รักซ่อนในกะดึก เพื่อนสนิท

ณ กลางดึกหลังร้าน7-eleven

ชายร่างเล็กกดร่างสูงให้ติดกับกำแพง ความเย็นของผนังสัมผัสผิว แต่มือที่กดแน่นที่ไหล่ กลับร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาทำ ตามสิ่งที่ใจเรียกร้อง ไม่ยอมให้ความรู้สึก หวงแหนจางหายไปในอากาศ

ปากบางโน้มเข้าไปใกล้จนหายใจแทบไม่ออก เขาจูบอย่างรวดเร็วชายร่างเล็กที่ตั้งตัวไม่ทัน ริมฝีปากสัมผัสกันอย่างรุนแรง ชายร่างเล็กเบิกตาก ว้างอย่างตกใจ มือเล็กผลักอกของเขาออก

แต่กลับถูกกดกลับไปจนแทบหายใจไม่ออก เขาไม่คิดเลยว่า'เพื่อนสนิท'คนนี้จะทำกับเขาแบบนี้ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ร่างเล็ก สะท้านเมื่อมือใหญ่จับที่แขนแน่น

ทุกอย่างรวดเร็วเกินกว่าจะตั้งตัวได้แม้จะอยากขัดขืน แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว มันทั้ง หวาดกลัวและสับสน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้...

. .

เมื่อหลายวันก่อน

ในห้องเรียนที่แสงแดดอ่อนๆ ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างไม้ที่มีรอยแยก บรรยากาศของวันธรรมดาที่เต็มไปด้วยเสียงกระซิบของเพื่อนๆ ในชั้นเรียน

เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยกันดัง กระทบโสตประสาทของทั้งคู่ ที่ยังคงนั่งอยู่มุมห้องที่คุ้นเคย มือถือเกมเล่นไปด้วยกันอย่างสนุกสนาน

ข้าว

จริงสิ ไอ้ฟู

กังฟู

ห้ะ- ว่า? เรียกทำไม //เขาเงยหน้ามองเพื่อนสนิทของตน

ข้าว

ใกล้กีฬาสีแล้ว เรายังไม่คิดทีมกันเลยนะ

กังฟู

เองให้พวกผู้หญิงในห้องคิดกันดูเลย

กังฟู

เห็นบอกว่าอยากคิดตีมกันเอง

ข้าว

หรอ? รู้ได้ไง?

กังฟู

เอ้า ได้ยินผ่านเฉยๆ

ข้าว

ขี้เสียกละสิ ยอมรับมาเถอะนะ //เขาตบไหล่เบาๆอย่างเยอะเย้ย

กังฟู

ไม่ครับ คนแบบผมไม่เรียกว่าเสือก แต่เรียกว่าหูดีเกินคับ ไอ้คิ้วปลิง//เขายักคิ้วใส่ข้าวอย่ากวนตีน

ข้าว

เอ้า ไอ้ขี้แอคนี่ กวนตีนละ

กังฟู

ทำไมจะทำอะไรกูได้

ข้าว

กูทำได้หมด รวมถึงkillมึงได้ด้วย//เขาชี้ไปที่จอโทรศัพท์ของข้าว

กังฟู

อ้าว- เห้ย! ไอ้ข้าวว เองเล่นที่เผลอนี่!//เขาชกไหล่ข้าวอย่างเบาๆ

ข้าว

อะไร กูไม่ผิดว้อย มึงยืนAFKก่อนเองอย่ามา //เขาดีดหน้าผากกังฟู

กังฟู

แอ๊ะ- ไอ้คิ้วปลิง ไอ้เวร//เขาลูบหน้าผากตัวเอง

ข้าว

ว่ากูคิ้วปลิง มึงก็หน่าไม่ต่างจากกูหรอก//เขาบีบแก้มกังฟูอย่างเล่นๆ

กังฟู

อ่ยย มึงจะหยิกแก้มกูทำไมเนี่ย ปล่อย-

ข้าว

ไม่ปล่อย มึงด่ากูว่าคิ้วปลิงก่อนเอง

กังฟู

ก็มันจริง-

ข้าว

ถ้างั้นมึงก็ปลิงแบบกู //เขาหยิบแก้มทั้งสองข้างกังฟูอย่างหมั่นเขี้ยว

กังฟู

ไอ้สัส-//เขาจับแขนข้าว และพยายามดึงมือออก

ข้าวหัวเราะเสียงแผ่ว มือยังคงจับแก้มของกังฟูแน่น ไม่ยอมปล่อยแม้เจ้าตัวจะพยายามแกะออก สายตาที่มองลงมานั้นเต็มไปด้วยความเอ็นดูเจือความรู้สึกลึกซึ้งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในหัวใจ เพียงแค่ได้ใกล้ชิดแบบนี้ เขาก็ไม่อยากปล่อยไป.

ตปก.นักเรียน

ข้าวๆ

. . .

จบตอนที่1

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ