พรม(พ่อแม่)ลิขิต

เช้ารุ่งขึ้น

คนตัวเล็กตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดสุดอบอุ่น ในชุดเดิมของเมื่อวานชุดนักศึกษา

“อื้ออ…”น้ำเสียงงัวเงียของร่างบาง

จนเธอลืมตาขึ้น

“อร้ายยย!!…ไอ้โรคจิตมาวิน”หญิงสาวเด้งออกจากเตียงทันที

“อื้ออ…”เสียงงัวเงียของคนตัวโต

“เธอจะแหกปากทำไมฉันเห็นร่างกายเธอทุกซอกทุกมุมแล้ว”มาวินเอ่ยปากบอกหญิงสาวและหลับตาลงนอนต่อ

“เออว่ะก็จริง”เกวลินเอ่ยปากขึ้น

“จะบ้าหรอวันนี้ฉันต้องกลับบ้าน..เร็วๆลุก”เกวลินดึงคนตัวโตลุกจากเตียง

“เร็วๆมาวินฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนายนะ”เกวลินตะโกนเสียงดัง

“เออๆลุกละจะอะไรหนักหนาเช้าอยู่”มาวินสบถลบออดมาอย่างหัวเสีย

“ไม่อาบน้ำ?”มาวินเอ่ยถามเกวลิน

“ไม่อาบจะไปอาบบ้าน..ถามทำไมจะอาบกับฉันหรือไง?”

“เธอเอาสมองส่วนไหนคิดเรื่องแบบนี้เนี่ย ฉันไม่พิทสวาทอะไรเธอขนาดนั้น”

“พูดมากเร็วๆฉันนัดพ่อแม่ไว้”

และทั้งสองก็กัดกันตั้งแต่ในห้องนอนยันโรงรถ

“ชิ้..ไปเลยไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก”มาวินขับรถของตนออกไป

คฤหาสน์เกียรติภิรมย์

“ถ้าฉันไม่ถามแกกลับแกก็คงไม่กลับใช่มั้ย” เสียงของท่านพิบูลเอ่ยถามลูกชายตัวแสบ

“คงงั้น..มั้งครับ”มาวินเอ่ยปากตอบเสียงกวนๆ

“กลับมาแล้วหรอวินลูกชายแม่\~”อาภัสราดีใจมากที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนกลับบ้าน

“แม่ทำของโปรดลูกไว้เต็มเลยปะๆไปกินข้าวกัน”

อาภัสราพอลูกชายไปที่โต๊ะอาหาร

“คุณชอบให้ท้ายมัน”พิบูลเอ่ยปากภรรยาตนเอง

ตัดมาที่บ้านของเกวลิน

คฤหาสน์มหาทรัพย์ทวีคูณ

“กลับมาแล้วหรอสุดสวยของแม่”กัญญาณีพุ่งเข้าไปกอดลูกสาวของตน

“พรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆน้าแม่จะพาไปที่ๆหนึ่ง”

“ที่ไหนคะ”

“มันเป็นเซอร์ไพร์จ้าจุๆ”

“เซอร์ไพร์อะไรคะ”

“รอลุ้นพรุ่งนี้ไปกินข้าวกันลูกมาพึ่งบ้าน”บดินท์

3พ่อแม่พากันไปทานข้าว

เช้าวันรุ่งขึ้น

หญิงสาวในชุดเกรสสีขาวไม่ชั้นไม่ยาวเกินไปคลุมไหล่คอ

กว้าง พร้อมส้นสูงสีขาวเรียบสวย

“ลูกสาวแม่ที่สุดเลย”กัญญาณีเอ่ยปากชมลูกสาวสุดที่รัก

“ปะรีบไปก้นเถอะแม่ลูกคู่นี้”บดินท์เอ่ยปากภรรยาปละลูกสาวก่อนบอกคนขับรถออกเดินทาง

คฤหาสน์เกียรติภิรมย์

ร่างสูงลงมาชั้นสองโดยใส่ชุดนอนที่สบาย

แทนที่เดินไปทักพ่อแม่แต่กลับเดินไปห้องครัว เห็นป้าแจ่มแม่บ้านกำลังก้มหน้ากวาดบ้าน

“มีไรกินบ้างครับป้าแจ่ม”มาวินเอ่ยถามป้าแม่บ้าน

“ว้าย!!ตายแล้วบ้านแตก”ป้าแจ่มถึงกลับสะดุ้งกับเสียงชายหนุ่ม

“คุณหนูชอบมาไม่ให้ซุ้มให้เสียง”

“ขี้ตกใจเหมือนเดิมเลยนะครับ”

“ป้าแจ่มพอจะรู้มั้ยครับพ่อเรียกผมกลับมาบ้านมีอะไร”

“ป้าไม่รู้หรอกค่ะ”ป้าแจ่มมีสีหน้าเลิ่กลักอย่างเห็นได้ชัด

“บอกผมเถอะครับ”มาวินขอร้องให้ป้าแจ่มบอกตน

“หน้าตาหล่อๆแบบผมเนี่ยเชื่อใจได้แถมหล่อรวยที่สุดในมหาลัยเลยนะครับ”มาวินชมตัวเอง

ป้าแจ่มจึงเล่าให้มาวินฟัง

“ห๊ะ!!หมั้นงั้นหรอ”มาวินพูดเสียงดัง

“เบาๆสิคะคุณหนูเดี๋ยวคุณท่านได้ยิน”ป้าแจ่มบอกให้มาวินเบาๆ

สักพัก

ก็มาวินจะเดินออกจากห้องครัวไปที่ห้องนั่งเล่น

“ไปอาบน้ำได้แล้วมาวินลูก”เสียงอาภัสราบอกลูกลายตัวแสบของเขา

“จะเที่ยงแล้วไปอาบน้ำ”

“ไม่อยากอาบอะคับขี้เกียจ”

“ไม่ได้เร็วๆก่อนที่พ่อลูกจะมา”อาภัสราดึงลูกชายของตนขึ้นไปชั้นสอง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

มาวินที่กำลังเดินมาตรงบรรได

“****ตามสบายเลยนะพี่กัญญา”เสียงของอาภัสรา

‘กัญญาแม่ของยันเกวลินไม่ใช่หรอมาทำไม’

มาวินถามตัวเองในใจพร้อมความสงสัย

ในขณะนั้นเอง

เกวลินก็กำลังจะเดินเข้าไปภายในห้องรับแขกเหมือนกัน

“นี่นาย!”

“เธอ!!”

ทั้งสองตกใจเสียงดัง

ทำให้ผู้ใหญ่ที่คุยในภายห้องนั่งเล่นออกมาดู

จนกัญญาณีเอ่ยถาม“ตกใจอะไรกันลูก”

“ถ้าแม่ให้ผมหมั้นกับยัยนี่นะผมไม่เอาด้วย!”

มาวินเอ่ยเสียงแข็ง

“ห๊ะ!หมั้นอะไรนี่แม่หลอกเกลมาหรอคะ”

“ถ้าหมั้นกับอีตานี่เกลยอมไม่มีผัวไปทั้งชาติ”

“ฉันก็ยอมไม่มีเมียเหมือนกันนั้นแหละ”

ทั้งคู่กัดกันเสียงดัง

“พอได้แล้วๆ” เสียงท่านพิบูลเอ่ยขึ้น

“ ถึงจะเถียงกันแทบตายยังไงแกก็ต้องหมั้นกับหนูเกล”

“ ไม่งั้นฉันจะให้แกออกไปหาเงินเอง”

มาวินจึงต้องจำใจยอม

“ ลูกก็เหมือนกันเกล ต้องหมั้นกับตาวินเค้าไม่งั้นพ่อจะตัดบัตรเอทีเอ็มลูกแล้วยึดคอนโด” ท่านบดินทร์เอ่ยปากบอกลูกสาวตนเองเสียงแข็ง

เหตุผลที่พ่อแม่ทั้งสองต้องบังคับเด็ดขาดเพราะ พวกเขารู้ความสัมพันธ์ของทั้งสองแล้ว

ภายในห้องรับแขก

“ที่พ่อแม่บังคับเด็ดขาดเนี่ย…เพราะว่าพวกแม่รู้ความสัมพันธ์ของพวกลูกนะเพราะฉะนั้นมาวินต้องแสดงความรับผิดชอบให้กลับหนูเกล”อาภัสราพูดขึ้น

“ก็เป็นเรื่องที่ดีนะคะลูกเราจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา”กัญญาณีได้เอ่ยพูดเสริม

“งั้นไหนๆก็ไหนๆละผมขอให้เกวลินไปอยู่กับผมที่คอนโดได้มั้ยครับคุณลุง”มาวินเอ่ยถามผู้เป็นพ่อเกวลิน

“ก็ดีนะอนุญาตจะได้ไปมหาลัยด้วยกันปลอดภัยด้วยเวลากลับดึกๆ”บดินท์เอ่ยปากเห็นด้วย

“คุณพ่ออ!!”เกวลินส่งเสียงสิ้นหวัง

และแอบหันไปกระซิบมาวิน

“นายกินยาผิดขวดรึไง!!”

มาวินไม่ตอบพร้อมไหวไหล่

“งั้นก็แยกย้ายกันเนาะส่วนตาวินไปส่งหนูเกลเก็บของที่คอนโด”อาภัสราเอ่ยขึ้น

ภายในรถสปอร์ตหรู

“นายบ้าไปแล้วรึไงมาวิน”

“ตรงไหนจะได้เอากันง่ายไม่ต้องเดินทางให้เสียเวลา”

“โอ้ยมัดมือชกฉันหมด”เกวลินจับหน้าตัวเองแบบสิ้นหวัง

ทำเอาคนตัวโตแอบยิ้ม

“ยิ้มไรของนายมิทราบ”

“อย่าพูดมากรีบๆเก็บของ”

“ตามมาสิขนไม่ไหว”เกวลินตะโกนเรียกมาวิน

หลังจากเก็บของเสร็จ

ภายในรถ

“เธอแทนตัวเองเวลาคุยกับฉันว่าเกลเหมือนคนอื่นไม่ได้หรอ?”

“ห๊ะนายเป็นไรของนาย”เกวลินงงกับคนตรงหน้า

“ช่างมันเถอะ”

ห้องของมาวิน

“ฉันจะนอนห้องนี่”

“ไม่ได้…เธอต้องนอนกับฉัน”

“นิ!!”

“ก็แล้วแต่ถ้าเธอจะนอยห้องนี่แต่ฉันจะตามไปนอนกะเธอ”

“โอ้ยนายมันบ้ามาวิน”คนตัวเล็กกระทืบเท้าเข้าห้องนอนมาวินไป

เกวลินนั่งจัดเสื้อผ้าของใช้นายพอสมควร

เสร็จเธอดูเวลาปาไป1ทุ่มแล้วเธอจึงไปอาบน้ำ

ส่วนมาวินนั้น…

กดสั่งของมาเติมใส่ตู้เย็นเพราะรู้ว่าเกวลินกินเก่งมากเดี๋ยวเธอต้องมาบ่นว่าหิวข้าว

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของมาวินดังขึ้น

เขาดูแล้วเป็นเบอร์ของโรเตอร์

จึงกดรับสาย

ปลายสาย

‘มีไร’

‘อยู่ไหน’โรเตอร์เอ่ยถามมาวิน

‘คอนโดทำไม’

จากนั้นโรเตอร์ก็กดตัดสาย

จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู

ก้อกๆก้อกๆ

มาวินที่รู้ว่าเป็นเพื่อนตนจึงมาเปิด

‘เซอร์ไพร์!!โนเตอร์เอ่ยขึ้นพร้อมพาคู่ขาของนั้นคือ

‘แพทตี้’

“วินคิดถึงแพทมั้ยคะ”น้ำเสียงอ่อยๆ

“มึงพามาทำไมไม่บอกก่อนว่ะ”มาวินสบถลบออกมาอย่างหัวเสีย

“กูบังเอิญเจออยู่หน้าคอนโดเลยชวนขึ้นมาด้วยกันคิดว่ามึงนัด”ธามเอ่ยพูด

“ถ้าวินไม่อยากให้แพทตี้อยู่เดียวแพทตี้ไปละคะ”พยายามให้มาวินสงสาร

“เห้ยวินน้องมันมาละเอาหน่อย”โรเตอร์เอ่ยขึ้น

“เอาว่ะนั่งๆ”ธามชวนทุกคนนั่งตรงโซฟาขนาดใหญ่ พร้อมเปิดแก้วเหล้า

“มึงเป็นไรว่ะมาวินปกติพาเด็กมาห้องนี่ไม่เหลือละหวงเนื้อหวงตัวนะช่วงนี้”โรเตอร์เอ่ยถามเพื่อนที่มีพิรุธ

ทันใดนั้นเอง

“มาวินฉันหิวแล้ว….”

เกวลินเดินออกมาพร้อมชุดนอนลายการ์ตูนสุดน่ารัก

เกวลินมองไปที่โซฟาสายตาทุกคู่จ้องมาที่เธอทำให้เธอตัวแข็งทื่อ

แพทตี้ที่เห็นอย่างนั้นเกิดความอิจฉาาริษยาอย่างแรงมาวินไม่เคยให้เธอเข้าห้องนอนของเขาเลย

ส่วนโรเตอร์นั้นได้คำตอบในใจที่ตนเองสงสัย

มาวินเห็นอย่างนั้นจึงลุกไปหาเกวลินทันที

“ไปคุยที่ห้อง…”

“ไปคุยทำไมกันในห้องมาคุยตรงนี้แอบซุกเมียไว้ก็ไม่บอกเพื่อนไม่พามาทำความรู้จัก”

“พวกมึงหนุดเสือกดิ้”มาวินพูดอย่างหัวเสีย

ก่อนจะพาเกวลินมาที่ห้องนอน

“แต่งตัวแบบนี้ออกไปทำไม!ใส่เสื้อในมั้ย”มาวินถามเสียงเกรี้ยวกราด

“หึ…ก็อยู่กับนายเลยไม่ใส่”

“ก็ใส่สิพอเป็นฉันทำไรม้นก็ผิดคืนนี้ฉันจะไปนอนคอนโดฉันนะ”

มันก็หน้าน้อยใจจริงมาวินไม่เคยมองเธอดีจู่ๆน้ำตาก็ไหลอาบแก้มหญิงสาว

“ไม่ให้ไป!”ก่อนที่หญิงสาวจะจะลูกบิดประตู

พรึ้บบ

มาวินดึงเกวลินไปกอดไว้แน่น

“ฮึก…ปล่อยฉันฉันจะกลับห้องฉันมาวิน”

“ขอโทษไม่ไปได้มั้ย”มาวินพูดน้ำเสียงอ่อนโยน

“…”

……

……..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***