ไปซื้อของที่ตลาด

...ในช่วงวันเสาร์ วันหยุดของใครหลายๆคนในช่วงวัยเรียน บางครั้งก็จะมีบางส่วนไปเรียนพิเศษหรือทำงานต่างๆที่ได้รับมอบหมายมาจากโรงเรียน...

...แน่นอนว่านิวก็นอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านในการนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอในช่วงเช้า...

...และเมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่นาที ร่างบางก็ค่อยๆตื่นขึ้นมา เขาลุกขึ้นนั่งบนเตียงโดยที่ดวงตายังคงปิดอยู่ เขาเอามือยีผมสีน้ำตาลเข้มของตัวเองเบาๆจนยุ่งเหยิง เพื่อสางความง่วงนอนออกไป...

...ดวงตาของเขาค่อยๆเปิดขึ้นครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นดวงตาสีน้ำเงินเข้มของเขากวาดมองไปรอบๆห้องด้วยความมึนงงเล็กน้อยจากความง่วงนอน...

...จากนั้นเขาค่อยๆขยับตัวไปข้างๆขอบเตียง แล้วพยุงตัวเองขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ เขาเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้องเล็กน้อยและสังเกตเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลา09:14น. แล้ว...

...เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มอาบน้ำชำระสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย เสียงน้ำจากฝักบัวดังชัดเจนในห้องน้ำที่สามารถเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่ามีคนกำลังใช้ห้องน้ำอยู่...

...ไม่นานประตูห้องน้ำสีขาวก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายร่างบางจากด้านหลังประตูที่กำลังเปลื่อยกายแค่ด้านบน ส่วนด้านล่างก็ห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูสีขาวสะอาดนุ่มที่คอยปกปิดส่วนล่างเอาไว้ ด้านบนก็เผยให้เห็นผิวที่ขาวเรียบเนียนนุ่มและเปียกโชกไปด้วยน้ำทำให้ดูเซ็กซี่และเร้าใจ...

...เขาก้้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าขนาดกลาง ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือออกไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วปรากฏให้เห็นเสื้อผ้ามากมายหลากสีภายในตู้ จากนั้นเขาก็เริ่มมองหาเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ในวันนี้...

...เมื่อเขาเลือกเสื้อผ้าได้แล้วขณะที่กำลังจะสวมใส่อยู่นั้น จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็เกิดสั่นขึ้นมา เขาสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ยื่นมือออกไปตรวจดูและเช็คโทรศัพท์ ทันทีที่เขาเปิดเครื่องก็มีการแจ้งเตือนข้อความของนายขึ้นมา นิวจึงกดแจ้งเตือนแล้วอ่านข้อความของนาย...

...นายส่งข้อความมาเมื่อ2นาทีที่แล้ว...

...นาย: “เฮ้ เจ้าลูกแมว บ่ายนี้ไปตลาดกันไหม?”...

...นิวตอบกลับข้อความของนาย...

...“หืม? บ่ายนี้หรอ กี่โมงอ่ะ” :นิว...

...นาย: “16:30น.”...

...“อืม โอเค ไป” :นิว...

...หลังจากนั้นพวกเราก็นัดสถานที่ เวลาและสิ่งที่จะซื้อภายในตลาด รายการก็ไม่มีอะไรมาก แค่ไปเดินเล่นในตลาดแล้วซื้อของกินเล่นและของตุนไว้ที่บ้าน...

...ซึ่งระหว่างที่นิวกำลังรอเวลาที่จะไปตลาดกับนายอยู่นั้น เขาก็เอื้อมมือออกไปหยิบหนังสือจากนั้นเขาก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วอ่านหนังสือเพื่อฆ่าเวลา...

...ในแต่ละชั่วโมงนิวมักจะทำอย่างอื่นนอกจากอ่านหนังสือบ้าง เช่น เล่นโซเชียลในโทรศัพท์ วาดรูปและเล่นกีต้าร์ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องว่างด้วยความที่นิวชอบหาอะไรทำอยู่เสมอ ...

...เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงจนกระทั่ง16:28น. นิวเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นออกจากที่นั่งแล้ววางกีต้าร์ลงข้างๆผนัง ...

...เขาหยิบเสื้อแจ็คเก็ตสีน้ำเงินขึ้นมาใส่ พร้อมหมวกแก๊ปสีดำ และพอเขาสวมใส่เสร็จเขาก็มองว่ามันหล่อและดูดีสุดๆแม้ว่าความเป็นจริงแล้วเขาจะดูน่ารักมากขึ้นกว่าเดิมก็ตาม...

...เขาจัดเสื้อให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มเดินออกมาจากหอพักของโรงเรียน เขาเริ่มเดินตรงไปยัังเป้าหมายหรือก็คือตลาด ซึ่งตลาดก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนนี่เอง ...

...ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีนิวก็ได้เดินมาถึงหน้าทางเข้าของตลาด ก็พบกลับนายที่กำลังยืนรอนิวอยู่ นิวเดินไปหานายแล้วทักทายนายตามปกติ...

...“ดูเหมือนนายจะมาสาย นะเจ้าลูกแมว”...

...นายเอ่ยขึ้นมาขณะเหลือบมองนาฬิกาข้อมือซึ่งตอนนี้เป็นเวลา16:50น.แล้ว นิวหัวเราะออกมาเบาๆและยกมือขึ้นตบไหล่นายเบาๆอย่างขี้เล่น...

...“เอาน่าๆ นายอย่าไปจริงจังกับมันมากเลย ทำไมนายเอาแต่เรียกฉันว่าลูกแมว?”...

...นิวพูดออกมาอย่างติดตลกและเขาก็ยิ้มแป้นออกมาพร้อมตั้งคำถามกับนาย นายกระแอ่มในลำคอเบาๆก่อนจะตอบคำถามของนิวไป...

...“ก็เพราะนายเหมือ-... ช่างมันเถอะ”...

...นายกำลังจะตอบคำถามของนิวไปแต่กลับหยุดชะงักทันทีเมื่อตระหนักถึงบางอย่างเขาจึงตัดคำพูดนั้นออกไปแล้วเริ่มเดินเข้าไปในตลาด โดยที่นิวยืนหัวเราะคิกคักคนเดียวเบาๆด้วยความขบขันก่อนจะเริ่มตามนายไป...

...ในตลาดค่อนข้างครึกครื้น ผู้คนมากมายเดินผ่านไปผ่านมาเบียดเสียดสีกันบ้าง เสียงของพ่อค้าแม่ค้าและเหล่าผู้คนดังสนั่นไปทั่วตลาดทำให้ตลาดไม่มีความเงียบสงบเหลืออยู่เลย บรรยากาศในช่วงตอนเย็น อากาศเย็นๆพัดผ่านมาเบาๆ แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ที่กำลังจะไปยังขอบฟ้า ท้องฟ้าสีชมพูเหลืองส้มอย่างสวยงาม เป็นบรรยากาศที่ช่างงดงามจริงๆ...

...นิวกับนายยังคงเดินไปยังทางเดินของตลาด ข้างๆจะมีร้านและซุ้มต่างๆเยอะแยะมากมายไม่ว่าจะเป็นของกินหรือของใช้ก็ตาม ผู้คนเดินสวนกันไปสวนกันมาผ่านนิวกับนาย โดยที่ทั้งสองส่วนใหญ่จะเลือกซื้อจำพวกของกินเล่นและของกินที่เอาไว้ใส่ในตู้เย็น...

...ในระหว่างทางนิวก็หันมาคุยกับนายในขณะที่กำลังเดินอยู่ นั้นจึงทำให้นิวไม่ได้มองทางแล้วเผลอไปเกินชนใครบางคนเข้า นิวหันควักไปมองทันทีว่าเขานั้นเผลอเดินชนใครไป...

...ซึ่งเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด สวมใส่เข็มขัด กางเกงสีดำขายาวและรองเท้าหนังสีดำ แต่กลับมองไม่เห็นใบหน้าของเขาเพราะเขาสวมใส่แมสสีดำ แว่นตาสีดำและหมวกแก๊ปสีดำ...

...ดูทรงแล้ว...ก็หล่ออยู่นะ......

...นิวชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของเขากวาดมองขึ้นลงสำรวจการแต่งกายของชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้า...

...สเป็คเลยอ่-...

...จู่ๆนายก็เอาศอกสะกิดแขนนิวเบาๆทำให้นิวกลับมายังโลกแห่งความเป็นจริง เขาเงยหน้าขึ้นมองชายร่างใหญ่ก่อนจะก้มหัวลงแล้วกล่าวขอโทษไปเยอะเลย...

...ชายหนุ่มร่างใหญ่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆแล้วเดินจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำซึ่งทำให้นายกับนิวรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับท่าทางที่เย็นชาและเฉยเมยของเขา ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้ากัน...

...“นายเห็นเหมือนฉันใช่ไหม เพื่อน... เขาเย็นชาชะมัด”...

...นิวบ่นออกมาด้วยความสับสนเล็กน้อยพร้อมยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นพลางชี้ไปยังทางที่ชายหนุ่มร่างสูงเดินไป นายพยักหน้าเบาๆอย่างเห็นด้วยซึ่งทำให้นิวอมยิ้มออกมา...

...“ฮ่า! นั้นแหละ เพื่อน เขาเย็นชาสุดๆ...แต่...เขาก็มีกลิ่นหอมมากๆเลยล่ะ”...

...นิวพูดออกมาอย่างติดตลก และเอามือไว้ใต้คางพลางทำท่านึกคิด คิ้วของนายถูกยกขึ้นด้วยความสงสัยในคำพูดของนิว...

...กลิ่นหอมงั้นหรอ?......

...“นายหมายความว่าไง...เขามีกลิ่นหอมงั้นหรอ?”...

...นายถามออกมาอย่างสงสัยเพราะเขาไม่ได้กลิ่นอะไรจากชายร่างสูงคนนั้นเลย ทำให้ดวงตาของนิวเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจเมื่อเขาตระหนักถึงบางอย่างได้ เขาหันไปมองนายอย่างกระตือรือร้นและพูดติดอ่าง...

...“ฉ-ฉัน...ฉันหมายถึงอาหารน่ะ! อาหารที่มือของเขาหอมสุดๆ! แหะๆ โอ้! ดูนั้นสิของเล่น!”...

...นิวแก้ตัวออกมาอย่างตระกุกตระกักทำให้นายหรี่ตาลงเล็กน้อยด้วยความไม่เชื่อ นิวเอามือลูบหลังคอตัวเองเบาๆด้ใยความเขินอายก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปที่ร้านของเล่น นิวตรงไปที่ร้านของเล่นและเลือกซื้อของเล่นที่ตนชอบ...

...นายถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเอามือยีผมของตัวเอง เขาอยากรู้ว่านิวกำลังสื่อถึงอะไร กลิ่นหอม?...จากชายคนนั้น??... บ้าเอ๊ย... เขาพยายามประมวลผลแต่สุดท้ายเขาก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยความพ่ายแพ้ก่อนจะเดินตามนิวไป...

...ทั้งคู่เลือกซื้อของกันไปตามตลาด เวลาผ่านไปช้าๆเหมือนชั่วนิรันดร์ ท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำน้ำเงินเข้ม ดวงอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้า ดวงจันทร์จึงขึ้นมาแทนที่ดวงอาทิตย์อย่างช้าๆ ทั้งสองมองสิ่งที่ซื้อมาและมองดูนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา19:00น....

...ทั้งสองเดินไปยังทางออกของตลาดพลางพูดคุยกันตามปกติอย่างร่าเริงจนทำให้ลืมเรื่องของก่อนหน้านี้ พอทั้งสองเดินออกมาจากตลาดแล้วก็โบกมือลาและแยกย้ายกันกลับบ้านหลับเข้าหอตามปกติของพวกเขาทั้งสอง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***