ด่านักเลงนักเลงจนมีผัวเป็นนักเลง
มัทฉะ
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
เมิงงง
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
ว่า
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
กูเจอแล้ว
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
What?
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
คนที่มึงให้กูหางายย
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
Bouquet arranger
Bouquet arranger/จัดช่อดอกไม้
(คำนี้ภาษาฝรั่งเศษ)
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
อ๋อ
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
แล้วใครหราคะ
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
น้องรหัสของน้องรหัสกูเอง
ทิวา :นอ.
ง่ายๆคือหลานรหัสเจ้
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
Yes
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
น้องชื่ออะไรค่า
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
กะทิ
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
What a cute name!
What a cute name!/ชื่อน่ารักจังเลย
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
เด๋วกูแค็บหน้าจอส่งไปให้อิพี่พร้อมดีกว่าา
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
คุณจะเลือกอะไรระหว่างมีดกับปืน
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
วร้ายยย
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
โหดร้ายย
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
เป๋าตังหญิงอุ๊นอุ่นแน่ๆ
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
คิดในแง่ดีเกิ๊นอีนี่
ทิวา :นอ.
กูไปเตรียมตัวไปเรียนดีกว่าา
วาเรน :เพื่อนนอ.+ตัวแม่
Ok
มินนี่🍬 :เพื่อนอ.:ตัวมัม
เจอกันที่ม.ค่าา
ทิวา :นอ.
//เดินลงมาจากบันได
ทิวาเดินสาวเท้าไปตามทางที่ปกติตนจะเดินไปเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ๆรอบนี้มันแปลกไปน่ะสิ
ตอนนี้มันมีร่างของชายคนหนึ่งนั่งกอดเข่าทำหน้าหงอยๆอยู่หน้ารถมอเตอร์ไซค์เขา
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
Good morning
ทิวา :นอ.
แล้วนี่น้องฟ้ามาทำตรงนี้
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผม..
คนแก่กว่าเอียงคอมองคนเด็กกว่าเล็กน้อยด้วยความสงสัย
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผมไม่มีรถใครจะติดไปมหา'ลัยครับ..
ทิวา :นอ.
เราลองโทรหาเพื่อนรึยัง
ทิวา :นอ.
หรือแบบนั่งวินไป
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
พอดีว่า ผม..
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผมไม่มีเงินสดในกระเป๋าตังค์เลยครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
และก็.. แบตผมเหลือ2%ครับ
ทิวา :นอ.
ไปทำอีท่าไหนล่ะครับ
ทิวา :นอ.
ถึงเหลือแบตแค่2%
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
แหะๆ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
คือว่าผมลืมชาร์ตแบตเมื่อคืนน่ะครับ
ทิวา :นอ.
ถ้าไม่รังเกียจนะ
ทิวา :นอ.
สนใจนั่งมอ'ไซค์ไปมหา'ลัยกับพี่ไหมละ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
สนใจครับๆ//ตอบทันควัน
' แววตาเป็นประกายเลย หูและหางฟูนั้นที่โพล่มาได้ไงก็ไม่รู้ ดูดีใจมากเลย น่าเอ็นดูจัง '
-ทิวา-
ทิวา :นอ.
งั้นก็มาครับ//เดินไปที่มอ'ไซต์หยิบหมวกกันน็อค
ทิวา :นอ.
//ยื่นหมวกกันน็อคให้คนเด็กกว่า
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ขอบคุณครับ//รับมา
ทิวา :นอ.
ไม่เป็นไรเลย//ยิ้มหวาน
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
//ยืนมองอีกคนใส่หมวกกันน็อคด้วยแววตาหลงใหล
ทิวา :นอ.
น้องฟ้ามีอะไรครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
คือว่า..
ทิวา :นอ.
ใส่หมวกกันน็อคไม่เป็น?
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ใช่ครับ//ก้มหน้าหงุด
ทิวา :นอ.
หึๆ//หัวเราะในลำคอ
ทิวา :นอ.
มาๆพี่ใส่ให้//เอาหมวกกันน็อคมาใส่ให้วชิระ
เหมือนดั่งโลกทั้งใบหยุดหมุนไปยามที่สายตาคนเด็กกว่าสบมองใบหน้าสวยที่กำลังสวมใส่หมวกกันน็อคให้เขาอยู่
สายตานั้นแฝงไปด้วยความหลงใหล ตื่นเต้น ดีใจ ราวกับหมาตัวโตที่อยากกระโดดเข้าหาเจ้าของแต่ต้องห้ามใจไว้
' สวยจัง พี่คนสวย สวย สวยมาก '
-วชิระ-
รู้ตัวอีกทีทิวาก็สวมใส่หมวกกันน็อคให้แก่คนเด็กกว่าเสร็จแล้ว ทั้งคู่ขึ้นคร่อมมอ'ไซค์อและไม่นานรถก็ขับเคลื่อนออกไป
ระหว่างการขับระยะทางนี้ก็มีบ้างที่หมาเด็กจะเผลอไปกอดเอวพี่คนสวยไว้ด้วยความ(ตั้งใจ)กลัวในการขับขี่
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
//กอดเอวพี่คนสวยแน่น
' กลิ่นหอมจังแฮะ '
-วชิระ-
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
มะ ไม่ครับ //กอดแน่นกว่าเดิม
' ตัวก็นุ่ม อุ่นก็อุ่น หอมก็หอม '
-วชิระ-
ทิวา :นอ.
แน่ใจนะครับว่า..
' ตัวอุ่นจังนะ เจ้าหมาเอ้ยย '
-ทิวา-
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
//ส่ายหน้า
ทิวา :นอ.
//ยิ้มเอ็นดูคนเด็กกว่า
' เหมือนไม่ใช่พวกคนอันตรายในข่าวลือเลยนะ หมาเด็กชัดๆ '
-ทิวา-
' ผมเริ่มอยากจับพี่ฝัดแก้มสักสามรอบต่อนาทีเลยย '
-วชิระ-
ณ มหา'ลัยใดก็ไม่มีใครทราบได้~
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
เร็วจัง..
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
อือ //ค่อยลงจากมอ'ไซค์
ทิวา :นอ.
//เอาแสตนลง+ถอดหมวกกันน็อคออก
ใบหน้าที่อยู่ๆก็รู้สึกถึงสายตาที่กำลังจับจ้องมองมาที่ตน ก็หันขวับไปมองเจ้าหมาเด็กที่มองตนราวกับหมาอ้อนเจ้าของ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผม..
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ครับ..//หยักหน้าหงึกหงัก
ทิวาที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเอ็นดูให้กับความน่ารักของเจ้าหมาน้อยตรงน้อยตรงหน้าและจึงหยัดกายเดินไปถอดหมวกกันน็อคให้เจ้าหมาเด็ก
ทิวา :นอ.
ทำอย่างงี้นะครับ//ถอดหมวกกันน็อคให้
วชิระที่ถูกพี่คนสวยถอดหมวกกันน็อคให้ก็ยืนนิ่งยิ้มกรุ่มกริ่มคนเดียวในใจราวกับคนที่กำลังจะขึ้นสวรรค์แล้วอย่างไรอย่างนั้น
' โง๊ยยย คนนี้ครับๆแม่ของลูกก '
-วชิระ-
ทิวา :นอ.
อ่ะ เสร็จแล้ว //เอาหมวกกันน็อคเจ้าหมาไปเก็บที่มอ'ไซค์
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
งั้นผมก็ไปเรียนก่อนนะครับ
ทิวา :นอ.
พี่ว่าจะชวนไปซื้อกาแฟด้วยกันอยู่เลย
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
เปล่าครับๆๆ
เจ้าหมาเด็กที่ได้ยินดังนั้นก็รีบส่ายหัวส่ายหน้าไปมาแรงๆเป็นการปฏิเสธไป
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
อื้อ! //พนักหน้าหงึกหงัก
ทิวา :นอ.
งั้นเราไปกันเลยนะครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ok ครับ
ทิวากับวชิระก็เดินมาด้วยกันเรื่อยๆระหว่างทางทั้งสองก็คุยเล่นกันไปตลอดทาง โดยที่เจ้าหมาเด็กคอยสั่นหางดุ๊กดิ๊กๆไปมาอยู่ตลอด
' เอ็นดูหมาเด็กจัง '
-ทิวา-
' อร๊ากกก วันนี้ได้ไปกินข้าวกับว่าที่ภรรยาด้วยล้าาา '
-วชิระ-
มาถึงที่ร้านกาแฟทั้งสองก็รีบพากันเดินไปที่แคชเชียร์สั่งเครื่องดื่มของทานเล่นกัน
หนักงาน:วันนี้จะรับอะไรดีคะ
ทิวา :นอ.
เอาชาเขียวมัทฉะปั่นใส่วิปครีมหวาน70%ครับ ใส่มุกด้วย
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผมลาเต้ครับ
พนักงาน:แล้วจะรับอะไรอีกมั้ยคะ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ขนมปังปิ้งอบเนยครับ
ทิวา :นอ.
ขนมปังท็อปปิ้งชามัทฉะ
ทิวา :นอ.
และก็ขนมปังปิ้งสังขยาใบเตย2 กับนมสด1ครับ
ทั้งสองพากันเดินไปนั่งรออาหารที่สั่งอยู่ตรงมุมริมหน้าต่างใกล้น้ำตกที่มีปลาแหวกว่ายกันอยู่
ทิวาดูจะชอบบรรยากาศอย่างนี้มากจึงจดจ่ออยู่กับน้ำตกสีใสมันทำให้จิตใจที่มีส่วนนึงยุ่งเหยิงอยู่ค่อยๆคลายเส้นลง
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
พี่ดูชอบพวกใบเตย มัทฉะ ชาเขียว สังขยานะครับ
ทิวา :นอ.
เราเถอะไม่กินอะไรที่มันดูอิ่มๆบ้างเลยหรอ?
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ก็กินอยู่นะครับ
ทิวา :นอ.
เห็นเมื่อก่อนได้ข่าวว่าต่อยตีบ่อยนิ
ทิวา :นอ.
ก็ต้องหาอะไรกินเข้าไปบ้างซิ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
พี่ครับบ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วน้าา~
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
แน่จายยคร้าบบ
ทิวา :นอ.
ดีมากที่ไม่ต่อยตีอีก
ทิวา :นอ.
นี่เราเปลี่ยนเรื่องหรอ?
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
เปล่าน้าาๆ
ทิวา :นอ.
เดี๋ยวเถอะเจ้าตัวแสบเนี่ย
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ไม่ได้แสบซะหน่อย
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ก็ใช่งายย
ทิวา :นอ.
ว่าแต่เราอยู่ปีอะไรนะ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ปี3ครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผมรู้แล้วครับ
ทิวา :นอ.
มันแปลออกมาว่า'ผมรู้มาตั้งนานแล้วแหละ'
ทิวา :นอ.
'ไม่จำเป็นต้องมาบอกหรอกก'
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
เดี๋ยวพี่อย่าแปลเองเออเองงี้สิครับบ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นซะหน่อย
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
แน่ใจครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
วันนี้พี่เริ่มเรียนตอนไหนครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
พี่ไม่หิวหรอ
ทิวา :นอ.
พี่ก็เลยมาหาซื้ออะไรกินเนี่ยไง
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
แล้วเรียนวิชาอะไรหรอครับ?
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
บัญชีหรอ?
' เอ็นดูหมาเด็กจังโว้ยยย '
-ทิวา-
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ห๊ะ!!?
ทิวา :นอ.
พี่ได้Aนะวิชานี้
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ไม่ยากหรอครับ
ทิวา :นอ.
เราต้องคำนวณภาษีจากรายรับ-รายจ่าย และงบการเงิน
ทิวา :นอ.
พี่ว่าสนุกดีออกนะ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
....//งงing
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
คะ ครับ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ก็ผมช็อกนี่นาา
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ใครจะไปคิดว่าพี่ทิวาจะเก่งเรื่องแบบนี้
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ชมสิครับๆ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
โห งั้นผมไม่แกล้งพี่คนสวยแล้วก็ได้ครับบ
ทิวา :นอ.
พี่คนสวย!!?//หันขวับ
ทิวาที่ได้ยินไอ้เจ้าหมาเด็กพูดอย่างนั้นก็หันขวับไปเตรียมจะพูด แต่ก็มีเสียงพนักงานพูดขึ้น
พนักงาน:ออร์เดอร์ของคุณทิวากับคุณวชิระได้แล้วค่ะ
วชิระ :พอ.+นักเลงหัวโจ๊ก
ไปกันครับ
ทั้งสองเดินไปแคลเชียร์หยิบนู่นนี่ก่อนจะจ่ายเงินกัน และพากันเดินออกจากร้าน
ระหว่างทางทั้งสองก็คุยหยอกล้อเล่นสนุกกันไม่หยุด รอยยิ้มสวยประดับลงบนใบหน้าของทั้งสองอยู่ตลอดเวลายามทั้งสองคุยกัน
' รู้สึกถูกชะตากับหมาเด็กจัง '
-ทิวา-
' หมาตัวนี้มีความสุขที่สุดก็ตอนอยู่กับเจ้าของเนี่ยแหละ '
-วชิระ-
Comments