คุรุปัง

เมื่อแสงนั้นกายไปพวกเธอก็มองเห็นกัอนกลมคล้ายลูกบอลขนสัตว์สีขาวลอยอยู่

ฮันนี่และบัทเทอร์มองหน้ากันอย่างสบสนบนกล้าๆกลัวๆ บัทเทอร์ยื้นมือไปแตะเจ้าก้อนกลมนั่นมือนั้นวั่นไปหมด เมื่อสัมผัสถึงเจ้าก้อนนั่นแล้วเธอก็รีบชัดมือกลัยด้วยความตกใจ

"เอ๊ะ!" บัทเทอร์กุมมือของตนเอาไว้

"เป็นไงบ้าง?" ฮันนี่ถามพร้อมยื้นมือไปจับบ้าง เธอเองก็สดุงตกใจจนต้องชักมือกลับเช่นกัน

"นุ่ม นุ่มมาก มีความร้อนไหลผ่านด้วย" บัทเทอร์พูดอย่างสั่นๆเล็กน้อย

"ใช่ หรือมันจะมีชีวิต?" ฮันนี่พูดอย่างสับสน

พลันก่อนนั้นคลายตัวออกมีมือออกมาขาสั่นป้อมอยู่อีกด้านหางยาวนั้นตั่งตรง

ใบหน้าของสองสาวซีดเผือกไหร้สีเลือดใดๆทั้งสนด้วยความตกใจ

ก้อนนั้นผลิกตัวออกเผยให้เห็นร่างกลมป้อมเหมือนก้อนขนมีปากมีตามีขามีแขนมีหางมีจมูกรูปหัวใจ ดวงตาทั้งสองข้างหลับอยู่

สองสาวมองกันอย่างงงวย เจ้าก่อนนั้นค่อยๆลืมตาขึ้นดวงตาสีเขียวมรกตมองมาที่พวกเธอ

"นี่มันตัวอะไรน่ะ!?" บัทเทอร์พูดด้วยเสียงตกตะลึง

"เสียมารยาทมากนะขอรับ กระผมคือโซโลโฮร์ทนะขอรับ" ก้อนกลมนั้นพูดยิ้มๆ

"โซโลโฮร์ท?" ทั้งคู่พูดพร้อมกัน

"ใช่ขอรับ ผมขออนุญาติแนะนำตัวผมชื่อ คุรุมารูเกะ มามะปัง หรือ คุรุปังนะขอรับ"

"คุรุปัง?" สองสาวพูดพร้อมกันอีกครั้ง

"ขอรับ กระผมมาเพื่อส่งมอบหน้าที่ให้นายหญิงทั้งสองขอรับ"

"ส่งมอบหน้าที่อะไรกัน? แล้วนานหญิงนี่หมายความว่าไง?" ฮันนี่รัวคำถามอย่างสงสัย

"กระผมมาทำหน้าที่มอบของให้พวกท่าน ของเหล่านั้นคือนี่ขอรับในถานะกามเทพน่ะขอรับ

"กามเทพอะไรอีกล่ะ?" บัทเทอร์ถาม

"ก็นะขอรับ ท่านคิวบิตบอกผมให้ค้นหาพวกท่านให้เจอแล้วมอบของพวกนี้ให้มอบหน้าที่ให้น่ะขอรับ แล้วก็ต้องคอยด๔ให้นายหญิงหานายท่านของตนเองเจอด้วยนะขอรับ" คุรุปังพูดพร้อยหยิบกำลังออกมาสองวงส่งให้สาวๆทั้งอสง

"นี่คืออะไร?"

"กำลัยกแปลงร่างน่ะขอรับ หน้าที่ของพวกท่านคือการปกป้องความรักนะขอรับ เมื่อกู้ความรักคือได้ครบสิบคนแล้วภายในหนึ่งสัปดาห์พวกนายหญิงยังหานายท่านของตนไม่เจอเวทมนต์ความรักก็จะสลายคู่รักสิบคู่นั้นจะไม่สมหวังกันตลอดไป แต่หากหาเจอพวกท่านทั้งสองก็สามารถทพหน้าที่ต่อไปได้แถมตัวนายท่านเองก็จะมีพลังที่ช่วยพวกท่านได้นะขอรับ"

คุรุปังพูดอธิบายเรื่องราวความเป็นมาวิธีใช้และทุกสิ่งอย่างให้สองสาวอย่างเสร็จสับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตัดสินใจแน่วแน่