ฉันอยากจะเก็บเธอไว้เพียงคนเดียว
ตอนที่ 1
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
ปgood morning ครับนักศึกษาทุกคนไม่ทราบว่านักศึกษาวันนี้มีคำถามอะไรจะถามผมไหมยินดีต้อนรับการเข้าเรียนศึกษาปีใหม่นะครับผมปีนี้พวกคุณอยู่มหาลัยปี 2 กันแล้วดังนั้นผมจึงอยากจะให้พวกคุณมีงานกิจกรรมให้ทุกคนทำและอาทิตย์หน้ามาส่งผมนะวันนี้เราจะอธิบายเกี่ยวกันเรียนฟิสิกส์หรือกราฟิกในของโลกแห่งจินตนาการของแต่ละคนเรื่องกราฟิกในบางส่วนการเป็นยอดของวิธีการเรียนรู้ในการใช้สื่อการฟังการใช้สกินการรับรู้การฟิสิกส์ในด้าน a+ และลบไหนใครสงสัยถามผมได้นะ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
นี่นายคนนั้นน่ะนายชื่ออะไรงั้นหรอฉันเห็นนายหันไปมองทางหน้าต่างห้องเรียนนายไม่เห็นจะสนใจเรื่องเรียนอะไรเลยนี่นาว่าแต่นายกำลังมองอะไรอยู่งั้นเหรอที่ฉันสอนนายไปเมื่อกี้นายเข้าใจหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับผมหรออาจารย์เรียกผมเหรอครับขอโทษด้วยนะครับสิ่งที่ผมหันไปมองเมื่อกี้นี้คือว่าผมเห็นเด็กผู้ชายคนนึงได้สิผมพูดผิดขอโทษครับพอดีผมเห็นนกตัวหนึ่งกำลังจะตกหล่นลงมานะครับผมก็เลยหันไปมองผมกำลังคิดว่าผมเรียนวิชาอาจารย์อยู่ผมคิดว่าผมจะขออนุญาตไปช่วยลูกนกตัวนั้นที่หล่นจากต้นไม้นะครับผมสงสารมันก็เลยอยากจะลงไปช่วยเก็บลูกนกขึ้นบนต้นไม้ดังเดิมนะครับ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
เอองั้นเหรอไม่เป็นไรงั้น LINE ไปเก็บเถอะถือสิว่าช่วยสัตว์โลกก็แล้วกันนะเมื่อกี้นี้นายเข้าใจสิ่งที่ฉันสอนหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับเข้าใจครับการฟิสิกส์หรือฟิสิกส์เป็นการใช้สมองในการจำในการเรียนรู้และเป็นการเรียกกระแสไฟฟ้าชนิดหนึ่งเป็นคลื่นส่งพลังคลื่นของการหน่วยตรวจความจำออกไปดังนั้นฟิสิกส์และฟิสิกส์ขนาดนี้จะไม่ใช่ในการเกิดความจำของไม่ขึ้นทีตัวอื่นแต่เป็นการจำในพื้นที่ของแต่ละคนที่ต้องใช้ความทรงจำอยู่ในการใช้พื้นที่ของชีวิตของตัวเองในสมองของตัวเองครับผมตอบแค่นี้อาจารย์คงพอเข้าใจนะผมให้คำตอบคุณแล้วแล้วผมจะลงไปช่วยลูกนกตัวพวกนั้นได้หรือยังครับ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
นายชื่ออะไรเหรอเรียนเก่งอยู่นี่งั้นเอาเป็นว่าฉันให้นายลงไปเก็บก็แล้วกันแล้วก็รีบขึ้นมาตั้งใจเรียนซะนะอีกไม่กี่วินาทีฉันก็จะปล่อยงานให้พวกนายทำแล้วมาส่งงานฉันอาทิตย์หน้าเข้าใจกันไหมแล้วพวกนายล่ะก็ใส่กันหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับผมเข้าใจแล้วผมไปนะครับ
ทันใดนั้นเทียนหยงอี้ก็ได้เดินลงจากกระไดชั้นเรียนไปและวิ่งไปดูลูกนกที่กำลังตกลงมาและทันใดนั้นเขาจึงไปสะดุดกับเด็กรุ่นน้องที่อยู่ปี 1 ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งใจและทำให้รุ่นน้องในรหัสของตัวเองนั้นล้มลงและบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจดังนั้นเขาจึงถามขึ้นมาว่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นี่นายกินอะไรไหมเมื่อกี้นี้ฉันขอโทษนะฉันไม่ได้ทันระวังน่ะนายเจ็บตรงไหนไหมนี่ฉันช่วย
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ไม่เป็นไรครับผมก็ไม่ทันนะมองหมดคันมองเหมือนกันไม่เป็นไรนะครับไม่เป็นไรพี่ไม่ต้องขอโทษผมหรอกเอาทีสิพี่เป็นนักศึกษาปี 2 ใช่ไหมผมรู้มาว่าพี่เป็นพี่รหัสของผมนี่งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ถ้าจำไม่ผิดพี่คงจะเป็นพี่เทียนใช่ไหมครับฮ่าๆยินดีที่ได้รู้จักครับพี่
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ไม่เป็นไรพอดีฉันมาแถวนี้ฉันเห็นลูกนกกำลังจะตกจากต้นไม้น่ะฉันก็เลยอยากจะช่วยชีวิตสัตว์โลกอ่ะนะเออไม่มีอะไรฉันขอตัวนะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ครับพี่งั้นงานรับน้องมันมีวันไหนเหรอครับพี่ผมจะได้เตรียมตัวถูกอันนี้ผมถามไว้ก่อนนะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
วันที่ 22 อีก 2 อาทิตย์น่ะไว้เจอกันและกัน
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
,เฮ้ยนายวันนี้นายไปทำอะไรมางั้นหรอทำไมดูเหมือนที่ขามีบาดแผลด้วยล่ะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อ๋อไม่เป็นไรหรอกงั้นแค่นี้เองฉันทายาแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายแล้วล่ะนะนายน่ะแหมแค่แผลเพียงไกลหัวใจแค่นั้นเองนายจะไปกลัวทำไมกันเล่าเห็นรุ่นพี่บอกว่าวันที่ 22 ประมาณอาทิตย์หน้าละนะก็จะมีงานเทศกาลงานรับน้องของปี 1 ด้วยละวันที่ 22 อย่าลืมไปนะตอนนี้พักเที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะนะๆๆๆๆๆชช
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เฮ้ยนายนี่ก็ติ๊งต๊องจริงๆได้ๆๆฉันก็หิวข้าวแล้วเหมือนกันแหละชอบว่าเจ้าติงต๊องอย่างนายเนี่ยเฮ้ยตลอดเลยนะตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วนะนายเนี่ยเฮ้ยยังฟังไม่เลิกเลยนายเนี่ยไปๆๆเออบ้าจริงสิเห็นเขาว่าเขาชื่อเทียนเทียนอะไรนะหรือเปล่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เขาเป็นรหัสรุ่นพี่ของนายไม่ใช่หรือไงแล้วนายมาบอกฉันทำไมเนี่ยโธ่เอ๊ยไปๆๆไปกินข้าวเถอะมัวแต่มาพิระมิดไรอยู่นี่แหละจบ
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนทั้งชงเหยียนและหนิงอู่หลงก็ได้เดินตรงไปยังร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆและซื้อข้าวไปนั่งกินในโรงอาหารของมหาลัยดังนั้นอู่หลงก็ดันไปเจอรุ่นพี่รหัสของตัวเองเข้าดังนั้นเขาจึงเดินไปทักทายอีกครั้ง
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
นั่นรุ่นพี่นี่เขาก็มาทานข้าวเหมือนกันเหรอแล้วทำไมนั่งทานข้าวเพียงคนเดียวล่ะสินี่นายฉันจะเดินไปถามรุ่นพี่หน่อยนะอยากรู้จักเขาจังเลย
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
นี่นายจะบ้าหรือไงคนอย่างฉันไม่มาเสวนากับเขาหรอกนะฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นคนหยิ่งทะนงมากเลยนะใครพูดด้วยเขาก็ไม่พูดด้วยแต่เขาน่ะก็เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนระดับชาติเลยนะแต่ฉันได้ข่าวมาว่าเขาก็เป็นนักท็อปด้วยเหมือนกันนี่นาเขาอยู่แบบว่าลูกคุณหนูน่ะหรือว่านายยุ่งกับเขาเลยดีกว่าว่าแต่ลูกคุณหนูเหมือนกันแต่ทำไม LINE ก็ไม่เห็นจะทำตัวเป็นลูกคุณหนูเหมือนเขาเลยนี่นาเห็นเขาบอกว่าผู้หญิงคนไหนมาจีบมาชอบเขาเขาก็ไม่เห็นสนใจเลยนี่แล้วนายคิดว่าคนบ๊องๆอย่างนั้นเขาก็สนใจหรือไงปัดโธ่เอ้ยนายนี่เพี้ยนไปแล้วเฮ้ยเพื่อนฉัน
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ปเฮ้ยแล้วนายจะบ่นฉันทำไมเนี่ยไม่เห็นมาตอนกลางวันน่ะเกือบใกล้จะพักเที่ยงฉันก็ได้คุยกับเขาเหมือนกันนะ
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
นี่นายจะบ้าไปแล้วหรือไงอู่หลงเฮ้ยบ้าไปแล้วเพื่อนฉันเดี๋ยวๆซะอีกไม่กินข้าวไม่เสร็จเลยนะนายจะรีบไปแล้วเหรอไม่เห็นไม่อยากจะคุยด้วยสักหน่อยเลยรีบกินข้าวดีกว่า
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ที่รักพี่เทียนใช่ไหมถ้าไม่ว่าอะไรผมนั่งกินข้าวด้วยได้ไหมครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้สิอยากนั่งก็นั่งฉันไม่ได้ว่าอะไรนายนี่
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ครับขอบคุณนะครับพี่ what the ว่ามีคนบอกว่าพี่เป็นคนหญิงทนงสาวๆมารุมล้อมพี่พี่ไม่เห็นจะสนใจอะไรแล้วหรือว่าพี่มีคนที่ชอบใจหรือเปล่าครับ app ที่ผมถามผมสงสัยนะครับพี่ก็ไม่เห็นพี่สนใจใครสักคนเลยนี่นาย
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เรื่องของฉันนายจะมายุ่งทำไมเนี่ยเราสนิทกันหรือไงนายนี่มันหนวกหูจริงๆอยากจะกินก็กินไปเถอะฉันไม่กินละน่าเบื่อ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
รุ่นพี่ครับคือว่าผมขอโทษนะครับถ้าผมวุ่นวายกับพี่จนเกินไปผมขอโทษนะครับผมผมเสียมารยาทเองขอโทษนะครับพี่นั่งทานข้าวเถอะครับเดี๋ยวผมจะรีบกินให้เสร็จเลยนะครับพี่
ทันใดนั้นเขาก็ได้หรือตามองไปที่อู่หลงเทียนหย่งอี้ก็ได้จ้องมองไปที่สายตาอย่างงุนงงเขาก็ไม่รู้ว่าเขาจ้องมองไปที่อู่หลงทำไมเขารู้สึกเพียงแค่ว่าเขาคิดว่าเด็กซื่อบื้อคนนี้ทำไมถึงอยากคุยกับเขานักถึงอยากรู้จักกับเขานะดังนั้นเขาจึงถามอู่หลงด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาด้วยตามปกติของเขา
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นิดหน่อยได้เป็นเด็กห้อง c3 นั้นหรอฉันได้ข่าวว่านายเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่เก่งเลยนิ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เอ๊าะๆครับก็ไม่เชิงนะครับพี่คือผมไม่ค่อยได้เรียนสักเท่าไหร่นะครับเพราะว่าผมเองบางทีก็ต้องไปช่วยพ่อแม่ผมทำงานเอาไม่สิผมลืมไปว่าแม่ผมเสียไปแล้วผมก็เหลือแต่พ่อนะครับคือผมขอโทษนะครับพี่คนไม่เก่งอย่างผมน่ะใครที่อยากจะคบกับผมล่ะครับ ช่วยพ่อทำงานเท่านั้นเอง
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ถึงจะเรียนเก่งไม่เก่งก็ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่งเสมอไปนี่นะเอาเป็นว่านายเป็นเด็กนักเรียนห้อง4/3 ใช่ไหมเขาว่ากันว่าเด็กห้อง 4/3 เป็นห้องที่รวยที่สุดเป็นห้องที่ค่อนข้างโง่ที่สุดหรือนี่นาฮ่าๆๆช่างเถอะเอาเป็นว่าถ้านายเรียนหนังสือไม่เก่งจะสอนอะไรให้ก็ได้นี่เอาเป็นว่าอย่างนี้หลังเลิกเรียนทุกวันฉันจะมาสอนคอมให้นายนายต้องไปเรียนพิเศษกับฉันรู้ไหมนายห้ามปฏิเสธรุ่นพี่ฉันเด็ดขาดฉันบอกว่าสอนไม่เคยต้องสอนให้นายบอกว่าฉันเป็นคนหยิ่งอย่างนั้นใช่ไหมก็ได้ฉันจะทำตัวไม่หยิ่งกับนายแล้วจะช่วยนายสอนเรียนพิเศษคอมพิวเตอร์ก็แล้วกันเอาเป็นว่าเย็นนี้เลิกเรียนแล้วฉันจะไปรอนายหน้าโรงเรียนนะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เออๆครับๆพี่ได้ครับรุ่นพี่งั้นผมขอความกรุณาด้วยนะครับครับผมเย็นนี้เจอกันหน้ามอนะครับพี่ผมจะไปรอพี่นะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เออได้นายรีบกินข้าวแล้วก็ใส่หัวกับฉันไปซะเดี๋ยวเย็นค่อยมาเจอกันก็แล้วกัน
ทันใดนั้นในหัวสมองของเขาจะได้มัวแต่นึกถึงเด็กรุ่นน้องคนที่ชื่ออู่หลงเขาคิดว่าเด็กคนนี้ซึ่งเป็นรุ่นน้องที่นิสัยดีเช่นกันแต่ค่อนข้างจะทำตัวเลอะละหรือทำตัวบางๆบ้าๆบอๆไปหน่อยแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรดังนั้นเขาจึงอาสาที่จะสอนคอมพิวเตอร์ให้หลังจากนั้นเขาก็ได้ไปยืนรอหน้ามอของปุ๋ยอี้ทันทีหลังเลิกเรียน
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เฮ้ยนี่นายฉันอยู่ทางนี้ฉันอยู่นี่ทั้งคนในยังไม่เห็นเลยหรือไงนายนี่ท่าจะเพี้ยนนะเนี่ยตอนนี้ก็เย็นมากแล้วฉันจะไปกินข้าวก่อนแล้วก็ซื้อเสื้อผ้านายไปสอนที่ห้องฉันก็แล้วกัน
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ครับๆได้ครับพี่รับทราบแล้วครับรุ่นพี่ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยสอนผมขอบคุณครับ
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้ขับรถออกไปรับประทานอาหารที่ร้านหนูแห่งนึงในย่านอิ๋งหนานและดังนั้นเขาทั้งสองคนจึงได้พากันไปยังบ้านของเทียนหลวงพี่เขาสองคนนั้นเพิ่งจะรู้จักและสนิทกันไม่ได้นานแต่พ่อบ้านของเทียนหยงอี้ก็ได้นำน้ำและขนมและนมมาให้ในห้องทันทีดังนั้นเทียนหยงอี้ก็ได้เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นและช่วยจัดการสอนพื้นฐานให้กับอู่หลงทันทีแต่พ่อบ้านนั้นได้แอบยิ้มที่อยู่ๆวันนี้คุณหนูเทียนหยงอี้จะได้พาเพื่อนมาที่บ้านและมาติวการเรียนหนังสือดังนั้นเขาจึงคิดว่าคุณหนูเทียนอยู่ที่ก็ไม่ได้ไปใช้เป็นคนเลวร้ายอะไรแต่เขาเป็นคนหน้านิ่งเฉยเย็นชาแต่กับมีน้ำใจช่วยเหลือคนคนอื่นกับเขาได้เหมือนกันเขาจึงแอบยิ้มที่มุมปากและเดินออกไปยังห้องของเทียนอยู่ที่ทันทีซึ่งปล่อยให้อู่หลงและหยงอี้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง 2 คนดังนั้นผลนั้นตกลงมาจึงทำให้อู่หลงกลับบ้านไม่ได้แต่เทียนหยงอี้นั้นจึงนำเสนอขึ้นมาว่าให้อู่หลงนั้นพักแรมอยู่ที่นี่ก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับไปเพราะว่าดูท่าฝนมันจะตกลงมาอย่างหนักจึงไม่สามารถให้อู่หลงกลับไปยังบ้านของตัวเองได้ดังนั้นเขาจึงบอกให้อู่หลงโทรไปยังคนที่บ้านเพื่อได้ไปบอกเขาเขาว่า
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อ่ะนี่ไงนายทำแบบนี้นะฟิสิกส์ในเรื่องนี้ปกติฉันเรียกฟิสิกส์ฉันก็ต้องทำงานเกี่ยวกับฟิสิกส์อยู่แล้วในเรื่องคอมพิวเตอร์นายแน่ถ้ายังไม่รู้อะไรก็ถามฉันได้นะส่วนการคอมพิวเตอร์พื้นฐานฉันจะสอนนายแบบนี้ก่อนนะนายช่วยพิมพ์รายงานให้ฉันทีแล้วก็สิ่งที่ฉันสอน work drop ของมายเมซาซี่ให้กับนายตรงนี้ในความเข้าใจหรือไม่
อู่หลงนั้นได้เรียนรู้ในการเทคนิคของการเรียนคอมพิวเตอร์จากหยงอี้แต่อู่หลงกับได้มองหน้าซาบซึ้งและดูอย่างอ่อนโยนเขามองหน้าหย่งอี้จากนั้นเขาก็แอบยิ้มและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดังนั้นเขาจึงได้มองด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยนเขาเห็นหยงอี้ดูเหมือนจะเป็นคนหญิงในภายนอกแต่ความจริงเขาเป็นคนอ่อนโยนมากดังนั้นปู่หลงจึงชอบมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยนและบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเขาหน้าแดงเป็นพิเศษโดยที่ไม่ได้ตั้งใจเพราะสิ่งที่หยงอี้ทำนั้นคือมันใกล้ชิดหน้าเขามากจนเกินไปจนทำให้เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นี่นายนายมองหน้าฉันทำไมเนี่ยถ้าฉันไปติดอะไรหรือเปล่าหรือไม่สงสัยอะไรฉันที่ฉันถามได้เนี่ยก็เห็นนายมองหน้าฉันมันหมายความว่าไง
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เปล่าครับเปล่าครับรุ่นพี่คือผมเห็นพี่ปกติแล้วพี่เป็นคนหยิ่งแบบนี้ดูเหมือนพี่เป็นคนอ่อนโยนกับทุกคนเลยจริงๆนะครับดูภายนอกดูเหมือนพี่จะหยิ่งแต่ภายในใจพี่พี่หล่อมากเลยนะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
แม่จะชมฉันทำไมเนี่ยฉันไม่ได้หล่ออะไรขนาดนั้นหรอกมั้งนายนี่ถ้าจะเพี้ยนนะเนี่ยเรียนหนังสือต่อไปเถอะน่ะแล้วก็หยุดมองฉันได้แล้วหุบปากของนายไปซะถ้านายไม่อยากเรียนก็ไปอาบน้ำซะถ้าฝนไม่ตกแบบนี้ฉันคงไล่นายกลับบ้านไปนานแล้วมั้งเฮ้ยบ้าคิดอะไรเลอะเทอะ
ทันใดนั้นหยงอี้ก็ได้แอบมองอยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่พูดอะไรเขาเห็นด้านหลังและแผ่นหลังของอู่หลงมันทำให้เขาคิดถึงเรื่องในอดีตที่เขาเคยเจ็บปวดมาแต่เขากลับไม่พูดอะไรออกมาเขารู้สึกเหมือนความรู้สึกแบบว่าที่แผ่นหลังของอู่หลงมีรอยบาดแผลที่เจ็บเหมือนกับตัวเขาสมัยเด็กเลยดังนั้นเขาคิดว่ารอยแผลเป็นนั่นอาจจะเป็นรอยแผลที่ไม่อาจลืมได้เช่นกันเขาเห็นอู่หลงออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่พูดอะไรและเตรียมเสื้อผ้าอยู่บนที่นอนและเขาเดินไปอาบน้ำด้านนอกห้องฝั่งอีกห้องนึงดังนั้นห้องนี้เป็นห้องของหลวงพี่แต่อย่างพี่นั้นจะยกห้องนี้ให้อู่หลงนอนตัวเขานั้นจึงไปนอนที่โซฟาในด้านห้องของตัวเองอีกที่นึงทันที
ตอนที่ 2
หลังจากที่เขาสองคนนั้นได้ต่างคนต่างนอนแต่ในคืนนั้นหยงอี้นั้นก็ได้มัวแต่คิดถึงหน้าของอู่หลงเขาคิดเพียงแค่ว่าเขารู้สึกดีกับอู่หลงอย่างมากเทียบกับผู้หญิงคนอื่นแล้วเขาคิดว่าผู้หญิงคนอื่นอาจจะไม่เข้าใจเขาเหมือนกับอู่หลงเขาดูเหมือนมองอู่หลงเหมือนเป็นคนซื่อๆก็จริงแต่ค่อนข้างเป็นคนใส่ซื่อดังนั้นเขาจึงคิดอยากจะลองคุยกับอู่หลงดูอยากจะลองรู้จักอุปนิสัยของอู่หลงมากกว่านี้ดังนั้นเขาจึงใช้แผนโดยการชวนอู่หลงมาที่บ้านมาเพื่อมาสอนคอมพิวเตอร์บ่อยๆ
พ่อบ้าน ถังฉุน
อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนูเช้านี้คุณทั้งสองจะทานอาหารมื้อเช้าเลยไหมครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้ครับพ่อบ้านหลังเฉินงั้นผมขอเป็นข้าวต้มกุ้ง 2 ถ้วยก็แล้วกันนะครับรบกวนด้วย
พ่อบ้าน ถังฉุน
อ๋อได้ครับคุณหนูงั้นรอสักครู่นะครับเดี๋ยวกระผมจะไปบอกแม่บ้านให้นะขอรับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับฝากด้วยนะครับพ่อบ้าน
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นิดหน่อยเมื่อคืนนายนอนหลับสบายดีหรือเปล่าฉันคิดว่าถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะรู้จักไนท์มากกว่านี้อู่หลงยังต่อไปนี้ในมาเรียนคอมพิวเตอร์กับฉันนะฉันจะสอนนายแล้วเมื่อคืนนี้ที่ฉันสอนนายนายเข้าใจบ้างไหม
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อ๋อครับรุ่นพี่เข้าใจครับขอบคุณนะครับรุ่นพี่แล้วเมื่อคืนผมก็นอนหลับสบายดีเหมือนกันครับรุ่นพี่รุ่นพี่เทียนครับผมคิดว่าผมเกรงใจพี่เกินไปแล้วพี่คิดจะให้ผมมาเรียนกับพี่ทุกวันแบบนี้ผมว่ามันดูตลกไปไหม
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ฮ่าๆๆนายเนี่ยตลกดีจังนะแล้วนายคิดว่าฉันเป็นคนเงียบเย็นชาขนาดนั้นจริงๆหรือไงกินข้าวต้มกุ้งได้หรือเปล่าแล้วนายแพ้อาหารอะไรหรือเปล่าถ้านายแพ้อาหารอะไรเป็นพิเศษในบอกฉันนะฉันจะได้ไม่ต้องให้นายไปฝืนกินน่ะฉันไม่ได้แค่สอนในวิชาเดียวนะฉันยังอยากจะสอนในทุกวิชาเลยด้วยต่อไปนี้ถ้านายไม่เข้าใจวิชาเรียนวิชาไหนในมหาสมได้นะกูจะสอนนายเป็นพิเศษเลยเสาร์อาทิตย์หน้านะวันที่ 4 บ้านนายอยู่ที่ไหนพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งนายไม่สิต้องวันนี้สิใช่ไหม
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
บ้านผมเหรอครับผมเกรงใจน่ะบ้านผมอยู่ฉิ่งไหมนะครับอยู่ซอย 10 ตำบลชิงหมุยนะครับบ้านผมก็ไม่ใช่ราคาลูกคุณหนูอะไรสักเท่าไหร่บ้านผมก็คนธรรมดาคนนึงล่ะครับพี่เพราะผมไปทำงานต่างประเทศก็หลายปีแล้วผมยังไม่ค่อยได้คุยกับพ่อผมสักเท่าไหร่เลยครับที่บ้านผมมีแค่พี่เลี้ยงผมคนนึงแค่นั้นเองผมอยู่กับเธอสองคนนะครับเธอชื่อจริงหนูนะครับความจริงเธอก็เป็นพี่เลี้ยงของผมนั่นแหละแต่ผมมองเห็นเธอเป็นพี่สาวของผมนะครับเพราะผมอยู่กับเธอแค่ 2 คนเธอดูแลผมมาตั้งแต่เล็กผมก็เลยเห็นเธอเป็นพี่สาวผมไปแล้วคนนึงในครอบครัวนะครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เอองั้นเหรอไม่เป็นไรงั้นต่อไปว่างๆนะจะมาเที่ยวเล่นบ้านฉันก็ได้นะใช่ที่ไหนบอกว่าฉันเป็นคนเงียบเย็นชาคือฉันเป็นคนคุยกับใครไม่เป็นน่ะนี่เป็นไรคนแรกเลยนะที่ฉันไม่กล้าคุยกับนายแบบนี้ก็คงเป็นนายคนแรกเลยละมั้งขอบใจนะที่ช่วยเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่ชั้นเรียนมาฉันไม่เคยมีเพื่อนสักคนหรอกน้อยคนที่จะจริงใจกับฉันคนนี้ก็เป็นเพื่อนฉันก็จะมีแค่ไม่กี่คนพี่ก็รู้จักนิสัยฉันดีพอนะฉันคิดว่าปิดเทอมนี้ฉันก็คงจะต้องไปทำงานบริษัทแทนพ่อฉันน่ะต่อไปถ้านายมีอะไรให้ฉันช่วยเหลือนายก็แล้วกันนะไม่ต้องเกรงใจกันหรอกบ้านฉันยินดีต้อนรับได้เสมอ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ได้ครับคุณพี่ขอบคุณนะครับคุณพี่
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เออไม่เป็นไรอาหารวันนี้ทำไมมาช้าจังรอสักครู่นะ
แม่บ้าน ชิงๆ
มาแล้วเจ้าค่ะมาแล้วเจ้าค่ะคุณหนูขอโทษนะเจ้าคะที่ดิฉันให้คุณหนูทั้งสองคนต้องรอช้าแบบนี้ขอโทษด้วยนะเจ้าคะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ปู่หลงได้ยินสิที่นี่แม่บ้านฉันทำอาหารอร่อยนะไม่แน่นายอาจจะได้กินนี่ทุกวันเลยก็ได้เธอจะไปรู้นะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เหรอคุณหนูนี่ตาถึงจังเลยนะเจ้าคะหนุ่มน้อยคนนี้คงจะเป็นเพื่อนของคุณหนูใช่ไหมเจ้าคะหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มดีจังสงสัยมาเป็นแขกบ้านเราแบบนี้ถ้าไม่ใช่คนที่คุณหนูตาตั้งใจแบบนี้ก็คงจะไม่พามาที่บ้านด้วยหรอกเป็นไงเจ้าคะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ขอโทษนะครับคุณแม่บ้านคุณช่วยมีมารยาทหน่อยได้ไหมครับไม่จำเป็นต้องรู้คนนี้ชื่ออู่หลงต่อไปเขาจะมาเที่ยวเล่นบ้านผมแล้วก็จะมาบ้านผมทุกเย็นเพราะเขามาเรียนหนังสือแล้วก็คุณมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ
แม่บ้าน ชิงๆ
ค่ะได้ค่ะคุณหนูป้าไปนะคะ
อู่หลงเขาจึงรีบกินข้าวต้มกุ้งที่คุณแม่บ้านของทางฝั่งหลวงพี่ทำให้เขาถึงพูดขึ้นว่า
แม่บ้าน ชิงๆ
ผมอิ่มแล้วนะครับอร่อยจังเลยครับคุณพี่ถ้ามีโอกาสผมจะทำให้พี่กินบ้างนะครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อะไรนะนายบอกว่านายจะทำกับข้าวฉันกินแล้วหรอได้ทำเป็นเหรอทำกับข้าวเป็นได้ด้วยเหรอเท่าที่ดูมาฉันคิดว่านายทำข้าวไม่เป็นซะอีกเลย
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
รุ่นพี่ดูถูกผมไปแล้วผมน่ะเซียนทำกับข้าวเลยเชียวนะเพราะปกติแล้วพ่อของผมชอบทำกับข้าวให้ผมกินบ่อยๆนะครับกับข้าวของพวกของผมก็คือข้าวผัดทะเลกุ้งทอดหรือว่าตอนนี้ผมไม่มีโอกาสได้กินผมชอบฝีมือของพ่อผมนะครับดังนั้นตอนผมเห็นเขาทำกับข้าวผมก็เลยชอบไปดูใกล้ๆท่านแล้วก็ศึกษาด้วยตัวของท่านเองนะครับจนทำให้ผมรู้สึกว่าผมต้องทำอะไรตอบแทนรุ่นพี่บ้างแล้วล่ะครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้สิถ้ามีโอกาสฉันจะลองคิดถึงคุณนายดูนะเอาเป็นว่าเย็นเสาร์อาทิตย์นี้นายมานอนบ้านฉันฉันจะสอนได้ทำวิชาเลยทุกวิชารับรองนายสอบผ่านเรียนผ่านแน่นอนแล้วก็นายช่วยทำกับข้าวฉันกินด้วยได้ไหม
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ออ....ฮ่าๆๆๆ...ได้ครับลูกพี่ไว้เสาร์อาทิตย์นี้ผมจะมาทำข้าวให้กินนะครับผมเคยได้ตั้งฉายาว่าเชฟกระทะร้อนเลยละงั้นพี่รีบกินหน่อยครับพี่
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้ๆๆถึงจะทำก็แล้วกัน
หลังจากนั้นเข้าทั้งสองก็ได้นั่งรถไปยังมหาวิทยาลัยทันทีเข้าทั้งสองคนเริ่มจึงคบหาสนิทกันจนทำให้หลวงพี่รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้วหลังจากที่พ่อของเขาไปทำงานที่ต่างประเทศเช่นเดียวกันดังนั้นเขาจึงคิดว่ามีอู่หลงอยู่ด้วยก็คงดีดังนั้นเขาจึงคิดที่จะบอกพ่อบ้านของเขาว่าต่อไปนี้เขาอยากให้อู่หลงมาอยู่กับเขาที่บ้านดังนั้นเขาจึงขอร้องคุณพ่อบ้านให้ช่วยจัดการเรื่องให้เขาทีหลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์ชุลม 6 เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวดังนั้นเขาจึงรีบไปรับอู่หลงทันทีหลังเลิกเรียนหลังจากนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้กลับบ้านพร้อมกันและได้คุยกันจนแม้กระทั่งมีโทรศัพท์ของทางอู่หลงโทรเข้ามาซึ่งคนนั้นก็คือพ่อของเขานั่นเองพ่อของเขานั้นได้พูดบางอย่างเกี่ยวกับครอบครัวของเขาให้อู่หลงฟังดังนั้นจึงทำหน้าตกใจและหลวงพี่จึงงงเป็นอย่างมากว่าอู่หลงอยู่ก้มหน้าและไม่พูดทักทายอะไรกับหลวงพี่ดังนั้นทำให้หลวงพี่จึงสงสัยเป็นอย่างมากว่าเกิดอะไรขึ้นเขาวิ่งไปดูอู่หลงที่หน้าระเบียงบ้านของตัวเองแล้วก็ได้เห็นอู่หลงนั่งร้องไห้โดยที่ไม่รู้สาเหตุต้นเหตุไปเหตุดังนั้นเขาจึงวิ่งเข้าไปปลอบใจแล้ว
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อู่หลงใครเป็นอะไรงั้นหรอถ้าไม่ได้ทำหน้าแบบนั้นล่ะครอบครัวของนายเป็นอะไรอย่างนั้นหรอทำไมชีวิตนายถึงดูเศร้าหม่นหมองแบบนี้ล่ะไม่รู้จะดีใจสิคิดเข้ามาทำงานอยู่ต่างประเทศเจ้านายจะกลับมาภายในอาทิตย์หน้าอยู่นี่ไม่ใช่หรอแล้วนายจะร้องไห้มันไปทำไมล่ะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครอบครัวของฉันหมดแล้วหมดขึ้นทุกอย่างใช่เพราะฉันทำงานอยู่ต่างประเทศครอบครัวฉันไม่เหลืออะไรแล้วฉันเหลือแค่พ่อกับพี่เรื่องของฉัน 2 คนฉันคงจะไม่ได้จ้างเธออีกแล้วฉันคงจะมีจำนวนเงินส่วนจำนวนเดียวที่จะให้เธอเป็นข้าเลี้ยงดูดูแลดีที่สุดแล้วก็ฉันคงต้องออกจากมหาวิทยาลัยแล้วก็ไปหาโรงเรียนที่ธรรมดาอยู่น่ะเพราะว่าพ่อของฉันเสียชีวิตแล้วล่ะจำนวนทรัพย์สิน 26 ล้านบาท
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อู่หลงใจเย็นๆนะอย่าคิดมากอย่าลืมซื้อว่านายยังมีฉันอยู่นะถึงแม้ว่านายจะไม่มีที่อยู่อาศัยและอย่าลืมสิว่าบ้านฉันก็ยังเป็นที่พึ่งของนายได้นะถึงพ่อน่าจะโดนล้มละลายใช่ฉันจะคุยอะไรกับพ่อบ้านเดี่ยวฉันจะให้คุณเข้าบ้านไปปรึกษาคุณพ่อฉันดูเผื่อคุณพ่อฉันจะช่วยอะไรได้บ้าง
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ได้ขอบคุณนะรุ่นพี่ที่ช่วยผมถ้าผมไม่มีพี่วันนี้ผมคงแย่จริงๆนะครับผมแทบจะไม่มีที่สู้หัวนอนด้วยซ้ำไปบ้านก็ต้องถูกขายส่วนพี่เลี้ยงของผมที่เป็นพี่สาวของผมก็ต้องให้เขาย้ายออกไปรุ่นพี่ครับผมรบกวนด้วยนะครับผมไม่มีที่อยู่แล้วจริงๆถ้ากลัวผมปิดตัวลงแล้วคุณพ่อผมก็เสียชีวิตในวันบรรเลงเขาจะพาส่งสอบพ่อของผมกลับมายังสถานที่ที่พวกผมอยู่ครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้พ่อบ้านครับคุณพ่อบ้านผมให้คุณช่วยอะไรหน่อยได้ไหม
พ่อบ้าน ถังฉุน
ครับคุณหนูมีอะไรหรือเปล่าครับมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
คุณพ่อบ้านครับช่วยไปเช็คสื่อประวัติของอู่หลงให้ผมทีว่าประวัติบ้านเขาเป็นคนยังไงแล้วส่วนทางบริษัททางโน้นจะส่งศาลการเสียชีวิตของมรณะของคุณพ่อของอู่หลงกลับมายังที่เมืองประเทศของเราดังนั้นผมจึงอยากให้คุณช่วยไปรับศพพ่อของครูลงให้ผมทีและช่วยจัดงานศพให้พ่อของอู่หลงที่ได้ไม่มขอบคุณพ่อบ้านช่วยรบกวนด้วยนะครับ
พ่อบ้าน ถังฉุน
ได้ครับคุณหนูผมจะช่วยคุณหนูจัดการเรื่องนี้ไม่ต้องห่วงนะขอรับเชื่อใจผมได้ส่วนอู่หลงก็พักอยู่ที่นี่กับพวกเราเถอะนะครับผมคิดว่าคุณคงไม่มีที่ไปแล้วคุณควรจะมาเป็นคุณภาพโปรสมาชิกของหนูก็ได้นะครับส่วนเรื่องการเรียนหนังสือผมจะลองคุยกับคุณผู้ชายให้ดูนะครับ
หลังจากนั้นคนในครอบครัวของเทียนหย่งอี้ก็ได้ทราบข่าวและรู้ข่าวคราวของทางครอบครัวอู่หลงดังนั้นพ่อของคุณหลงซึ่งเป็นคนในบริษัทในเครือข่ายเดียวกับพ่อของอู่หลงพ่อของอู่หลงทำงานต่างประเทศเช่นกันแต่เขาไม่คิดว่าพ่อของคุณหลงจะประสบความเสียหายแบบนี้โดนฟ้องล้มละลายแล้วแถมยังต้องมาตายอนาถอีกดังนั้นความจริงแล้วพ่อของคุณหลงเป็นพ่อค้ารายใหญ่ที่มาส่งสินค้าจากทางบริษัทของเทียนหยงอี้ดังนั้นพ่อของหลวงพี่ก็เลยตัดสินใจว่าจะรับเลี้ยงอุปการะอีกคนนึงอย่างน้อยลูกชายของเขาก็ไม่เหงาเพราะลูกชายของเขาที่เหงาเศร้าอยู่ทุกวันนี้ทั้งเหงาทั้งเศร้าก็เพราะแม่ของเขาได้เสียชีวิตไปดังนั้นเขาจึงเป็นคนนิสัยเย็นชาไม่ค่อยมีผู้ใดหรือมีใครอยากจะให้เขาคุยด้วยดังนั้นตัวเขาไม่ไว้ใจใครเขาจึงไม่ค่อยคุยกับใครแต่ในเมื่อเขาคุยกับอู่หลงเขาคิดว่าคนอย่างอื่นหนูเป็นคนที่น่าไว้ใจได้มากที่สุดดังนั้นพ่อของหลวงพี่จึงรับเลี้ยงอุปการะปู่หลงอีก 1 คนดังนั้นสมบัติทรัพย์สินต่างๆของอู่หลงก็จะต้องให้โอนลงเก็บไว้ใช้ชีวิตในภายหน้าเพราะเป็นทรัพย์สินของพ่อเขาที่เหลือและส่วนพี่เลี้ยงของอู่หลงก็ได้ลาออกและกลับบ้านเกิดไปยังครอบครัวของตัวเองดังเดิมและให้เงินไป 1 จำนวน 100,000 บาท 89 บาททุกสิ่งทุกอย่างเขาล้มเหลวทั้งหมดดังนั้นคนที่มีช่วยอุดหนุนและเรื่องการเรียนหนังสือให้อุ่นโรงเรียนจนจบและมีทุนการศึกษาให้อู่โรงเรียนจนจบก็คือครอบครัวเทียนและที่พักนั้นก็ให้อยู่ที่เดียวกับหลวงพี่ให้อยู่บ้านเดียวกันใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่าถาวร
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อู่หลงนายมากินข้าวได้แล้วสายแล้วนะต่อไปนี้นายอยู่ที่บ้านฉันก็ไม่ต้องเกรงใจอะไรทั้งสิ้นต่อไปนี้นายอยู่กับฉันนายจะไม่โดดเดี่ยวนะกูหลงมีอะไรอะไรก็ช่วยฉันช่วยทำงานบ้านมีอะไรก็บอกฉันแล้วกันยังไงก็ได้
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ไม่เป็นไรครับรุ่นพี่ผมคิดว่าแค่นี้มันก็ดีมากพอแล้วครับเอาเป็นว่างานบ้านผมจะช่วยพี่ก็แล้วกันอยู่เปล่าๆผมจะได้ถือว่าเป็นคนไม่ดูแคลนคนนะครับอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
แล้วแต่นายเลยนายจะทำอะไรก็ทำแต่ฉันคิดว่านายคงไม่จำเป็นต้องทำอะไรก็ได้มั้งเพราะว่าที่นี่ก็มีแม่บ้านเพราะบ้านก็มีนายก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายตามปกติเหมือนที่น่าอยู่เถอะแล้วส่วนเรื่องเงินทองทรัพย์สินของนายก็อยู่ในธนาคารของนายหมดแล้วแต่ท่านนายขาดเหลืออะไรในการใช้จ่ายในบ่อฉันนะฉันจะโอนเงินให้ได้ทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ขอรุ่นพี่ครับมันมากเกินไปหรือเปล่าแค่พี่ช่วยรับอุปการะผมแบบนี้ผมก็เกรงใจมากพอแล้วครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ไม่เป็นไรอย่าคิดมากเลยอู่หลงสนใจสบายเถอะเพราะนายก็ไปดีแล้วงานศพก็จัดแล้วนายก็ยังคงเหลือแต่ความทรงจำเก่าๆสินะนี่คือลูกของพ่อนายแม่เอาเก็บไว้เถอะเอาไปเก็บไว้ในห้องนายเถอะอย่างน้อยก็เตือนสติความทรงจำนายอย่างน้อยเขาก็ยังอยู่ข้างๆนายนะ
ตอนที่ 3
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ได้ครับพี่ต่อไปนี้ผมจะไม่อ่อนแออีกแล้วขอบคุณมากนะครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ว่าแต่ว่าฉันคิดว่านายไปเรียนดีกว่าไหมตอนนี้มันก็สายมากแล้วล่ะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ได้ครับพี่ขอบคุณมากนะครับพี่เทียน
ทันใดนั้นเขาสองคนก็ได้เดินทางไปยังโรงเรียนทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
รุ่นพี่ไปไหนแล้ว...เฮ้ย...รุ่นพี่ครับผมเห็นพี่นอนอยู่ตรงนั้นผมจะไปหาพี่นะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
หาเอ๋ทำไมพี่มานอนอยู่ตรงนี้ล่ะครับที่นี่มันด่านฟ้าของมหาลัยไม่ใช่หรือไง
ทันใดนั้นอู่หลงก็ได้เดินสะดุดสายไฟและวิ่งไปล้มทับอยู่ที่ทันทีจนทำให้หยงอี้ตกใจตื่นแทนที่เขาจะโวยวายแต่เขากลับมองหน้าของอู่หลงทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เงืออออ...อะ..ครับพี่ผมขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจครับพี่เป็นอะไรไหม
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
!!!...?
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ไม่ฉันไม่เป็นไรนายเจ็บหรือเปล่าแล้วนี่นายนี่ซุ่มซ่ามจริงๆไม่รู้หรือไงว่าพรุ่งนี้มันมีสายไฟอยู่หน้าแล้วนี่นายมาลงทับฉันทำไมเนี่ย...เอ้..นาย..!!..?
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ฮ่าๆๆดูสินายหน้าแดงเหมือนมะเขือเทศเลย.....นี่กูหลงนายเป็นอะไรหรือเปล่าฉันเห็นนายหน้าแดงเหมือนเข้ารูปมะเขือเทศแบบนี้โลกชะมัดเลยนายน่ะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อะไรนะว่ายังไงนะรุ่นพี่ที่พี่หัวเราะเยาะฉันงั้นหรอหนอยแน่มาให้ฉันจัดการพี่ซะดีๆนะ
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้วิ่งเล่นไล่จับกันอยู่บนดาดฟ้าทำให้เขาทั้งสองคนนั้นต้องหยุดชะงักตกใจทั้งคู่เพราะเขาสองคนนั้นวิ่งชนกันอย่างแรงซึ่งทำให้อู่หลงนั้นได้ตกใจจะสิ่งที่หลวงพี่ได้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาจนทำให้เขาเขินอายและตกใจเป็นอย่างมากและทำให้ตัวเองนั้นโดนจูบปากไม่รู้ตัวยิ่งตกใจเขินหนักเข้าไปอีกทำจนพูดอะไรไม่ถูก
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เงื้อออ....ง่าาาสส...อือหน้าแดงทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
หยุดนะพี่จะทำอะไรแล้วพี่มาจูบผมทำไมพี่นี่เกินกันไปแล้ว
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
คือโทษนะมันเป็นเหตุสุดวิสัยน่ะคือฉันฉันไม่ได้ตั้งใจอ่ะเอาเป็นว่ามันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วเราไปเดินกันดีกว่านะโชคดีนะนายเย็นนี้เจอกันที่บ้านไม่สิเย็นนี้เจอกันหน้ามมหาลัยเป่ยพี่ก็แล้วกันตกเย็นน่ะฉันจะพานายไปกินร้านสเวนเซ่นส์ก็แล้วกันนะเขาบอกว่าย่านไอติมแถวนี้เขาปล่อยอี้อร่อยมากนายจะไปไหมฉันเลี้ยงไอติมนายประจำขอโทษนายที่จุ่มหน่อยเมื่อกี้ก็แล้วกัน
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อะไรของเขา...!!...?
หลังจากนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้เลิกเรียนและได้นั่งรถไปยังร้านไอศครีมสเวนเซ่นในย่านแถวไหนอี้ดังนั้นเขาสองคนจึงนั่งคุยกันระหว่างรอไอศกรีม
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ฮ่าๆๆคุณพ่อบ้านครับไม่ทราบว่าคุณพ่อบ้านจะยืนทำไมครับมานั่งด้วยกันสิ
พ่อบ้าน ถังฉุน
มันจะดีหรือครับ..ผมว่ามันไม่สมควรนะพวกคุณสองคนทานเถอะครับผมไม่อาจเทียบพวกคุณได้หรอกผมเป็นแค่ลูกน้องว่าคุณเป็นเจ้านายผมเชื่อพวกคุณไม่ได้หรอกครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรนั่งเถอะในเมื่ออู่หลงก็บอกให้นายนั่งในก็ไหนนั่งเถอะฉันไม่ถือสาหรอกนะคุณพ่อไม่อยู่แล้วคุณพ่อบ้านจะกลัวอะไรเหรอครับ
พ่อบ้าน ถังฉุน
ไม่มีอะไรหรอกครับคุณหนูผมเกรงใจนะผมเห็นคุณหนูทานมีอิ่มความสุขของตัวเองแบบนี้เป็นคุณหนูได้ยิ้มแบบนี้กับผมก็ดีใจแล้วล่ะครับเพราะว่าตลอดเวลามาคุณหนูไม่เคยยิ้มเลย
พ่อบ้าน ถังฉุน
ขอบคุณนะครับที่ชวนผมอุตส่าห์มีน้ำใจให้ผมทานด้วยงั้นผมไม่เกรงใจผมสั่งเลยละกันนะครับน้องครับผมขอไอศครีมวนิลากับช็อกโกแลตนะครับ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ไม่เป็นไรครับเราโอนกันเองคุณพ่อบ้านดูเหมือนคุณเป็นสีหน้าอมทุกข์จังเลยคุณมีอะไรหรือเปล่าครับคุยกับผมได้นะ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
ฮ่าๆๆไม่มีอะไรหรอกครับแต่อันที่จริงมันก็มีเรื่องบางเรื่องที่ผมไม่อยากจะพูดมันออกมานะครับที่ผมไม่ค่อยอยากกินไอศกรีมเพราะผมนั้นคิดถึงภรรยาของผมนะภรรยาของผมเธอเสียชีวิตไปตั้งแต่อายุ 14 นะครับผมเสียชีวิตไปตั้งแต่อายุ 14 นะครับฮ่าๆๆผมพูดผิดไปหน่อยขอโทษนะครับคุณหนูคุณอู่หลงพอดีภรรยาของผมอายุ 32 แล้วนะครับแต่เผอิญลูกสาวของผมอายุ 14 นะเธอเป็นเด็กดีมากเลยนะเธอเรียนหนังสือเก่งเอามากๆแต่เสียดายที่ผมไม่มีโอกาสได้อยู่กับเธอเพราะเธอนั้นจากโลกนี้ไปกระทันหันด้วยโรคซึมเศร้าของเธอนะครับเพราะแม่ของเธอป่วยตายดังนั้นเธอจึงเป็นโรคซึมเศร้าและเธอทำอะไรไม่ถูกจึงคิดฆ่าตัวตายนะครับผมเห็นแล้วผมเลยรู้สึกเศร้าใจเพราะลูกสาวผมชอบกินไส้วนิลากับช็อกโกแลตมากเลยนะครับทุกวันนี้แหละครับ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
งั้นผมขอโทษด้วยนะครับที่ผมทำให้คุณนึกถึงอดีตเรื่องเก่าๆแบบนั้นที่พ่อผมปัจจุบันเพราะผมก็เสียชีวิตแล้วเหมือนกันคุณก็น่าจะรู้ดีนี่ดังนั้นผมจึงคิดว่าเราอยู่ในสภาพเดียวกันเราคงควรเห็นใจกันใช่ไหมล่ะคะเนอะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ใช่นายพูดถูกนะคุณพ่อบ้านครับผมคิดว่าคุณอย่ากังวลมากจนเกินไปมันจะเครียดเอาได้นะเราทานกันเถอะไอศครีมมาแล้วเดี๋ยวจะละลายหมดนะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อะนี่นายกินเสร็จแล้วคุณพ่อบ้านครับรบกวนพาผมไปสถานที่นึงได้ไหมผมอยากพาเขาไปสวนสนุกนะสวนสนุกตอนกลางคืนเนี่ยมันเย็นดีนะครับ
พ่อบ้าน ถังฉุน
ได้ครับคุณหนูรับทราบครับ
หยงอี้นั้นเขาได้แอบมองอู่หลงในช่วงเวลาที่อู่หนมกินไอศครีมดังนั้นเขาจึงเห็นไอศกรีมเลอะที่มุมปากดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือไปเช็ดไอศกรีมที่อยู่บนข้างขอบปากของอู่หลงด้วยมืออย่างอ่อนโยนทันทีดังนั้นคุณพ่อบ้านจึงได้สังเกตสิ่งที่น่าแปลกใจก็คือหลวงพี่ไม่เคยทำแบบนี้กับใครแต่คุณพ่อบ้านก็หลงคิดเพียงแค่ว่าพี่กับน้องคงดูแลกันดีล่ะมั้งดังนั้นเขาจึงไม่คิดอะไรเขาจึงทานไอศกรีมต่ออย่างเอร็ดอร่อย
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เฮ้ยเหนื่อยจังเลย
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ฮ่าๆๆเหนื่อยเหรองั้นแม่ไปพักผ่อนก่อนสิฉันคิดว่าฉันจะนั่งได้สักพักนึงน่ะแล้วฉันจะตามไปอาบน้ำก็แล้วกันส่วนคุณก็ไปพักผ่อนได้แล้วแหละคุณพ่อบ้านขอบคุณมากนะครับวันนี้ที่คุณอุตส่าห์พาผม 2 คนจะทันไอศกรีมร้านที่พ่อของผมเลยพาไปกินบ่อยๆนะครับ
พ่อบ้าน ถังฉุน
ฮ่าๆๆ...ไม่เป็นไรครับด้วยความยินดีรับใช้ครับคุณหนู
หลังจากนั้นเขาสามคนก็แยกย้ายกันไปอยู่คนละทิศคนละทางแต่เพียงแค่ว่าหลวงพี่ยังนั่งคงนั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นเขาจึงคิดไปเรื่อยในสิ่งที่เขาได้ทำในวันนี้เขาอาจจะที่มุมปากของตัวเองแล้วนึกถึงช่วงพักกลางวันที่ได้จูบปากของอู่หลงทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
เฮ้ยเหนื่อยจังเลยเรากินอิ่มแปล้เลยเชียวสงสัยอ้วนขึ้นแล้วละมั้งก็อร่อยดีนะ....เอ้...อ้าา..อะไรกันฉันคิดว่าเขาจะรีบขึ้นมาซะอีกเอาอย่างนี้ฉันว่าฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันจะเย็นกว่านี้ฉันไม่อยากอาบน้ำเย็นสินะ
ทันใดนั้นมีมือใหญ่ 1 มือจะได้อบมือไว้ด้านหลังเขาจึงตกใจเป็นอย่างมากดังนั้นเขาจึงทำอะไรไม่ถูกและตกใจเขารู้ตัวเพียงแค่ว่ามีคนอยู่ด้านหลังและโอบกอดเขาอยู่ดังนั้นเขาจึงถามว่าใครชนะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ใครล่ะปล่อยฉันนะ...เอ้.....เกีย..นี่นายนายเข้ามาทำอะไรกันเนี่ยฉันกำลังจะเปิดน้ำอุ่นใส่กะละมังอาบน้ำอยู่พอดีแล้วฉันก็จะเข้ามาอาบน้ำน่ะแล้วนายทำบ้าอะไรเนี่ยออกไปนะ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
อะไรกันนายตกใจ....!!..?
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ใช่ฉันตกใจนายเอามือมาจากฉันทำไมล่ะเนี่ยเอาหน้ามาใกล้สุดแล้วก็ตกใจน่ะสิแล้วนี่ฉันกำลังจะเปิดน้ำอุ่นพอดีแต่ฉันเปิดไม่เป็นน่ะนายช่วยเปิดให้ฉันหน่อยได้ไหม
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ได้สิฉันจะเปิดให้ในรอเดี๋ยว
ทันใดนั้นหยงอี้ก็ได้เอาหน้าเข้าไปใกล้ชิดมากกว่านี้เขาคิดว่าเขาคงอดใจไม่ไหวแน่อยู่ใกล้กันแบบนี้เขาคงคิดเพียงแค่ว่าคงจะเป็นได้มากกว่าพี่น้องแน่นอนดังนั้นเขาจึงมองหน้าอีกครั้งหลังจากนั้นก็เริ่มบรรจงถูกปากอีกครั้งจนทำให้ต้องตกใจเป็นอย่างมาก
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อ้าาาา...!!..?
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อะไรเนี่ยพี่ทำอะไรของพี่เนี่ยพี่จะบ้าไปแล้วหรือไงใครใช้พี่มาจูบฉันเนี่ย
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ฮ่าๆๆๆรูปหน้ามะเขือ 1 นายหน้าแดงแบบนี้ก็คงเป็นไปไม่ได้ก็ต้องเป็นมะเขือเทศสินะนายเนี่ยน่ารักชะมัด
หลังจากนั้นอู่หลงก็ได้หันหลังกลับแต่พอเขาหันมาอีกทีเขาก็โดนจู่โจมอย่างแรงโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ถ้าว่าเขาก็อ่อนระทวยเล็กน้อยแต่เขายังไม่พร้อมที่จะคิดเรื่องนี้ดังนั้นเขาจึงผลักหลวงพี่ออกไปแล้วปิดประตูห้องน้ำใส่ทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
อะไรกันเนี่ยเราเป็นอะไรกันล่ะเนี่ยเราเป็นอะไรไปทำไมถูกๆฉันถึงหน้าแดงเป็นรูปมะเขือเทศแบบนี้ทำแสบกับฉันจริงเฮ้ยฉันคิดถูกคิดผิดเหรอเนี่ยที่จะอยู่ๆมาอยู่เนี่ยฉันอยากจะรู้ว่าสมองนี่กำลังคิดอะไรกับฉันอยู่นะแต่ดูท่าทีแต่ใจจริงๆเฮ้ยเมื่อกี้เอาฉันแค่ตกใจเป็นบ้าอยู่ๆก็จู่โจมมาจู๋ฉันแบบนี้แล้วมาทำรุ่มร่ามกับฉันแบบนี้มันเกิดอะไรกับฉันเนี่ยเฮ้ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัวโอ๊ย...อ้าาาาา...บ้าาาาส.ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวชะมัดรีบลงอ่างน้ำแล้วนั่งแช่ดีกว่านะน่ากลัวชะมัดเลยเจ้าหมอนั่น
หลังจากนั้นหยงอี้ก็เดินออกจากห้องแล้วไปอาบน้ำยังอีกห้องนึงเขาก็ถึงคิดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ที่เขาทำลงไปแต่เขาคิดทีไรมันยิ่งจะทำให้เขารู้สึกว่าเขาตื่นเต้นมากเท่านั้นดังนั้นเขาจึงคิดอะไรไม่ออกทันใดนั้นเขาก็หยิบบุหรี่ออกมาดูแก้เครียดสักพักนึง
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
เฮ้ยบ้าไปแล้วจริงๆแล้วฉันเนี่ยฉันคิดอะไรของฉันอยู่นะเนี่ยดูเหมือนเจ้านั่นจะตกใจเป็นว่าเลยนะเนี่ยถ้าฉันทำแบบนี้ชอบหมอนั่นจะรู้ไหมว่าฉันชอบเจ้าหมอนั่นแค่ไหนเฮ้ยบ้าชะมัดก็เรื่องแบบนี้ใครจะไปรับทันแล้วเก่งมาก
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
คุณหนูครับไม่ทราบว่าคุณหนูจะให้ผมเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนเลยไหมขอรับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
งั้นก็ได้ครับคุณพ่อบ้านงั้นผมช่วยวานให้คุณเอาเสื้อผ้าของผมไปวางให้บนที่นอนของผมทีนะแล้วก็เสื้อผ้าของผมอีกชุดนึงเอาไปวางไว้ข้างๆผมก็แล้วกันเพราะเสื้อผ้าชุดนั้นผมจะให้ปู่ลองใส่น่ะเพราะช่วงนี้มันหน้าหนาวมากจนเกินไปผมกลัวเขาไม่สบายนะครับแล้วก็ช่วยเอาผ้าห่มหนาๆให้ผมทีนะถ้าไม่มีอะไรผมจะอาบน้ำก่อนนะครับ
มิสเตอร์ ตอนนี้บรู๊ค
ครับคุณหนูได้รับงั้นเดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้นะครับคุณหนูเชิญอาบน้ำให้สบายใจเลยครับช่วงนี้หน้าหนาวมากคุณหนูก็อาบน้ำอุ่นสักหน่อยก็ดีนะครับคุณหนูจะได้ผ่อนคลายความตึงเครียดของตัวเองลงได้บ้าง
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับๆคุณพ่อบ้านขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับ
ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์เข้าเสียงโทรศัพท์ที่ได้ยินนั้นเป็นโทรศัพท์ของกูหลงดังนั้นปู่หลงซึงไม่ได้ยินที่โทรศัพท์นั้นดังขึ้นอยู่หน้าห้องน้ำทันทีแต่เขาไม่ได้สนใจอะไรดังนั้นคนที่ได้ยินเสียงและเดินเข้ามาในห้องทันทีนั้นก็มีแต่อยู่ที่หยองอี้นั้นเป็นคนรับโทรศัพท์แทนจากนั้นเขาถึงได้ถามเกี่ยวกับในโทรศัพท์ว่านั่นคือใครแล้วเป็นอะไรกับอู่หลงแล้วรู้จักเบอร์นี้ได้อย่างไรทางใดนั้นคนที่อยู่ในโทรศัพท์ก็ได้เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
สวัสดีครับไม่ทราบนั่นใครหรือครับนั่นเป็นเบอร์ของอู่หลงหรือเปล่าครับถ้าเป็นเบอร์ของอู่หลงผมขอสายอู่หลงหน่อยได้ไหมครับ
ธงเหนียน เพื่อนสนิทนายเอก
ผมเป็นเพื่อนของอู่หลงนะครับไม่ทราบว่าอู่หลงอยู่ที่ไหนเหรอครับพอดีผมคิดถึงผมก็เลยอยากจะโทรหาไม่ค่อยได้เห็นเขาโทรหาพวกผมเลยอู้หลงเป็นอะไรหรือเปล่าครับไม่ทราบว่านี่เป็นญาติของกูหลงใช่ไหมครับ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ครับใช่ครับผมเป็นพี่ชายของเขานะครับไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรหรือเปล่าฉันไม่มีอะไรผมจะวางนะครับ
ทันใดนั้นหยงอี้ก็ได้วางโทรศัพท์ไปและรีบแต่งตัวเข้านอนแต่โดยไม่ได้บอกปู่หลงว่ามีโทรศัพท์เข้ามาดังนั้นเขาจึงนอนหันหลังให้อู่หลงแต่กูหลงนั้นกลับคิดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้จึงทำให้เขาหันหลังกลับไปยังหลวงพี่เราเลือกอย่างที่ลุกขึ้นมาคุยทันที
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
นี่ไงเมื่อกี้นี้ตอนอยู่ในห้องน้ำเหมือนนายทำอะไรฉันไว้ที่นายทำแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงไม่ทราบ
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
บอกไปก็เท่านั้นแหละบอกไปใครก็ไม่รู้อะไรไม่ใช่หรือไงมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรทำไมนายต้องใส่ใจเรื่องนี้ด้วยล่ะและอีกอย่างนะมันก็เป็นเรื่องไร้สาระสำหรับนายนี่นายบอกว่าฉันจู่โจมนายอย่างนั้นหรอแล้วน่าจะสนใจเรื่องนี้ทำไมอ่ะนายจะรู้ไปทำไมงั้นหรอฉันทำแบบนั้นเพื่ออะไรยังไงก็เองก็คงจะคิดไม่ถึงสินะ
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
พี่นายลุกขึ้นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้นะพี่เทียนฉันบอกให้นายลุกขึ้นมาไงเล่า
ทันใดนั้นปู่หลงก็ด้วยความหงุดหงิดด้วยความตกใจและความเขินของตัวเองดังนั้นเขาจึงฉุดกระชากให้หลวงพี่ลุกขึ้นมาและจับดึงเสื้อขึ้นมาแล้วเขาก็มองหน้าหากันอีกครั้งอันใดนั้นหลวงพี่ก็ได้มองหน้าแล้วข้อมูลตัวอื่นหลงทันทีแล้วเขาก็จับมือของอู่หลงถึงกับที่นอนหรือบนเตียง
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
นายอยากรู้งั้นเหรอว่าฉันคิดอะไรนายอยากรู้นักใช่ไหมฉันจะทำให้นายรู้ว่าฉันคิดอะไรกับนายฉันจะทำให้นายรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำแบบนั้นทำไปเพราะอะไร
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
นายจะทำอะไรปล่อยฉันนะคนบ้าไม่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะพี่เทียนนี่นาย
เทียนหยงอี้ เอก ปัจจุบัน
ใครอยากรู้คำตอบไม่ใช่เหรอนี่ไงนี่คือคำตอบของฉัน
หมิงอู๋หลง นายอกายเอกตอนปัจจุบัน
ฉันเจ็บนะ...อ้าาา...บ้าน้มสส...อืม..นาย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
