อาจารย์ผู้คลั่งไคล้

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

......................

ความชอบเป็นความรู้สึกอย่างหนึ่ง....ซึ่งแต่ละคนก็มีชอบแตกต่างกัน....แต่บางทีอาจจะกลายเป็นความคลั่งไคล้จนเกินไปด้วยเช่นกัน....เอทสุอาจารย์สาววัย28เธอเคยเป็นเด็กเรียนเก่งระดับท็อปจนเธอได้กลายมาเป็นอาจารย์สอนในโรงเรียนมัธยมม.ปลาย....เธอจึงชอบเด็กที่เรียนเก่ง..และคาดหวังกับเด็กที่เรียนเก่ง..เป็นอย่างมากเธอคาดหวังไว้ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นแบบที่เธอเคยเป็น..และ..จูกิเป็นเด็กสาวม.ปลาย...คือเด็กที่เธอคาดหวังเป็นอย่างมากว่า

จูกิจะเป็นเหมือนกับเธอในวัยมัธยม..เธอสนับสนุนจูกิเป็นพิเศษ..มากกว่าเด็กร่วมห้องคนอื่นๆ....เธอสนับสนุนจนบางครั้งก็มากเกินจนจูกิเกรงใจ..เอทสุเธอช่วยสนับสนุนทุกอย่างที่จูกิอาจจะทำไม่ได้และหาไม่ได้ด้วยตัวเอง....แต่บางครั้ง..เอทสุก็ทำตัวแปลกประหลาด..จนจูกิแอบหวาดหวั่นอยู่หน่อยๆ..เอทสุชอบถ่ายภาพทุกการกระทำเวลาที่จูกิอยู่ในห้องเรียนเวลาที่เธอสอนและเวลาที่จูกิอยู่ในห้องสอบเอง..เธอก็แอบเข้าไปถ่ายภาพของจูกิ..เพราะอยากจะเก็บเป็นความทรงจำไว้ว่าวันหนึ่งเธอเคยสอนเด็กที่เก่งคนหนึ่งไว้..ในวันที่ประกาศผลสอบเอทสุเธอจะคาดหวังและลุ้นมากเป็นพิเศษลุ้นกว่าจูกิที่เป็นคนสอบเองซะอีกถ้าหากผลคะแนนสอบออกมาอยู่ในระดับที่เธอคาดหวังไว้คือระดับที่หนึ่ง....เธอก็มักจะพาจูกิไปเลี้ยงมื้อใหญ่แต่ถ้าหากออกมาแล้วไม่ตามที่เธอหวัง..ในวันนั้นจูกิก็ต้องไปเรียนเพิ่มเติมกับเธอ..และสอบซ่อมจนกว่าเธอจะพอใจ....เธอเข้มงวดจนบางครั้งจูกิก็กลัวและกังวลว่าเธอจะมีปัญหาเรื่อง

สุขภาพ....เพราะยังไงจูกิก็ไม่ได้..โกรธหรือว่าเหนื่อยเลยที่เอทสุ..เข้มงวดเคร่งครัดกับเธอ....แต่จูกิเป็นห่วงแค่เรื่องสุขภาพของเอทสุผู้เป็นอาจารย์ของเธอมากกว่า..ว่าจะเครียดจนกลายเป็นโรคหรือว่าป่วยจนไม่สามารถกลับมาสอนได้อีก...

"อาจารย์ค่ะ..พักบ้างเถอะคะ.."

เสียงของศิษย์สาวที่มีความเป็นห่วงอาจารย์พลันพูดขึ้นมา..

"ไม่ต้องห่วงอาจารย์หรอก.."

เอทสุตอบกลับโดยที่ไม่ลังเลหรือตัดสินใจอะไรแม้แต่น้อย

"แต่อาจารย์..นั่งดูข้อสอบและตรวจรายงานมาสี่ชั่วโมงเต็มแล้วนะคะ.."

จูกิพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงและกังวลเล็กน้อย

"สี่ชั่วโมงอะไรกัน..นี่อาจารย์เพิ่งจะนั่งเองนะ"

เอทสุตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไม่ได้เครียดหรือเหนื่อยแต่อย่างใด

"เฮ้อ..ถ้างั้นฉันกลับบ้านก่อนนะคะอาจารย์"

จูกิแอบถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะบอกลาเอทสุกลับบ้าน

"จ้ะ..ระวังตัวด้วยนะ...มันดึกแล้ว..อย่าไว้ใจใคร..ถ้าหากเขามาชวนก็ห้ามไปกับเขาเด็ดขาดนะ..😊"เอทสุพูดเตือนด้วยความหวังดีและเป็นห่วงและยิ้มด้วยความอ่อนโยนให้กับจูกิก่อนที่เธอจะเดินออกไป..

"ค่ะ..อาจารย์😊"จูกิเองก็ตอบรับและยิ้มให้กับเอทสุผู้เป็นอาจารย์ของเธอโดยที่เธอไม่ได้คิดอะไรแม้แต่น้อย..

แต่เหมือนว่าคำพูดของเอทสุไม่ใช่แค่เป็นห่วงเพราะลึกๆของเอทสุมีแต่ความหวงไม่อยากให้จูกิกลับบ้านเลยสักนิดเดียว..เวลาที่เอทสุอยู่ใกล้จูกิก็ต้องพยายามเก็บอาการตัวเองไว้..เพราะเธอไม่ได้มีแค่ความห่วงเพียงอย่างเดียว..ลึกๆในใจเธอ..เธอกลับคลั่งไคล้จูกิเป็นอย่างมาก..มากจนอยากครอบครอง..มากจนอยากจะกลืนกินเข้าไป....นานวันเข้า..จูกิและเอทสุก็สนิทกันมากจนทุกคนในโรงเรียนเรียกจูกิว่าเป็นศิษย์รักของอาจารย์เอทสุ....หลายปีผ่านไปจนกระทั่งจูกิใกล้จะเรียนจบม.ปลายเข้ามหาลัย....

จูกิเธอมีความฝันอยากจะเป็นคุณหมอเพราะเธอมีผู้มีพระคุณคนหนึ่งซึ่งเขามีปัญหาเรื่องสุขภาพเขาอาศัยอยู่ในชนบทเธออยากจะเรียนหมอให้ได้..เพื่อจะไปรักษาและตอบแทนผู้มีพระคุณคนนั้น..แต่แล้วก็มีเรื่องไม่คาดคิด..เพราะไม่คิดว่า..

.เอทสุก็ยังตามเข้มงวดกับเธออีก..กาลเวลาเปลี่ยนนิสัยประสบการณ์ก็เปลี่ยน..มุมมองที่จูกิมอง

เอทสุก็เปลี่ยนเช่นกัน..ต่อให้ทั้งสองเจอกันบ่อยในโรงเรียน....เอทสุตามกดดันจูกิแม้กระทั่งตอนที่เธอเรียนใกล้จบม.ปลาย..

เพราะจูกิต้องเปลี่ยนห้องเรียน..เอทสุก็ยังคอยตามเอาใจใส่จูกิ...จนมากเกินไป..

จนจูกิอึดอัดกับการกระทำของเอทสุ..

จูกิพยายามพูดกับเอทสุ..

"อาจารย์คะ....ฉันใกล้จะเรียนจบแล้วนะคะ..อีกหน่อยก็เข้ามหาลัยแล้ว..อาจารย์ไม่จำเป็นต้องสนใจฉันแล้วก็ได้คะ.."

"อีกอย่าง..ฉันยังต้องสอบ..ยังต้องทำอะไรหลายๆอย่างถ้าหากอาจารย์ยังคอยตามฉันอยู่แบบนี้อาจารย์จะไม่ได้สอนคนอื่นนะคะ"

"อาจารย์ไม่จำเป็นต้อง..สนใจฉันมากหรอกคะ"

จูกิพูดทั้งระบายและอยากให้เอทสุเข้าใจความรู้สึกของเธอบ้าง..แต่ดูเหมือนคำพูดของจูกิไม่ได้เข้าหูของเธอเลย..หรือแม้ว่าเธอจะรับฟังเลยก็ได้..

จนแล้วจนเล่า..ความคลั่งไคล้ของเอทสุก็ค่อยๆเริ่มแสดงออกมาเธอมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปหลังจากที่ฟังคำพูดของจูกิ..เอทสุแอบตามจูกิกลับบ้านทุกครั้งหลังเลิกเรียน..เวลาที่จูกิอยู่โรงเรียน..เอทสุก็คอยตามจูกิ..เพื่อที่จะคอยดูจูกิอยู่ตลอดเวลา..ผลสอบออกจูกิก็สอบได้ที่หนึ่งอย่างเช่นเคย..แต่ครั้งนี้เอทสุไม่ได้สนใจผลสอบหรือลุ้นและคาดหวังเหมือนแต่ก่อน....แต่เธอกลับสนใจแต่จูกิ..จากความภูมิใจและใส่ใจสนับสนุนจูกิ...กลายเป็นความคลั่งไคล้และอยากจะกลืนกิน..แต่เอทสุก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกอยู่เพียงแต่ไม่แสดงออกมาก็เท่านั้น..เอทสุในสายตาของอาจารย์คนอื่นๆ..มองว่าเธอเป็นอาจารย์ที่ดีคนหนึ่ง..ที่คอยสนับสนุนลูกศิษย์และคอยเอาใจช่วยเวลาที่ลำบาก..ทั้งเอาใจใส่และดูแลเป็นอย่างดี..แต่หารู้ไม่ว่านั่นเป็นเพียงเปลือกนอกที่ทุกคนเห็น..ในใจลึกๆของเอทสุไม่ต่างอะไรจากพวกโรคจิตแปลกประหลาดและคลั่งไคล้บางสิ่งบางอย่างเป็นพิเศษ..ภาพถ่ายของจูกิทุกรูปจะถูกเก็บเอาไว้ในห้องนอนของเธอ..ยามค่ำคืนเธอจะมองภาพของจูกิด้วยสายตาเสน่หาและคลั่งไคล้....แต่เหมือนว่าความลับจะไม่มีอยู่ในโลกใบนี้..วันหนึ่งที่จูกิหมดความอดทนกับเอทสุผู้เป็นอาจารย์ของเธอ..เธอจึงมาหา

เอทสุถึงที่บ้าน..เพื่อจะพูดและปรับความเข้าใจกับผู้เป็นอาจารย์ของเธอ..และก็ได้บังเอิญเดินผ่านห้องเอทสุในขณะที่ประตูเปิดอ้าเหมือนกับรอต้อนรับศิษย์รักอย่างเธอให้เข้าไป....ทันทีที่จูกิก้าวเข้าไปก็พบเข้ากับภาพถ่ายหรือแม้กระทั่งรูปเหมือนของเธอเองนับไม่ถ้วน..ทำให้จูกิเริ่มมอง

เอทสุเปลี่ยนไป..และมีความหวาดระแวงขึ้น

เพราะเอทสุเอาแต่คอยตามและคอยเข้ามาขวางช่วงเวลาที่มีความสุขของจูกิ..เพราะช่วงเวลาที่เธออยู่กับเพื่อนเอทสุก็คอยมายืนมองและแอบตามเธอไปทุกที่..ในตอนแรกจูกิไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่ามันคงจะบังเอิญเจอกันหรือไม่ก็เอทสุมาทำธุระของเธอเอง..แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นความตั้งใจและจงใจตามตัวเธอไปทุกที่..นานวันเข้าเอทสุก็ยังคอยแอบตามจูกิอยู่อย่างนั้น.จนจูกิสติแตกหลอนและคิดไปเองต่างๆนานาว่าเอทสุผู้เป็นอาจารย์ของเธอต้องเป็นตัวประหลาดแน่ๆ..หรือไม่ก็ต้องการชีวิตของเธอ....ความจริงก็เป็นอย่างที่จูกิคิดเพราะเอทสุต้องการตัวจูกิจริงต้องการตัวเธอมาตั้งแต่แรก..คลั่งไคล้อยากได้อยากครอบครองศิษย์ผู้เป็นที่รักคนนี้..เพราะความใกล้ชิดแต่แรกหรือเปล่านะที่ทำให้เอทสุยิ่งต้องการตัวเธอ..กลายเป็นว่าในตอนนี้จูกิกลายเป็นคนหวาดระแวงกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวกลัวแม้กระทั่งเสียงพูดของคนในครอบครัวกลัวไปหมดทุกอย่าง..เพราะในหัวของเธอมีแต่เสียงของเอทสุผู้เป็นอาจารย์ของเธอ..

"จูกิจ้ะ...อย่าจาก..อาจารย์ไปเลยนะจ๊ะ..อยู่กับอาจารย์ไปนานๆนะ..อยู่กันไปตลอดชีวิตเลย....อยู่จนกระทั่งพวกเราสองรวมกันเป็นหนึ่งเดียว..นะ"พูดพร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยนนัยย์ตาเสน่หาและคลั่งไคล้

และหลังจากนั้นไม่นาน....ความฝันของ

จูกิก็ได้จบลง..เธอยังไม่ได้ทำความฝันหรือแม้กระทั่งตอบแทนผู้มีพระคุณของเธอ..ชีวิตของสาวน้อยผู้มีความฝันอันยิ่งใหญ่ที่จะได้ตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณ

และรอยยิ้มอันร่าเริงก็ได้จางหาย...เธอได้จากโลกอันแสนวุ่นวายและอาจารย์ผู้แปลกประหลาดของเธอไป...ส่วนอาจารย์ของเธอก็ยังคงรอคอยและตามหาศิษย์รักคนต่อไป..และเก็บสะสมภาพอันงดงามของเธอต่อไป....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***