บทที่ 4

**ห้วงภพรักนิรันดร์ - ตอนที่ 4**

เมื่อธีร์และอินทัชเดินออกจากห้องแห่งความทรงจำ พลังงานบางอย่างในวิหารแห่งเวลายังคงลอยวนอยู่รอบตัวพวกเขา มันรู้สึกเหมือนเป็นลมหายใจของอดีตกาลที่ยังไม่สิ้นสุด ทุกก้าวย่างที่พวกเขาเดินต่อไปข้างหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ต่างจากก่อนหน้านี้ พวกเขารู้ว่าตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความรักที่มีให้กันและการร่วมมือกันเพื่อสร้างอนาคตใหม่

อินทัชหยุดเดินและหันไปมองธีร์ "เจ้ารู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เราได้เห็น?" เขาถามด้วยความอ่อนโยน

ธีร์สูดหายใจลึก ดวงตาคมจ้องไปยังทางเบื้องหน้า แต่ความคิดยังคงหมุนวนเกี่ยวกับภาพความทรงจำที่ได้เห็น "มันทั้งแปลกและคุ้นเคย ข้ารู้สึกเหมือนข้าสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญไปในอดีต แต่ข้าก็ยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร"

อินทัชยิ้มอย่างเข้าใจ "ความทรงจำบางอย่างอาจยังเลือนราง แต่ข้ารู้ว่าในที่สุดเจ้าจะเข้าใจมันทั้งหมดในเวลาที่เหมาะสม"

พวกเขาเดินต่อไปจนกระทั่งถึงจุดที่แสงสว่างค่อยๆ เลือนหายไป แทนที่ด้วยความมืดมิดที่ปกคลุมทางเบื้องหน้า ทางเดินตรงนี้ดูแคบลงและมืดมนอย่างน่าหวาดหวั่น ผนังหินที่ขรุขระเริ่มเผยให้เห็นรอยร้าวที่ทำให้ดูเหมือนว่าเวลาจะทำลายมันไปได้ในไม่ช้า

"นี่คือการทดสอบครั้งสุดท้าย..." อินทัชกล่าวเบาๆ ขณะมองไปยังความมืดตรงหน้า "การทดสอบที่ไม่ได้มาจากแท่นหินหรือพลังงานของวิหาร แต่มาจากใจของเราเอง"

"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?" ธีร์หันไปถาม สีหน้าของเขาแสดงความสงสัย

"เมื่อเราเดินเข้าสู่ห้องมืดนี้ สิ่งที่เราเผชิญไม่ใช่อันตรายทางกายภาพ แต่เป็นความกลัว ความไม่แน่ใจ และความรักที่ยังไม่สมบูรณ์" อินทัชอธิบาย "หากเราไม่มั่นใจในความรู้สึกของเราเอง ห้องนี้จะทำให้เราหลงทาง และเราอาจจะไม่มีวันกลับออกมาได้"

ธีร์พยักหน้า แม้จะรู้สึกตื่นเต้นและหวาดกลัว แต่เขารู้ว่าการทดสอบนี้สำคัญเกินกว่าที่จะหลีกเลี่ยงได้

"ข้าพร้อมแล้ว" ธีร์กล่าวด้วยความมุ่งมั่น เขากุมมืออินทัชแน่น และทั้งสองก้าวเข้าสู่ห้องมืดพร้อมกัน

ทันทีที่ก้าวเข้ามา ธีร์รู้สึกได้ถึงความเย็นที่วิ่งผ่านร่างกายของเขา ความเงียบในห้องนี้ดูเหมือนจะกดดัน ทำให้ลมหายใจของเขาหนักขึ้น ภายในไม่กี่ก้าว ความรู้สึกของการถูกแยกจากกันเริ่มเกิดขึ้น ธีร์รู้สึกเหมือนมือของอินทัชที่เขาจับอยู่ค่อยๆ จางหายไป

"อินทัช!?" ธีร์ตะโกนเรียก แต่มันไม่มีเสียงตอบกลับ ดวงตาของเขาพยายามปรับตัวให้เข้ากับความมืด แต่ทุกอย่างรอบตัวกลับกลายเป็นเงาที่คลุมเครือและเลือนลาง

"เจ้าจะต้องเผชิญกับความกลัวของเจ้า" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากทุกทิศทาง ราวกับก้องอยู่ในหูของเขา ธีร์หยุดยืนนิ่ง ขณะที่ความหวาดหวั่นเริ่มกัดกินหัวใจของเขา

"เจ้ากลัวที่จะสูญเสีย ข้ารู้ว่าความรักนั้นสำคัญกับเจ้าเพียงใด แต่เจ้าไม่สามารถปกป้องทุกสิ่งได้ตลอดไป" เสียงนั้นกล่าวต่อ น้ำเสียงเย็นเยียบแต่ยังคงแฝงด้วยความจริงที่หนักแน่น

ธีร์กัดฟันแน่น ความคิดของเขาเต็มไปด้วยภาพของอินทัชที่หายไป ทันใดนั้นภาพความทรงจำในอดีตก็ปรากฏขึ้นมา ภาพของการต่อสู้ที่ยาวนานและสูญเสีย เขาเห็นตัวเองในภพก่อนหน้านี้ที่สูญเสียอินทัชไปต่อหน้าต่อตา แต่ไม่สามารถทำอะไรได้

"เจ้าจะล้มเหลวอีกครั้ง เหมือนที่เจ้าเคยล้มเหลว" เสียงนั้นก้องกังวานในหัวของธีร์ เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดในหัวใจราวกับมีบางสิ่งบีบแน่นอยู่

"ไม่..." ธีร์พึมพำ เขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่เสียงนั้นพูดได้ เขารู้ว่าเขาเคยล้มเหลว แต่เขาไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง "ข้าจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีก! ข้าจะไม่สูญเสียอินทัชไป!"

เสียงนั้นหยุดเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่ธีร์จะรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่ดึงเขาไปยังทิศทางหนึ่ง เขาวิ่งไปข้างหน้า ทะลุผ่านความมืดที่มองไม่เห็นจนกระทั่งเขาเห็นร่างหนึ่งอยู่ที่ปลายทาง

"อินทัช!" ธีร์ร้องออกมาด้วยความดีใจ เขาวิ่งไปหาอินทัชที่ยืนอยู่ท่ามกลางแสงจางๆ ที่เริ่มปรากฏ

อินทัชหันกลับมามอง เขายิ้มให้ธีร์ด้วยความอบอุ่น "ข้ารู้ว่าเจ้าจะผ่านมันมาได้"

ธีร์ก้าวไปหามือของอินทัชที่ยื่นออกมา และเมื่อพวกเขาสัมผัสกัน แสงสว่างก็ส่องประกายไปทั่วห้อง มันเป็นแสงสว่างที่ไม่เพียงแต่ขับไล่ความมืดออกไป แต่ยังทำให้หัวใจของธีร์รู้สึกถึงความสงบและความรักที่มั่นคง

"เราผ่านการทดสอบแล้ว" อินทัชกล่าวเบาๆ ขณะที่พวกเขาก้าวออกจากห้องมืดเข้าสู่แสงสว่างที่นำทาง

"ใช่" ธีร์ยิ้มและหันไปมองอินทัช "ข้ารู้แล้วว่าข้าจะไม่ยอมสูญเสียเจ้าไปอีก ไม่ว่าจะเป็นภพนี้หรือภพใด"

อินทัชยิ้มตอบ ดวงตาของเขาสื่อความหมายลึกซึ้ง "ข้าก็เช่นกัน เราจะเดินเคียงข้างกันต่อไป ไม่มีอะไรจะพรากเราจากกันได้อีก"

ทั้งสองก้าวออกจากวิหารแห่งเวลา ในตอนนี้พวกเขาพร้อมแล้วที่จะเผชิญกับโลกที่รออยู่ข้างนอก ด้วยความมั่นคงและความรักที่ไม่เคยหวั่นไหว พวกเขารู้ว่าการเดินทางของพวกเขาเพิ่งเริ่มต้น และไม่ว่ามันจะยาวนานเพียงใด พวกเขาจะเผชิญมันไปด้วยกัน...ตลอดนิรันดร์

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***