*** เรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น มีการกล่าวถึงความรุณแรงฉากการบูลลี่ การทำร้ายร่างกาย การกลั่นแกล้ง ข่มขืน incest ครอบครัวที่ไม่ใช่ครอบครัว ไม่เหมาะกับคนที่กำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้า ทั้งหมดเป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติ หากทำให้ใครไม่สบายใจก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ปล. นิยายสั่นแนวไดอารี่เรื่องนี้เราเคยอัพอยู่ใน รอร. ด้วยนะ แต่เอามาดัดแปลงนิดหน่อย ชื่อเรื่องเดียวกันเลย ไปหาอ่านได้ ขอบคุณคับ🖤
^^^嵐^^^
...----------------...
...Come on it's a silly dream....
...Dreaming of the imagery unfound....
...The view sits nice from that cloud....
...And if you want a piece of my thoughts....
...There 's a coin worth flipping,...
...Why don't you toss?...
^^^Song:Homage - Mild High Club^^^
...----------------...
วันที่ 12 เมษายน ค.ศ. xxxx
ฉันลองคุยกับแม่เรื่องหย่ากับพ่อ แต่เธอไม่เห็นด้วย ทำเอาฉันร้องไห้ออกมาเลย พ่อไม่มีทางยอมปล่อยพวกเราไปง่ายๆหรอก เธอบอกแบบนั้น แล้วฉันจะทำยังไงได้ ฉันเคยไปแจ้งตำรวจแล้ว แต่มันไม่ได้ผล ไม่มีใครฟังคำฉัน บอกว่าฉันเป็นเด็ก แล้วฉันกับแม่ต้องยอมแบบนี้ตลอดไปหรอ
...----------------...
วันที่ 13 เมษายน ค.ศ. xxxx
ตอนนี้เรื่องเเม่เป็นเรื่องเดียวที่กวนใจฉันจนฉันลืมปัญหาที่โรงเรียนไปเลย ฉันรู้สึกกลัวทุกครั้งเวลาที่อยู่กับพ่อสองคน เขาไม่เคยเรียกฉันดีๆและพ่นคำหยาบออกมาตลอดเวลา ช่วงเย็นฉันรีบเตรียมอาหารง่ายๆและแลีกตัวออกไปให้ไวที่สุด ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาสองทุ่มนิดๆฉันอยู่ร้านหนังสือตรงข้ามกับถนนเข้าบ้าน ฉันว่าจะกลบด่านอยู่ที่นี่สักพักแล้วค่อยกลับบ้าน
ฉันมองนาฬิกา เวลาประมาณ 21:14 น.(09:14 pm) มันเป็นช่วงเวลาสะเทือนขวัญ ไม่บันทึกไว้ก็เสียดายแย่ฉันได้ยินเสียงดังโครมบนถนน ผู้คนแตกตื่นกันใหญ่ ฉันเลยออกไปดูบ้าง พบว่ามีคนโดนรถเหยียบตายล่ะ บนถนนอาบไปด้วยเลือดและเครืองในสีแดงสด ดวงตาเหลือกถลน น้ำจากสมองใหลนอง แขนขาบิดเบี้ยวจนกระดูกโผล่ออกมา เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นศพคนเป็นๆ มันเป็นภาพที่สยดสยองติดตาฉันเลยล่ะ ฉันกลืนน้ำลายรู้สึกผิดเพราะแวบหนึ่งฉันหวังว่าศพนี่จะเป็นพ่อของฉัน แต่มันไม่ใช่ไง ฉันเลวมากใช่มั้ยที่อยากให้พ่อตัวเองตาย
...----------------...
วันที่ 15 เมษายน ค.ศ. xxxx
ฉันยังคงมาเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล อาการเธอดีขึ้นจากเดิมเยอะอยู่ ฉันพยายามพูดสนุกสนานหรือชวนเธอคุย ทำให้เธอผ่อนคลายมากที่สุด ฉันเชื่อว่าแม่จิตใจย่ำแย่กว่าฉันหลายร้อยเท่า ฉันได้ยินมาจากพยาบาลว่าแม่ชอบแอบร้องให้คนเดียวเงียบๆบ่อยมาก ฉันบอกเธอว่าให้เข็มแข็ง ตัวฉันคงพูดได้แค่นี้จริงๆ
...----------------...
วันที่ 16 เมษายน ค.ศ. xxxx
ฉันได้คะแนนคณิตศาสตร์ออกมาได้ดีเกินกว่าทีคาดไว้มาก สมกับที่ฉันตั้งใจฝึกทำโจทย์ บนตารางคะแนนฉันอยู่อันดับที่หนึ่ง อย่างน้อยในตัวฉันก็มีสิ่งที่น่าภาคภูมิใจเช่นกัน ฉันเล่าเรื่องนี้ให้แม่ที่โรงพยาบาลฟังและยื่นคะแนนให้ดู แม่ยิ้มนิดๆ แต่เธอไม่ได้พูดอะไร ถึงมันจะเป็นรอยยิ้มบางๆแต่มันก็คุ้มค่า เพราะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของแม่มานานแล้ว
...----------------...
วันที่ 18 เมษายน ค.ศ. xxxx
วันนี้ที่โรงเรียนตอนพักกลางวัน หลังฉันกินอาหารเสร็จ ฉันก็ไปนั่งเล่นที่ห้องสมุดเหมือนเคย ระหว่างที่ฉันอ่านหนังสืออยู่ จาค็อปมาทักฉันจากทางด้านหลัง ฉันร้องเสียงหลงจนพี่บรรณารักษ์ดุ จาค็อปดูเป็นคนดีนะ แต่ฉันไม่อยากยุ่งกับเขาซักเท่าไรเนื่องจากเขามีคนรู้จักเยอะ เขาพูดชมฉันด้วยว่าคะแนนที่ทำได้มันสุดยอดไปเลย นี่คงเป็นครั้งแรกที่มีคนชมฉันละมั้ง ตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี้มา รู้สึกพิลึกชอบกลแต่มันก็ดีนะ
...----------------...
วันที่ 19 เมษายน ค.ศ. xxxx
วันนี้ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษ ก็เป็นวันที่ว่างเปล่าและย่ำแย่เหมือนทุกวัน ที่บ้านไฟดับนานมากจนตอนนี้ก็ยังไม่ติด ฉันจึงต้องไฟหาเทียนมาจุด ดีที่ในห้องมีสองเล่ม ไฟดับแบบนี้ก็เป็นห่วงแม่นะ แต่ที่โรงพยาบาลมีไฟสำรองคงจะไม่เดือดร้อนอะไร ถ้าไม่ชะโงกหน้าออกไปดูว่าข้างบ้านเขาก็ดับเหมือนกัน โชคดีหน่อยที่ไฟดับทั้งหมด ไม่งั้นฉันคงคิดว่าบ้านเราค้างค่าไฟเสียแล้ว
...----------------...
วันที่ 20 เมษายน ค.ศ. xxxx
สภาพอากาศวันนี้แดดไม่ออกตั้งแต่เช้า มันเลยทำให้อากาศดูเย็นกว่าทุกวัน ฉันตื่นขึ้นมาพบว่ามีน้ำมูกและรู้สึกไม่สบายตัวนิดหน่อย แต่ก็ไม่มีปัญหากับการเรียนของฉัน การบ้านวิชาศิลปะ อาจารย์เธอให้วาดรูปสิ่งที่อยากเป็นในอนาคต อนาคตหรอ? ฉันไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไร ขอแค่ทำแล้วได้เงินเยอะๆฉันก็จะทำ
...----------------...
วันที่ 24 เมษายน ค.ศ. xxxx
เป็นอีกวันที่แสนทรมาน วันนี้ฉันได้อยู่บ้านกับพ่อสองคน หัวใจฉันเต้นแรงมากเพราะกลัวและสัมผัสได้ถึงความกดดัน พ่อพูดว่าอะไรฉันต้องทำตาม ฉันไม่อยากถูกตบจนเป็นรอยให้ขายหน้า ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องของฉันเอง บางทีฉันก็รู้สึกขนลุกเพราะพ่อชอบเข้ามาโดยที่ไม่เคาะประตู ฉันจะล็อคก็ทำได้ลำบากเพราะตอนทะเลาะกับพ่อคราวก่อนทำให้กลอนมันเสียน่ะสิ รู้สึกไม่สบายใจเลย
...----------------...
วันที่ 25 เมษายน ค.ศ. xxxx
เสียงซุบซิบนินทาดังกระฉ่อน มีป้าในหมู่บ้านคนหนึ่งมาพูดให้ฉันฟังว่าพ่อแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น หล่อนอ้างว่าเห็นมากับตา ฉันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ระดับความเลวและชั่วช้าไรสำนึกของพ่อมันอาจจะเป็นไปได้ แต่จะมีผู้หญิงสักกี่คนกันที่จะมายอมเป็นชู้กับพ่อน่ะ ตัวมีแต่กลิ่นเปรี้ยว สภาพอย่างกับเพิ่งขึ้นมาจากหลุมศพ
ฉันจะไม่บอกแม่เรื่องนี้หรอก เพราะอาการเธอดีขึ้น ฉันไม่อยากให้เธอทรุดและรีบหายไวๆ อีกอย่าง ถ้าพ่อมีเมียน้อยจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นจะทนอยู่กับพ่อได้สักกี่น้ำ ถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นอยากจะได้พ่อจริงๆ ฉันก็พร้อมที่จะยกให้ เอาไปเถอะ ฉันอวยพรให้พวกเขารักกันชั่วนิรันดร์ด้วย
...----------------...
วันที่ 27 เมษายน ค.ศ. xxxx
วันนี้ฉันกับพ่อ เราทะเลาะกันรุณแรงมาก เพราะพ่อพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามานัวเนียกันในบ้าน แม้ฉันจะบอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่มันเจ็บใจและก็โกรธไง แม่อยู่ที่โรงพยาบาลแท้ๆยังทำเรื่องแบบนี้ได้ จิตสำนึกคงจะไม่มีแล้วสินะ ฉันไม่สนว่าพวกเขาจะไปรักกันที่ใหนก็ช่าง แต่อย่ามาที่บ้าน เพราะที่บ้านเป็นที่สำหรับฉันและแม่
...----------------...
วันที่ 28 เมษายน ค.ศ. xxxx
ช่วงหลังมานี้ รอยฟกช้ำบนตัวฉันมันก็เพิ่มพูนมากขึ้น อะไรไม่ถูกใจก็ตี จนฉันไม่สามารถใส่ชุดแขนสั้นหรือกระโปรงได้เลย มันมีแต่รอยบวมรอยเขียว ที่ใบหน้ามันก็เกินพอแล้ว อย่าให้ใครมันเห็นรอยทุเรศๆนั่นบนตัวฉันอีกเลย
คงโกรธละสิ ที่ถูกเมียน้อยทิ้งแล้วน่ะ ฉันอยากจะตะโกนสวนออกไปว่าหล่อนไม่ได้ทิ้งพ่อไปเพราะตัวฉัน แต่หล่อนทิ้งพ่อเพราะพ่อมันไร้ประโยชน์ไม่ต่างอะไรไปจากขยะต่างหาก
...----------------...
วันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx
ถึงจะเจอเรื่องแย่ๆที่บ้าน ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นเพราะจาค็อปมานั่งคุยเล่นด้วยที่ห้องสมุด มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มเปิดใจเพื่อรับเพื่อนใหม่ และฉันคิดว่าเขาเป็นคนดีนะ เขาไม่รังเกียจฉันที่มีพ่อเป็นขี้คุก ไม่ดูถูกฉัน ฉันจะเป็นเพื่อนกับจาค็อปได้รึเปล่า จาค็อปเขาเล่าว่าที่จริงเขาอายุสิบหกแล้ว แต่ต้องเรียนซ้ำชั้นเพราะป่วย ถึงว่าล่ะเขาดูโตผิดกับเด็กวัยเดียวกัน
...----------------...
วันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx
ฉันยอมรับเลยว่าการไปโรงเรียนของฉันมันดีขึ้นมากๆ ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นเพราะได้รู้จักเพื่อนๆของจาค็อปด้วย พวกเขาอยู่ชมรมถ่ายรูป ถึงจะเป็นพวกผู้ชายทั้งหมดแต่พวกเขาดูสุภาพและให้เกียรติฉันมาก จาค็อปถ่ายรูปเก่ง เขาชอบทำกิจกรรมกับทางโรงเรียนเลยไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่ในอาทิตย์นึงการที่ฉันได้มาอยู่กับพวกเขาแล้วรู้สึกสบายใจสุดๆ
...----------------...
วันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx
การที่ฉันรู้จักกับจาค็อปทำให้เพื่อนๆเกรงใจฉันมากขึ้น ไม่มาพูดแซะหรือเซเลน่าเองก็ยังเบาฤทธิ์ลง ชีวิตในโรงเรียนของฉันสงบ
วันนี้ฉันไปที่ชมรม ได้เจอเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนจากในเมืองด้วย เธอเองก็สนใจเรื่องการถ่ายรูป หน้าตาเธอเหมือนตุ๊กตา ดวงตาเธอโตมาก ผิวเธอใส เธอยิ้มให้ฉัน เราทำความรู้จักกัน เธอชื่อ เวนดี้ ขนาดชื่อยังเจ้าหญิงเลย ฉันไม่รู้ว่าความรักแบบหนุ่มสาวคืออะไร แต่ฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักเธอแล้วล่ะ
...----------------...
วันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx
เวนดี้จะมาแลกเปลี่ยนที่นี่จนถึงเดือนมกราคมปีหน้าเลย แค่นึกถึงหน้าเธอฉันก็ใจเต้นแล้ว ภายนอกฉันปฏิบัติกับเธอเหมือนเพื่อนทั่วไป แต่ถ้าเธอรู้ เธอจะรังเกียจฉันมั้ย ฉันอายมากเลย
วันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้แม่กลับบ้านได้แล้ว แต่ต้องใส่เฝือกอยู่ ฉันหวังว่าเธอจะหายเร็วๆ ช่วงนี้ฉันต้องกลับบ้านให้ไวขึ้น ต้องกลับบ้านมาก่อนที่พ่อจะกลับมา ฉันต้องดูแลเธอและรีบให้เธอนอน กลัวว่าเธอจะโดนทำร้ายซ้ำอีก
ช่วงนี้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นจริงๆ มันเป็นความหวังเล็กๆ หวังว่าต่อไปฉันจะมีความสุขนะ
...----------------...
^^^to be continued...^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments