การรับรู้ความรู้สึกแรกของทั้งสองคนที่มีต่อกัน การเริ่มต้นสนทนาและความเชื่อมโยงที่ค่อย ๆ เกิดขึ้น

การพบกันครั้งแรกของปรินทร์และลลิณไม่ได้มีอะไรพิเศษเกินไปในสายตาคนอื่น แต่มันกลับเป็นการเริ่มต้นของบางสิ่งที่ปรินทร์ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ทุกๆ ครั้งที่เขามาที่ร้านกาแฟนี้ เขามักจะนั่งอยู่ในมุมเดิม เงียบสงบ ราวกับโลกนี้ไม่เคยมีใครมารบกวนเขา แต่การมีลลิณนั่งอยู่ข้างๆ ในตอนนี้ทำให้ความเงียบกลายเป็นอะไรที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความหวังใหม่ๆ

"คุณคิดว่ากาแฟที่นี่อร่อยไหมคะ?" ลลิณถามพร้อมกับยิ้มให้เขา

ปรินทร์มองไปที่ถ้วยกาแฟในมือ แล้วตอบไป "มันอร่อย... แต่มันไม่ใช่แค่กาแฟที่ทำให้ที่นี่พิเศษ" เขาพูดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ แต่คำพูดนั้นก็เหมือนจะสะท้อนถึงความรู้สึกที่เขาไม่สามารถหลบหนีได้

ลลิณหันมามองเขา รอยยิ้มที่เธอมีกลับทำให้เขารู้สึกถึงการยอมรับที่เขาไม่เคยพบเจอจากใครมาก่อน “ใช่ค่ะ บางครั้งที่นี่ก็เหมือนเป็นที่ที่เราหลีกหนีจากทุกอย่างได้ดีจริงๆ”

ปรินทร์มองลลิณอย่างเงียบๆ ความรู้สึกที่เขาไม่สามารถบอกใครได้มาตลอดหลายปี กำลังค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจเขา เขาเคยคิดว่าเขาจะไม่รักใครอีกแล้ว เพราะทุกครั้งที่เขาพยายามรักใคร ก็เหมือนจะทำให้เขาเจ็บปวด แต่กับลลิณ... เขากลับรู้สึกต่างออกไป

ในช่วงเวลาที่ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันอย่างเงียบสงบ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเริ่มแสดงออกมาในสายตาของปรินทร์ เขารู้สึกว่าอะไรบางอย่างในตัวเขากำลังเปลี่ยนแปลง เขาหลงใหลในความเป็นธรรมชาติของลลิณที่ทำให้เขาเปิดใจมากขึ้น แม้กระทั่งการรับรู้ความรู้สึกของตัวเองที่เขาเคยปิดกั้นมาตลอด

"คุณ... เคยคิดไหมครับว่าบางครั้งความรู้สึกของเราก็สามารถบอกเราได้ว่าอะไรที่เราควรจะเลือก?" ปรินทร์ถามออกไป โดยที่ไม่รู้ตัวว่าเขากำลังเปิดเผยความคิดของตัวเอง

ลลิณมองเขาอย่างตั้งใจ "บางครั้งเราก็ต้องปล่อยให้หัวใจเป็นคนตัดสินใจนะคะ เพราะหัวใจไม่เคยโกหกเรา"

คำตอบของเธอทำให้ปรินทร์รู้สึกเหมือนคำพูดนั้นลงลึกไปในใจของเขา ทุกครั้งที่เขาพยายามหลีกเลี่ยงการรักใคร เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงความว่างเปล่าในชีวิต แต่ตอนนี้... เขากลับรู้สึกว่าอาจจะถึงเวลาที่เขาจะเริ่มเปิดใจอีกครั้ง

ลลิณเองก็รู้สึกเช่นกัน แม้ว่าจะเป็นการพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอกลับรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ดึงดูดให้เธออยากรู้จักเขามากขึ้น ความสงบที่เขานำเข้ามาในชีวิตของเธอทำให้เธอรู้สึกว่าบางครั้ง การรักใครสักคนก็ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ มันอาจจะเริ่มจากการเป็นเพื่อนที่เข้าใจและพร้อมให้กันและกันอยู่ข้างๆ

"คุณไม่ต้องรีบตอบคำถามผมตอนนี้หรอกครับ" ปรินทร์พูดขึ้น ก่อนที่จะเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่เขามีตอนนี้มันหมายความว่าอะไร แต่บางครั้งการเปิดใจให้กันก็อาจจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีที่สุด

"ไม่รีบค่ะ ฉันเข้าใจ" ลลิณตอบแล้วยิ้มอีกครั้ง สายตาของเธอดูอบอุ่นและเต็มไปด้วยความเข้าใจ

ในตอนนั้น... หัวใจของปรินทร์เหมือนจะหยุดเต้นไปชั่วขณะ เขาตระหนักแล้วว่าเขากำลังรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน และมันคือความรู้สึกที่เรียกว่า "รัก" แม้ว่าเขาจะไม่สามารถพูดออกมาได้ในตอนนี้ แต่ลลิณก็เป็นคนแรกที่ทำให้หัวใจเขาหยุดและรู้สึกถึงความหมายของการรักอีกครั้ง

และสำหรับลลิณ... เธอก็รู้แล้วว่าเธอกำลังเริ่มก้าวไปข้างหน้าในเส้นทางเดียวกับเขา การเดินทางที่อาจจะเริ่มจากความสงบ แต่จะไปสู่การเติมเต็มความรู้สึกในใจของทั้งสองคนอย่างค่อยเป็นค่อยไป

หัวใจของปรินทร์หยุดที่ลลิณแล้ว... และมันจะไม่หยุดอีกต่อไป.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***