ตอนที่ 3

คนอะไรดุชะมัด ไล่ผมกลับมาห้องดี ๆ ก็ได้เหมือนที่ห้องอื่น ๆ เขาทำกัน ไม่อยากอยู่หรอกห้องแบบนั้น ทั้งห้องรายล้อมไปด้วยสิ่งของแมน ๆ ดูแล้วขัดลูกตา

ผมตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไป 3 ชั่วโมง ลุกขึ้นมายืนหน้ากระจก คนอะไรหน้าตาก็หล่อนะ แต่นิสัยไม่เหมือนหน้าตาเอาซะเลย..

ผมปัดสีหน้าพี่เขาออกจากความคิดแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ เปิดน้ำรองมือทั้งสองชโลมล้างใบหน้าให้เกลี้ยง อ่า!! สดชื่น รู้สึกร่างกายตื่นขึ้นมานิดหน่อย

หลังจากออกมาจากห้องน้ำผมก็จัดการหาไรกินเพราะเมื่อคืนผมแทบจะยังไม่ได้กินอะไรเลยเพราะมัวแต่นั่งทำโมเดลจนดึก

พอกินทุกอย่างเสร็จสรรพก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อ วันหยุดแม่งน่าเบื่อฉิบหาย เลยมานั่งโซฟาหยิบมือถือมาเล่น กดเข้าไปใน Facebook เห็นบี ส่งข้อความมาตั้งแต่ 1 ชั่วโมงก่อน

บี: ไอ้น้ำเหนือ ไอ้เวร นี่มึงลืมนัดพวกกูอีกแล้วใช่ไหม!?

ผมกำลังงุนงงว่าทำไมมันถึงส่งข้อความแบบนี้มาหาผม เท่าที่ไล่ตารางงานในหัวตัวเองวันนี้ ผมว่าก็ไม่มีนัดอะไรกับใครนะ

น้ำเหนือ: ลืมนัดอะไรของพวกมึงอ่ะ วันนี้กูไม่มีนะ

บี: นั่นไง!! กูว่าละ มึงลืมจนได้ วันนี้มีนัดมาดูงานไงไอ้เวร

น้ำเหนือ: งานอะไรวะ กูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย

บี: ก็งานที่มึงจะต้องไปฝึกงานไงไอ้น้ำเหนือ อยากจะจบไหมปีนี้หรือไม่อยากจบ?

พอมันพูดถึงเรื่องฝึกงาน เออใช่! พวกมันนัดไปดูงานนี่หว่า แต่เวลานี้คงไปไม่ทันแล้วมั้ง เที่ยงกว่าแล้ว อีกอย่างบริษัทพ่อของไอ้โมเดลก็อยู่ตั้งไกล กว่าจะถึงคงประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า

ไอ้น้ำเหนือนะไอ้น้ำเหนือ ลืมแม้กระทั่งวันนัดเพื่อนเนี่ยนะ!?

น้ำเหนือ: กูไปตอนนี้ไม่ทันอยู่ดี กูหาที่ใหม่ก็ได้ พวกมึงตามสบายเลย

บี: ไม่ต้องมาละ พ่อของไอ้โมเดลบอกรับทุกคน รวมถึงถึงด้วย แต่...

น้ำเหนือ: แต่อะไรของมึงวะ?

บี: คืนนี้มึงต้องมากินเหล้ากับพวกกู ห้าม!ปฏิเสธ ฉลองได้ที่ฝึกงานเจอกันร้านเดิม

น้ำเหนือ: อืมๆ

ผมตอบรับไปส่งๆ ตามจริงก็ไม่อยากออกไปกินเหล้าเท่าไหร่ แต่พวกมันชอบพาผมเข้าตลอด พอไม่ไปก็หาว่าผมคออ่อน ผมไม่ได้อ่อนซักหน่อย แค่ไม่อยากกินเหล้าก็เท่านั้น...

ยอมรับก็ได้ว่าเป็นจำพวกคออ่อน เมาทีไรก็เรื้อนทุกทีนั่นแหละประเด็นที่ผมไม่อยากเข้า เพราะไม่อยากเห็นสภาพตัวเองตอนนั้นเท่าไหร่

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเด้งตัวลุกพิงขอบโซฟาตามองบานประตูกว้าง ไม่ใช่ว่าห้องนี้ ไม่ใช่ห้องผมอีกนะ ผมเดินสำรวจห้องให้แน่ใจว่าห้องนี้ใช่ห้องตัวเองจริงๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู

ผมเอื้อมมือไปบิดลูกกลอน เปิดประตูช้า ๆ ก็พบว่าคนที่อยู่หลังบานประตูคือพี่คนเมื่อเช้า สีหน้าเขากำลังดูงงกับสภาพที่เห็นตรงหน้า

“มึงทำอะไรอยู่”

“ผมเปล่า...ไม่ได้ทำอะไร...พี่มีอะไรกับผมอีกอะ"

เอาอีกแล้ว...น้ำเสียงแบบนี้อีกแล้ว แค่เข้าห้องผิดเอง ทำไมพี่เขาต้องอาฆาตผมขนาดนี้ด้วย เอาไว้ว่างๆผมจะเอาของไปไหว้ขอขมาก็แล้วกันนะ

“...กูขอโทษ ที่ตอนเช้ากูทำเสียงดุใส่มึงอะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ต้องขอโทษพี่เหมือนกันที่เผลอไปเข้าห้องพี่”

“อืม งั้นกูไปทำงานละ”

พี่เขาเดินก้าวออกไปล็อกประตูห้อง จะว่าไปผมยังไม่ได้รู้จักชื่อเขาเลย พอผมกำลังจะกล่าวทักก็มีเสียงนึงแทรกขึ้นมาเสียก่อน ผู้หญิงอีกคนที่หน้าตาดูสละสลวย หุ่นดี ผมยาว แต่งหน้านวลๆ เข้ากับหน้าและสวมชุดนักศึกษา

“อาทิตย์คะ อาทิตย์หน้ามิ้นท์ขอไปงานกับเพื่อนๆที่ต่างจังหวัดนะคะ”

เสียงเล็กที่ลอดออกมาจากปากกระจับ มันดูน่าฟังตรงไหน ผมคนหนึ่งแหละไม่ฟังด้วย มือผมกำลังจะปิดประตูห้อง แต่กลับมาชะงักกับเสียงผู้หญิงคนนี้

“เอ้า...น้ำเหนืออยู่คอนโดนี้ด้วยเหรอคะ”

ผู้หญิงคนนี้เขารู้จักชื่อผมได้ยังไง? ผมขมวดคิ้วขึ้น ขณะเดียวกันมือเรียวของเขาก็เข้ามาดันประตูห้องผมให้เปิดออก

“อยู่ฝั่งตรงข้ามกับแฟนเราเลย”

“นี่คุณรู้จักชื่อผมด้วยเหรอครับ”

ผมถามออกไปด้วยความสงสัยก็เท่านั้น แต่ทำไมเขากลับเลิกคิ้วให้ผมกลับซะงั้น ซ้ำคนที่ชื่อว่าอาทิตย์ ก็เดินเข้ามากอดผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าผมอีก ถ้าอยากสวีตกันก็เชิญไปสวีตที่อื่น ตรงนี้ไม่ใช่ที่สาธารณะนะ!!

“รู้จักสิ ก็น้ำเหนือออกจะดังทั่วมหาลัย ใครบ้างที่ไม่รู้จัก”

“อ๋อ..เหรอครับ ผมไม่รู้เลยนะเนี่ย”

“มิ้นท์รู้จักมันด้วยเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ น้ำเหนือเขาดังสุดตอนนี้ในมหาลัยค่ะ นอกจากจะเป็นเดือนแล้ว หน้าตาก็หล่อ น่ารัก แถมยังเป็นคนรวยระดับต้น ๆ ของประเทศอีก”

ผมขอเถอะ ถ้าอยากสวีต ไปอื่นเถอะ ผมจะอ้วก! แค่เสียงยังทนได้ แต่นี่อะไรยังจะโชว์หอมแก้ม ตรงหน้าผมอีกมันจะเกินไปไหม!?

มือเรียวกำลังจะยันประตูปิด เพราะธุระส่วนตัวของผมหมดตั้งแต่วินาทีที่มีการขอโทษแล้ว แต่พี่เขาเหมือนเดิมแหละที่เอามือมาดันประตู แล้วก็เลิกคิ้วให้ผมนี่มันหมายความว่าอะไร

ถ้าคิดว่าผมจะจีบแฟนพี่นะ ฝันไปเถอะ!ไม่มีทาง เพราะผมไม่ได้ชอบผู้หญิง

“พี่อาทิตย์แกล้งน้ำเหนือทำไม...” ผู้หญิงว่าแล้วค่อยหันมาคุยกับผมต่อ

“มิ้นท์ต้องขอโทษแทนอาทิตย์ด้วยนะ อาทิตย์เขาก็เป็นคนอย่างนี้แหละ”

อ๋อ ไม่ว่าหรอก เพราะเห็นตอนที่พูดคุยกับผม ก็รู้แล้วว่าพี่เขาเป็นคนยังไง ผมยกมุมปาก แล้วค่อยตอบกลับส่งท้าย

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมขอตัวนะครับ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ยังไม่แนะนำตัวเลยค่ะฉัน มิ้นท์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

เธอแนะนำตัวเองพร้อมกับยื่นมือเพื่อจับ แต่ก็โดนคนข้าง ๆ ชักมือเสียก่อน ดีแล้วล่ะเพราะผมก็ไม่อยากจับมือผู้หญิงเหมือนกัน

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมน้ำเหนือ เรียกสั้น ๆว่าเหนือก็ได้ครับ”

พูดจบผมก็ยันประตูรอบที่สาม เสียงถอนหายใจดังพรืดออกมาเมื่อประตูถูกมือใหญ่ดันออกอีกรอบ แววตาดูกวนตีนเอามาก ๆ ถ้าไม่ติดที่ว่ามีมิ้นท์อยู่นะ ป่านนี้คงโดนฟาดหน้าไปนานแล้ว

“กูยังไม่ทันแนะนำตัวเลย จะรีบปิดประตูไปไหน"

“ผมไม่ได้อยากรู้จักพี่สักหน่อย ขอตัว”

“เห้ย...อะไรวะ แฟนกูอุตส่าห์แนะนำตัว ถ้ากูไม่แนะนำตัวอีกคนมันก็เสียมารยาทดิว่าปะมิ้นท์"

คำขอโทษเมื่อสักครู่นี้เอากลับไปเลย!ผมไม่รับแล้ว พี่มันเป็นคนยังไงกันแน่เนี๊ยะ

ผมยืนรอฟังการแนะนำตัวอีกครั้ง แต่...เวลาผ่านไป 5 นาที ก็ยังไม่มีเสียงขึ้น มาแนะนำตัวมีแต่เสียงเงียบสงัด สัมผัสได้แต่ลมหายใจเข้าออก ผมเลิกคิ้วให้กับพี่เขา จนพี่เขาหลุดขำออกมา

“อาทิตย์!!” มิ้นท์ว่าแฟนตัวเอง ยกมือตบแขนใหญ่ดังเพี๊ยะ

“กูขอโทษๆ พอดีเห็นหน้ามึงแล้วอดขำ ออกมาไม่ได้ กูชื่ออาทิตย์”

กว่าจะยอมพูดออกมาได้ กลัวเลือดออกปากหรือไง แต่ที่แน่ ๆ ผมจะจำที่พี่ทำกับผมวันนี้ แม้ว่าความทรงจำของผมจะจำอย่างอื่นไม่ได้เลยก็ตาม

หลังจากแนะนำตัวเสร็จผมก็ปิดประตูใส่หน้าทันที พิงหลังเข้ากับ ประตูบานใหญ่ ถอนลมหายใจยาว ๆแล้วค่อยเดินไปนั่งโซฟาตัวเดิม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพบข้อความใหม่เข้าอีกแล้ว

บี: อย่าลืมนะเว้ยย เจอกัน 2 ทุ่ม ห้ามสาย!

น้ำเหนือ: เออๆ จำได้น่า..

ผมทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา ยกมือมาก่ายหน้าผากตัวเองอย่างเหนื่อยหน่าย "อาทิตย์" ทำไมชื่อผู้ชายคนนี้ถึงดูคุ้นๆจังแหะ... แต่ก็ช่างเถอะ จะคุ้นหรือไม่คุ้นก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตสำหรับผมเท่าไหร่อยู่แล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***