ข้าคือชายาองค์ชายหก Chapter 2

จวนตะกลูซู

จางเว่ย|คนสนิทพอ.

ถึงแล้วขอรับ

จางเว่ย|คนสนิทพอ.

ไปบอกเสนาบดีซูว่าองค์ชายหกมา

พ่อบ้าน

ขอรับ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//ลงจากรถม้าแล้วเดินเข้าจวน

พ่อบ้าน

นายท่านขอรับ

พ่อบ้าน

องค์ชายหกมาขอรับ

ซูเฉียว

องค์ชายหกหรือ

ซูเฉียว

เขามาทำไมกัน

พ่อบ้าน

ไม่ทราบขอรับ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//เดินเข้ามา

ซูเฉียว

คารวะองค์ชายหก//ก้มคำนับ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//เดินไปนั่งที่เก้าอี้

ซูเฉียว

องค์ชายมาถึงที่นี่มีอะไรให้ข้ารับใช้พะย่ะค่ะ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ข้าไม่ได้มาหาเจ้า

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ข้ามาหาคุณหนูใหญ่

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

นางอยู่ที่ใด

ซูเฉียว

น..นาง

ซูเฉียว

เจ้าไปเรียกคุณหนูมา

พ่อบ้าน

ขอรับ

อร้ายย!

เจ้ากล้าตบข้ารึ!

จางเว่ย|คนสนิทพอ.

เสียงมาจากด้านหลังของจวนขอรับท่านแม่ทัพ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ไม่ต้อง!

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ข้าไปเอง

พ่อบ้าน

ข..ขอรับ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//เดินไปที่สวนหลังจวน

ซูม่าน

ซูฮวา!

ซูม่าน

วันนี้ข้าต้องสั่งสอนเจ้าให้ได้

ซูฮวา |นอ.

หึ

ซูฮวา |นอ.

พูดไม่คิด

ซูฮวา |นอ.

เมื่อกี้โดนตบไปทีหนึ่งแล้ว

ซูฮวา |นอ.

เจ้ายังไม่พอใจอีกหรอ

ซูม่าน

เจ้า!

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//ยืนดูเหตุการณ์

ซูฮวา |นอ.

มีที่ไหน

ซูฮวา |นอ.

น้องสาวต่อปากต่อคำกับพี่สาว

ซูม่าน

เจ้ามันก็ไม่ต่างจากพวกสาวใช้

ซูม่าน

มีสิทธิ์อะไรมาว่าข้า

ซูฮวา |นอ.

//ตบซูม่าน

ซูม่าน

เจ้า!

ซูม่าน

ขนาดแม่ของเจ้ายังตายหนีเจ้าไปเลย

เพี้ย!

ซูฮวา |นอ.

//ตบซูม่าน

ซูม่าน

ชูฮวา!เจ้าทำเกินไปแล้วนะ

ซูม่าน

//เข้าไปตบนอ.

ซูฮวา |นอ.

//จับข้อมือแล้วเหวี่ยงลงพื้น

ซูเฉียว

หยุดนะ!

ซูม่าน

ท่านพ่อ

ซูฮวา |นอ.

// มองพ่อตัวเอง

ซูเฉียว

เจ้าทำตะกลูซูขายหน้าหมดแล้วซูฮวา

ซูฮวา |นอ.

ข้าหรือ

ซูม่าน

ท่านพ่อนางทำร้ายข้า

ซูม่าน

ท่านต้องคืนความเป็นธรรมให้ข้านะ

ซูฮวา |นอ.

ข้าก็แค่ตบสั่งสอนน้องสาวเท่านั้นเอง

ซูฮวา |นอ.

ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้

ซูฮวา |นอ.

ข้าเป็นเช่นนี้ท่านยังไม่ชินอีกหรือ

ซูเฉียว

เจ้า!...

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ช้ายังอยากดูละครเมื่อครู่อยู่เลย

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

กำลังสนุกเชียว

ซูฮวา |นอ.

ท่านเป็นใคร

ซูฮวา |นอ.

ถึงมาสอดเรื่องของจวนข้า//มองพอ.

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

เจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้าหรือ

ซูฮวา |นอ.

ท่านคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงถามเช่นนี้

ซูเฉียว

เสียมารยาท!

ซูเฉียว

เจ้ารู้หรือไม่ว่ากำลังพูดอยู่กับใคร

ซูเฉียว

ขอโทษเสีย

ซูฮวา |นอ.

ทำไมข้าต้องขอโทษด้วย

ซูฮวา |นอ.

ไม่ใช่แม่ข้าเสียหน่อย

ซูเฉียว

เจ้า!

ซูฮวา |นอ.

//มองพอ.

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//มองนอ.

ซูเฉียว

ข้าต้องอภัยองค์ชายหกแทนลูกของข้าด้วย

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

หึ//ขำ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ไม่เป็นไร

ซูฮวา |นอ.

อ๋อ

ซูฮวา |นอ.

ท่านเองหรือองค์ชายหก

ซูฮวา |นอ.

"ฉายาท่านแม่ทัพปีศาจ"

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

เจ้ารู้ก็ดี

ซูฮวา |นอ.

เขาว่ากันว่าเท่านเห็นคนเป็นผักปลา

ซูฮวา |นอ.

อยากฆ่าใครก็ฆ่า

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

เจ้าก็เคยได้ยินข่าวลือของข้าด้วยหรือ

ซูฮวา |นอ.

ใครๆเขาก็รู้

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

เจ้ารู้แต่ก็ยังกล้าพูดเช่นนั้นกับข้า//❄️

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

คราวหน้าเจ้าอาจจะไม่โชคดีอย่างเช่นวันนี้ก็ได้

ซูฮวา |นอ.

ท่านขู่ข้าหรือ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

เจ้าจะลองดูก็ได้

ซูเฉียว

องค์ชาย

ซูเฉียว

ข้าขอประทานอภัย

ซูเฉียว

เป็นข้าสั่งสอนลูกสาวไม่ดี

ซูเฉียว

นางจึงได้....

ซูฮวา |นอ.

ท่านไม่ต้องมาเสแสร้งเป็นคนดีหรอก

ซูฮวา |นอ.

และอีกอย่างข้าไม่ต้องการคำสั่งสอนจากท่าน

ซูฮวา |นอ.

สิ่งที่ท่านให้ข้ามามีแต่สิ่งจอมปลอมทั้งนั้น

ซูเฉียว

ข้าเป็นพ่อเจ้านะ!

ซูฮวา |นอ.

ท่านเคยเห็นข้าเป็นลูกด้วยหรือ

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

พวกเจ้าหยุดเถียงกันสักที

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ข้ามาวันนี้ไม่ได้อย่างรู้ปัญหาครอบครัวของพวกเจ้า

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ที่เข้ามาก็แค่อยากให้เจ้าไปขอยกเลิกงานแต่งกับเสด็จพ่อข้าสะ//มองนอ.

ซูฮวา |นอ.

(งานแต่ง?)

ซูฮวา |นอ.

(มันเรื่องอะไรกัน)

ซูเฉียว

องค์ชาย

ซูเฉียว

ทำแบบนั้นคงไม่เหมาะสมหรอกพะย่ะค่ะ

ซูฮวา |นอ.

(เขายกข้าให้คนอื่นง่าย!เช่นนี้เลยหรือ)

ซูม่าน

ถ้าท่านไม่อยากแต่งกับนาง

ซูม่าน

งั้น...

ซูฮวา |นอ.

ข้าแต่ง!

ซูฮวา |นอ.

ข้าจะแต่งกับท่าน

ซูฮวา |นอ.

ให้ตายยังไงข้าก็ไม่ยกเลิกงานแต่ง

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

ได้

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

เจ้าเลือกทางเดินของเจ้าเอง

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

อย่าหาว่าข้าใจร้ายกับเจ้าแล้วกัน

ซูฮวา |นอ.

ข้าเลือกเอง

ซูฮวา |นอ.

และไม่มีวันเสียใจด้วย

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

จำคำของเจ้าไว้ให้ดี

ซูฮวา |นอ.

ถ้าองค์ชายไม่มีอะไรแล้ว

ซูฮวา |นอ.

เชิญท่านกับจวนของท่านไปเสียเถิด

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

แล้วเจอกัน

ลู่เหยียน |องค์ชายหก|พอ.

//พูดจบแล้วเดินออกไป

ข้าชื่อ "ซูฮวา" เป็นคุณหนูใหญ่ของจวนสกุลซู ท่านพ่อข้าเป็นขุนนางใหญ่ในราชสำนัก มีตํ่าแหน่งเป็นเสนาบดีตุลาการ

ชื่อเสียงของข้าไม่ค่อยจะดีนัก ทุกคนต่างพากันรังเกียจข้า ไม่มีใครกล้าเข้าหาข้าสักคน

เดิมทีข้าไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคิด คุณหนูใหญ่ผู้หยิ่งยโสโอหังพูดจาโอวดีเป็นแค่ภาพลักษณ์ที่สร้างขึ้นมาทั้งนั้น

ข้าอยู่ที่จวนสกุลซูไม่มีวันไหนเลยที่มีความรู้สึกว่าปลอดภัย ห้องที่ข้าอยู่ก็เป็นห้องเก็บของดีๆนี่เอง

ที่ข้ายอมแต่งงานก็เพราะอยากหลุดพ้นจากพวกคนเหล่านี้

จบ.

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ