two

ตอนนี้เป็นเวลา20:00น.แล้ว เนื่องจากน้ำหว้าได้แวะไปซื้อของต่ออีกหน่อยกับเจ๊ออมและขวัญเลยยังไม่กลับบ้าน ส่วนทิศเหนือก็ยังไม่กลับ ที่บ้านจึงเหลือเพียงคนรับใช้เท่านั้น

"แกๆ ฉันได้ยินมาว่าคุณทิศเหนือกับคุณน้ำหว้าทะเลาะกันทุกวันเลยแหละ"

"เอ้า แกยังไม่รู้หรอ ฉันได้ยินมาคร่าวๆนะว่าความจริงเค้าเคยรักกันนะแก แต่คุณทิศเหนือเกลียดเพราะคุณน้ำหว้าเค-"

"ไม่มีงานทำกันรึไง เดี๋ยวหักเงินเดือนซะเลยดีมั้ยอีพวกปากปีจอ"

ในขณะที่สาวใช้กำลังคุยเรื่องของเจ้านายในบ้านอย่างสนุกปาก มีหรือคนที่เอ็นดูและรู้เรื่องตั้งแต่เสายันประตูอย่างป้าแพรจะปล่อยผ่าน ซึ่งสาวใช้ส่วนใหญ่เวลาที่เจ้านายไม่อยู่ก็จะคุยกันเรื่องบ้านข้างๆหรือแม้กระทั่งเรื่องของเจ้านายเป็นประจำ ถึงจะโดนป้าแพรแกเตือนไปหลายครั้งก็ยังไม่เลิก ไม่รู้จะเอายังไงกับพวกนี้ดี

สักพักเสียงรถก็มาจอดหน้าบ้าน สาวใช้รีบไปยืนต้อนรับกันเป็นแถว เพื่อต้อนรับเจ้านายกลับบ้านอย่างเช่นทุกวัน

"ยินดีต้อนรับกลับค่ะ/ครับนายท่าน"

ทิศเหนือเดินลงจากรถพร้อมกับผู้หญิงที่แต่งตัวดูภูมฐานอยู่ไม่น้อยคนนึง ทั้งหน้าตา หุ่นและรสนิยมการแต่งตัวจัดได้ว่าแพรวพราวเลยทีเดียว แม้ในใจสาวใช้ตอนนี้จะตั้งคำถามมากมายว่าหล่อนเป็นใคร มาจากไหน มีสถานะอะไรกับเจ้านาย แต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ รวมถึงป้าแพรที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ก็สงสัยจนคิ้วขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

"ช่วยเตรียมห้องสำรองไว้ให้ที เอาห้องด้านบนนะวันนี้ฉันจะไปนอนที่นั่น"

"ได้ค่ะ"

ป้าแพรรับคำแล้วรีบขึ้นไปกับสาวใช้อีก2-3คน แต่ไม่ทันไรก็มีสาวใช้วิ่งมาบอกว่าทิศเหนืออยากได้ห้องปทุมพิราศ ทำให้ป้าแพรนิ่งอึ้งตกใจไปชั่วครู่ เพราะห้องนี้เป็นห้องที่เขาสั่งห้ามให้ใครเข้าไปเด็ดขาด แถมห้องนี้ยังอยู่ข้างๆห้องของน้ำหว้า ถ้าคุณหญิงรู้เข้าต้องทะเลาะกันอีกแน่

"ช่วยไปถามท่านให้ที ว่าเอาห้องอื่นได้รึเปล่าห้องนี้ไม่สดวก"

ป้าแพรวานสาวใช้ให้กลับไปถามเจ้านายใหม่แต่คำตอบที่ได้คือจอเอาห้องนี้เท่านั้น ป้าแกก็ขัดอัไรไม่ได้เลยต้องทำตามโดยในใจได้แต่หวังว่าอย่าให้น้ำหว้ากลับมาเลย ขอให้เธอไปค้างที่ไหนสักที่ที่ไม่ใช่ที่นี่

ห้องรับแขก

"พี่เหนือ เดียร์หิวแล้วอะ มีอะไรให้กินมั้ยคะ"

"อืม พี่ว่าพี่ก็หิวเหมือนกัน แต่ดันไม่ได้อยากกินข้าวน่ะสิ"

"งั้น... อยากกินอะไรล่ะคะ นี่หรือนี่"

พูดจบร่างบางก็ลากนิ้วไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย พรร้อมกับส่งสายตาเชิญชวน ทิศเหนือจึงประกบปากเข้ากับต้นคอไล่ขึ้นมาจนถึงริมฝีปากอวบอิ่ม(บวมฟิลเลอร์) ทั้งสองจูบแลกลิ้นกันอยู่พักหนึ่งก่อนจะผละออก

"ปากเดียร์หวานมากเลย ส่วนอื่นจะหวานด้วยมั้ยน้า"

ทิศเหนือพูดพร้อมกับอุ้มเดียร์ขึ้นไปบนห้องนอน และล๊อคประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว

หญิงสาววัย25ปี หรือเดียร์น่า ประจักษ์ศิลา ลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลประจักษ์ศิลา ตระกูลเก่าแก่ที่มีมากกว่าร้อยปี แถมยังติดท๊อปเศรษฐีอันดับต้นๆของประเทศอีกด้วย เธอพึ่งเรียนจบจากเมืองนอกกลับมาแต่ครอบครัวเธอดันติดลูกค้า เธอเลยมาขอค้างที่บ้านของทิศเหนือ

"อ๊ะ..อื้อพี่เหนือเบาๆสิเป็นรอยหมดอ๊ะ..."

เสียงครางของหญิงสาวแสดงถึงความพึงพอใจในขณะที่ทิศเหนือกำลังนัวเนียอยู่กับหน้าอกขาวเนียน เขาทั้งจูบพรม ดูดอย่างรุนเเรงจนทำให้เกิดรอยแดงขึ้นตามผิวขาวเนียนละเอียด

"อื้อ..อ่า..พี่เหนือหิวไม่ใช่หรอคะ อาหารเสริฟอยู่ตรงหน้าแล้วไม่กินให้หมดล่ะคะ หืม"

"คนสวยอยากโดนหรอคะ"

"ค่ะ อ๊ะอ๊าา อื้อพ..พี่เหนือขา อ๊ะ"

สิ้นเสียงตอบรับร่างหนาก็อุ้มร่างบางปลิวมาที่โต๊ะ ก่อนจะจับสองขาเรียวสวยแหวกออกเป็นรูปตัวMแล้วใช้ลิ้นเรียวเลียตวัดไปตามกลับกุหลาบจนคนตัวเล็กร้องเสียงหลงด้วยความเสียวซ่านจนน้ำหวานไหลออกมาไม่หยุด

"ตรงนี้ก็หวาน"

ชายหนุ่มเอ่ยแซวร่างเล็กที่นั่งเกร็งอยู่บนโต๊ะ จนคนตัวเล็กเขินจนหน้าแดง ไม่พูดพร่ำทำเพลง ชายหนุ่มค่อยๆถูปลายหัวเห็ดไปตามกลับกุหลาบแล้วออกแรงกดลงตรงปุ่มกระสันจนร่างบางกระตุกปล่อยน้ำหวานสีใสออกมา

"แค่นี้ก็แตกแล้วหรอ ฮึ"

"ก..ก็มันเสียวอ๊ะ"

ทั้งสองบรรเลงเพลงรักกันโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนแอบฟังเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ข้างนอก น้ำหว้าได้ยินทุกอย่างที่ทั้งสองพูดคงไม่ต้องเดาว่าพวกเขาทำอะไร เธอรู้อยู่แก่ใจ ตอนนี้เธอตัวชาไม่หมด ตอนนี้เธออยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด แขนขามันไม่ขยับตามที่ใจต้องการ หัวใจเธอเต้นรัวแทบจะทะลุออกมาข้างนอก น้ำใสๆค่อยๆไหลอกมาจากดวงตากลมโตของหญิงสาว

"ค..คุณหญิง กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"

ป้าแพรเอ่ยทักด้วยความตกใจเพราะเห็นน้ำหว้ายืนอยู่หน้าห้องที่ทิศเหนือพักอยู่ ปกติถ้ากลับมาต้องได้ยินเสียงรถ หรือไม่เจ้าตัวก็จะโทรมาให้ไปรับ ถ้าให้เดาตอนนี้น้ำหว้าคงจะรู้ทุกอย่างเเล้ว

หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะปาดน้ำตาลวกๆแล้วตอบกลับไปเสียงสั่น

"ม..เมื่อกี้ ช่วยเตรียมน้ำให้หน่อย ฉันอยากอาบน้ำ"

"ค่ะ"

ป้าแพรตอบกลับอย่างว่าง่าย ถึงจะไม่อยากให้น้ำหว้าอยู่คนเดียวแต่ที่น้ำหว้าพูดแบบนี้เธอคงอยากอยู่คนเดียว

'คอลเซ็นเตอร์อัปเกรด'

ตริ๊งงง~

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในกลุ่มที่สาวๆใช้คุยกัน ออมมี่พอจะเดาออกเนื่องจากเรื่องเมื่อกลางวันจึงรับสายแล้วกรอกเสียงลงไปทันที

"ทะเลาะกับทิศเหนือมาหรอแกอะ เจ๊รู้เจ๊เห็น มันพาชู้เข้าบ้านใช่มั้ย"

"เจ๊...."

หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น ทำเอาเจ๊ออมมี่ตกใจ เพราะปกติเวลาโทรมาเธอไม่เคยร้องให้ให้ฟังเลยสักครั้ง ใคร! นังตัวดีคนไหนทำ!

"ใครทำแก บอกเจ๊มา"

"เรื่องที่เจ๊พูดน...นั่นแหละฮึก"

หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับเล่าเรื่องที่เจอพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นสาย เธอเล่าประสมกับเสียงร้องให้ เจ๊แกทั้งสงสารทั้งโกรธที่น้ำหว้าไม่ยอมถอยออกมา ก็เข้าใจแหละว่ารักแต่น้ำหว้าก็ควรรักตัวเองบ้าง ทิศเหนือมันเหี้ยตั้งแต่หัวจรดตีน คิดแล้วอยากกระทืบซะจริง กล้าทำลูกสาวชั้น

"หว้า อย่าหาว่าชั้นด่าแกนะ แต่ให้ชั้นพูดเถอะ แกควรถอยให้ผีเน่ากับโรงผุมันรักกัน แกอยู่ไปก็มีแต่จะเจ็บ กลับมารักตัวเองตอนนี้ยังไม่สายนะ ไม่ใช่แกไม่ดีมันเลยไม่รัก แต่แกดี ดีทุกอย่าง แต่คนมันจะเหี้ยแก้ดีแค่ไหนมันก็เหี้ย เชื่อเจ๊ หย่าแล้วออกมาหาเจ๊พร้อมดูแลแกนะ"

"ฮือ เจ๊ รอบนี้หนูจะฟังเจ๊แล้ว"

"ให้มันได้แบบนี้ หว้าดิวะ"

"พรุ่งนี้พาหนูไปขอใบหย่าที่อำเภอทีเจ๊"

ในที่สุดน้ำหว้าจึงตัดสินใจถอยออกมา ที่ผ่านมาเขาทำร้ายเธอมากพอแล้ว แล้วจุดที่เธอไม่สามารถทนได้คือการที่เขาเอาชู้มานอนถึงบ้าน ถึงจะยังรักเขามากแต่ก็คงตัดใจได้แหละ เธอคิดแค่นั้นก่อนจะผล๊อยหลับไป

"มีเรื่องไรอะ เมื่อกี้อ่านฟิคเกอยู่เลยไม่ได้รับสาย"

ขวัญทักมาหาเจ๊แบบงงๆเพราะเมื่อกี้ฟิคเกที่เธออ่านอยู่กำลังลุ้นว่านายเอกจะหน่ามั้ย เธอเลยไม่ได้รับสายที่เข้ามา

"โธ่ อินี่นิ เดี๋ยวแม่ปั๊ด"

"เอ้าเจ๊ ขอโทษได้มั้ยล่ะ เรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลย"

"เออ ใหญ่มาก อิหว้าจะหย่าแล้ว!!"

"ห้ะ!!!"

ขวัญตกใจไปช๊อตใหญ่ คนที่รักทิศเหนือจนโงหัวไม่ขึ้นอย่างหว้าเนี่ยนะจะหย่า อมก. จนสุดท้ายเจ๊แกก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พาขวัญฟัง เธอถึงบางอ้อเลย ถ้าเป็นเธอเธอก็หย่าเหมือนกัน มันจะแรงไปแล้วมานอนเอากับชู้ในบ้านแถมยังอยู่ข้างห้องภรรยาตัวเองอีก ต่อให้หว้าไม่หย่าขวัญก็จะลักพาตัวหว้าหนี!!

"เออ นั่นแหละ พรุ่งนี้ไปกับกูด้วย"

"จะพลาดได้ไงเจ๊"

เช้าวันต่อมาน้ำหว้ารีบตื่นแต่เช้าแล้วลงมาทำอาหารเช้าง่ายๆรองท้องไว้ เพราะวันนี้เธอจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนสาวแล้วจะไปอำเภอต่อเลย ถ้าสายคิวอาจนาน อาหารเช้าของเธอวันนี้จึงเป็นขนมปังปิ้งทาแยม

"เอ้า มีดปาดแยมอยู่ไหนละเนี่ย"

หญิงสาวหามีดปาดแยมอยู่นานก็ไม่เจอ เธอเลยหยิบมีดปลอกผลไม้ที่อยู่ใกล้ๆมาแทน

"แทนๆกันได้แหละ ใช้เสร็จเดี๋ยวค่อยล้าง"

ในขณะที่น้ำหว้ากำลังนั่งทานขนมปังอยู่ เดียร์น่าก็เดินลงมาจากชั้น2พอดี น้ำหว้าหันไปมองแวบนึงก่อนจะกินต่ออย่างไม่สนใจ เดียร์น่าจึงตรงมาหาเธอทันที

"อ้าว คุณหว้าตื่นเช้าจังเลยคะเนี่ย"

"เเน่นอนอยู่แล้วค่ะ ฉันไม่ใช่พวกนอนกินบ้านกินเมือง"

น้ำหว้ารู้ดีว่าเดียร์อยากเล่นสงครามประสาทกับเธอ แต่เธอไม่ว่างพอที่จะมาต่อล้อต่อเถียงกับคนอย่างหล่อน

"อืม นั่นสิคะ ที่จริงปกติชั้นก็ตื่นเช้าานะคะแต่เมื่อคืน...ไม่ค่อยได้นอนน่ะค่ะ"

"เอากับผัวฉันมาสินะคะเลยไม่ได้นอน ฉันเข้าใจค่ะ ว่าหมาข้างทางพอได้กินอาหารหน่อยก็จะอวดไม่หยุด แต่คุณจะได้กินของเหลือจากชั้นเยอะกว่านี้อีกนะ อย่าเพิ่งอวด"

เดียร์น่าอึ้งไปชั่วครูกับคำพูดของน้ำหว้า เธอคิดว่าจะมาปั่นประสาทน้ำหว้าแต่ไม่คิดว่าน้ำหว้าจะกล้าพูดถึงขนาดนี้ ไหนตามข่าวลือสาวใข้บอกว่าเธอไม่สู้คนไง โดนด่านิดหน่อยก็คงร้องให้ไปแล้ว

"อ..เอ่อ คะ"

"ขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าฉันมีธุระไม่มีเวลามาคุยกับเมียน้อยแบบคุณหรอกค่ะ เอาจริงฉันเสียดายคุณนะคะ ทั้งสวยทั้งดูดี บ้านก็ไม่ได้ขาดเหลืออะไรแท้ๆแต่ดันลดคุณค่าตัวเองมาเป็นแค่"เมียน้อย"คนอื่น สวยไม่พอต้องมีผัวเป็นของตัวเองด้วยนะคะถึงจะครบจริงๆหวังว่าคุณคงคิดได้เร็วๆนะคะ"

น้ำหว้าเอ่ยโดยเน้นน้ำคำว่าเมียน้อยให้ได้ยินชัดๆเต็มๆ2รูหู ทำให้เดียร์น่าอึ้งไปแต่ยังไม่ทันได่ตอบโต้อะไรน้ำหว้าก็อแกไปเสียแล้ว

"กรี๊ดด นังบ้า"

หญิงสาวพ่นเสียงแหลมปรี๊ดแสบแก้วหูออกมาทำให้ทิศเหนือที่พึ่งตื่นต้องเดินลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

"พี่เหนือขา หนูจะลงมาทักทายคุณหว้าแต่เขากลับเมินแล้วด่าหนูว่าเป็นได้แค่เมียน้อยค่ะฮึก หนูเป็นแต่เมียน้อยหรอคะ หนูไม่สำคัญขนาดนั้นเลยหรอฮึก ฮือ"

"ห้ะ ไม่เลยค่ะหนูสำคัญที่สุดสำหรับพี่นะ พี่อยากแต่งกับหนูมากกว่าแม่นั่นอีก คนอะไรเช๊ยเชย"

ชายหนุ่มพูดพร้อมกับสงสัยในใจว่าคนอย่างน้ำหว้าด่าคนเป็นด้วยหรอ ที่แท้ก็สันดานแบบนี้ ถ้าเขาไม่พาเดียร์มาคงไม่รู้ว่าความจริงหว้านิสัยต่ำแบบนี้ ทิศเหนือคิดในใจ

"แล้วทำไมพี่ไม่แต่งกับหนูละคะ"

"พี่จะบีบให้มันหย่าเองค่ะ แล้วจะทำให้มันกราบขอโทษแทบเท้าหนูด้วย โอเคมั้ยคะ"

"โอเคค่ะ งั้นวันนี้พี่พาหนูไปกินข้าวข้างนอกได้มั้ยคะ"

"ได้สิคะ คนสวยของพี่"

ตัดภาพมาที่น้ำหว้า ตอนนี้เธอกำลังนั่งแท็กซี่เพื่อที่จะไปบ้านเพื่อนสาวทั้งสอง ความทรงจำของเจ้าของร่างทำให้การใช้ชีวิตในโลกนี้ไม่ได้ยากเท่าไหร่ แค่ต้องรับมือกับพวกท๊อกสิกทั้งหลายที่อยู่รอบตัว ใช่แล้วนี่ไม่ใช่น้ำหว้า แต่เป็นคนที่เข้ามาอยู่ในร่างของเธอในขณะที่เธอยืนช็อกอยู่หน้าประตู เธอเข้ามาในร่างนี้พร้อมกับความทรงจำของเจ้าของร่างที่ไหลมาทีละเรื่อง พอรู้เรื่องราวทั้งหมดก็ถึงกับอึ้งที่เจ้าของร่างนี้ทนกับความประสาทแดกของทิศเหนือได้ เหลือจะเชื่อเลย

ความทรงจำคร่าวๆคือเจ้าของร่างไม่ค่อยชอบแต่งหน้าแต่งตัวเท่าไหร่ แถมเธอยังเคยพลาดวางยาทิศเหนือเมื่อคืนเข้าหอทำให้ทิศเหนือเกลียดเธอเข้าไส้จากที่จะดูแลดีๆ ซึ่งเอาตามจริงเรื่องนี้เธอผิดจริง แต่ทิศเหนือก็พูดเกินไปหน่อยเหมือนกัน เจ้าของร่างนี้รักทิศเหนือมาก และไม่ยอมหย่าถึงจะโดนไล่หลายครั้ง

"(เหลือจะเชื่อ กุทะลุมาทำควยไรเนี่ย)"

หญิงสาวได้แต่คิดในใจ

"ถึงแล้วครับ"

"โอนไปแล้วนะคะ"

สาวร่างเล็กผมลอนยาวสีดำคลับก้าวเท้าลงมาจากรถแล้วตรงดิ่งไปกดกริ่งหน้าบ้านของเพื่อนสาวทันที

"มาแล้วจ้- อีเหี้ย!!"

ขวัญที่เดินมาเปิดประตูตกใจกับลุคใหม่ของเพื่อนสาว ร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อย หน้าเนียนที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์สีชมดูเล็กๆ เสื้อผ้าหน้าผม

สวย!

"เหี้ยไร คน!"

"โทษๆ แต่วันนี้แกสวยมาก ผีเข้าหรือ"

"โห่ แรงเนาะ พูดอย่างกับว่าฉันไม่เคยแต่งหน้า"

"ใช่ แกไม่เคยแต่ง"

"...."

"ล้อเล่น ไปๆเข้าบ้าน เจ๊ออมจะต้องอึ้งกับลุคของแก"

"จ้า"

สองสาวเก้าเท้าเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็เป็นตามคาด เจ๊ออมอวยน้ำหว้าไม่หยุด ชมว่าวันนี้ทั้งสวยทั้งแซ่บ นึกว่ามีใครว่าเข้าร่าง พอได้ยินคำนี้น้ำหว้าถึงกับสะดุ้งไปนิดหน่อย ก็กุเข้ามาสิงจริงๆนิหว่า แต่ก็ได้แค่คิด ไม่กล้าพูดออกไป

"ปะๆ ไปกินข้าวที่ร้านxxxกัน พึ่งเปิดเลยเจ๊ไปกินมาละ อร่อยสุดๆ"

"เอาตามนั้น"

ทั้งสามพากันเดินทางไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนจะตรงดิ่งไปที่ที่อำเภอเพื่อยื่นเรื่องขอใบหย่า

"แกโอเคจริงๆนะ"

"อื้อ โอเคแล้วฉันอยากกลับมารักตัวเองแล้ว ดูสิฉันอยู่กับคนที่รักฉันได้กินแต่ของดีๆ พวกแกเลี้ยงดีขนาดนี้ ฉันคงไม่อดตายหรอก5555"

"เห็นแกเป็นงี้เจ๊ก็สบายใจ"

ทั้งสามออกมาจากอำเภอพร้อมพัดจากันไปเรื่อยเปื่อย ก่อนที่จะตรงมาที่บ้านของน้ำหว้าเพื่อนยื่นเอกสารหย่าให่ฝ้ทิศเหนือ

"คุณทิศเหนือไม่อยู่ค่ะ ออกไปข้างนอกกับคุณเดียร์ตั้งแต่เช้า"

สาวใข้บอกแบบนั้นทำให้เจ๊แกหัวร้อนทันที พร้อมกับคำก่อนด่าสาปแข่งสารพัดแพร่งพรายอออกจากมา ทั้งขวัญและหว้าหัวเราะชอบใจก่อนจะชวนทั้งสองขึ้นไปรอบนห้องแทน เพราะซื้อของมาค่อนข้างเยอะไม่น่าจะเอาไว้ที่ห้องรับแขกได้

"นี่คืออ่ะไร๊ ห้องที่มันให้แกอยู่หรอ บ้านแมวเจ๊ยังดีกว่า"

เจ๊แกบ่นตั้งแต่เริ่มเอาของออกมาดูจนดูของที่ซื้อมาตาหมด ที่โมโหไม่ใช่เพราะน้ำหว้าแต่เป็นเพราะไอ้ทิศเหนือ มันกล้าดียังไงให้น้ำหว้าอยู่ในห้องเล็กๆแคบๆ แถมอับชื้นแบบนี้ ถึงจะรู้ว่ามันเหี้ยแต่ก็ไม่คิดว่าจะเหี้ยขนาดนี้ ถ้ามีโอกาสเจ๊จะต่อยสักที

"คุณหว้าคะ คุณเหนือกลับมาแล้วค่ะ"

สาวใช้ขึ้นมาบอกทันทีที่เห็นทิศเหนือกลับมา ทำให้น้ำหว้าปละเพื่อนรีบเดินลงไปอย่างรวดเร็ว ภาพที่เห็นคือเดียร์กำลังเดินเกาะแขนมากับชายหนุ่มอยู่

.

.

.

.

.ไปก่อนนะขก.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***