เช้าวันถัดมา ซอนอูนั่งอยู่ในห้องประชุมเล็กๆ ที่สถานีตำรวจ ความเงียบอันน่ากระอักกระอ่วนปกคลุมทั่วห้อง ไม่มีใครพูดอะไร
แต่ทุกคนต่างรู้สึกถึงความกดดันที่หนักหน่วง เสียงนาฬิกาบนผนังเดินไปอย่างช้าๆ สร้างบรรยากาศที่ตึงเครียด
“ศพเมื่อคืน…เป็นศพแรกในเกมของมัน” ซอนอูเอ่ยขึ้น ขณะที่เปิดแฟ้มรายงานคดีใหม่ล่าสุด “รอยสักที่เรายังไม่รู้ความหมาย
ข้อความสั้นๆ ในมือของศพ มันต้องการอะไรจากเรา?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ปิดบังความรู้สึกหงุดหงิด
ยองจินนั่งตรงข้ามเขา มือขวากำแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมา “นี่ไม่ใช่คดีฆาตกรรมทั่วไป มันวางแผนมาอย่างดี ไอ้ข้อความนั่น... มันบอกชัดๆ ว่ามันอยากให้เราเล่นตามเกมที่มันสร้างขึ้น”
“เกม...?” ฮัน จีอา นักข่าวสาวที่เพิ่งถูกเรียกตัวมาร่วมประชุมเอ่ยขึ้น เธอเป็นคนที่เชี่ยวชาญเรื่องการรายงานคดีอาชญากรรมและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับแหล่งข่าวในหลายวงการ
ซอนอูหันไปมองจีอา สีหน้าเคร่งเครียดแต่แฝงไปด้วยความสงสัย เขาไม่ค่อยอยากให้นักข่าวมายุ่งในคดี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเคยช่วยให้ทีมของเขาเข้าถึงข้อมูลสำคัญหลายครั้ง
“ใช่...มันเขียนไว้ว่า ‘เกมเริ่มแล้ว’ ในกระดาษที่พบในมือของศพ” ซอนอูตอบสั้นๆ
จีอาพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ “คุณคิดว่ามันเป็นเกมแบบไหน? คุณเคยได้ยินเรื่องการเล่นเกมฆาตกรรมมาก่อนมั้ย? พวกออนไลน์ หรือพวกที่เล่นกันใต้ดิน?”
ซอนอูนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่าคำถามของจีอาอาจจะฟังดูเป็นไปไม่ได้ แต่ในโลกที่ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเชื่อมต่อกันทางอินเทอร์เน็ต ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
“อาจจะ...แต่เรายังไม่มีหลักฐานชัดเจนเกี่ยวกับทฤษฎีนั้น” ซอนอูตอบอย่างระมัดระวัง “ตอนนี้สิ่งที่เรารู้คือ ฆาตกรเล่นเกมกับเรา
มันต้องการให้เราไล่ตามมัน”
ในช่วงบ่าย ซอนอูและยองจินกลับไปยังสถานที่เกิดเหตุที่ริมแม่น้ำฮันอีกครั้ง พวกเขาพยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมจากสิ่งแวดล้อมรอบๆ แต่ก็ไม่พบสิ่งใหม่ ทุกอย่างถูกชำระล้างไปด้วยฝนที่ตกหนักเมื่อคืน
“แม่งเอ้ย ทุกอย่างดูสะอาดเกินไป ไม่มีร่องรอยอะไรเหลือเลย” ยองจินพูดขณะที่เขากำลังตรวจดูพื้นที่อย่างถี่ถ้วน
“มันคิดทุกอย่างล่วงหน้าแล้ว...มันต้องการเล่นเกมนี้ให้เราไม่มีทางชนะ” ซอนอูกล่าวพร้อมกับเดินไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง
ทันใดนั้นสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างตรงริมแม่น้ำ เขาย่อตัวลงไปเก็บมันขึ้นมา กระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เปียกชุ่มด้วยน้ำฝน แต่ข้อความบนกระดาษยังชัดเจนอยู่
“อย่าช้าเกินไป...ศพต่อไปกำลังจะมา”
ซอนอูมองกระดาษในมือ ความเย็นจากลมฝนพัดผ่านร่างกาย แต่ความรู้สึกที่เยือกเย็นกว่าคือความจริงที่กำลังชัดเจนขึ้นในหัวของเขา
“เกมนี้...มันกำลังจะเริ่มจริงๆ แล้ว”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
Comments