1 แรกพบ

“หยุดนะ”

เสียงตะโกนร้องดังลั่นของชายร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมทับกางเกงขายาวสีฟ้าอมเทาเรียบร้อย รูปร่างหน้าตาดีมองผิวเผินน่าจะเป็นคนไต้หวันหรือไม่ก็คนที่มีเชื้อสายจีน เสียงเข้มร้องตะโกนขอความช่วยเหลือต่อเนื่อง พร้อมกับสาวเท้าวิ่งไล่ตามชายอีกคนตรงหน้า น้ำเสียงเริ่มหอบเหนื่อย หวังจะให้ใครสักคนที่อยู่บริเวณนั้นเข้าไปช่วย ในขณะที่ชายอีกคนกำลังวิ่งหนีสุดชีวิตไม่ต่างกัน ในมือกำสายกระเป๋าสะพายไว้แน่น

ดูก็รู้ว่าน่าจะเป็นคนร้ายกระชากกระเป๋า ถือว่าใจกล้ามากเพราะกลางเมืองหลวง ทั้งยังกลางวันแสกๆ ที่มีผู้คนจำนวนมากเดินผ่านไปผ่านมา บริเวณท้องถนนและริมฟุตบาทคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่กำลังยืนรอรถประจำทางเพื่อเดินทางไปยังสถานที่ทำงานต่าง ๆ ในเช้าวันจันทร์วันเริ่มต้นการทำงานของคนในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี.ประเทศสหรัฐอเมริกา

“ช่วยด้วย โจรกระชากกระเป๋า”

เสียงชายคนเดิมยังคงตะโกนขอความช่วยเหลือเป็นภาษาอังกฤษดังต่อเนื่อง ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะเป็นเรื่องปกติของผู้คนแถวนี้ไปเสียแล้วจึงไม่มีใครอยากเข้าไปยุ่งด้วยเพราะตำรวจจับผู้ร้ายไปไม่นานก็ต้องปล่อยออกมาอีก หากออกมาแล้วคนที่เข้าไปช่วยจะเป็นคนที่ต้องเดือดร้อนในอนาคต อาการของชายหนุ่มตอนนี้เริ่มจะหมดแรงจากการวิ่งไล่ตามชายอีกคนเสียแล้ว

แพรไหมเด็กสาวชาวไทยร่างเล็กที่กำลังเดินไปยังป้ายรถเมล์เพื่อรอขึ้นรถประจำทางฝังตรงข้ามถนน ได้ยินเสียงและเห็นเหตุการณ์ของชายทั้งสองคนที่วิ่งไล่ตามกันไม่ห่างมากนัก ซึ่งชายที่วิ่งหนีเป็นคนร้ายกระชากกระเป๋า แถวนี้มีเหตุเช่นวันนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง จบแทบจะเป็นเรื่องปกติ

จังหวะที่คนร้ายกำลังวิ่งข้ามมายังฝั่งที่เธอยืนอยู่ เห็นเช่นนั้นร่างเล็กจึงรีบวิ่งไปดักด้านหน้าหวังจะช่วยหยุดคนร้ายตรงหน้า แพรไหมยื่นขาเรียวเล็กทั้งยังสั้นหากเทียบกับชายตรงหน้า ออกไปสกัดขาชายหนุ่มที่วิ่งกำกระเป๋าข้ามมาถึงจุดที่เธอยืนอยู่ได้สำเร็จ ทำให้ชายคนนั้นสะดุดล้มหน้าคะมำลงต่อหน้าต่อตา

“โอ๊ย”

เสียงเหี้ยมร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อพลาดสะดุดขาของหญิงสาวที่ยื่นออกมาอย่างตั้งใจจนล้มลงไม่เป็นท่าอย่างแรง

ก่อนรีบดึงสติพยุงร่างลุกขึ้นวิ่งหนีต่อ โดยที่ไม่หันมามองหน้าเธอด้วยซ้ำ เพราะกลัวว่าชายหนุ่มด้านหลังจะตามมาทัน สาวน้อยหันมองชายอีกคนที่หยุดนิ่งอยู่อีกด้านของถนนเพราะติดไฟแดง เธอตัดสินใจวิ่งไล่ตามคนร้ายไป

ซึ่งตอนนี้คนร้ายวิ่งได้ช้าลงกว่าเดิมมาก จากการได้รับบาดเจ็บเมื่อครู่ แต่ด้วยช่วงตัวที่ยาวกว่าแพรไหมมากทำให้หญิงสาววิ่งตามไม่ทันอยู่ดี

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดอยู่ตรงนั้น” เสียงเล็กตะโกนลั่นเป็นภาษาอังกฤษ

“ไม่ อย่าตามมานะ”

“หยุด”

“อย่ามายุ่งเรื่องคนอื่น”

“ไม่ยอมหยุดใช่มั้ย”

แพรไหมสบถด้วยน้ำเสียงเหลืออด เธอในชุดกางเกงวอร์มขายาวทะมัดทะแมง กึ่งวิ่งกึ่งเดินถอดรองเท้าขว้างใส่ชายร่างสูงด้านหน้าเต็มแรง ข้างแรกโดนที่กลางหลังอย่างจังแต่คนร้ายยังวิ่งต่อไปได้ ข้างที่สองหญิงสาวปาเข้าไปตกระหว่างขาของคนร้ายที่กำลังวิ่งพอดี ทำให้ขายาวสะดุดล้มลงกองกับพื้นอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนชายคนนั้นจะเจ็บหนักเอาการอยู่

“โอ๊ย …นังบ้านี่แส่ไม่เข้าเรื่อง อยากเจ็บตัวมากใช่มั้ย”

ชายร่างสูงแต่ผอมล้มถลาลงไปกองกับพื้นด้วยความเจ็บปวด บวกกับหมดแรงจากการวิ่งมาระยะไกล ส่งสายตาถมึงทึงใส่เธออย่างเอาเรื่อง หญิงสาวที่เห็นคนร้ายยังอ่อนแรงลุกไม่ไหวจึงรีบวิ่งเข้าไปดึงกระชากกระเป๋าออกมาจากมือชายผู้นั้น

ก่อนจะรีบวิ่งหนีถอยให้ห่างออกมาด้วยความเหนื่อยล้าเช่นกัน จากนั้นตะโกนร้องเรียกขอความช่วยเหลือคนแถวนั้น

“ช่วยด้วยค่ะ โจรกระชากกระเป๋า ช่วยด้วยค่ะโจรกระชากกระเป๋า”

“แส่ไม่เข้าเรื่อง”

ชายร่างผอมย้ำพร้อมพุ่งตัวเข้าไปหวังจะทำร้ายหญิงสาวด้วยความโกรธจัด ที่เธอเข้ามายุ่งเรื่องนี้ แพรไหมใช้พลังที่มีวิ่งจนหมดแรงตอนนี้ทำได้เพียงยกกระเป๋าขึ้นมาบังหน้าเอาตัวเองเอาไว้ หมายจะให้กระเป๋าใบนั้นช่วยขวางกั้นสิ่งที่คนร้ายโจมตีเข้ามา เพราะเวลานี้เธอไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะหนีอีกต่อไปแล้ว

“หยุดนะ! ถ้าทำร้ายเธอฉันจะโทรเรียกตำรวจเดี๋ยวนี้ ไปซะไปตอนนี้ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง”

เสียงเข้มของชายเจ้าของกระเป๋าเอ่ยขึ้นเมื่อวิ่งมาถึงเห็นคนร้ายกำลังจะเดินตรงเข้ามาทำร้ายหญิงสาว ชายคนเดิมได้ยินเช่นนั้นจึงหยุดการกระทำนั้นลงทันที ก่อนรีบวิ่งหนีไป เพราะตอนนี้มีกลุ่มคนที่เดินตามเสียงตะโกนของหญิงสาวมา เริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

“คุณผู้หญิงคุณโอเคใช่ไหม” พลเมืองดีที่พึ่งมาถึง เอ่ยถามหญิงสาวที่ทรุดตัวลงนั่งหอบเหนื่อยอยู่ที่พื้น

“ฉันไม่เป็นอะไรคนร้ายหนีไปแล้ว ขอบคุณที่คุณมา” เธอกล่าวบอกพลเมืองดี ที่เดินเข้ามาช่วยอย่างรู้สึกขอบคุณ

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี”  พลเมืองดีบอก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่เป็นอะไรแล้วจึงขอตัวเดินจากไป

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”  ชายหนุ่มเจ้าของกระเป๋าถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ค่ะฉันไม่เป็นอะไร”

หญิงสาวตอบขณะที่มือยังกำและกอดกระเป๋าของเขาเอาไว้แน่น ราวกับกลัวว่ามันจะหลุดมือหายไปอย่างนั้นแหละ ส่วนคนอื่นที่เดินตามเสียงมาเห็นว่าหญิงสาวไม่เป็นอะไร ก็ต่างพากันแยกย้ายไป เหลือไว้เพียงสองหนุ่มสาวที่นั่งพักจากอาการเหนื่อยหอบไม่ต่างกัน

“เห็นตัวเล็กๆ คุณวิ่งอึดมากเลยนะครับรู้ตัวมั้ย ยังไงผมต้องขอบคุณ คุณมากที่คุณช่วยเอากระเป๋ากลับมาให้”

เขาถามคนที่ยังกอดกระเป๋าของเขาไว้กับตัวแน่น ในขณะที่นั่งพักเหนื่อยอยู่บนพื้นฟุตบาทในสวนสาธารณะด้วยอาการหมดแรงอย่างเห็นได้ชัด โดยทั้งสองพูดคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ

“วิ่งอึดอะไรเล่า ขาของฉันตอนนี้เนี่ย มันสั่นไปหมดแล้ว”

ใบหน้าสวยฝืนยิ้มให้ชายตรงหน้า พร้อมกับบ่นเป็นภาษาไทยคิดว่าเขาคงฟังไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด ก่อนจะยื่นกระเป๋าคืนให้กับชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทางที่หมดแรง ปากและใบหน้าเธอขาวซีดแทบไม่เห็นเลือดฝาดจนเขาเห็นชัดเจน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***