คู่ซี้นักชิมกับการผจญภัยรอบโลก
รินหยิบหนังสือเล่มหนา ๆ บนชั้นในโรงน้ำชา หมู่บ้านเล็ก ๆ นี้เงียบสงบและห่างไกลจากความวุ่นวาย เธอเลื่อนมือไปยังหน้าที่ถูกพับมุมไว้อย่างตั้งใจ “เดย์ นายดูนี่สิ! ซุปดอกไม้แห่งชีวิต...กินแล้วอายุยืนขึ้นตั้งร้อยปี!”
“จริงเหรอ? แล้วมันอยู่ไหนล่ะ?” เดย์เอียงคอสงสัย เขาพึ่งทำหม้อแกงไหม้เมื่อเช้านี้และรู้สึกว่าตัวเองควรชดเชยด้วยการทำอะไรดี ๆ ให้รินบ้าง
“ในถ้ำใกล้ ๆ หมู่บ้านนี้แหละ แต่ต้องไปเก็บดอกไม้มาก่อน ดูนี่สิ...มันบอกว่าต้องเก็บจากดอกไม้เรืองแสงกลางถ้ำค้างคาว แล้วก็ต้องระวังอย่าเสียงดัง ไม่งั้น...” รินหยุดอ่านกลางประโยค พร้อมปรายตามองเดย์ที่กำลังใช้เวทย์มนต์เล่นกับลูกไฟในมือ “อย่าเผลอจุดไฟไหม้ถ้ำนะ!”
เดย์หัวเราะแห้ง ๆ “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นหรอก...”
---
ทั้งคู่เตรียมตัวเดินทางเข้าไปในถ้ำเมื่อพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ รินถือคบไฟขณะเดย์เดินนำหน้าด้วยความมั่นใจ พื้นถ้ำลื่นและเปียกชื้น แต่เต็มไปด้วยเส้นทางคดเคี้ยว
“ฉันว่าเราใกล้ถึงแล้ว” รินพึมพำ ขณะที่แสงสีเขียวเรืองรองเริ่มส่องออกมาจากเบื้องหน้า
เดย์มองไปรอบ ๆ “นี่คงเป็นที่ที่เขาว่ากัน แต่เดี๋ยว...ทำไมเงียบจัง”
ก่อนที่ใครจะพูดอะไรต่อ เสียง “แกรก...” ดังขึ้นใต้เท้าของเดย์ เขาเผลอเหยียบก้อนหินที่กลิ้งไปชนผนังถ้ำ
รินอ้าปากค้าง “นายทำอะไรลงไป!”
เสียงหวีดดังแหลมขึ้นในถ้ำ ขณะที่ฝูงค้างคาวยักษ์พากันโผบินออกจากที่หลบซ่อน
“เดี๋ยว ๆ ๆ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ!” เดย์ตะโกนพลางวิ่งหนีค้างคาวที่โฉบใกล้หัวเขา รินรีบใช้เวทย์สร้างม่านพลังป้องกันไว้ แต่ก็อดบ่นไม่ได้
“นายทำเสียงดังเกินไป! ดอกไม้ที่เราต้องเก็บคงอยู่ข้างในสุดแล้ว ไปเร็ว!”
---
หลังจากหลบหลีกฝูงค้างคาวและเสียงหวีดหวิวในถ้ำ ทั้งคู่ก็พบดอกไม้เรืองแสงขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางของลานกว้าง
“เจอแล้ว!” รินรีบก้มลงไปเก็บ แต่ไม่ทันไรเสียงคำรามต่ำ ๆ ก็ดังขึ้นจากอีกฝั่ง
“นี่มันอะไรอีกล่ะ...” เดย์เบิกตากว้างเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่หน้าตาคล้ายตุ๊กแกเรืองแสงโผล่มาจากความมืด
“นายล่อมันไป! ฉันจะเก็บดอกไม้!” รินสั่งทันทีโดยไม่รอคำตอบ
“ล่อมัน? ฉันเนี่ยนะ!” เดย์วิ่งวนรอบลานกว้างพร้อมปล่อยเวทย์ไฟเล็ก ๆ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจสัตว์ร้าย รินใช้โอกาสนี้เก็บดอกไม้จนได้ครบ
“ได้แล้ว! ไปเร็ว!”
เดย์และรินวิ่งหนีออกจากถ้ำจนลมหายใจหอบถี่ เมื่อพ้นปากถ้ำ ทั้งคู่ทิ้งตัวลงบนพื้นหญ้า
“นี่เป็นซุปที่ต้องแลกกับการโดนค้างคาวไล่แบบนี้เหรอ...” เดย์บ่นพลางปัดฝุ่นออกจากเสื้อ รินหัวเราะเบา ๆ
“ก็ดีแล้วนี่ เราได้ดอกไม้กลับมา นายจะทำซุปหรือให้ฉันทำ?”
“เธอทำเถอะ ฉันขอลองล้างหม้อก่อน...”
---
บทสรุปตอนที่ 1:
แม้จะเหนื่อยล้า แต่ซุปดอกไม้เรืองแสงที่รินปรุงในคืนนั้นกลับอร่อยจนทั้งคู่ลืมความวุ่นวายที่เจอ เดย์เริ่มเข้าใจว่าการผจญภัยของพวกเขาจะไม่ธรรมดาแน่ ๆ แต่เมื่อมองรินที่กำลังจดบันทึกเมนูใหม่ด้วยรอยยิ้ม เขาก็รู้สึกว่ามันอาจจะคุ้มค่ากว่าที่คิด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments