลย//พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนเเรง
ลั่วชิง :นายเอก📿
//สะตั้นไป+น้ำตาคลอ
จางหลินเฉิน🍂
ท่านเอามือมานี่สิ
ลั่วชิง :นายเอก📿
//ค่อยๆยื่นมือให้ชายหนุ่ม
จางหลินเฉิน🍂
//ถอดกำไล+สวมให้อีกฝ่าย
ลั่วชิง :นายเอก📿
ของสำคัญเช่นนี้เจ้าจะให้ข้าได้อย่างไร..//จะถอด
จางหลินเฉิน🍂
หากท่านถอดข้าจะโกรธท่านเเน่
ลั่วชิง :นายเอก📿
ได้ๆ~....ข้าไม่ถอดๆ งั้นเจ้ากินยาก่อนสิ//ส่งยิ้มให้อีกฝ่าย
จางหลินเฉิน🍂
พยุงข้าไปข้างนอกหน่อย..
ลั่วชิง :นายเอก📿
ได้....//พยุงชายหนุ่มยืนขึ้น
จางหลินเฉิน🍂
ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับท่านข้ามีความสุขยิ่งนัก..//เดินโซเซเข้าหาต้นไม้โดยทิ้งอีกฝ่ายยืนมองอยู่ ห่างๆ
ลั่วชิง :นายเอก📿
//ยืนมองอย่างเป็นห่วง
จางหลินเฉิน🍂
พี่ลั่วท่านรับปากข้าสักเรื่องได้หรือไม่//หันกลับมามองชายหนุ่ม
ลั่วชิง :นายเอก📿
ได้..เจ้าพูดมาสิ
จางหลินเฉิน🍂
ใช้ชีวิตต่อไปให้ดี..หากท่านไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อเพื่อใครโปรดใช้ชีวิตต่อไปเพื่อข้า..//ยิ้มบางๆให้ชายหนุ่ม
จางหลินเฉิน🍂
ท่านเเม่มารับข้าเเล้ว....//มองไปยังต้นไม้+เดินเข้าหาต้นไม้อย่างโซเซ
ลั่วชิง :นายเอก📿
เรากลับบ้านกันเถอะเจ้าออกมา-//พูดยังไม่จบประโยค
ตุ้บ.......!!//ชายหนุ่มล้มลงข้างต้นเเล้วเเน่นิ่งไป
ลั่วชิง :นายเอก📿
จางหลินเฉิน.!!!!//รีบวิ่งมาดู
จางหลินเฉิน🍂
//กลายเป็นร่างไร้ลมหายใจไปเเล้ว
ลั่วชิง :นายเอก📿
เจ้าอย่างล้อข้าเล่นสิ.!//เขย่าตัวร่างไร้ลมหายใจตรงหน้า
ชายหนุ่มขุดถมโลงศพท่ามกลางบรรยากาศที่มืดมิด
ลั่วชิง :นายเอก📿
จางหลิงเฉิน...ครานี้เจ้าได้พักผ่อนอย่างสงบเเล้วนะ//ร้องไห้
ลั่วชิง :นายเอก📿
ในเมื่อเจ้าชอบต้นไม้ตรงนี้ข้าจะฝังเจ้าไว้ตรงนี้...รอวันที่ข้าชำระเเค้นของเราสำเร็จ ข้ารับปากจะพาเจ้ากลับไปเเน่นอน//ยิ้มพลางน้ำตาไหล
🍂🌪
เป็นเรื่องเเรกที่เเอดมีกำหนดการเนื้อเรื่องเป็นอย่างดี
🍂🌪
ไม่มั่นใจเลยว่าจะทำออกมาในระดับที่ดีหรือปล่าว
🍂🌪
เเต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังจะเขียนหรือกำลังตันไม่รู้จะเขียนต่อยังไงอยู่นะคะ😘☺💌
ep. 2
╭∩╮เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด..╭∩╮
..เพิ่มเติม..
/ หรือ
+ เเละ
.... เงียบ
- โดนพูดตัด
(...) ความคิดในใจ เช่น (คนอ่านน่ารักจัง)
~ เสียงลากยาว
☺ สีหน้า
≧ฐานหน่วยองครักษ์ลับของพระเอก≦
เพิ่มเติม:ขั้นในหน่วยองครักษ์
(มีเเต่สตรีเท่านั้นที่เข้าร่วมได้)
1.ขั้นสูงสุด/มีความสามารถมาก
- จื่อ (ชุดม่วง,มี4คนในตำเเหน่ง)
2.ขั้นกลาง/มีความสามารถขั้นกลาง
- ลุ้ย (ชุดเขียว,มีได้ไม่เกิน50คนในตำเเหน่ง)
3.ขั้นดี/มีความสามารถพอดี
- ไป๋ (ชุดขาว,มีได้หลายคนในตำเเหน่ง)
ฉางอิ๋น :องครักษ์
นายท่าน..ข้าฉางอิ๋นขั้นจื่อ ขอเข้าพบนายท่าน//🙇♀
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ว่ามา..//อ่านตำราด้วยท่าทีเย็นชา
ฉางอิ๋น :องครักษ์
ข้าได้สืบพบนายน้อยเเล้วเจ้าค่ะ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ที่ไหน..?//วางตำราลงเริ่มสนใจที่หญิงสาวพูด
ฉางอิ๋น :องครักษ์
ข้าให้คนไปสืบมา จริงๆเเล้วนายท่านรองยังมีชีวิตอยู่เจ้าค่ะ!
จางหลิงกง :พระเอก🎲
//ลุกพรวดขึ้น
ฉางอิ๋น :องครักษ์
นี่เจ้าค่ะข้อมูลของนายน้อย//ยื่นกระดาษให้
จางหลิงกง :พระเอก🎲
อืม..//หยิบมาอ่านดู
ฉางอิ๋น :องครักษ์
//🙇♀นั่งลุ้นกับคำที่อีกฝ่ายจะพูดต่อไป
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ทำดีมาก...! เจ้าสามารถไม่ต้องมาพบข้าได้2เดือน กลับไปใช้เวลากับครอบครัวให้ดีหละ
ฉางอิ๋น :องครักษ์
ขอบคุณนายท่านที่เข้าใจ//ยิ้มอย่างดีใจ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
เจ้าไปได้เเล้ว..
ฉางอิ๋น :องครักษ์
เจ้าค่ะ...//เดินออกไป
จางหลิงกง :พระเอก🎲
(น้องพี่ ในที่สุดข้าก็พบเจ้า เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงด้วย..ข้าจะพาเจ้ากลับไปเเก้เเค้นให้ท่านเเม่ด้วยมือของเรา)
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
ท่านพี่~เจ้าคะ//น้ำเสียงออดอ้อน+เกาะเเขนสามี
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ภรรยารัก..เจ้าต้องการอยากได้สิ่งใดกัน
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
อาเช่อของเราใกล้จะสอบเข้าสำนักศึกษาเเล้วข้าไม่อยากให้เขาอยู่เเต่ในห้องตำรามากเกินไป..ท่าน~พอจะอนุญาตให้เขาออกไปเที่ยวเล่นได้หรือไม่
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เขานะ..วันๆมีเเต่จะออกไปเที่ยวเล่นหากสอบเข้าสำนักไม่ได้-
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
ท่านพี่~..เถอะน่าาข้ากลัวลูกของเราจะเครียดมากจนเกินไป
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ก็ได้ๆ
v_v
บ่าวในเรือน : นายท่าน ฮูหยิน!!!
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
เสียงดังโวยวายเจ้าจะให้ข้าตกใจตายรึไง!!
v_v
บ่าวในเรือน : ไม่ใช่ขอรับ! ค..คุณชายใหญ่กลับมาเเล้วขอรับ
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
ห๊ะ!!!..?
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เจ้าลูกคนนี้ออกจากบ้านไปเกือบ10ปีจะกลับมาทำไมกัน!
จางหลิงกง :พระเอก🎲
คารวะท่านพ่อ..เเม่เล็ก//🙇♂
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
นี่คืออาหลิงจริงหรือ..โตมาสง่าผ่าเผยยิ่งนัก//เปลี่ยนสีหน้าทันที
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เจ้าลูกไม่รักดีข้ายังคิดว่าเจ้าตายไปเเล้วเสียอีก!!
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เกือบ10ปีไม่กลับบ้านเจ้าคิดว่าไม่มีบ้านให้กลับหรืออย่างไร!!
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
ท่านพี่~..อาหลิงคงจะไปศึกษาร่ำเรียนมาท่านอย่าได้โมโหเขาเลย
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ข้ามีของขวัญพบหน้ามาให้พวกท่านด้วยนะขอรับ//😄
คนใช้ยกหีบเข้ามา ข้างในเต็มไปด้วยเครื่องประดับเเละเงินทองมากมาย
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ของพวกนี้...ตอบเเทนที่ข้าไม่ได้อยู่ดูเเลพวกท่าน
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
นี่มัน!...ทอง!...ทอง จริงๆด้วย//รีบวิ่งมาดูของในกล่อง
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ขอรับ//😄
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ดีมากเจ้าลูกชาย!//ตบไหล่ชายหนุ่ม+หัวเราะดีใจ
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ใครก็ได้!...ไปจัดเรือนให้คุณชายใหญ่หน่อย!!//ตะโกนบอกคนรับใช้
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เเล้วก็...ข้าจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเจ้ากลับบ้านอีก3วันข้างหน้า//😆
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
ข้าจะรับผิดชอบงานนี้เองเจ้าค่ะ..//😊
จางหลิงกง :พระเอก🎲
เเล้ว...น้องรองหละขอรับ
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เอ่อ..เอิ่ม...//อ้ำอึ้ง
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
เป็นข้าเองที่ดูเเลน้องเจ้าไม่ดี เขาหนะจากไปเเล้วหละ//เเกล้งทำเป็นเศร้า
จางหลิงกง :พระเอก🎲
เป็นไปได้อย่างไรหละ...ก่อนมาข้าเหมือนจะเห็นคนที่คล้ายน้องรองอยู่เเถวหมู่บ้านชนบทนะ
ข้าได้เข้าไปทักทายพบว่านั่นคือน้องรองของข้าจริงเเล้วยังบอกอีกว่าเขาเเค่ออกมาเที่ยวเล่น
//พูดลองเชิงอีกฝ่าย
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เเม่เล็กเจ้าก็เเค่ล้อเล่นหนะ//หัวเราะกลบเกลื่อน
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
อีกไม่กี่วันน้องรองเจ้าก็จะกลับมา...เจ้าไปพักก่อนเถอะ//เเสร้งยิ้ม
จางหลิงกง :พระเอก🎲
อย่างนั้นข้าขอตัวไปพักก่อน..
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
เจ้าพาคุณชายใหญ่ไปเดินชมเรือนกับที่พักหน่อย//หันไปสั่งสาวใช้
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
ท่านพี่ทำอย่างไรดี
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ส่งคนออกตามไปหาที่หมู่บ้านชนบท
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
เรื่องนี้ข้าจะขอให้พี่หญิงช่วยจัดการเอง
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
อืม..รีบไป//สีหน้าหนักใจ
อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭
เจ้าค่ะ//รีบเดินออกไป
อาจจะมีข้อความที่ตกหล่นไปบ้างเนื่องจากเเป้นเปลี่ยนเอง สามารถคอมเม้นไว้ที่ข้าความ นั้นๆได้เดี๋ยวเเอดจะมาทำการเปลี่ยนให้≧ω≦
ep. 3
╭∩╮เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด..╭∩╮
..เพิ่มเติม..
/ หรือ
+ เเละ
.... เงียบ
- โดนพูดตัด
(...) ความคิดในใจ เช่น (คนอ่านน่ารักจัง)
~ เสียงลากยาว
☺ สีหน้า
เเม่นมเหลียน
เหตุใดคนชายรองจวนตระกูลจางถึงมาอยู่ในที่ซอมซ่อเเบบนี้กัน//บ่น
เเม่นมเหลียน
ใครอยู่หรือไม่...!!!
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ท่านเป็นใคร//เปิดประตูออก+เเกล้งไอ
ตอนนี้นายเอกได้ทำการปลอมตัวเป็น“จางหลินเฉิน"เรียบร้อยเเล้ว
เเม่นมเหลียน
ท่านมีนามว่าอะไรหรือ//ไม่เเน่ใจ
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ข้า...จางหลินเฉิน
เเม่นมเหลียน
คุณชายรอง จริงๆด้วย!//หันไปยิ้มกับสาวใช้ที่พามา
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ท่านมีอะไรหรือ-
เเม่นมเหลียน
เด็กๆ!..รีบนำคุณชายรองขึ้นรถม้าเร็ว!!//บอกกลุ่มชายฉกรรจ์ที่พามา
v_v
:ขอรับ//รีบพากันจับชายหนุ่มขึ้นรถม้า
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
พวกเจ้าปล่อยนะ..!!จะมาลักพาตัวกลางวันเเสกๆเเบบนี้ได้อย่างไร!//ทำเป็นขัดขืน
เเม่นมเหลียน
ข้ารับคำสั่งจากฮูหยินรองให้มานำท่านกลับไปที่จวนโดยด่วนเจ้าค่ะ
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ป่านนี้พึ่งมาพาข้ากลับไป!!..ข้าไม่กลับ!
เเม่นมเหลียน
อย่าทำให้บ่าวลำบากใจเลยเจ้าค่ะ..
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
อย่างนั้นข้าจะเห็นเเก่หน้าท่านเเล้วกัน//เดินขึ้นรถม้าอย่างว่าง่าย
เเม่นมเหลียน
ออกรถ!(ยอมว่าง่ายเเต่เเรกก็จบ)//🙄
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ท่านพี่ข้า......(จางหลิงกงหรือ)
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เจ้าห้ามปากมากไปบอกพี่เจ้า หาว่าข้ารังเเกเจ้าหละ
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ข้าเข้าใจเเล้ว..(ตาเเก่หลงสตรีผู้นี้ช้างตายทั้งตัวจะเอาใบบัวมาปิดอย่างนั้นหรือ)
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เจ้าไปได้เเล้ว...ให้เจ้าอยู่เรือนตะวันตก
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
หากบอกว่าข้าอยู่ที่นี่ตั้งเเต่เด็ก อย่างน้อยจะต้องมีบ่าวรับใช้สักคนสิ
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ข้าจะหาไปให้เจ้าเเล้วกัน..อย่าปากมากก็พอ
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ท่านพ่อ..
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
อะไรอีก!
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
เพียงเเต่ตอนนี้ข้า...ไม่มีเงินติดตัวสักบาท
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ยังจำได้ว่าก่อนท่านเเม่จะจากไปนางทิ้งสินสอดไว้มากมาย//มองอีกฝ่ายอย่างคาดการ
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
มากมายอะไรหละมีเเค่ของไม่กี่อย่าง!....หากเจ้าอยากได้เงินข้าจะให้เจ้าก็ได้
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
อย่างนั้นท่านก็เอามาก่อนสิขอรับ
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
นี่..!//วางถุงเงินให้อย่างไม่พอใจ
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
ขอบคุณท่านพ่อ..
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
(ก็ยังดีที่ข้าไม่ต้องทำความสะอาด)
จูหวาง
คารวะคุณชายรอง//🙇♀
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
เจ้า..ลุกขึ้นเถอะๆ
จูหวาง
ข้าคือบ่าวรับใช้ที่นายท่าน มอบให้เเก่ท่าน
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
เจ้าชื่ออะไร
จูหวาง
ข้าชื่อจูหวาง ท่านเรียกอาหวาง ก็ได้เจ้ค่ะ
จางหลินเฉิน :นายเอก📿
เจ้ามาก็ดีเลยจัดของพวกนี้ให้ข้าหน่อย
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ท่านพ่อ//🙇♂
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ลูกรัก เจ้า..มีอะไรหรือ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ข้าว่าจะชวนท่านพ่อไปเยี่ยมชมร้านน้ำชาของข้าสักหน่อย
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ที่เเท้เจ้าออกไปตั้งนานก็เป็นเจ้าของโรงน้ำชานี่เอง ฮ่าๆ//😄
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ข้าไปสิย่อมไปอยู่เเล้ว
จางหลิงกง :พระเอก🎲
อย่างนั้นท่านเตรียมตัวก่อน
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ได้ๆ..ข้าจะเตรียมตัวเป็นอย่างดีเลยหละ
เพิ่มเติม:เป็นโรงน้ำชาที่ใหญ่เเละมีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวง
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ห๊าา....//ตะลึง
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ท่านพ่อเชิญเข้าไปข้างในเถอะ...
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ท่านนั่งก่อน
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
//นั่งลง+มองไป รอบๆอย่างชื่นชม
เล่ออิ่น
นายท่าน..ท่านมาพอดีเลย
จางหลิงกง :พระเอก🎲
มีอะไรหรือ
เล่ออิ่น
ท่านไม่ได้มานาน ขอเชิญท่านไปตรวจดูร้านเเละบัญชีของร้านด้วย
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ได้..เดี๋ยวข้าตามไป
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ท่านพ่อ..
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
เจ้าไปเถอะๆ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ข้าอาจจะดูนานท่านกลับไปก่อนได้เลยนะขอรับ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ท่านพ่อ
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
มีอะไรหรือ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
หากท่านเดินลัดไปทางตรอก เล็กๆข้างร้านจะถึงจวนเร็วกว่า
จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺
ได้ข้าจะลองไปดู
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ข้าขอตัว//เดินออกไป
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ได้ส่งคนไปอยู่ข้างกาย
อาหลินเเล้วหรือยัง
เล่ออิ่น
ส่งไปเเล้วเจ้าค่ะนางรายงานกลับมาว่า ได้รับใช้นายน้อยเเล้วเจ้าค่ะ
จางหลิงกง :พระเอก🎲
เเผนต่อไปหละ
เล่ออิ่น
เตรียมไว้เเล้วเจ้าค่ะ
รอเเค่เหยื่อติดเบ็ด
จางหลิงกง :พระเอก🎲
ดีมาก..!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
