บทที่2 ในสวนแห่งความสรงจำ

...บทที่2 ในสวนแห่งความสรงจำ...

หญิงสาวเจ้าของผมสีขาวนอนหลับอยู่บนเตียงหรูหราขนาดใหญ่ ภายในห้องนอนกว้างขวาง ตกแต่งด้วยทองคำและอัญมณีล้ำค่า

เปลือกตาของเธอค่อยๆ ขยับ ก่อนจะเผยดวงตาคู่งามที่ยังคงเปี่ยมไปด้วยความงุนงง สายตากวาดมองรอบกาย สัมผัสได้ถึงความโอ่อ่าและงดงามของสถานที่นี้

เธอลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง

"ที่นี่...ที่ไหนกัน? ช่างงดงามเหลือเกิน..."

หญิงสาวก้าวออกจากห้อง เดินสำรวจไปทั่วคฤหาสน์ราวกับเป็นสถานที่ที่เธอคุ้นเคย

ทว่า บางอย่างกลับผิดแปลก

คฤหาสน์แห่งนี้กว้างใหญ่ สะอาดสะอ้านไร้ที่ติ ทว่ากลับไร้เงาของผู้คน ไม่แม้แต่สาวใช้สักคนเดียว

เธอเดินไปตามทางเดินอันเงียบงัน จนกระทั่งเสียงเพลงแว่วมา

เสียงร้องอันไพเราะดังมาจากที่ไหนสักแห่ง และที่สำคัญ...เธอรู้สึกคุ้นเคยกับมันเหลือเกิน

"เสียงของใครกัน... ทำไมถึงคุ้นเคยเช่นนี้?"

หญิงสาวเดินตามเสียงนั้นไปอย่างไม่รู้ตัว ราวกับต้องมนตร์สะกด เสียงเพลงแว่วหวานนำพาเธอออกจากคฤหาสน์ ลัดเลาะไปตามระเบียงอันโอ่อ่า จนกระทั่งเบื้องหน้าคือสวนกว้างใหญ่

ดอกไม้นานาชนิดเบ่งบานอวดสีสันละลานตา กลีบบอบบางไหวระริกใต้แสงอาทิตย์ยามสาย สายลมแผ่วพัดพากลิ่นหอมอบอวล ปะปนไปกับเสียงขับร้องที่ยังคงก้องกังวาน ทว่าฟังดูอ่อนหวานและปนเปไปด้วยความลึกลับ

หญิงสาวหยุดยืนอยู่กลางสวน ดวงตาสีอ่อนสะท้อนภาพของศาลาหลังหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า เสากลมสีขาวรองรับซุ้มดอกไม้ที่ทอดยาวประดับประดา กลีบดอกไม้โปรยปรายลงมาราวกับสายฝนแห่งความฝัน

และที่นั่น ณ ใจกลางศาลา หญิงสาวอีกคนยืนอยู่ เรือนผมขาวยาวสยายพลิ้วไปตามสายลม เสียงเพลงที่แว่วมาเป็นของนาง

หัวใจของหญิงสาวเจ้าของผมสีขาว ตาสีฟ้า พลันบีบรัดแน่น

"ทำไม...ฉันถึงรู้สึกเหมือนเคยพบเธอมาก่อน..."

คำถามแผ่วเบาหลุดรอดจากริมฝีปาก ทว่าสายลมได้พัดพามันให้ล่องลอยหายไป เหลือไว้เพียงเสียงขับร้องที่ยังคงดำเนินต่อไปอย่างแผ่วเบา...

"มาแล้วหรอ?"

เสียงอันอ่อนโยนดังขึ้นจากศาลา ก่อนที่มันจะจางหายไป...

———————————————————

ฝากกดไลด์ กดติดตาม ด้วยนะ(*^^*)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





