บทที่ 2

**ห้วงภพรักนิรันดร์ - ตอนที่ 2**

อากาศรอบตัวเย็นเฉียบเมื่อธีร์และอินทัชเริ่มเดินไปตามเส้นทางที่ถูกปกคลุมด้วยความมืดมน พวกเขาสามารถได้ยินเสียงลมพัดกระทบกับต้นไม้ที่แห้งแล้ง ในระยะไกลมีเสียงของสัตว์ป่าเรียกหาเพื่อนร่วมทาง เสียงเหล่านั้นดังก้องไปในห้วงความคิดของธีร์ ราวกับเรียกร้องให้เขาเดินไปข้างหน้า

"เจ้ารู้ไหม? ข้ารู้สึกว่าเรามีความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งกันมาก" ธีร์เริ่มต้นบทสนทนา เขาไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นจากความสงสัยหรือความประหลาดใจ แต่ความรู้สึกที่เข้มข้นทำให้เขาต้องพูดออกไป

อินทัชหันมามองเขาด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น "ข้ารู้ดีว่าบางครั้งการเดินทางไม่ใช่แค่การเคลื่อนที่ไปข้างหน้า แต่เป็นการค้นหาความจริงในตัวเอง และเมื่อเราอยู่ด้วยกัน ข้ารู้สึกว่าเราจะค้นพบสิ่งที่เราตามหามานาน"

ธีร์พยักหน้า รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเมื่อได้อยู่ใกล้อินทัช เสียงหัวใจของเขาดังก้องในหูเหมือนเสียงกระซิบของความรักที่หลบซ่อนอยู่ในใจเขา

ทั้งสองเดินผ่านป่าที่เต็มไปด้วยร่มเงาและดอกไม้ที่หายาก มันเป็นสถานที่ที่สวยงามแต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าโศก ความงามนี้ไม่มีใครจะได้เห็นอีกแล้ว ยกเว้นสองคนที่เดินอยู่ในห้วงเวลาแห่งความหวังและความรัก

"ในภพก่อนหน้า ข้าเคยสัญญากับเจ้าไว้ว่าเราจะไม่แยกจากกัน" อินทัชพูดขึ้นขณะเดิน "แต่โชคชะตานั้นโหดร้าย มันทำให้เราต้องพลัดพรากจากกัน"

ธีร์หยุดเดินและหันไปมองอินทัช "ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น? ทำไมข้าถึงต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง?"

"บางครั้งเราต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขในอนาคต" อินทัชตอบ ก่อนจะยิ้มและยื่นมือออกไป "ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อเจ้าเสมอ เจ้าจะไม่ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดนี้คนเดียวอีกต่อไป"

ธีร์รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นเมื่อได้รับความอบอุ่นจากมือของอินทัช เขาจับมือของอีกฝ่ายอย่างเบาๆ ก่อนจะถาม "แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป? เราจะไปที่ไหน?"

"มีสถานที่หนึ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง" อินทัชตอบ "นั่นคือ 'วิหารแห่งเวลา' ที่ซึ่งเราสามารถค้นหาความจริงและค้นพบอนาคตของเรา"

ธีร์พยักหน้าและรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็มีความรู้สึกหวาดหวั่น "แล้ววิหารนั้นอยู่ที่ไหน?"

"มันอยู่ที่ใจกลางป่าแห่งนี้ ต้องใช้เวลาเดินทางสักพัก แต่ข้าสัญญาว่ามันคุ้มค่าแน่นอน" อินทัชกล่าว

เมื่อทั้งสองเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง ธีร์รู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งระหว่างเขากับอินทัช พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นนักเดินทาง แต่เป็นผู้ที่ร่วมสร้างเรื่องราวที่ยังไม่สิ้นสุด

ระหว่างทาง อินทัชเล่าถึงตำนานและความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับวิหารแห่งเวลา เขาเล่าว่าในอดีตนั้น วิหารนี้เคยเป็นสถานที่แห่งความรู้และพลัง ที่ผู้คนมารวมตัวกันเพื่อค้นหาความหมายของชีวิตและเวลา

"เจ้าเชื่อไหมว่าความรักสามารถข้ามผ่านเวลาได้?" อินทัชถามเมื่อพวกเขาหยุดพักในที่ร่มของต้นไม้ใหญ่

ธีร์ครุ่นคิด "ถ้าหากมันเกิดขึ้นได้จริง ข้าก็หวังว่าเราจะสามารถกลับไปอยู่ด้วยกันอีกครั้งในภพถัดไป"

"รักแท้ไม่เคยสูญหาย แม้เวลาและภพจะพรากเราไป แต่เราจะหาทางกลับมาเสมอ" อินทัชพูดด้วยเสียงที่จริงจัง

ในขณะที่ทั้งสองนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ ความเงียบของป่าดูเหมือนจะสนับสนุนคำพูดของเขา ธีร์รู้สึกได้ถึงความหวังที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ และเขารู้ว่าต่อให้เกิดอะไรขึ้น เขาก็ไม่อยากให้การเดินทางนี้สิ้นสุดลง

หลังจากเดินทางมาระยะหนึ่ง ทั้งสองก็ถึงปากทางเข้าสู่วิหารแห่งเวลา ซึ่งเป็นที่ตั้งของสิ่งที่เคยถูกลืมเลือนและถูกปกคลุมไปด้วยความลับแห่งอดีต

ธีร์มองไปยังวิหารที่ตั้งอยู่สูงตระหง่านกลางป่า รู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยพลังอันมหาศาลและความสงบที่มีมาแต่เดิม "นี่คือวิหารแห่งเวลาใช่ไหม?" เขาถามด้วยเสียงที่แสดงถึงความตื่นเต้น

อินทัชยิ้มและพยักหน้า "ใช่ แต่เราจะต้องเผชิญกับการทดสอบบางอย่างก่อนที่จะสามารถเข้าไปได้"

"การทดสอบ?" ธีร์รู้สึกตื่นตระหนก เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถผ่านการทดสอบนั้นไปได้หรือไม่

"แต่ข้าเชื่อว่าเราเป็นคู่ที่ถูกลิขิตให้เดินทางร่วมกัน และเราจะสามารถฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปได้" อินทัชกล่าวด้วยความมั่นใจ

ธีร์สูดลมหายใจเข้าลึก เขารู้ว่าการเดินทางนี้มีความสำคัญมากกว่าที่เขาคิด ในเมื่อหัวใจของเขาผูกพันกับอินทัช เขาจึงพร้อมที่จะเผชิญกับทุกอุปสรรคที่จะเข้ามา

"ข้าเชื่อในตัวเจ้า" ธีร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "เราจะทำให้ได้"

อินทัชยิ้มอย่างพอใจและกุมมือของธีร์แน่น "เราจะไม่กลับไปเป็นคนเดิม เราจะเป็นคนใหม่ที่เต็มไปด้วยความรักและความหวัง"

และด้วยความมั่นใจ พวกเขาก้าวเข้าสู่วิหารแห่งเวลา ร่วมกันเผชิญกับชะตากรรมที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***