1. กล้าเอาฉันไปรวมกับพวกนั้นได้ยังไง!!?

โอ้ยย!" เสียงของรีเบ็คก้าอุทานขึ้นมาพร้อมกับ"ถอยหลังล้มลงมาก้นกระแทกพื้น

"นี้หัดระวังหน่อยสิ!" เสียงของมาร์ตินพูดขึ้นมาพร้อมกับช่วยพยุง รีเบ็คก้า ขึ้นมา

"ขอโทษนะคะ แต่ก็ขอบคุณที่ช่วย" รีเบ็คก้าพูดขึ้นด้วยความเคารพ

"ชิ! แต่ก็เอาเถอะเธอน่ะคงจะไม่เป็นเหมือนพวกผู้หญิงพวกนั้นที่พูดจาอ่อนหวานใส่ฉันเพื่อจะให้ฉันหรอกใช่มั้ย?" มาร์ตินถามในขณะที่มีลูกอมในปากพร้อมกับชี้ไปทางพวกสาวๆพวกนั้น

(คิดยังไงเอาฉันไปเหมารวมกับพวกนั้น)"ไม่หรอกค่ะ" รีเบ็คก้ากล่าวในขณะที่ยิ้มให้ แต่ภายในใจอยากจะหยุมหัวก็เถอะแต่ถ้าทำแบบนั้นจะเสียรูปลักษณ์ประธานพอดี

(ยัยนี้เป็นอะไรของเธอเนี่ย)"อืม ฉันไปก่อนละ" มาร์ตินกล่าวก่อนที่จะเดินหายไปในโถงทางเดิน

"น่าหมั่นไส้ชะมัด" รีเบ็คก้าพึมพำก่อนที่จะกลอกตาและเดินออกไปจากโถงทางเดิน

เธอเดินออกมาหาเอมิเพื่อนสนิทของเธอเอมิเงยหน้าขึ้นมาและยิ้ม"อ้าว รีเบ็คก้าอรุณสวัสดิ์จ๊ะ" เด็กสาวกล่าวพร้อมกับยิ้มให้รีเบ็คก้า

"อืม อรุณสวัสดิ์นี่อ่านอะไรอยู่หรอ?"เธอถามด้วยความสงสัยและสนใจ

"เรื่องของดอกฮิกันบานะ" เอมิพูดและอ่านให้รีเบ็คก้าฟัง"ดอกฮิกันบานะ (Higanbana) ซึ่งภาษาอังกฤษเรียกว่า Red Spider Lily หรือก็คือดอกพลับพลึงแดงนั่นเอง คนญี่ปุ่นเชื่อว่าเป็นดอกไม้แห่งสวรรค์ จึงมีอีกชื่อเรียกว่า ดอกมันจุชาเงะ (Manjushage) เนื่องจากสมัยก่อนนิยมปลูกกันตามแถวสุสานเพื่อกันไม่ให้มีสัตว์เข้าไปกัดแทะศพจนได้รับความเสียหาย ลักษณะของดอกคล้ายกับแมงมุม มีหลายสีทั้งสีแดง สีขาว สีขาวอมชมพู และสีเหลือง แต่ที่โดดเด่นและมีมากที่สุดก็คือสีแดง เป็นดอกไม้ที่บานในช่วงฤดูใบไม้เปลี่ยนสีราวกลางเดือนกันยายนถึงต้นเดือนตุลาคม"

"อะไรละเนี่ย?"รีเบ็คก้าพูดพร้อมกับเริ่มสนใจมากขึ้นแต่ๆ เสียงกริ่งโรงเรียนขัดจังหวะมาก