ลางร้ายในความมืด

คืนเดียวกันนั้น แสงตะเกียงน้ำมันส่องสว่างเบาบางในห้องของเอริก ชิน นักสืบหน้าใหม่ที่ได้รับมอบหมายให้คลี่คลายคดีหายตัวไปของเอลินอร์ เวสต์เวลล์ ในใจเขายังคงมีคำถามมากมายเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านของแม่สาวผู้สูญหาย ขวดที่แตกกระจาย, สัญลักษณ์พิธีกรรมที่ขูดลงบนโต๊ะไม้, และสิ่งที่มารีออน เวสต์เวลล์ พูดถึงนั้น ล้วนแต่ทำให้ความสงสัยในใจของเขามากขึ้น

“เอลินอร์... ไปไหน?” เอริกพึมพำกับตัวเอง ขณะนั่งเอนหลังลงบนเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง คิ้วขมวดและท่าทางของเขาบ่งบอกถึงความเครียดที่สะสมจากการทำงานครั้งแรกที่หนักหน่วง

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทันทีที่เขาหยิบเอกสารบางส่วนขึ้นมาอ่าน มันเป็นเสียงที่รุนแรงเกินกว่าที่จะเป็นการเคาะที่สุภาพทั่วไป เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินไปที่ประตูด้วยท่าทางระมัดระวัง

เมื่อเปิดออก เขาพบกับชายสูงใหญ่สวมชุดเกราะที่มีรอยขีดข่วนและคราบเลือดปนเปื้อนมาจากการต่อสู้ใดสักอย่าง

"ขอโทษครับ ท่านนักสืบ เอริก ชิน ใช่ไหม?" ชายผู้นั้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ใช่ครับ ท่านคือ?" เอริกถามกลับ ขณะที่ยืนมองชายแปลกหน้าด้วยความสงสัย

"ข้าคือทหารของนายท่านท้องถิ่น ข้ามาที่นี่เพราะมีเรื่องด่วนที่ต้องแจ้งท่านเกี่ยวกับคดีนี้" ชายคนนั้นกล่าวพร้อมกับส่งถุงผ้าหนึ่งใบให้เอริก

เอริกหยิบถุงผ้าขึ้นมาและเปิดออก ภายในเป็นใบไม้แห้งที่ดูเหมือนถูกเก็บมาจากป่าหลังบ้านของมารีออน เวสต์เวลล์ ผสมกับเศษไม้และดินจากพื้นป่า

"มัน... มาจากป่าหลังบ้านนั่นเอง" ชายทหารกล่าวด้วยน้ำเสียงกระซิบ

เอริกทำหน้าเครียด เมื่อเขาเห็นเศษใบไม้และดินที่ผสมกันเป็นมัดเดียวกันที่ส่งกลิ่นเหม็นราวกับสิ่งที่ไม่ควรอยู่ในโลกนี้

"เจ้าพบมันได้ที่ไหน?" เอริกถาม ขณะหมุนมันไปมาในมือ

"จากพื้นที่ใกล้กับป่าลึกข้างนั้น ข้าเก็บมันมาหลังจากที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างผิดปกติในป่านั้น" ทหารตอบ

เอริกมองดูในถุงผ้าด้วยความสงสัย ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคำพูดของมารีออนที่บอกว่าเอลินอร์ไม่ได้หนีไปเอง คำกล่าวนี้คงจะมีความหมายบางอย่างที่เขายังไม่เข้าใจ

“ขอบคุณมาก ข้าจะไปตรวจสอบที่ป่าเอง” เอริกพูด ก่อนจะหมุนตัวออกจากห้อง

เมื่อออกจากบ้านไป เขาเดินผ่านถนนมืดที่คดเคี้ยวเข้าไปยังพื้นที่ที่ชาวบ้านบอกว่าเป็นป่าอาถรรพ์ที่มักจะมีการพูดถึงในตำนานของท้องถิ่น เสียงลมพัดแรงทำให้ต้นไม้สูงใหญ่เอนไหวไปมา ภายในป่าคลุมเครือด้วยหมอกบาง ๆ ที่บดบังทุกสิ่งให้เหมือนกับการมองเข้าไปในโลกที่ไม่เคยมีใครกล้าเข้าไป

เอริกเดินไปตามเส้นทางที่ทหารบอกถึง แม้จะรู้สึกถึงการเฝ้าระวังจากบางสิ่งในเงามืดรอบตัว เขาก็ไม่ยอมถอยหลัง

จนกระทั่งเขาหยุดอยู่ที่จุดหนึ่งในป่า สถานที่ที่เต็มไปด้วยดินโคลนและเศษซากพืชพรรณที่ถูกทิ้งร้าง

“ที่นี่เอง...” เอริกพูดเบาๆ ขณะก้มลงตรวจสอบดินที่รอยเท้าและเศษวัสดุที่ยังไม่เคยเห็นมาก่อน

รอยเท้าของใครบางคนที่มีลักษณะประหลาดปรากฏอยู่ในดิน อันที่จริง มันไม่ใช่รอยเท้าของมนุษย์

"มัน... คงจะเป็นสิ่งที่เหนือธรรมชาติ..." เอริกพึมพำก่อนที่เขาจะตั้งใจลงลึกไปในความมืดแห่งป่าอย่างระมัดระวัง

(จบตอนที่ 2)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***