บทที่3 เส้นทางใหม่

บทที่ 3: เส้นทางใหม่

ในขณะที่พลอยมณีและเพชรรณพีร์นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร พลอยก็สังเกตเห็นท่าทีของเพชรที่ดูแห้งเหี่ยวตามรู้สึกเจ็บปวดจากการไม่สามารถใช้รถของเขาออกไปได้ เขานั่งเงียบอยู่กับความคิดของตัวเอง ขอบตาของเขาเริ่มมีความหมองคล้ำจากการคิดมาก

“คุณเพชร” พลอยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ปลายนิ้วของเธอแตะที่มือของเขา “ไม่ต้องกังวลหรอก เรามีวิธีแก้ไข”

เพชรรณพีร์หันมามองเธอ ครั้งแรกเขารู้สึกถึงการปลอบประโลมที่มาจากความใส่ใจของเธอ “แต่ผมไม่สามารถเดินทางได้เลย เพียงแค่ต้องรอรถซ่อม”

“เรามีรถที่สามารถให้คุณได้นะ” พลอยมณีเอ่ยขึ้น พร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น “เดี๋ยวเรามาดูรถกันดีกว่า”

เมื่อพูดจบ พลอยจึงลุกขึ้นและจับมือเพชรให้ลุกตามมาที่หน้าบ้าน รถเก๋งสีครีมที่จอดอยู่บริเวณหน้าบ้านเป็นคำตอบของแนวทางที่พลอยจะพาไป พบกันกับความสดใสที่ท่ามกลางความกังวลของเจ้าชายหนุ่ม

“รถนี่เจ้า!” พลอยกล่าวเมื่อมาถึงรถ “เราจะใช้รถนี้แทน!”

ในขณะนั้น คนขับรถวัยกลางคนซึ่งเป็นชาวบ้านยิ้มแย้มเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับสวมใส่หมวกที่เคยถูกใช้มาก่อนหน้านี้ กวาดตามองไปที่ทั้งคู่ “คุณหนูพลอย จะพาคุณเพชรไปไหนครับ?” เขาถามเป็นภาษาเหนือที่ไหลลื่น

เพชรรณพีร์ฟังไม่ได้เข้าใจทั้งหมด แต่เขาจับใจความได้ประมาณว่าเขาถูกถามว่าจะไปไหนกัน “ผม... ผมยังไม่แน่ใจครับ” เขาตอบไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“วันนี้อากาศดี อาจจะเหมาะกับการออกไปข้างนอกเจ้า” พลอยพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง “เราอาจไปสวนดอกไม้ หรือไปชมหอภาพถ่ายท้องถิ่น”

เสียงความเห็นชอบดังขึ้นเรื่อยๆ จากคนใช้และพ่อแม่ของพลอยที่ยืนอยู่ข้างๆ “ไปซื้อตลาดนัดก็ดีเจ้า” พ่อของพลอยกล่าว “มีของอร่อยขายมากมาย”

“ไปให้สนุกนะ!” แม่ของพลอยเอ่ยเสียงสดใส “ท่องเที่ยวในธรรมชาติจะช่วยให้สบายใจ”

เพชรรณพีร์เริ่มรู้สึกถึงการชักชวนที่อบอุ่นจากคนในครอบครัวของพลอย การเห็นทุกคนร่วมแรงร่วมใจกันเสนอแนวทางการเดินทางทำให้เขารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปด้วยครับ” เขาตอบอย่างมุ่งมั่น ความรู้สึกเชื่อมั่นเริ่มกลับคืนมาในตัวเขา

พลอยมณียิ้มอย่างมีความสุข พลางชักชวนให้เพชรเข้าไปนั่งในรถ “เดี๋ยวไปหาน้ำหวานทานกันนะ!” เธอพูดออกมาสดใส

คนขับรถเปิดประตูให้ทั้งสองขึ้นนั่ง และแล้วรถเก๋งสีครีมก็ขับออกจากบ้านไป ท่ามกลางความสดใสของวันใหม่ เส้นทางที่เปิดออกมานำไปสู่การผจญภัยที่กำลังรออยู่ข้างหน้า

ตลอดการเดินทาง คนขับกรุณาเล่าสถานที่สำคัญๆ ในละแวกนั้นเป็นภาษาเหนือ โดยที่เพชรพยายามฟังและเข้าใจสิ่งต่างๆ แม้จะมีบางคำที่เขาไม่เข้าใจ แต่พลอยก็คอยแปลให้เขาอย่างมีน้ำใจ

“ที่นั่นเจ้า เป็นตลาดที่มีผักสดในช่วงเช้า และอีกไม่นานจะมีงานเทศกาลดอกไม้ด้วย” คนขับรถอธิบาย เมื่อมองผ่านหน้าต่างออกไป

“เทศกาลดอกไม้?” เพชรรณพีร์ถามอย่างสนใจ

“ใช่! มีการแสดงดนตรีพื้นเมือง หรืองานฝีมือท้องถิ่นที่คุณเพชรควรจะได้สัมผัส” พลอยตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

ความตื่นเต้นเริ่มก่อตัวในใจของเพชร แม้เขาจะยังรู้สึกไม่เข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่นมากนัก แต่การได้เดินทางไปที่ใหม่ๆ กับผู้คนที่ดูอบอุ่นและเป็นมิตร ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ

“หลังจากที่ไปชมดอกไม้ เราจะไปหาของอร่อยทานกันค่ะ” พลอยมณีกล่าวออกมา พลางส่งยิ้มให้เพชรทำให้เขารู้สึกมีความหวังที่จะสืบค้นสิ่งใหม่ๆ

ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทันที เส้นทางที่เคยดูมืดมนกลับมีแสงสว่างที่นำแนวทางใหม่ให้กับชีวิตของเขาและพลอย ในขณะเดียวกัน เสียงหัวเราะของคนใช้และการพูดคุยระหว่างกันทำให้วันของพวกเขาเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

“ถึงแล้วเจ้า” คนขับรถกล่าว พร้อมทั้งจอดรถอย่างอ่อนน้อม

เมื่อทั้งสามคนลงจากรถ เสียงดนตรีพื้นเมืองและกลิ่นหอมของอาหารต่างๆ ก็เตะเข้ามาในจมูกอย่างดึงดูดพลอยและเพชร พลอยมณีเท้าสะเอวดูอย่างมีความหมาย “มาที่นี่นะ จากนั้นเราจะไปดูดอกไม้โดยไม่พลาดเลย”

เพชรรณพีร์มองไปรอบตัวและเริ่มเข้าใจว่าไม่ว่าเขาจะมาจากไหน แต่ในที่สุดเขาก็ยังสามารถค้นพบความสุขและความสนุกในสถานที่ใหม่ๆ ได้

“ไปกันเถอะ!” เพชรพูดอย่างมีกำลังใจ

“ไป!” พลอยตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ ที่ทั้งคู่ได้เริ่มบทใหม่ในชีวิต ด้วยการร่วมเดินทางที่เต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และความสนุกสนานที่ไม่เคยมีมาก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***