แบบนี้ยังเรียกเพื่อนอีกหรอ?
Ep.1
เครื่องหมาย ( ) แทนการกระทำ
จูฮยอนที่พึ่งกลับจากเรียนพิเศษก็ส่งข้อความมาหาจินอูทันที
ชเว จูฮยอน
นายทำการบ้านเสร็จรึยัง? ตอนนี้ทำอะไรอยู่..มาเจอกันแล้วทำการบ้านด้วยกันดีไหม?
ชเว จูฮยอน
อ่านช้าจังนะ ทำการบ้านคนเดียวสนุกที่ไหน..
ซอ จินอู
ฉันทำการบ้านเสร็จแล้ว
ชเว จูฮยอน
( จูฮยอน ขมวดคิ้วเล็กน้อยนิ้วพิมพ์เร็วขึ้น ) อ้อ..ทำเร็วจัง ไม่คิดว่านายจะทำการบ้านเสร็จก่อนฉัน
ชเว จูฮยอน
แต่ไม่แปลกหรอกฉันเสียเวลาทำการบ้านเพราะเรียนพิเศษ
ชเว จูฮยอน
งั้นเราไปเตะบอลกันไหม? สนามเดิม
ซอ จินอู
ไว้วันหลังแล้วกัน ฉันมีนัดเล่นเกมกับเพื่อน
ซอ จินอู
วันนี้ก็ไปเล่นกับคนในสนามที่โรงเรียนช่วงเย็น ยังปวดตัวอยู่น่ะ
ชเว จูฮยอน
( ถอนหายใจอย่างไม่พอใจ เสียงพิมพ์เร็วดังขึ้น ) นายไปเล่นตอนที่ฉันเรียนพิเศษหรอไม่เห็นบอกฉันเลย นายรู้จักพวกเขาหรอ?
ชเว จูฮยอน
ปกตินายก็เล่นตลอดทำไมปวดตัวล่ะพวกเขาเล่นแรงหรอ? งั้นฉันขอไปเล่นเกมกับนายด้วยได้รึเปล่าจะได้ไปดูแลนายด้วย
ชเว จูฮยอน
เพื่อนคนนั้นของนายฉันรู้จักไหม? ( กัดริมฝีปากรอคำตอบจากจินอูที่กำลังพิมพ์ )
ซอ จินอู
อืมดีเลย ฉันไม่รู้จักหรอกคนในสนามแค่ขอเล่นด้วย ว่าจะรอนายเรียนพิเศษแต่หิวเลยกลับก่อน
ซอ จินอู
เพื่อนที่ฉันบอกฉันชวนเขามาเล่นเกมที่บ้านด้วย เพื่อนห้องอื่นน่ะ นายมาแล้วฉันค่อยแนะนำ
ชเว จูฮยอน
( จูฮยอนขมวดคิ้วหัวคิ้วแทบติดกัน ) เพื่อนห้องอื่น?..ทำไมนายไม่เห็นชวนฉันบ้างเลย โอเคฉันจะรีบออกไปหานาย อย่าพึ่งเริ่มเล่นเกมกันก่อนล่ะ
ไม่นานที่บ้าน จินอู เสียงเคาะประตูดังขึ้น จินอู เดินไปเปิดประตู จูฮยอนแม้จะเหนื่อยล้าแต่เมื่อเห็นจินอูก็ยิ้มอย่างอิ่มใจดวงตาเป็นประกายมือข้างหนึ่งถือถุงขนม “ เฮ้ จินอู ” จูฮยอนเอ่ยคำทักทายสั่นๆด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ซอ จินอู
( ยิ้มบางๆ ) นายมาเร็วจังนะ ( จูงมือจูฮยอนเข้ามาในบ้าน ) เกมที่จะเล่นเป็นเกมใหม่ฉันพึ่งไปซื้อมา ( เห็นจูฮยอนถอดรองเท้าเสร็จก็เดินนำไปที่ห้องนั่งเล่น )
ชเว จูฮยอน
( มองจินอู ) นี่ เดี๋ยวสิ..อาการปวดเป็นไงบ้าง? ( รีบเดินตามจินอูไป เดินอยู่ข้างๆ )
ชเว จูฮยอน
นายปวดตรงไหน ให้ฉันนวดให้ไหม? ( สังเกตร่างกายจินอูด้วยสายตาอย่างเงียบๆไล่ตั้งแต่หัวจดเท้า )
ซอ จินอู
( มือบีบหัวไหล่ด้านซ้ายเบาๆ ) ก็มีปวดไหล่นิดหน่อย แต่เดี๋ยวก็หาย
ชเว จูฮยอน
( มองจินอูอย่างเป็นห่วง ) ใครชนนาย? หรืออะไร.. ( สีหน้าไม่ชอบใจ ) ที่หลังอย่าไปเล่นกับคนอื่นสิฉันไม่อยากให้นายเจ็บตัวเลย
ผู้ชายคนหนึ่งนั่งถือจอยเกมอยู่บนโซฟา หันมาสบตากับจูฮยอนอย่างเย็นชา จูฮยอนเองก็ดูไม่ชอบใจนัก
แบค กงจู
( มองจินอูยิ้มเล็กๆ ) นี่ใครหรอจินอู?.. หน้าตาคุ้นๆ
ซอ จินอู
( มองทั้งสองสลับกัน ) นี่ ชเว จูฮยอน เพื่อนสนิทฉันเองเราอยู่ห้องเดียวกัน ( สบตาจูฮยอน ) ส่วนนี่ แบค กงจู เพื่อนห้อง 4D23
แบค กงจู
(มองจูฮยอนสีหน้าดูนิ่งเฉยแววตาไม่สบอารมณ์ ) อ้อ.. ชเว จูฮยอน นักบอลทีมโรงเรียน ฉันพอรู้จักอยู่ นายนี่เอง
ชเว จูฮยอน
( ยิ้มเกร็งๆกับคำแนะนำแขนโอบด้านหลังมือจับไหล่ จินอู บีบเบาๆ ) ยินดีที่รู้ได้จักนะกงจู
ชเว จูฮยอน
( ยิ้มกว้างหันมองจินอู ) ใช่ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของนายเราสนิทกันมากเลยน่ะกงจู
จินอู เดินไปนั่งข้างกงจูตบโฟซาด้านที่ว่างเบาๆมองจูฮยอนยิ้มอ่อนโยน “ นายมานั่งสิ ”จูฮยอนเดินมานั่งข้างๆจินอูวางขนมลงบนโต๊ะหยิบจอยเกมขึ้นมาถือไว้ ทั้งสามนั่งด้วยกันโดยมี จินอู ขั้นระหว่างกลาง
ซอ จินอู
( เหลือบมองขนมที่วางอยู่ ) ขนมของนายฉันขอกินด้วยได้รึเปล่า.. ( สบตาจูฮยอนอมยิ้มเล็กๆก่อนจะหันกลับมามองหน้าจอทีวี ) เกมนี้ให้ยิงซอมบี้แล้วก็หนีไปให้ถึงบังเกอร์ ง่ายๆ
ชเว จูฮยอน
( ยิ้มมุมปาก ) กินได้อยู่แล้วแต่เดี๋ยวฉันป้อนเอง ( หยิบคุกกี้ออกจากถุงแกะและยื่นไปใกล้ปากจินอูแต่ก็หยุดชะงักใบหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อยเมื่อคิดได้ว่ากงจูก็อยู่ในห้องเดียวกันและยังมองมาที่การกระทำของตน )
ชเว จูฮยอน
อ..เอ่อเหมือนจะเริ่มเกมแล้ว ( วางคุกกี้บนตักจินอูแทนถอนหายใจเบาๆเหลือบมองกงจูอย่างไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ )
ทั้งสามเล่นเกมด้วยกันบรรยากาศตึงเครียกเล็กๆแผ่ซ่านออกมา แม้จินอูจะดูสนุก แต่จูฮยอนกับกงจูสีหน้าจริงจังกับเกมเพื่อแข่งขันกันให้ได้มากที่สุด
เวลาล่วงไปนานจินอูหาวอย่างง่วงงุนวางจอยเกมลงหลังเกมจบ “ กลับช้ากว่านี้จะดึกมากนะพวกนายกลับกันเถอะให้ฉันไปส่งรึเปล่า ” จินอูพูดกับทั้งสองเสียงนุ่มจูฮยอนและกงจู พยักหน้าทันที
ซอ จินอู
( หยิบถุงขนอมของจูฮยอนขึ้นมากินก่อนจะลุกขึ้นเดินข้างๆจูฮยอนไปส่งที่หน้าประตู ) ขนมที่เหลือฉันขอก็แล้วกันนะ ไว้วันหลังสนุกด้วยกันใหม่
ชเว จูฮยอน
( พยักหน้ายิ้มแป้น )
แบค กงจู
( เหลือบมองทั้งสองที่เดินอยู่ข้างหลังขมวดคิ้วเล็กน้อย ) พวกนายสองคนดูสนิทกันมากจริงๆ ( น้ำเสียงแฝงความไม่ชอบใจ )
แบค กงจู
( ถึงหน้าประตูหันมองจูฮยอนด้วยสายตาเบื่อหน่าย ) งั้นฉันกลับแล้วนะ จินอู ( ยิ้มบางๆ )
ชเว จูฮยอน
( ยิ้มบางๆโบกมือเบาๆให้จินอูเดินออกไปหน้าประตูก่อนจะหันมามองจินอูอีกครั้ง ) ที่จริงก็อยากอยู่ต่อนะ.. ฉันอยู่ต่ออีกหน่อยจะได้รึเปล่า?
ซอ จินอู
( ยิ้มตอบปิดประตูใส่หน้าจูฮยอนเสียงดังแกล้งทำเสียงดุสีหน้าขบขันหลังประตู ) กลับไปได้แล้ว! นายน่ะ
ชเว จูฮยอน
( ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ยอมกลับแต่โดยดี )
จูฮยอนและกงจูแยกกลับบ้านกันคนละทาง
จูฮยอนเมื่อกลับถึงบ้านก็ส่งข้อความมาบอกฝันดีจินอู
วันรุ่งขึ้น 07:00 จูฮยอนเดินมาหาจินอูที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของตัวเอง เอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก
ชเว จูฮยอน
( มือจับชายเสื้อผ้าขยี้ไปมาดูไม่มั่นใจ ) อาการปวดเป็นไงบ้าง? พ..พักกลางวันนี้..มานั่งกินข้าวกับฉันไหม?... ( มือลูบท้ายทอยอย่างประหม่ากลัวว่าจะถูกปฏิเสธ )
ชเว จูฮยอน
เราไม่ได้นั่งกินข้าวด้วยกันนานแล้ว..ส่วนใหญ่ก็ใช้เวลาด้วยกันแค่ช่วงเย็นไม่ใช่หรอ ฉันอยากให้แน่ใจขึ้นอีกว่าเรายังสนิทกัน..
ซอ จินอู
( จินอูยิ้ม เสียงกลั้นขำ ) เรายังสนิทกันเหมือนเดิม โต๊ะทุกโต๊ะข้างนายมีแต่สาวๆ ทำไมฉันจะไม่ไปนั่งล่ะ ( ยิ้มเจ้าเล่ห์ )
ซอ จินอู
ทำไมนายไม่รีบหาแฟนอีกปีเดียวก็จะเหลือแต่เด็กให้กินแล้วนะ รุ่นพี่คนนึงสวยมาเลยนั่งข้างโต๊ะนายทุกวันเลย ( ตาเป็นประกาย )
ชเว จูฮยอน
( ถอนหายใจเบาๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย ) ฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น..ทำไมดูสนใจรุ่นพี่พวกนั้นมากกว่าฉันล่ะทั้งที่นายก็ไม่รู้จัก? ( มือเท้าโต๊ะจินอูสายตาคาดคั้นสีหน้าไม่ค่อยพอใจ )
ซอ จินอู
ถามทำไม มันก็มีอยู่เหตุผลเดียวเรื่องผู้หญิงน่ะ ( เอียงคอเล็กน้อย ) แต่ฉันกินข้าวคนเดียวก็อร่อยอยู่แล้วนะ ถ้ามีผู้หญิงสวยๆอยู่รายล้อมเหมือนนายยิ่งดี ( ยิ้มกว้าง )
ชเว จูฮยอน
( มือจับไหล่ทั้งสองข้างของจินอูมองเข้าไปในตาน้ำเสียงจริงจัง ) นายไม่คิดจะสนใจฉันบ้างเลยหรอ?
ชเว จูฮยอน
แบบว่า… กินข้าวอร่อยขึ้นเพราะอยู่กับฉัน? วันนี้ฉันจะย้ายโต๊ะนั่งเอาโต๊ะประจำนายเลยก็ได้นะ ขอแค่ได้นั่งกับนาย..
ซอ จินอู
( เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ) จะให้ฉันสนใจอะไรเจอหน้ากันอยู่ทุกวัน มาแปลกแบบนี้ จะเล่นมุก เพราะ ฉันชอบนาย หรอ?.. ( ทำเสียงเล็กเชิงล้อเลียนอย่างรู้ทัน )
ชเว จูฮยอน
( ลดมือลงจากไหล่จินอู ) ถึงฉันพูดคำนั้นตอนนี้มันก็จะไม่ใช่การล้อเล่นเหมือนครั้งก่อนๆหรือหลายปีที่แล้ว.. นายเบื่อฉันแล้วหรอ…
ชเว จูฮยอน
( น้ำเสียงอ้อนหน้าซึม ) ฉันแค่อยากอยู่ใกล้นายมากขึ้นเท่านั้นเอง
ซอ จินอู
( มองจูฮยอนอย่างงุนงง ) อะไร.. ทำตัวแบบนี้ รู้สึกน่าขนลุกจริงๆนะ
ซอ จินอู
( ตบไหล่จูฮยอนเบาๆ ) บ้านอยู่ใกล้กันก็เดินมาสิยากอะไรเหมือนเลิกเรียนไปนายจะไม่ได้คุยกับฉันสะอย่างนั้น
ชเว จูฮยอน
( จับมือจินอูไว้ เพื่อนในห้องมองมาที่ทั้งสองแต่จูฮยอนยังคงไม่สนใจจับมือจินอูมาแตะที่แก้มตัวเองกุมมือจินอูไว้ใบหน้าแดงระเรื่อ ) งั้นพักกลางวันตามนี้นะนายจะต้องมานั่งกินข้าวกับฉัน..
ซอ จินอู
( ยืนนิ่งกับการกระทำแปลกประหลาดของเพื่อนที่โตมาด้วยกันจินอูรีบดึงมือออกนั่งลงพึมพำเสียงแผ่วพูดกับตัวเอง ) เป็นอะไรของมัน แต่ก็ยังดูจะเอาแต่ใจเหมือนเดิม..สติสตังยังอยู่ดีไหมเนี่ย?
ชเว จูฮยอน
( เดินกลับไปนั่งที่ตัวเองมองไปที่จินอูแววตามีความหวัง )
ซอ จินอู
(หันไปสบตาจูฮยอนที่นั่งอยู่ด้านข้างไม่ไกล จินอูมือกุมขมับอย่างเหนื่อยหน่ายสีหน้ากนักใจ ) ไอนี่มันบ้าจริงๆ..
เพื่อนในห้องที่เห็นแบบนั้นก็คิดว่าทั้งสองมีเรื่องโกรธกันอยู่
Comments