โค้ชและผู้ท้าชิง EP : 4 ยับ

เช้าวันที่ 2 ของการเปิดภาคเรียนฤดูใบไม้ผลิ เวลาเจ็ดโมงเช้า นาโอะโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะเรียนแถวกลางที่ 3 จากหลังห้องและกำลังวาดรูปเล่นลงบนสมุดเล็ก ๆ ของเธอ โต๊ะข้าง ๆ ด้านซ้ายว่างเปล่า ริคุยังมาไม่ถึงโรงเรียน 

(คิดในใจ) 

นาโอะโกะ : เมื่อตอนนั้น...เขาบอกว่าอยากจะเป็นนักกีฬา esports สินะ....

นาโอะโกะ : เขามีความฝันของตัวเอง....แล้วฉันที่ไม่มีความฝันอะไรควรทำยังไงดีล่ะ ? 

ริคุเดินผ่านหลังของนาโอะโกะพร้อมกับมานั่งที่โต๊ะข้าง ๆ ของเธอ 

ริคุ : อรุณสวัสดิ์โนะฮาระ !

นาโอะโกะ : อ๊ะ ! อรุณสวัสดิ์

ริคุ : เหม่ออะไรอยู่เหรอ ? 

นาโอะโกะ : ป-เปล่า ไม่มีอะไร

ริคุ : ....งั้นหรอ เออนี่ ฉันมีอะไรให้เธอด้วย

นาโอะโกะ : อะไรอะ

ริคุค้นกระเป๋าของตัวเองและหยิบสมุดปกสีดำเล่มหนึ่งขึ้นมา บนปกสมุดเขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า "ศัตรูที่แท้จริงคือตัวเราเอง" 

ริคุ : แต่นแต๊น ! สมุดวาดภาพที่ไม่มีเส้นไม้บรรทัดแถมเนื้อกระดาษยังเรียบเนียน ไม่ยับเป็นรอยง่าย ๆ ด้วย ! เหมาะกับเธอสุด ๆ เลยล่ะ

นาโอะโกะ : นี่มันของแพงเลยไม่ใช่เหรอ นายจะให้ฉันทำไม ?

ริคุ : ฉันจับฉลากของขวัญวันปีใหม่เมื่อปีที่แล้วได้น่ะ แต่ฉันวาดรูปไม่สวยเลยเก็บเอาไว้ เห็นเธอไม่มีสมุดดี ๆ ก็เลยเอามาให้ 

นาโอะโกะรับสมุดจากมือของริคุพร้อมกับเปิดสมุดและใช้นิ้วสัมผัสกับเนื้อของกระดาษ

ริคุ : ชอบมั้ย ? 

นาโอะโกะ : อ-อืม ขอบคุณนะ

นาโอะโกะมองไปที่สมุดที่ได้รับมา แม้ว่าจะยิ้มออกมาเล็กน้อยแต่สีหน้าของเธอนั้นแสดงความดีใจออกมาอย่างชัดเจน

ริคุ : โอ๊ะ ! ยิ้มออกมาแล้ว ๆ 

นาโอะโกะ : อ-อะไร ?!

ริคุ : ก็เมื่อวานจนถึงเมื่อกี้ จริง ๆ ตามความทรงจำก็ตั้งแต่ปีก่อนเธอไม่เคยยิ้มเลยนี่นา

นาโอะโกะ : ม-ไม่ได้ยิ้มซักหน่อย ! นายแค่ตาฝาดไปเฉย ๆ หรอก ! 

ริคุ : งั้นฉันจะทำเป็นลืมละกันนะว่าเธอยิ้มน่ะ 

ริคุ : ไม่ลองวาดหน่อยเหรอ ? 

นาโอะโกะ : ค-คือว่า 

นาโอะโกะ : (คิดในใจ) ก็ชั้นไม่อยากให้ของที่นายให้มันเกิดสกปรกหรือมีรอยนี่นา....

นาโอะโกะ : พอดีฉันยังวาดตัวล่าสุดในสมุดนี่ไม่เสร็จน่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วค่อยวาดในสมุดที่นายให้นะ

ริคุ : เหรอ งั้นฉันจะรอนะ 

นาโอะโกะ : นี่นาคาอิ โล่เพชรไซเลนท์แฟลชคนนั้นมันสู้ยากขนาดนั้นมั้ย พอดีเห็นนายไปท้าเขาสู้แล้วฉันก็รอจนฉันเผลอหลับคาคอม ฯ เลยอะ 

ริคุ : ยากมากเลย ถ้าถามว่ายากขนาดไหนน่ะเหรอ....

(เมื่อคืนหลังจากที่ริคุขอให้ lnwzaSutSakorn เป็นอาจารย์ให้เขา) 

(ภาษาอังกฤษ)

lnwzaSutSakorn : ไม่อะ

ริคุ : ทำไมล่ะครับ ? 

lnwzaSutSakorn : ขี้เกียจอะ ถ้าอยู่แรงค์คอน ฯ (Conqueror) หรือแรงค์ชาเลนเจอร์ ( Challenger) ก็พอจะสอนได้ง่าย แต่นายอยู่แค่แรงค์แพลตตินั่มอะดิ 

ริคุ : แรงค์ไม่ใช่..ตัวตัดสินฝีมือครับ ขนาดคุณ....ยังเป็นแรงค์ไดมอนด์เลย

lnwzaSutSakorn : ไม่เหมือนกัน ดูจากประวัติการเล่นนายเล่นแรงค์ทุกวันแต่ได้เท่านี้ และฉันมั่นใจว่าถ้าฉันจริงจังก็ขึ้นแชมป์เปี้ยนได้สบาย ๆ 

ริคุ : ถ้าอย่างนั้น....คุณไม่ต้อง..เป็นอาจารย์ของผมก็ได้ ผมจะเอาชนะคุณที่นี่..เดี๋ยวนี้

lnwzaSutSakorn : ถ้าพูดแบบนี้ใส่มาเลยเหอะ เดี๋ยวสร้างห้อง 1 V 1ให้เลย

lnwzaSutSakorn ออกจากทีมไปสร้างห้อง 1 V 1 และส่งคำเชิญให้ริคุเข้าห้อง 

(ภาษาญี่ปุ่น)

ริคุ : โนะฮาระ ฉันขอโทษที่ออกไปนะ แต่เดี๋ยวฉันมา

นาโอะโกะ : (คิดในใจ) ไปแล้วเหรอ...เพิ่งจะได้เล่นด้วยกันตาเดียวเอง...นะ...

นาโอะโกะ : อื้ม ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ฉันกะจะนอนเร็วด้วย

ริคุ : ขอบใจนะ 

ริคุเข้ามาในห้องที่ lnwzaSutSakorn และคุยกับเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ 

lnwzaSutSakorn : เอาตัวที่มั่นใจมาเลย ฉันจะใช้ตัวเดียวกับนาย

ริคุ : บาลิสทีน่าครับ

(5 แมทช์ต่อมา)

บาลิสทีน่าของริคุนอนหงายราบกับพื้นพร้อมกับหัวที่ถูกทุบจนยับ แขนและขาขาดหมดจนขยับตัวไม่ได้ ริคุแพ้แบบนี้มา 5 รอบติดตอกันแล้ว 

(ภาษาอังกฤษ)

lnwzaSutSakorn : พอเหอะ เธอชนะฉันไม่ได้หรอก

ริคุ : ขออีกรอบครับ...

lnwzaSutSakorn : นายนี่ไม่รู้จักเข็ดหลาบจริง ๆ

อธิบายความสามารถของบาลิสทีน่า :

- กระโดดและพุ่งหลบติดต่อกันได้ 4 ครั้ง ระยะเวลาการฟื้นฟูแต่ละครั้งคือ 2 วินาที รวมทั้งหมด 8 วินาที

- Passive skill : เมื่อพุ่งหลบหรือแดชจะได้รับบัฟเพิ่มความเร็วพื้นฐาน 50% เป็นเวลา 3 วินาที

- ดาบยักษ์คืออาวุธหลัก หากดาบไม่อยู่กับตัวจะเปลี่ยนอาวุธเป็นค้อน

- การกด WASD + เมาส์ซ้าย/ขวา มีผลต่อการออกท่าโจมตี

- กด E จะเป็นการปาดาบไปข้างหน้า

- กด R คือแดช จะสามารถใช้งานได้ก็ต่อเมื่อมีดาบปักอยู่ตรงหน้าไม่ว่าจะปักบนหุ่นยนต์หรือโครงสร้างบนแผนที่ก็ได้หมด

- กด T จะเป็นการโจมตีหนักหากเป็นดาบจะแทงไปด้านหน้า มีโอกาสติดคริติคอล 50% หากเป็นค้อนจะเป็นการเหวี่ยงค้อน โอกาสสตั๊น 50% การกดคลิกเมาส์ซ้าย/ขวามีผลต่อทิศทางการเหวี่ยงของค้อน

-กด Q คือการใช้งานอัลติเมท บาลิสที่น่าจะถืออาวุธสองมือ ไม่สามารถกด E, R, Q ได้ 

ในแมทช์ที่ 6 ริคุเริ่มโจมตีอีกฝ่ายด้วยการปาดาบใส่เป้าหมายและแดชเข้าไปต่อคอมโบด้วยการใช้ค้อนฟาดไปทางขวาและหมุนตัวฟาดเฉียงขึ้นจากซ้ายล่างไปขวาบน แต่อีกฝ่ายหลบการโจมตีทั้งหมดได้ทำให้ดาบของริคุไปปักที่กำแพง lnwzaSutSakorn โผล่มาที่ด้านหลังของเขาและถีบกระเด็นไปชนกำแพงทำให้ริคุเสีย HP ถึง 20% ริคุหยิบดาบขึ้นมาและพุ่งหลบดาบที่อีกฝ่ายปามาแล้วแทงไปที่กลางตัว แต่ไม่โดนและถูกค้อนฟาดสวนกลับถึงสามรอบและยังถีบให้กระเด็นออกไปทำให้ HP ของริคุเหลือเพียง 30% ริคุปามีดและแดชเข้าไปหาอีกฝ่ายตรง ๆ และพุ่งหลบการโจมตีครั้งแรกและกระโดดหลบการโจมตีครั้งที่สองก่อนที่จะใช้ค้อนทุบลงไปแต่น่าเสียดายที่คู่ต่อสู้พึ่งถอยหลังหลบการโจมตีได้ ริคุเก็บดาบของเขาที่ตกพื้นและกด Q เพื่อใช้งานสกิลอัลติเมท ทำให้บาลิสทีน่าของเขาถือดาบไว้ที่มือซ้าย ถือค้อนด้วยมือขวาและสีดวงตาเปลี่ยนจากสีฟ้าเป็นสีแดงและกระหน่ำโจมตีเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายมีโอกาสตอบโต้หรือแม้แต่จะไปเก็บดาบของตน 

ริคุฟันดาบจากขวาไปซ้าย ทุบค้อนลงพื้น แทงดาบไปข้างหน้า หมุนตัวฟาดค้อนไปทางขวาแต่ก็ถูกอีกฝ่ายใช้ค้อนเสยคางจนหงายหลังจน HP เหลือเพียง 10% 

lnwzaSutSakorn ส่งคำขอเปิดไมค์ไปที่ริคุและริคุก็รับคำขอของเธอ

lnwzaSutSakorn : พอได้แล้ว ใช้แค่ท่าเดิม ๆ มันทำอะไรไม่ได้หรอก

ริคุ : ไม่..ยังหรอก

ริคุลุกขึ้นและโจมตีทีเผลอด้วยการแทงเข้าไปที่กลางหัวทำให้ดาเมจติดคริติคอลสน้างความเสียหายกว่า 1,500 หน่วย ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสีย HP กว่า 30% 

lnwzaSutSakorn : (คิดในใจ) น้องข้าวปั้นนี่...ไม่เลวแฮะ

lnwzaSutSakorn กด T พร้อมกับคลิกซ้ายทำให้บาลิสทีน่าของเธอเหวี่ยงค้อนไปด้านซ้ายและฟาดไปที่กลางลำตัวบาลิสทีน่าของริคุจนตัวขาดเป็นสองท่อนและถูกทำลายในทันที

หลังจากการต่อสู้จบลง ทั้งคู่ถูกส่งมาที่หน้าล็อบบี้ของห้องต่อสู้

ริคุ : ขออีกตาครับ !

lnwzaSutSakorn : พอ

ริคุ : ไม่ได้ครับ ผมจะต้องเอาชนะคุณ

lnwzaSutSakorn : ไม่ต้องแล้ว...ทำไมเธออยากจะเป็นนักกีฬา esporsts ขนาดนั้น ?

ริคุ : ...ครอบครัวครับ

lnwzaSutSakorn : ไม่อยากพูดสินะ...ช่างเถอะ

lnwzaSutSakorn : ฝ้าย

ริคุ : ครับ ?

ฝ้าย : ชื่อของฉันเอง จากนี้ก็แสดงให้เห็นด้วยล่ะว่านายจะพยายามมากพอที่จะเป็นสุดยอดได้จริง ๆ อย่างที่พูดมั้ย มีแชทคอร์ดป่ะ ?

ริคุ : มีครับ

ฝ้าย : LovelyLonely#9723 แอดมา 

กลับมาที่ริคุและนาโอะโกะที่กำลังคุยกัน

(ภาษาญี่ปุ่น)

ริคุ : เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ

นาโอะโกะ : คนไทยเหรอ ?

ริคุ : เธอรู้ได้ไงว่าเขาเป็นคนไทย ?

นาโอะโกะ : ฉันจำสำเนียงได้น่ะ ถึงสำเนียงเธอจะเหมือนเจ้าของภาษามาก แต่บางทีเธอหลุดสำเนียงไทยมาน่ะ อย่างตอนที่เธอบอกว่า "ฉันจะ..." (I will) เธอออกเสียง will ชัดเจนมากแล้วชื่อของเธอก็ดูเป็นคนไทยพอดีด้วย

ริคุ : เออนี่ พี่เขาฝากให้ฉันดึงเธอเข้าเซิร์ฟเวอร์แชทคอร์ดด้วยน่ะ เขาบอกว่าเธอน่าสนใจดี

นาโอะโกะ : ฉันเหรอ ? 

ริคุ : ใช่ บางทีเธออาจจะได้เป็นนักกีฬา esports ด้วยก็ได้นะ เธออยากเป็นมั้ย ?

นาโอะโกะ : (คิดในใจ) จะได้เล่นเกมด้วยกันกับนาคาอิเหรอ....ไม่ได้สิ ฉันจะต้องตั้งใจเรียน แม่จะได้ยอมรับ....

นาโอะโกะ : อื้ม !

ริคุ : โอเค งั้นฉันขอฝากตัวอีกทีนะ ! 

นาโอะโกะ : ทำไมปากไม่ตรงกับใจอีกแล้วล่ะ...

ริคุ : หืม ? เธอพูดว่าอะไรนะ ?

นาโอะโกะ : ป-เปล่า ไม่มีอะไร ! 

นาโอะโกะ : (คิดในใจ) เอาเถอะ...ฉันคงต้องหาทางสร้างความฝันของตัวเองขึ้นมาแล้วล่ะ

ริคุ : ถ้ามีอะไรก็บอกฉันได้นะ ฉันจะช่วยเธอเอง !

นาโอะโกะ : ขอบใจนะนาคาอิ... 

นาโอะโกะ : (คิดในใจ) นาคาอิ...ถึงแม้ว่าฉันยังไม่รู้ว่าความฝันของฉันคืออะไร แต่ฉันก็รู้สึกว่าถ้าอยู่ใกล้นาย ฉันอาจจะหามันเจอก็ได้...

เสียงกริ่งสัญญาณเริ่มคาบเรียนดังขึ้น และทั้งคู่ก็ได้เตรียมตัวเข้าสู่บทเรียนใหม่ เรื่องราวชีวิตประจำวันของพวกเขาก็ยังคงดำเนินต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***