รินหยิบหนังสือเล่มหนา ๆ บนชั้นในโรงน้ำชา หมู่บ้านเล็ก ๆ นี้เงียบสงบและห่างไกลจากความวุ่นวาย เธอเลื่อนมือไปยังหน้าที่ถูกพับมุมไว้อย่างตั้งใจ “เดย์ นายดูนี่สิ! ซุปดอกไม้แห่งชีวิต...กินแล้วอายุยืนขึ้นตั้งร้อยปี!”
“จริงเหรอ? แล้วมันอยู่ไหนล่ะ?” เดย์เอียงคอสงสัย เขาพึ่งทำหม้อแกงไหม้เมื่อเช้านี้และรู้สึกว่าตัวเองควรชดเชยด้วยการทำอะไรดี ๆ ให้รินบ้าง
“ในถ้ำใกล้ ๆ หมู่บ้านนี้แหละ แต่ต้องไปเก็บดอกไม้มาก่อน ดูนี่สิ...มันบอกว่าต้องเก็บจากดอกไม้เรืองแสงกลางถ้ำค้างคาว แล้วก็ต้องระวังอย่าเสียงดัง ไม่งั้น...” รินหยุดอ่านกลางประโยค พร้อมปรายตามองเดย์ที่กำลังใช้เวทย์มนต์เล่นกับลูกไฟในมือ “อย่าเผลอจุดไฟไหม้ถ้ำนะ!”
เดย์หัวเราะแห้ง ๆ “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นหรอก...”
---
ทั้งคู่เตรียมตัวเดินทางเข้าไปในถ้ำเมื่อพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ รินถือคบไฟขณะเดย์เดินนำหน้าด้วยความมั่นใจ พื้นถ้ำลื่นและเปียกชื้น แต่เต็มไปด้วยเส้นทางคดเคี้ยว
“ฉันว่าเราใกล้ถึงแล้ว” รินพึมพำ ขณะที่แสงสีเขียวเรืองรองเริ่มส่องออกมาจากเบื้องหน้า
เดย์มองไปรอบ ๆ “นี่คงเป็นที่ที่เขาว่ากัน แต่เดี๋ยว...ทำไมเงียบจัง”
ก่อนที่ใครจะพูดอะไรต่อ เสียง “แกรก...” ดังขึ้นใต้เท้าของเดย์ เขาเผลอเหยียบก้อนหินที่กลิ้งไปชนผนังถ้ำ
รินอ้าปากค้าง “นายทำอะไรลงไป!”
เสียงหวีดดังแหลมขึ้นในถ้ำ ขณะที่ฝูงค้างคาวยักษ์พากันโผบินออกจากที่หลบซ่อน
“เดี๋ยว ๆ ๆ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ!” เดย์ตะโกนพลางวิ่งหนีค้างคาวที่โฉบใกล้หัวเขา รินรีบใช้เวทย์สร้างม่านพลังป้องกันไว้ แต่ก็อดบ่นไม่ได้
“นายทำเสียงดังเกินไป! ดอกไม้ที่เราต้องเก็บคงอยู่ข้างในสุดแล้ว ไปเร็ว!”
---
หลังจากหลบหลีกฝูงค้างคาวและเสียงหวีดหวิวในถ้ำ ทั้งคู่ก็พบดอกไม้เรืองแสงขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางของลานกว้าง
“เจอแล้ว!” รินรีบก้มลงไปเก็บ แต่ไม่ทันไรเสียงคำรามต่ำ ๆ ก็ดังขึ้นจากอีกฝั่ง
“นี่มันอะไรอีกล่ะ...” เดย์เบิกตากว้างเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่หน้าตาคล้ายตุ๊กแกเรืองแสงโผล่มาจากความมืด
“นายล่อมันไป! ฉันจะเก็บดอกไม้!” รินสั่งทันทีโดยไม่รอคำตอบ
“ล่อมัน? ฉันเนี่ยนะ!” เดย์วิ่งวนรอบลานกว้างพร้อมปล่อยเวทย์ไฟเล็ก ๆ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจสัตว์ร้าย รินใช้โอกาสนี้เก็บดอกไม้จนได้ครบ
“ได้แล้ว! ไปเร็ว!”
เดย์และรินวิ่งหนีออกจากถ้ำจนลมหายใจหอบถี่ เมื่อพ้นปากถ้ำ ทั้งคู่ทิ้งตัวลงบนพื้นหญ้า
“นี่เป็นซุปที่ต้องแลกกับการโดนค้างคาวไล่แบบนี้เหรอ...” เดย์บ่นพลางปัดฝุ่นออกจากเสื้อ รินหัวเราะเบา ๆ
“ก็ดีแล้วนี่ เราได้ดอกไม้กลับมา นายจะทำซุปหรือให้ฉันทำ?”
“เธอทำเถอะ ฉันขอลองล้างหม้อก่อน...”
---
บทสรุปตอนที่ 1:
แม้จะเหนื่อยล้า แต่ซุปดอกไม้เรืองแสงที่รินปรุงในคืนนั้นกลับอร่อยจนทั้งคู่ลืมความวุ่นวายที่เจอ เดย์เริ่มเข้าใจว่าการผจญภัยของพวกเขาจะไม่ธรรมดาแน่ ๆ แต่เมื่อมองรินที่กำลังจดบันทึกเมนูใหม่ด้วยรอยยิ้ม เขาก็รู้สึกว่ามันอาจจะคุ้มค่ากว่าที่คิด
หลังจากเหตุการณ์ในถ้ำค้างคาว เดย์และรินเดินทางต่อไปยังหมู่บ้านทะเลทรายแห่งหนึ่งที่ถูกล้อมรอบด้วยผืนทรายสีทอง หมู่บ้านแห่งนี้มีชื่อเสียงเรื่องพริกพันธุ์พิเศษที่เผ็ดจนทำให้น้ำในแม่น้ำกลายเป็นฟองเดือดเมื่อใส่ลงไป
“เทศกาลพริกเดือดประจำปี! โอ้โห น่าสนุกจังเลย!” รินอ่านป้ายประกาศที่แขวนอยู่หน้าทางเข้าหมู่บ้านด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ฟังดูอันตราย...พริกที่ทำให้แม่น้ำเดือดเนี่ยนะ?” เดย์เอียงคอสงสัย เขาไม่เคยกินเผ็ดมาก่อน และก็ไม่อยากเสี่ยงทดลองด้วยตัวเอง
“อันตรายก็ดีสิ! แปลว่าต้องเป็นประสบการณ์ที่ไม่ธรรมดาแน่ ๆ” รินยิ้มกว้างพร้อมดึงแขนเดย์เข้าไปในหมู่บ้าน
---
การแข่งขันเริ่มต้น
หมู่บ้านเต็มไปด้วยผู้คนที่มาเข้าร่วมงานเทศกาล บรรยากาศคึกคักด้วยเสียงดนตรีพื้นเมืองและกลิ่นหอมของอาหารที่ปรุงด้วยพริกสารพัดชนิด
“ฉันจะลงแข่งกินพริก!” รินประกาศเสียงดังที่หน้าโต๊ะลงทะเบียน แข่งกับเสียงโห่ร้องรอบตัว
“อะไรนะ?! เธอจะไปกินพริกที่ทำให้คนต้องหามส่งโรงพยาบาลเหรอ?” เดย์ถามพลางขมวดคิ้ว
“ก็ใช่น่ะสิ! ฉันมีเวทย์ชำระล้าง ไม่มีทางแพ้หรอก” รินหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ “หรือว่านายกลัว?”
เดย์ถอนหายใจ “ฉันไม่ได้กลัว...แต่ฉันจะอยู่ดูเธอใกล้ ๆ เผื่อมีอะไรผิดปกติ!”
---
เมื่อถึงรอบการแข่งขัน รินนั่งอยู่ในกลุ่มผู้เข้าร่วมอีกห้าคน ขณะที่เดย์ยืนเชียร์อยู่ใกล้ ๆ กองเชียร์รอบข้างส่งเสียงโห่ร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อกรรมการนำถาดพริกสีแดงสดมาวางบนโต๊ะ
“กฎง่าย ๆ ใครกินพริกได้มากที่สุดในเวลาห้านาทีจะเป็นผู้ชนะ!” กรรมการประกาศ ก่อนจะเคาะระฆังเริ่มต้น
รินหยิบพริกเม็ดแรกขึ้นมาทันที เธอกัดเข้าไปโดยไม่ลังเล แม้จะรู้สึกได้ถึงความเผ็ดที่เหมือนระเบิดไฟในปาก แต่เวทย์ชำระล้างที่เธอใช้ทำให้ผลกระทบหายไปแทบจะในทันที
“แค่นี้เองเหรอ?” เธอพูดเบา ๆ ก่อนจะหยิบเม็ดที่สอง สาม และสี่ตามมา
ขณะนั้น เดย์มองด้วยความตกใจ เพราะผู้เข้าแข่งขันคนอื่นเริ่มหน้าแดงก่ำและหยุดกินไปทีละคน
---
จุดพลิกผัน
“เธอเก่งมาก!” เสียงกรรมการประกาศเมื่อรินกลายเป็นผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ายที่ยังคงนั่งอยู่ได้
แต่ก่อนที่รินจะหยิบพริกเม็ดต่อไป เธอก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
“เดย์...ฉันว่าพริกนี้แปลก ๆ” รินพึมพำ ขณะที่สีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนไป
“แปลกยังไง? เธอบอกว่าเธอใช้เวทย์ชำระล้างแล้วนี่?” เดย์ถามพลางวิ่งเข้ามาหา
“ฉันคิดว่ามันไม่ใช่พริกธรรมดา...โอ๊ย!” รินล้มพับไป
ทันใดนั้น กรรมการก็เผยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฮ่า ๆ ๆ ใครกินพริกพันธุ์พิเศษได้ต้องผ่านบททดสอบ! พริกเม็ดสุดท้ายคือพริกแห่งมายา ใครกินเข้าไปจะถูกดูดเข้าไปในภาพหลอน!”
“ภาพหลอน?! เธอเล่นแบบนี้ได้ยังไง!” เดย์โกรธจัด เขาหยิบดาบเวทย์ในมือเตรียมพร้อม
“ถ้าเจ้าหนุ่มอยากช่วยเพื่อนสาว เจ้าก็ต้องเข้าไปในภาพหลอนแล้วช่วยเธอออกมาเองสิ!” กรรมการหัวเราะพลางร่ายเวทย์
---
ในภาพหลอน
เดย์พบว่าตัวเองถูกดูดเข้าไปในมิติแปลกประหลาดที่เต็มไปด้วยเปลวไฟและกลุ่มพริกยักษ์ลอยไปมา เขามองเห็นรินยืนอยู่กลางมิติ แต่เธอกลับดูเหมือนกำลังหลงทาง
“ริน! เธอได้ยินฉันไหม!” เดย์ตะโกน
“เดย์?! ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย!” รินหันมาพร้อมดวงตาเบิกกว้าง
“นี่มันภาพหลอน! เราต้องหาทางออกจากที่นี่!” เดย์จับมือรินพร้อมดึงเธอหลบจากพริกยักษ์ที่พุ่งมาหา
ทั้งสองต้องร่วมมือกันไขปริศนาในมิติแห่งมายา พวกเขาผ่านด่านมากมาย ทั้งการต่อสู้กับพริกยักษ์ที่ปล่อยไฟออกมาจากปาก และการแก้รหัสเวทย์ลึกลับที่เขียนบนผนัง
ในที่สุด เดย์ใช้เวทย์ของเขาร่วมกับเวทย์ชำระล้างของรินเพื่อเปิดประตูมิติกลับสู่ความเป็นจริง
---
บทสรุปตอนที่ 2
เมื่อทั้งคู่กลับมา กรรมการถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเดย์และรินรอดออกมาได้
“พวกเจ้าเก่งกว่าที่ข้าคิด...” กรรมการพูดก่อนจะยื่นถ้วยรางวัลให้ริน
“ไม่เอาแล้ว! พริกนี่มันอันตรายเกินไป!” รินโวยวายพลางโยนถ้วยให้เดย์
“ฉันว่ามันสนุกดีนะ...” เดย์หัวเราะ
ทั้งสองออกจากหมู่บ้านด้วยประสบการณ์สุดประหลาดอีกครั้ง พร้อมบทเรียนว่าอาหารบางอย่างก็ไม่ควรเสี่ยงลองง่าย ๆ แม้ว่ามันจะดูน่าสนใจแค่ไหนก็ตาม!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
