ตอนที่ 3

แม้ว่าจะตกตะลึงแค่ไหนแต่นี่ก็มืดค่ำแล้วจึงได้ทานอาหารค่ำแล้วชายชราก็บอกให้เขาไปนอนซึ่งจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว

เตียงไม้แสนสวยปูด้วยฝูกที่ทำจากผ้าข้างในเป็นฝ้ายนุ่มๆที่นอนลงไปแล้วไม่มีความรู้สึกแข็งจากไม้เลย

"นุ่มมาก...แต่นอนไม่หลับเลย..."

เขาเหนื่อยล้าแต่นอนหลับตาไม่ลงด้วยความที่ยังตกตะลึงเรื่องความเป็นมาของตัวเองอยู่แม้จะใจหายที่ต้องจากโลกนั้นมาแต่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่มีความเป็นธรรมชาติกว่าในโลกปัจจุบันมากถึงแม้จะอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่เหงา

เพราะมีเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ที่เป็นมิตรหรือไม่เป็นมิตรมาเล่นด้วยถึงจริงๆแล้วแค่สัตว์พวกนั้นมีความหยิ่งทะนงในศักศรีมากไปเท่านั้นจนดุแค่นั้นเองแต่ถึงแม้มันจะไม่ทำอะไรแต่ถ้าก้าวล้ำเส้นความอดทนมันเข้าไปก็ไม่รอดเช่นกันพอคิดไปคิดมาไม่นานเว่ยซูซานก็หลับไป

เช้าวันต่อมา

จิ๊บจิ๊บๆ

"อื้อ~เช้าแล้วหรอ"

เมื่อตื่นแล้วเขาก็ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วออกไปจากห้องก็เจอกับกระดาษแผ่นนึงที่มีข้อความเขียนไว้

'ถึงเสี่ยวซานน้อยของข้าเมื่อเจ้าเห็นกระดาษแผ่นนี้เจ้าจงเข้าใจว่าข้าไม่ได้อยู่กับเจ้าแล้วข้าต้องมาทำหน้าที่บนสวรรค์ต่อส่วนภาษาที่โลกนี้ข้าจะส่งความรู้เข้าหัวเจ้าเองและพรของข้าคือสัตว์ทุกตัวจะเป็นมิตรต่อเจ้าแต่หากเจ้าทำร้ายพวกเขาพวกเขาก็จะโกรธเจ้าเป็นเช่นกัน

จงมีความสุขมากๆล่ะเสี่ยวซานน้อย

จากเยว่เหล่า¹'

"อึก!มึนหัวจัง...ความรู้ของโลกใบนี้ที่ผู้เฒ่าจันทราบอกสินะ"

_____________________________________________

มาแล้วค่าที่อัพวันนี้เพราะพรุ่งนี้ไม่ได้อัพค่ะพรุ่งนี้วันเกิดไรท์หรือวันที่ 8 เดือนกรกฎาคม นั่นเองค่า

เกร็ดความรู้เล็กน้อย {เยฺว่เหล่า หรือเยฺว่เซี่ยเหล่าเหริน*月下老人*เป็นเทพบุรุษผู้อุปถัมป์การสมรสและความรักในเทพปกรณัมจีนรวมถึงศาสนาชาวบ้านจีน พระองค์มักปรากฏรูปเป็นบุรุษชราภายใต้แสงแห่งดวงจันทร์และพระองค์ได้รับการยกย่องว่าทรงเสมือนดังพระกามเทพแบบจีน}

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

[กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ❤️]

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 2

ฮอต

Comments

