ความชอบอันแปลกประหลาด

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

......................

ทุกคนล้วนแล้วมีความชอบที่แตกต่างกัน..ความชอบของแต่ละคนขึ้นอยู่กับบุคคลคนนั้น...ว่าจะนำความชอบของตัวเองออกมาใช้ในทางไหน..

อายูมุ..เด็กหนุ่มมัธยม.ปลายที่เป็นคนขี้อายไม่ค่อยกล้าพูด..ตั้งแต่ม.ต้นเขาแทบจะไม่ค่อยมีเพื่อน..เขาชอบฟังเพลงดูหนัง..เมื่อเขาเข้าไปในโลกส่วนตัวของเขาก็แทบจะเงียบ..ไม่สนอะไรรอบตัวแล้ว..

และในวันนี้เขาก็ได้ขึ้นม.ปลายแล้วและเขาเองก็อยากลองอยากเปลี่ยนแปลงเข้าหาคนอื่นก่อนดูบ้าง..จนกระทั่งได้เจอกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งเข้า..มันก็ทำให้ความคิดเกี่ยวกับความชอบของเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง..กลุ่มเพื่อนกลุ่มนี้มีทั้งหมดสี่คน..พอรวมเขาเข้าไปก็กลายเป็นห้าคน

ไดชิ..โกคุ..อิบุกิ..จิน..

เพื่อนชายที่นิสัยสไตล์ต่างกัน..

แต่สิ่งที่อายูมุไม่เคยเห็นหรือรู้นั่นก็คือความชอบของเพื่อนของเขาทั้งสี่คนนี้เลย

ว่าพวกเขาชอบทำอะไรชอบกินอะไรชอบไปที่ไหนเพราะถ้าหากเขารู้..เขาเองก็อยากจะลองเขาไปสัมผัสประสบการณ์ความชอบของเพื่อนเขาดูบ้างว่าทำไมถึงชอบสิ่งนั้น..

ไดชิ...เป็นคนที่ดูเงียบเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลาดูเป็นผู้นำมากที่สุดภายในกลุ่มสี่คนนี้..

แต่เวลาที่เขาอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขา..ก็จะกลายเป็นคนผ่อนคลายสบายๆ..ไม่ได้เคร่งขรึมเหมือนเวลาอยู่นอกกลุ่ม..

โกคุ..เป็นคนที่ร่าเริงชอบลองผิดลองถูกเวลาเขาอยู่ในกลุ่มเขามักจะพูดพล่ามจนบางทีก็น่ารำคาญเหมือนกัน..

ในเมื่อมีคนร่าเริงตลอดเวลาและคนที่เงียบขรึมแล้วที่ขาดไม่ได้เลยก็คงเป็นคนที่ชอบนอนเป็นชีวิตจิตใจ..

อิบุกิ..เป็นคนที่ชอบงีบหลับระหว่างเรียนจนอายูมุเองก็แอบสงสัยว่าเขาไปอดหลับอดนอนมาจากที่ไหน..ที่บ้านไม่มีที่นอนหรือว่าถูกบังคับไม่ให้นอนกันแน่..แต่ที่อายูมุไม่อยากจะเชื่อและถึงกับอึ้งไปไม่เป็นเลยก็คือ..เวลาที่ครูเรียกถามคำถามเขากลับตอบได้อย่างปาฏิหาริย์ทั้งๆที่เขาหลับแทบเป็นตาย..

จิน..และก็มาถึงคนสุดท้าย..จินเป็นคนที่ดูเหมือนปกติแต่ก็ไม่ปกติสุดแล้วในกลุ่มนี้..

บางทีเขาก็เกินจะควบคุมและบางทีเขาก็สามารถควบคุมตัวเองได้....

อายูมุเปิดใจเข้ามาเป็นเพื่อนกับสี่คนนี้..บางครั้งเขาเองก็รู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นส่วนเกิน..แทบจะไม่มีตัวตนเลยด้วยซ้ำ..แต่นั่นก็อาจจะเป็นแค่สิ่งที่เขาคิดมากไปเอง..

นานวันเข้าทั้งห้าคนก็เริ่มสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกัน..จนอายูมุเองก็เริ่มสงสัยตัวเองเหมือนกันว่าสนิทกับเพื่อนที่ทำตัวแปลกพวกนี้ได้ยังไง..ทั้งๆที่ไม่น่าจะเป็นไปได้..เพราะตั้งแต่ที่เขาเข้ากลุ่มนี้มา..ครั้งแรกที่เขาเข้ากลุ่มทั้งสี่คนก็ถามคำถามที่ไม่น่าสงสัยแต่ก็แอบสงสัยในเวลาเดียวกันก็คือ..พวกเขาทั้งสี่ถามสิ่งที่เขาชอบ..

อายูมุก็ตอบไปโดยที่ไม่ได้ลังเลหรือคิดมากอะไร..หลังจากได้ยินคำตอบของอายูมุทั้งสี่คนก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรแม้แต่น้อย..แต่กลับกันอายูมุแทบจะไม่รู้เลยว่าทั้งสี่คนชอบอะไรมีอะไรที่ชอบทำเป็นพิเศษรึเปล่า..

จนกระทั่งทั้งห้าคนใกล้จะเรียนจบม.ปลายเข้ามหาลัย...จู่ๆโกคุก็เสนอขึ้นมาว่า..

"นี่พวกนาย..เราลองมาแชร์สิ่งที่เราชอบกันไหม?"

โกคุพูดเสนอขึ้นด้วยสีหน้าร่าเริงและยิ้มอย่างมีความสุข..ที่ตัวเองกำลังจะได้แชร์สิ่งที่ตัวเองชอบให้กับเพื่อนๆในกลุ่ม..

และนั่นก็เป็นความคิดที่ดีเช่นกันเพราะอายูมุก็อยากจะรู้ว่าทั้งสี่คนชอบอะไรกันบ้าง..

"เอาสิ..ฉันก็อยากลองดู"

ไดชิที่แทบจะเงียบ..เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจอยู่แล้วก็พูดขึ้นมา..อยากลองดูบ้าง

"แน่ใจเหรอ..!?"

จินที่ดูเลิ่กลั่กและลุกลี้ลุกลนถามขึ้นด้วยความไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่

"น่าสนุกดีนี่..แชร์ความชอบของกันและกันจะเป็นอะไรไป"..

อิบุกิที่ดูจะซึมๆง่วงๆอยู่ตลอดจู่ๆมาวันนี้เขาก็ร่าเริงสนใจกับข้อเสนอของโกคุขึ้นมา

อายูมุในตอนนี้มองทั้งสี่ไปมาด้วยความ

เลิ่กลั่ก..เพราะกลัวว่าจะแตกคอทะเลาะกันเพียงเพราะความชอบของตนเอง....

การที่จะบอกว่าตนเองชอบอะไรต้องแสดงให้เห็นแบบต่อหน้าต่อตาและทั้งสี่ก็เริ่มค่อยๆบอกความชอบของตนโดยที่พากันไปที่บ้านของแต่ละคน..ส่วนอายูมุนั้นก็คงไม่จำเป็นต้องพูดและทำอะไรมาก..เพราะตั้งแต่ครั้งที่เขาเข้ามาในกลุ่มก็เหมือนกับว่าทั้งสี่ได้รู้ได้เห็นกันไปโดยที่ไม่ต้องอธิบายแล้ว..

เริ่มต้นจากไดชิ...ครั้งแรกที่อายูมุเห็นสิ่งที่เขาชอบถึงกับอึ้งและเกิดคำถามขึ้นมา

เพราะสิ่งที่ไดชิชอบคือภาพถ่ายของคนที่เสียชีวิตไปแล้วนับไม่ถ้วนเขาเก็บภาพของศพไว้ในห้องเก็บภาพของเขา....ภายในห้องเต็มไปด้วยภาพศพของผู้เสียชีวิตไม่ว่าจะจากเหตุฆาตกรรมหรือจะเสียชีวิตจากโรคภัยต่างๆก็ตามภาพทุกภาพรูปทุกรูปจะถูกจัดเก็บไว้ในฉากเป็นอย่างดี..

และเมื่ออายูมุหันไปมองสีหน้าของไดชิที่มองภาพที่ตัวเองถ่ายไว้..ก็พบกับสีหน้าไร้อารมณ์ของเขาที่เดาไม่ได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่..

ภาพของผู้เสียชีวิตพวกนี้เขาเก็บไว้เพื่อฝึกงานเป็นเจ้าหน้าที่ชันสูตรหรือเป็นเพียงความชอบที่ชอบเก็บสะสมภาพผู้เสียชีวิตกันแน่

โกคุ...มาถึงเพื่อนในกลุ่มคนที่สองของเขาที่เป็นคนร่าเริงไม่เคยเผยท่าทีเย็นชาหรือหัวเสียอารมณ์ร้อนให้เขาเห็น..

ในวันนี้เขาก็ทำให้อายูมุถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว..

โกคุเด็กหนุ่มผู้ร่าเริงกับสุสานหลุมฝังศพนับไม่ถ้วนของเขา..ความชอบของเขาในบรรดาพวกเขาทั้งสี่คงจะดูพิลึกที่สุดแน่

โกคุ....ครอบครัวของเขามีที่ดินนับหลายร้อยไร่จึงใช้ที่ดิน..ทั้งหมดนั้นไว้เป็นสุสานไว้อาลัยแด่คนที่จากไป..สำหรับผู้คนที่ต้องสูญเสียคนที่รักและคนในครอบครัว.

ส่วนความชอบของโกคุก็คือเขามักจะขุดศพที่ถูกฝังไว้ขึ้นกลับมาดูแลทำความสะอาดถึงแม้ว่าจะไม่ญาติหรือคนที่เขารู้จักก็ตามและบางครั้งเหมือนกับว่าเขาอยากลองอยากเล่นกับหลุมฝังศพ..เขาจึงลงไปนอนกับศพในหลุมแม้กระทั่งศพที่เหลือเพียงเศษกระดูกก็ตาม..

สิ่งที่อายูมุคาดไม่ถึงก็คือต่อให้การกระทำกับสิ่งที่เขาชอบ..จะดูพิลึกแปลกประหลาดเพียงใดเขาก็ยังยิ้มร่าเริงเช่นเคยราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำไม่เคยเกิดขึ้น

ถัดมา..ก็คือ..อิบุกิ..เด็กหนุ่มที่ชอบนอนและงีบหลับที่สุดในกลุ่ม..ความชอบของเขาอาจจะปกติหรือเปล่านะ..ความชอบของเขาไม่มีอะไรมากหรอกเขาแค่ชอบที่ตัวเองถูกบังคับ....ครอบครัวของเขาก็ค่อนข้างแปลกๆเช่นกัน..เพราะพวกเขาบังคับห้ามไม่ให้อิบุกิหลับในช่วงดึกและถูกขังไว้ในห้องมืด..พอเป็นแบบนี้เขาเลยจำเป็นต้องงีบหลับในระหว่างเรียน

คนสุดท้าย...จิน..เด็กหนุ่มที่ดูเหมือนจะปกติสุดแล้วในกลุ่มและก็เหมือนจะควบคุมตัวเองได้บางครั้งก็ไม่ได้..แต่เมื่ออายูมุรู้ความจริงบางอย่างที่เกี่ยวกับเขา..ก็ทำเอาพูดไม่ออกทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน....

จินป่วยเป็นโรคประสาทและมีปัญหาสุขภาพจิตขั้นรุนแรง...สิ่งที่เขาชอบก็ค่อนข้างไปทางโรคจิตด้วยเช่นกัน..เพราะเขาชอบแอบเดินตามผู้หญิงกลับบ้านผู้หญิงคนไหนที่เขาสนใจเขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดไปจากสายตาของเขา....

และนี้คือความชอบของบรรดาเพื่อนๆของอาซูมิ..หลังจากที่เขาเรียนจบเขาก็ได้แยกย้ายจากเพื่อนทั้งสี่คนของเขา

และการที่เขาได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ได้มอบความแปลกแตกต่างให้กับเขานี้เขาก็ได้ค้นพบคำตอบที่ชัดเจนก็คือ..ความชอบของคนเรานั้นไม่เหมือนกันจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***