บทที่3

ร่างสูงได้กลับมาบ้านด้วยสีหน้าไม่ดีเพราะได้รู้ว่าใครคือคนที่ทำให้คนที่เขารักต้องจากเขาไป กันเดินเขามาในบ้าน กรีนพี่สาวกันได้เอ่ยทักขึ้นทำให้กันหยุดเดินตรงไปห้องนอนเปลี่ยนทิศทางเดินไปหากรีน

"กันกินอะไรมายังพี่ทำขนมหวานไว้ให้"

กรีนยื่นถาดขนมให้กันแต่ผลตอบรับคือกันปัดทิ้งจนขนมกระจายอยู่พื้นพร้อมกับสีหน้ากันที่ดูนิ่งแต่หน้ากลัวกรีนมองกันอย่างไม่เข้าใจ

"กัน! ทำไมทำแบบนี้และครับ"

กรีนพูดดีๆกับกันเพราะตลอดมาทั้งสองรักกันมากไม่เคยแม้แต่ทำร้ายหรือทะเลาะกัน

"พี่กรีนจำรันเวได้ไหมครับ"

กันพูดทบทวนให้พี่สาวนึก กรีนที่นึกได้ก็รู้สึกไม่ดีในใจกลัวน้องชายรู้ความจริงเรื่องนั้น กรีนนึกย้อนไปตอนที่ตัวเองไปบอกเวให้เลิกยุ่งกับกันน้องชายตัวเอง

เมื่อ3ปี

"เธอเลิกยุ่งกับน้องฉันได้ไหม"

"ห่ะ? ทำไมผมต้องเลิกยุ่งกับพี่กัน"

"เพราะเธอมันไม่มีอนาคตอะไรเลยไง แค่ความรักทำให้น้องฉันสบายไม่ได้หรอกนะ"

ร่างบางที่ได้ฟังก็รู้สึกเศร้าที่ได้ยิน กรีนยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เว

"เลิกยุ่งกับน้องฉัน ฉันรู้ว่าที่เธอมาคบกับน้องฉันเพราะต้องการเงินใช่ไหม ฉันให้เธอ5แสนพอไหม"

ร่างบางมองดูเงินที่กรีนยื่นมาให้และคิดว่าเขาดูถูกตัวเองอยู่แต่ที่กรีนพูดก็ถูกเขามันไม่มีอนาคต

"ผมไม่ต้องการเงิน ถ้าคุณอยากให้ผมเลิกยุ่งกับพี่กันผมไปเอง"

"ก็ดี รู้ตัวไว้ด้วยว่าคนที่เหมาะสมกับน้องฉันต้องดีกว่านี้"

กรีนยิ้มอย่างพอใจต่างจากเวที่หน้าเศร้าโศก

ปัจจุบัน

"ใครหรอ"

กรีนตอบน้องชายตัวเองไปเหมือนไม่รู้จักทั้งที่รู้ดี

"พี่จำไม่ได้จริงๆหรอ ผมนึกว่าพี่จะรู้ซะอีกว่าผมคบกับใครบาง"

กัึนพูดเหมือนไม่เชื่อว่ากรีนจำไม่ได้ กรีนสีหน้าเปลี่ยนไปจากตอนเดิม

"ใครจะไปจำหมดและก็น้องพี่หล่อขนาดนี้มีแต่คนเข้าหา"

"เว คนที่คบกับผมเมื่อ3ปีก่อนที่พี่ไปบอกให้เขาออกจากชีวิตผมไง!"

กันเริ่มขึ้นเสียงและใช้อารมณ์จนคนตรงหน้ารู้สึกกลัว เสียงของกันทำให้คนในบ้านพากันมาดูคนใช้และแม่ของกันก็เช่นกัน แม่กันมองดูพื้นที่เปื้อนขนมและลูกทั้งสอง

"เกิดอะไรขึ้น และเสียงดังอะไรกันลูก"

แม่รีบเดินเข้าไปหาเมื่อเห็นสีหน้าลูกไม่ดีกันยังจ้องกรีนที่ก้มหน้าอยู่

"กันลูกเป็นอะไรคับ"

"ม๊าก็ถามพี่กรีนดูสิว่าทำอะไรไว้"

แม่กันหันมองกรีนทันที กรีนยังก้มหน้าอยู่เพราะกลัวน้องชายที่ตอนนี้สายตาเหมือนจะขยี้เขาทั้งเป็น

"กรีนลูก หนูทำอะไรให้น้องหรือป่าวค่ะ"

แม่เอ่ยถามแบบไพเราะเพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่ลูกๆทะเลาะกัน

"หนู...หนูไม่รู้อยู่ๆน้องก็มาปัดถาดขนมกรีนทิ้งและขึ้นเสียงกับกรีน"

กรีนพูดเสียงไม่ดังแต่พอได้ยิน กรีนทำเป็นไม่รู้เรื่องเพื่อเรียกร้องควาทสนใจจากแม่

"พี่จะไม่รู้ได้ไง! พี่เป็นคนทำให้เขาจากผมไปนะ ถ้าพี่ไม่เข้ามายุ่งกับชีวิตผมเรื่องมันก็คงไม่เกิด"

"กัน!!"

แม่ที่ได้ยินลูกพูดแบบนั้นก็รีบดุทันที

"แม่ไม่เคยสอนให้เราพูดจาแบบนี้กับพี่นะ"

"งั้นแม่ก็สอนพี่ใหม่นะ ว่าอย่ามายุ่งกับชีวิตผมอีก!"

เปี๊ย!! เสียงตบที่ดังขึ้นมาจากแม่ที่ตบหน้าชายร่างสูง เขาไม่เคยตบตีลูกเลยตั้งแต่เกิดมาวันนี้เขาทำมันลงไปและเกิดขึ้นกับลูกชายตัวเอง กันเงียบไปเพราะโดนตบและเบิกตากว้างเพราะไม่เคยโดนแม่ตบ กรีนที่เห็นก็เข้าไปดูน้อง

"ม๊า! ตบน้องทำไม"

"กันม๊าขอโทษ"

กันเดินขึ้นห้องพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากตา แม่ที่พึ่งตบลูกชายไปก็ตีมือตัวเองที่พลาดไปทำแบบนั้นกับลูก

"ม๊า พอแล้วม๊า"

กรีนรีบเดินเข้ามาจับมือแม่ไว้ไม่ให้ตีตัวเองแม่ก็มีน้ำใสๆไหลลงมาจากตา

ช่วงเย็นของวันนี้ฟ้าเริ่มมืดปกคุมแสงที่ส่องมาจากท้องฟ้า ร่างบางออกมานั่งเล่นที่หน้าบ้านพาลคิดเรื่องของตัวเองกับร่างสูงและถอนหายใจยาวออกมา ก่อนที่จะมีชายร่างหนาคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆร่างบางร่างบางมองดูก่อนที่ร่างหนานั้นจะพูดขึ้น

"ไม่หนาวหรอออกมานั่งข้างนอก"

"ไม่อ่ะ อากาศดีจะตาย"

ร่างบางตอบร่างหนาที่ถามตัวเอง ร่างหนาถอดเสื้อแขนยาวตัวเองออกและห่มให้ร่างบาง ร่างบางมองดูอย่างตกใจเล็กหน่อย

"อากาศข้างนอกมันเย็นเดียวเป็นหวัด"

"เวไม่ใช่เด็กๆนะ ไม่ป่วยง่ายๆหรอก"

"ก็พี่เป็นห่วง"

เวมองดูดาวที่ส่องแสงอยู่บนฟ้ากับความมืดพาลคิดว่าตัวเองก็เคยดูดาวกับคนที่รักแบบนี้

"เว พี่มีไรบอก"

" หืม"

ลี ชายหนุ่มร่างหนาที่กำลังรวบรวมความกล้าบอกชอบคนตรงหน้าก็เลิ่กลักเล็กน้อย ร่างบางก็รอฟัง

"พี่.....ชะ...ชอบ..เว..นะ"

ลีกลัวคำตอบที่ได้มาไม่ใช่คำตอบที่หวัง ร่างบางที่ได้ยินก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะเอ่ยตอบขึ้นมา

"เวขอเวลาหน่อยนะ"

"แปลว่าพี่ชอบเวได้ใช่ไหม"

เวพยักหน้า ลีดีใจและเข้าไปกอดเวเวยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกอดลีกลับ

"นานแค่ไหนพี่ก็รอได้ พี่จะทำให้เวรักพี่ให้ได้"

"มีความตั้งใจสูงจังนะพี่"

เวพูดหยอกลีออกไป ลียิ้มและนั่งจับมือเวไว้พร้อมมองดูดาว เวที่นั่งดูมือที่จับมือตัวเองก็นึกถึงแต่ร่างสูงที่เคยจับมือด้วย และทั้งสองก็นั่งดูดาวด้วยกันลีก็จับมือเวไว้แบบนั้น

...*********...

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***