ฉันอยากจะเก็บเธอไว้เพียงคนเดียว
ตอนที่ 1
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
ปgood morning ครับนักศึกษาทุกคนไม่ทราบว่านักศึกษาวันนี้มีคำถามอะไรจะถามผมไหมยินดีต้อนรับการเข้าเรียนศึกษาปีใหม่นะครับผมปีนี้พวกคุณอยู่มหาลัยปี 2 กันแล้วดังนั้นผมจึงอยากจะให้พวกคุณมีงานกิจกรรมให้ทุกคนทำและอาทิตย์หน้ามาส่งผมนะวันนี้เราจะอธิบายเกี่ยวกันเรียนฟิสิกส์หรือกราฟิกในของโลกแห่งจินตนาการของแต่ละคนเรื่องกราฟิกในบางส่วนการเป็นยอดของวิธีการเรียนรู้ในการใช้สื่อการฟังการใช้สกินการรับรู้การฟิสิกส์ในด้าน a+ และลบไหนใครสงสัยถามผมได้นะ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
นี่นายคนนั้นน่ะนายชื่ออะไรงั้นหรอฉันเห็นนายหันไปมองทางหน้าต่างห้องเรียนนายไม่เห็นจะสนใจเรื่องเรียนอะไรเลยนี่นาว่าแต่นายกำลังมองอะไรอยู่งั้นเหรอที่ฉันสอนนายไปเมื่อกี้นายเข้าใจหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับผมหรออาจารย์เรียกผมเหรอครับขอโทษด้วยนะครับสิ่งที่ผมหันไปมองเมื่อกี้นี้คือว่าผมเห็นเด็กผู้ชายคนนึงได้สิผมพูดผิดขอโทษครับพอดีผมเห็นนกตัวหนึ่งกำลังจะตกหล่นลงมานะครับผมก็เลยหันไปมองผมกำลังคิดว่าผมเรียนวิชาอาจารย์อยู่ผมคิดว่าผมจะขออนุญาตไปช่วยลูกนกตัวนั้นที่หล่นจากต้นไม้นะครับผมสงสารมันก็เลยอยากจะลงไปช่วยเก็บลูกนกขึ้นบนต้นไม้ดังเดิมนะครับ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
เอองั้นเหรอไม่เป็นไรงั้น LINE ไปเก็บเถอะถือสิว่าช่วยสัตว์โลกก็แล้วกันนะเมื่อกี้นี้นายเข้าใจสิ่งที่ฉันสอนหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับเข้าใจครับการฟิสิกส์หรือฟิสิกส์เป็นการใช้สมองในการจำในการเรียนรู้และเป็นการเรียกกระแสไฟฟ้าชนิดหนึ่งเป็นคลื่นส่งพลังคลื่นของการหน่วยตรวจความจำออกไปดังนั้นฟิสิกส์และฟิสิกส์ขนาดนี้จะไม่ใช่ในการเกิดความจำของไม่ขึ้นทีตัวอื่นแต่เป็นการจำในพื้นที่ของแต่ละคนที่ต้องใช้ความทรงจำอยู่ในการใช้พื้นที่ของชีวิตของตัวเองในสมองของตัวเองครับผมตอบแค่นี้อาจารย์คงพอเข้าใจนะผมให้คำตอบคุณแล้วแล้วผมจะลงไปช่วยลูกนกตัวพวกนั้นได้หรือยังครับ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
นายชื่ออะไรเหรอเรียนเก่งอยู่นี่งั้นเอาเป็นว่าฉันให้นายลงไปเก็บก็แล้วกันแล้วก็รีบขึ้นมาตั้งใจเรียนซะนะอีกไม่กี่วินาทีฉันก็จะปล่อยงานให้พวกนายทำแล้วมาส่งงานฉันอาทิตย์หน้าเข้าใจกันไหมแล้วพวกนายล่ะก็ใส่กันหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับผมเข้าใจแล้วผมไปนะครับ
ทันใดนั้นเทียนหยงอี้ก็ได้เดินลงจากกระไดชั้นเรียนไปและวิ่งไปดูลูกนกที่กำลังตกลงมาและทันใดนั้นเขาจึงไปสะดุดกับเด็กรุ่นน้องที่อยู่ปี 1 ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งใจและทำให้รุ่นน้องในรหัสของตัวเองนั้นล้มลงและบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจดังนั้นเขาจึงถามขึ้นมาว่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นี่นายกินอะไรไหมเมื่อกี้นี้ฉันขอโทษนะฉันไม่ได้ทันระวังน่ะนายเจ็บตรงไหนไหมนี่ฉันช่วย
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ไม่เป็นไรครับผมก็ไม่ทันนะมองหมดคันมองเหมือนกันไม่เป็นไรนะครับไม่เป็นไรพี่ไม่ต้องขอโทษผมหรอกเอาทีสิพี่เป็นนักศึกษาปี 2 ใช่ไหมผมรู้มาว่าพี่เป็นพี่รหัสของผมนี่งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ถ้าจำไม่ผิดพี่คงจะเป็นพี่เทียนใช่ไหมครับฮ่าๆยินดีที่ได้รู้จักครับพี่
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ไม่เป็นไรพอดีฉันมาแถวนี้ฉันเห็นลูกนกกำลังจะตกจากต้นไม้น่ะฉันก็เลยอยากจะช่วยชีวิตสัตว์โลกอ่ะนะเออไม่มีอะไรฉันขอตัวนะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ครับพี่งั้นงานรับน้องมันมีวันไหนเหรอครับพี่ผมจะได้เตรียมตัวถูกอันนี้ผมถามไว้ก่อนนะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
วันที่ 22 อีก 2 อาทิตย์น่ะไว้เจอกันและกัน
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
,เฮ้ยนายวันนี้นายไปทำอะไรมางั้นหรอทำไมดูเหมือนที่ขามีบาดแผลด้วยล่ะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อ๋อไม่เป็นไรหรอกงั้นแค่นี้เองฉันทายาแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายแล้วล่ะนะนายน่ะแหมแค่แผลเพียงไกลหัวใจแค่นั้นเองนายจะไปกลัวทำไมกันเล่าเห็นรุ่นพี่บอกว่าวันที่ 22 ประมาณอาทิตย์หน้าละนะก็จะมีงานเทศกาลงานรับน้องของปี 1 ด้วยละวันที่ 22 อย่าลืมไปนะตอนนี้พักเที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะนะๆๆๆๆๆชช
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เฮ้ยนายนี่ก็ติ๊งต๊องจริงๆได้ๆๆฉันก็หิวข้าวแล้วเหมือนกันแหละชอบว่าเจ้าติงต๊องอย่างนายเนี่ยเฮ้ยตลอดเลยนะตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วนะนายเนี่ยเฮ้ยยังฟังไม่เลิกเลยนายเนี่ยไปๆๆเออบ้าจริงสิเห็นเขาว่าเขาชื่อเทียนเทียนอะไรนะหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เขาเป็นรหัสรุ่นพี่ของนายไม่ใช่หรือไงแล้วนายมาบอกฉันทำไมเนี่ยโธ่เอ๊ยไปๆๆไปกินข้าวเถอะมัวแต่มาพิระมิดไรอยู่นี่แหละจบ
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนทั้งชงเหยียนและหนิงอู่หลงก็ได้เดินตรงไปยังร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆและซื้อข้าวไปนั่งกินในโรงอาหารของมหาลัยดังนั้นอู่หลงก็ดันไปเจอรุ่นพี่รหัสของตัวเองเข้าดังนั้นเขาจึงเดินไปทักทายอีกครั้ง
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
นั่นรุ่นพี่นี่เขาก็มาทานข้าวเหมือนกันเหรอแล้วทำไมนั่งทานข้าวเพียงคนเดียวล่ะสินี่นายฉันจะเดินไปถามรุ่นพี่หน่อยนะอยากรู้จักเขาจังเลย
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
นี่นายจะบ้าหรือไงคนอย่างฉันไม่มาเสวนากับเขาหรอกนะฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นคนหยิ่งทะนงมากเลยนะใครพูดด้วยเขาก็ไม่พูดด้วยแต่เขาน่ะก็เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนระดับชาติเลยนะแต่ฉันได้ข่าวมาว่าเขาก็เป็นนักท็อปด้วยเหมือนกันนี่นาเขาอยู่แบบว่าลูกคุณหนูน่ะหรือว่านายยุ่งกับเขาเลยดีกว่าว่าแต่ลูกคุณหนูเหมือนกันแต่ทำไม LINE ก็ไม่เห็นจะทำตัวเป็นลูกคุณหนูเหมือนเขาเลยนี่นาเห็นเขาบอกว่าผู้หญิงคนไหนมาจีบมาชอบเขาเขาก็ไม่เห็นสนใจเลยนี่แล้วนายคิดว่าคนบ๊องๆอย่างนั้นเขาก็สนใจหรือไงปัดโธ่เอ้ยนายนี่เพี้ยนไปแล้วเฮ้ยเพื่อนฉัน
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ปเฮ้ยแล้วนายจะบ่นฉันทำไมเนี่ยไม่เห็นมาตอนกลางวันน่ะเกือบใกล้จะพักเที่ยงฉันก็ได้คุยกับเขาเหมือนกันนะ
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
นี่นายจะบ้าไปแล้วหรือไงอู่หลงเฮ้ยบ้าไปแล้วเพื่อนฉันเดี๋ยวๆซะอีกไม่กินข้าวไม่เสร็จเลยนะนายจะรีบไปแล้วเหรอไม่เห็นไม่อยากจะคุยด้วยสักหน่อยเลยรีบกินข้าวดีกว่า
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ที่รักพี่เทียนใช่ไหมถ้าไม่ว่าอะไรผมนั่งกินข้าวด้วยได้ไหมครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้สิอยากนั่งก็นั่งฉันไม่ได้ว่าอะไรนายนี่
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ครับขอบคุณนะครับพี่ what the ว่ามีคนบอกว่าพี่เป็นคนหญิงทนงสาวๆมารุมล้อมพี่พี่ไม่เห็นจะสนใจอะไรแล้วหรือว่าพี่มีคนที่ชอบใจหรือเปล่าครับ app ที่ผมถามผมสงสัยนะครับพี่ก็ไม่เห็นพี่สนใจใครสักคนเลยนี่นาย
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เรื่องของฉันนายจะมายุ่งทำไมเนี่ยเราสนิทกันหรือไงนายนี่มันหนวกหูจริงๆอยากจะกินก็กินไปเถอะฉันไม่กินละน่าเบื่อ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
รุ่นพี่ครับคือว่าผมขอโทษนะครับถ้าผมวุ่นวายกับพี่จนเกินไปผมขอโทษนะครับผมผมเสียมารยาทเองขอโทษนะครับพี่นั่งทานข้าวเถอะครับเดี๋ยวผมจะรีบกินให้เสร็จเลยนะครับพี่
ทันใดนั้นเขาก็ได้หรือตามองไปที่อู่หลงเทียนหย่งอี้ก็ได้จ้องมองไปที่สายตาอย่างงุนงงเขาก็ไม่รู้ว่าเขาจ้องมองไปที่อู่หลงทำไมเขารู้สึกเพียงแค่ว่าเขาคิดว่าเด็กซื่อบื้อคนนี้ทำไมถึงอยากคุยกับเขานักถึงอยากรู้จักกับเขานะดังนั้นเขาจึงถามอู่หลงด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาด้วยตามปกติของเขา
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นิดหน่อยได้เป็นเด็กห้อง c3 นั้นหรอฉันได้ข่าวว่านายเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่เก่งเลยนิ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เอ๊าะๆครับก็ไม่เชิงนะครับพี่คือผมไม่ค่อยได้เรียนสักเท่าไหร่นะครับเพราะว่าผมเองบางทีก็ต้องไปช่วยพ่อแม่ผมทำงานเอาไม่สิผมลืมไปว่าแม่ผมเสียไปแล้วผมก็เหลือแต่พ่อนะครับคือผมขอโทษนะครับพี่คนไม่เก่งอย่างผมน่ะใครที่อยากจะคบกับผมล่ะครับ ช่วยพ่อทำงานเท่านั้นเอง
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ถึงจะเรียนเก่งไม่เก่งก็ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่งเสมอไปนี่นะเอาเป็นว่านายเป็นเด็กนักเรียนห้อง4/3 ใช่ไหมเขาว่ากันว่าเด็กห้อง 4/3 เป็นห้องที่รวยที่สุดเป็นห้องที่ค่อนข้างโง่ที่สุดหรือนี่นาฮ่าๆๆช่างเถอะเอาเป็นว่าถ้านายเรียนหนังสือไม่เก่งจะสอนอะไรให้ก็ได้นี่เอาเป็นว่าอย่างนี้หลังเลิกเรียนทุกวันฉันจะมาสอนคอมให้นายนายต้องไปเรียนพิเศษกับฉันรู้ไหมนายห้ามปฏิเสธรุ่นพี่ฉันเด็ดขาดฉันบอกว่าสอนไม่เคยต้องสอนให้นายบอกว่าฉันเป็นคนหยิ่งอย่างนั้นใช่ไหมก็ได้ฉันจะทำตัวไม่หยิ่งกับนายแล้วจะช่วยนายสอนเรียนพิเศษคอมพิวเตอร์ก็แล้วกันเอาเป็นว่าเย็นนี้เลิกเรียนแล้วฉันจะไปรอนายหน้าโรงเรียนนะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เออๆครับๆพี่ได้ครับรุ่นพี่งั้นผมขอความกรุณาด้วยนะครับครับผมเย็นนี้เจอกันหน้ามอนะครับพี่ผมจะไปรอพี่นะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เออได้นายรีบกินข้าวแล้วก็ใส่หัวกับฉันไปซะเดี๋ยวเย็นค่อยมาเจอกันก็แล้วกัน
ทันใดนั้นในหัวสมองของเขาจะได้มัวแต่นึกถึงเด็กรุ่นน้องคนที่ชื่ออู่หลงเขาคิดว่าเด็กคนนี้ซึ่งเป็นรุ่นน้องที่นิสัยดีเช่นกันแต่ค่อนข้างจะทำตัวเลอะละหรือทำตัวบางๆบ้าๆบอๆไปหน่อยแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรดังนั้นเขาจึงอาสาที่จะสอนคอมพิวเตอร์ให้หลังจากนั้นเขาก็ได้ไปยืนรอหน้ามอของปุ๋ยอี้ทันทีหลังเลิกเรียน
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เฮ้ยนี่นายฉันอยู่ทางนี้ฉันอยู่นี่ทั้งคนในยังไม่เห็นเลยหรือไงนายนี่ท่าจะเพี้ยนนะเนี่ยตอนนี้ก็เย็นมากแล้วฉันจะไปกินข้าวก่อนแล้วก็ซื้อเสื้อผ้านายไปสอนที่ห้องฉันก็แล้วกัน
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ครับๆได้ครับพี่รับทราบแล้วครับรุ่นพี่ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยสอนผมขอบคุณครับ
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้ขับรถออกไปรับประทานอาหารที่ร้านหนูแห่งนึงในย่านอิ๋งหนานและดังนั้นเขาทั้งสองคนจึงได้พากันไปยังบ้านของเทียนหลวงพี่เขาสองคนนั้นเพิ่งจะรู้จักและสนิทกันไม่ได้นานแต่พ่อบ้านของเทียนหยงอี้ก็ได้นำน้ำและขนมและนมมาให้ในห้องทันทีดังนั้นเทียนหยงอี้ก็ได้เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นและช่วยจัดการสอนพื้นฐานให้กับอู่หลงทันทีแต่พ่อบ้านนั้นได้แอบยิ้มที่อยู่ๆวันนี้คุณหนูเทียนหยงอี้จะได้พาเพื่อนมาที่บ้านและมาติวการเรียนหนังสือดังนั้นเขาจึงคิดว่าคุณหนูเทียนอยู่ที่ก็ไม่ได้ไปใช้เป็นคนเลวร้ายอะไรแต่เขาเป็นคนหน้านิ่งเฉยเย็นชาแต่กับมีน้ำใจช่วยเหลือคนคนอื่นกับเขาได้เหมือนกันเขาจึงแอบยิ้มที่มุมปากและเดินออกไปยังห้องของเทียนอยู่ที่ทันทีซึ่งปล่อยให้อู่หลงและหยงอี้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง 2 คนดังนั้นผลนั้นตกลงมาจึงทำให้อู่หลงกลับบ้านไม่ได้แต่เทียนหยงอี้นั้นจึงนำเสนอขึ้นมาว่าให้อู่หลงนั้นพักแรมอยู่ที่นี่ก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับไปเพราะว่าดูท่าฝนมันจะตกลงมาอย่างหนักจึงไม่สามารถให้อู่หลงกลับไปยังบ้านของตัวเองได้ดังนั้นเขาจึงบอกให้อู่หลงโทรไปยังคนที่บ้านเพื่อได้ไปบอกเขาเขาว่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อ่ะนี่ไงนายทำแบบนี้นะฟิสิกส์ในเรื่องนี้ปกติฉันเรียกฟิสิกส์ฉันก็ต้องทำงานเกี่ยวกับฟิสิกส์อยู่แล้วในเรื่องคอมพิวเตอร์นายแน่ถ้ายังไม่รู้อะไรก็ถามฉันได้นะส่วนการคอมพิวเตอร์พื้นฐานฉันจะสอนนายแบบนี้ก่อนนะนายช่วยพิมพ์รายงานให้ฉันทีแล้วก็สิ่งที่ฉันสอน work drop ของมายเมซาซี่ให้กับนายตรงนี้ในความเข้าใจหรือไม่
อู่หลงนั้นได้เรียนรู้ในการเทคนิคของการเรียนคอมพิวเตอร์จากหยงอี้แต่อู่หลงกับได้มองหน้าซาบซึ้งและดูอย่างอ่อนโยนเขามองหน้าหย่งอี้จากนั้นเขาก็แอบยิ้มและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดังนั้นเขาจึงได้มองด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยนเขาเห็นหยงอี้ดูเหมือนจะเป็นคนหญิงในภายนอกแต่ความจริงเขาเป็นคนอ่อนโยนมากดังนั้นปู่หลงจึงชอบมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยนและบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเขาหน้าแดงเป็นพิเศษโดยที่ไม่ได้ตั้งใจเพราะสิ่งที่หยงอี้ทำนั้นคือมันใกล้ชิดหน้าเขามากจนเกินไปจนทำให้เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นี่นายนายมองหน้าฉันทำไมเนี่ยถ้าฉันไปติดอะไรหรือเปล่าหรือไม่สงสัยอะไรฉันที่ฉันถามได้เนี่ยก็เห็นนายมองหน้าฉันมันหมายความว่าไง
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เปล่าครับเปล่าครับรุ่นพี่คือผมเห็นพี่ปกติแล้วพี่เป็นคนหยิ่งแบบนี้ดูเหมือนพี่เป็นคนอ่อนโยนกับทุกคนเลยจริงๆนะครับดูภายนอกดูเหมือนพี่จะหยิ่งแต่ภายในใจพี่พี่หล่อมากเลยนะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
แม่จะชมฉันทำไมเนี่ยฉันไม่ได้หล่ออะไรขนาดนั้นหรอกมั้งนายนี่ถ้าจะเพี้ยนนะเนี่ยเรียนหนังสือต่อไปเถอะน่ะแล้วก็หยุดมองฉันได้แล้วหุบปากของนายไปซะถ้านายไม่อยากเรียนก็ไปอาบน้ำซะถ้าฝนไม่ตกแบบนี้ฉันคงไล่นายกลับบ้านไปนานแล้วมั้งเฮ้ยบ้าคิดอะไรเลอะเทอะ
ทันใดนั้นหยงอี้ก็ได้แอบมองอยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่พูดอะไรเขาเห็นด้านหลังและแผ่นหลังของอู่หลงมันทำให้เขาคิดถึงเรื่องในอดีตที่เขาเคยเจ็บปวดมาแต่เขากลับไม่พูดอะไรออกมาเขารู้สึกเหมือนความรู้สึกแบบว่าที่แผ่นหลังของอู่หลงมีรอยบาดแผลที่เจ็บเหมือนกับตัวเขาสมัยเด็กเลยดังนั้นเขาคิดว่ารอยแผลเป็นนั่นอาจจะเป็นรอยแผลที่ไม่อาจลืมได้เช่นกันเขาเห็นอู่หลงออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่พูดอะไรและเตรียมเสื้อผ้าอยู่บนที่นอนและเขาเดินไปอาบน้ำด้านนอกห้องฝั่งอีกห้องนึงดังนั้นห้องนี้เป็นห้องของหลวงพี่แต่อย่างพี่นั้นจะยกห้องนี้ให้อู่หลงนอนตัวเขานั้นจึงไปนอนที่โซฟาในด้านห้องของตัวเองอีกที่นึงทันที
Comments