*** เรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น มีการกล่าวถึงความรุณแรงฉากการบูลลี่ การทำร้ายร่างกาย การกลั่นแกล้ง ข่มขืน incest ครอบครัวที่ไม่ใช่ครอบครัว ไม่เหมาะกับคนที่กำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้า ทั้งหมดเป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติ หากทำให้ใครไม่สบายใจก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ปล. นิยายสั่นแนวไดอารี่เรื่องนี้เราเคยอัพอยู่ใน รอร. ด้วยนะ แต่เอามาดัดแปลงนิดหน่อย ชื่อเรื่องเดียวกันเลย ไปหาอ่านได้ ขอบคุณคับ🖤
^^^嵐^^^
...----------------...
...Come on it's a silly dream....
...Dreaming of the imagery unfound....
...The view sits nice from that cloud....
...And if you want a piece of my thoughts....
...There 's a coin worth flipping,...
...Why don't you toss?...
^^^Song:Homage - Mild High Club^^^
...----------------...
วันที่ 2 มีนาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนในชุดแขนยาวที่ปกปิดมิดชิด เพราะฉันไม่อยากให้ใครเห็นรอยฟกช้ำที่ยังไม่หายดี ความจริงก็ไม่อยากไปหรอก แต่กลัวเรียนไม่ทัน ฉันเหนื่อยจัง มันแน่น มันจุก ไม่รู้สิ ไม่รู้จะเขียนมันเป็นคำพูดยังไงดี ฉันอยากพูดกับใครสักคนที่ไม่ใช่แม่กับตัวฉันหน้ากระจก ฉันอยากมีเพื่อน อย่างน้อยๆฉันจะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว
...----------------...
วันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้สมุดการบ้านหาย เลยโดนครูทำโทษฉันมั่นใจว่าไม่ได้ลืมด้วย แค่นี้ฉันก็น่าจะเดาออกว่าใครเป็นคนทำ ให้ตายเถอะ หยุดแกล้งฉันสักที มันเป็นเรียงความที่ฉันฝืนสังขารตัวเองเขียนขึ้นมาเลยนะ ฉันทำอะไรผิดกันนะ ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย
...----------------...
วันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. xxxx
ใกล้กำหนดส่งรายงานวิชาสังคมแล้ว ที่จริงฉันทำเสร็จตั้งแต่สองสามวันหลังจากคุณครูสั่งแล้วล่ะ ฉันจะรักษางานชิ้นนี้ฝห้ปลอดภัยจากเงื้อมือของเซเลน่า ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำลายมันแน่
สิ่งที่ฉันวางแผนไว้คือ ในตอนเช้าของวันที่จะส่งงาน ฉันจะนำไปฝากไว้กับพี่บรรณนารักษ์ของห้องสมุด คาบวิชาสังคมเป็นช่วงบ่าย หลังทานอาหารเสร็จฉันจะเอาไปส่ง แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แด่พระเจ้าที่ลูกรักขอให้มันราบรื่นด้วยเถอะ
...---------------...
วันที่ 6 มีนาคม ค.ศ. xxxx
ไม่รู้ฉันคิดไปเองรึปล่าวว่าช่วงนี้มันดูราบรื่นผิดปกติ ฉันส่งรายงานเรียบร้อยและมันก็ถึงมืออาจารย์โดยตรง ทำให้เรื่องนั้นหมดห่วงไป มันเป็นลางสังหรที่ไม่ดีเลย ทุกครั้งที่มันเป็นแบบนี้ มักมีเรื่องร้ายๆตามมาอยู่เสมอ ไม่ช้าก็เร็ว ที่บ้านดีที่พ่อกลับมาแล้วเมาหลับไม่มีแรงจะทำอะไร พูดก็ไม่รู้เรื่อง นับว่าดีละนะ พ่อกับแม่จะได้ไม่ทะเลาะกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ใหน
...----------------...
วันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้พ่อไม่กลับบ้าน ฉันดีใจมาก มันเคยมีความคิดในหัวของฉันว่าครอบครัวของเรามีแค่แม่กับฉันก็พอแล้ว คนที่ไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่ดี ฉันไม่ต้องการหรอก อยากจะหนีให้ไกล ไม่ต้องกลับมาก็ยิ่งดี
ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นคนที่มีจิตใจโหดร้ายขนาดนี้เมื่อไร ฉันอยากให้เขาตาย อยากให้หายไปตลอดกาล มันเป็นเรื่องปกติมั้ยนะ ที่อยากให้คนที่เราเกลียดตายตายไปให้หมด แต่ว่าจะไปถามใครสุ่มสี่สุ่มห้าว่า "เวลาเธอเกลียดใคร เธออยากให้เขาตายมั้ย?" มันก็จะดูแปลกรึปล่าว?
...----------------...
วันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. xxxx
พอกลับมาบ้านในช่วงเย็น เป็นสภาพที่น่าสมเพช เมาเละเทะกว่าทุกวัน ฉันรีบจูงมือแม่เข้าห้องนอนของฉันทันที เพราะกลัวว่าเขาจะทำร้ายแม่อีก พวกเราอยู่ในนั้น และคาดว่าจะอยู่จนถึงเช้า ฉันนอนไม่หลับเลยลุกขึ้นมานั่งเขียนต่อ แม่ของฉันหลับไปตั้งแต่สามทุ่มกว่าๆ ฉันจึงมีเวลาส่วนตัวในการเขียน อ่านหนังสือต่อจนถึงเที่ยงคืนและเข้านอน
...----------------...
วันที่ 14 มีนาคม ค.ศ. xxxx
ฉันมาสังเกตุตัวเองว่าโตขึ้นมากกว่าแต่ก่อน และเป็นสาวเต็มตัวเนื่องจากฉันมีประจำเดือนครั้งแรกแล้ว มีเลือดออกมาเยอะมากจนฉันช็อกและอึ้งไปสักพักกว่าจะตั้งสติได้ มันเป็นความรู้สึกเจื่อนๆที่พิลึกดี ฉันเคยได้ยินว่าบางครอบครัวถึงกับจัดปาร์ตี้ฉลอง แต่ว่านะ มันมีอะไรน่าฉลองกัน
...----------------...
วันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้แม่ไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานนอกสถานที่ มีคนจ้างแม่ไปทำอาการเลี้ยงแขกงานเปิดหมู่บ้านจัดสรรค์ข้างๆ พ่อเองก็ไม่อยู่บ้าน วันนี้ฉันจึงได้มาพักพิงที่บ้านลุงเมอร์รี่และคุณป้าเบลที่เป็นเพื่อนบ้าน ข้างในนั้นสัมผัสแรกคือกลิ่นหอม ในบ้านมีแจกันดอกไม้สวยๆเต็มไปหมด พื้นกระเบื้องเงาวับสะอาดสะอ้าน มีโซฟาตัวนุ่มที่น่านอน คุณลุงกับคุณป้าเป็นเพื่อนบ้านที่ดีมาก พวกเขาชวนฉันทานข้าวเย็น มันเป็นอาหารที่กินแล้วอร่อยมี่สุดเลย ฉันพูดจริงๆนะ ฉันอยากให้ครอบครัวของเราเป็นแบบนั้นบ้าง
...----------------...
วันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. xxxx
ฉันถูกทำร้ายอีกแล้ว เพราะฉันไม่ได้ยินเสียงที่พ่อเรียก คงจะเป็นตอนที่ฉันอ่านหนังสืออยู่เลยไม่ได้ตั้งใจฟัง ห้องของฉันถูกพ่อทุบดังปึงๆ พอฉันเปิดประตูก็ถูกกระชากหัวอย่างแรง ฉันเจ็บมาก ตัวของฉันปลิวไปตามแรงของพ่อตั้งแต่หน้าประตูมาจนถึงห้องครัว แม่ที่เพิ่งกลับจากไปซื้อของก็ตกใจรีบเข้ามาหาฉัน ฉันรอดเป็นอิสระแต่แม่ต้องมาโดนแทน ฉันพยายามห้ามแต่ถูกแม่ไล่ ไม่อยากจะเชื่อว่าที่พ่อโมโหเป็นเพราะกาน้ำมันไม่ทำงาน เหลือจะเชื่อเลยจริงๆ
...----------------...
วันที่ 20 มีนาคม ค.ศ.xxxx
วันนี้พ่อพาเพื่อนของเขามาที่บ้าน ฉันไม่ชอบเอาซะเลย ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่สารพัดปนเป ฉันมึนหัวสุดๆ เลยเข้าไปหลบในห้องของตัวเอง แล้วฉันก็ไม่กินข้าวเย็นร่วมโต๊ะกับคนพวกนั้นด้วย น่าขยะแขยง คนพวกนั้นสภาพดูเป็นคนซะที่ใหนกัน แค่พ่อคนเดียวก็เต็มกลืนแล้ว
...----------------...
วันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้โชคร้าย โดนลูกบาสกระแทกใส่หน้าอย่างแรงจนเลือดดำดาวใหล คนที่เห็นก็แอบหัวเราะคิกคัก แม้ว่าเจ้าตัวจะวิ่งเข้ามาหาฉันแล้วขอโทษก็ตาม แต่ฉันก็พยักหน้ารับส่งๆและรีบวิ่งออกไป แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ตัวฉันมันไม่มีอะไรให้อายแล้ว
...----------------...
วันที่ 24 มีนาคม ค.ศ. xxxx
วันนี้มีกล่องนมแปลกๆมาวางที่โต๊ะเรียนของฉัน กล่องนมนั่นมีโน๊ตอยู่ด้วย ทำให้ฉันได้รู้ว่า เจ้าของนมกล่องนี้คือ 'จาค็อป ' เด็กผู้ชายที่ปาบอลอัดหน้าฉันเมื่อวาน เห็นเขาบอกว่าแทนคำขอโทษน่ะ ฉันไม่ถูกกับนมสักเท่าไร กินตอนท้องว่างฉันท้องเสียตลอดเลยไม่ได้กิน
ฉันได้ข่าวมาว่าจาค็อปก็ค่อนข้างที่จะป๊อปฯ ในหมู่นักเรียนหญิงอยู่เหมือนกัน เขามีสีผิวแทนที่โดดเด่น เส้นผมสีบลอนด์ดูหรูหรา กับดวงตาสีเขียวสวยเปล่งปลั่ง ก็คงไม่แปลกที่จะมีคนชอบเขาเยอะ แต่นั่นมันไม่ใช่ในแบบที่ฉันชอบน่ะ ฉันไม่เคยมีความรู้สึกที่จะพิศวาสในตัวผู้ชายเลย
...----------------...
วันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. xxxx
ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว รอยแผลของฉันก็เริ่มจางลงจนเกือบจะหายเป็นปกติ แค่ทายาตามที่หมอสั่งก็น่าจะไม่เกินสองอาทิตย์ ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยหนาวมาก โรงเรียนของฉันไม่มีปิดเทอมหน้าร้อนเนื่องจากเป็นพื้นที่ที่หนาวเย็นกว่ารัฐอื่นๆ การปิดภาคเรียนเลยเลื่อนเป็นช่วงที่หิมะตกหนัก(ตุลาคม-ธันวาคม) จะบอกว่ามันตกหนักถึงขั้นที่รถก็วิ่งไม่ได้เลยก็มี
...----------------...
วันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. xxxx
หัวใจของฉัน ฉันรู้สึกว่ามันเป็นสีขาวที่ไม่มีแม่แต่เลือดเนื้อคอยหล่อเลี้ยง ฉันเบื่อกับครอบครัวและชีวิตในโรงเรียน รู้สึกท้อแท้และสิ้นหวัง แต่ฉันก็จะไม่กลับคำพูดตัวเองหรอกนะ ฉันจะตั้งใจเรียนและประสบความสำเร็จ เพื่อที่ฉันและแม่จะกลายเป็นอิสระ!
...----------------...
วันที่ 1 เมษายน ค.ศ. xxxx
วันนี้คงจะไม่ใช่วันแรกที่ฉันรู้สึกโดดดี่ยว วันนี้ได้แวะไปที่โบสถ์ แม้จะแอบไปในตอนที่ฟ้ามืดแล้ว แต่ฉันต้องการพื้นที่ที่สงบ วันแรกของเดือนกับการเขียนไดอารี่ที่โบสถ์ต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า แม้ฉันจะไม่เข้าใจว่าพระองค์จงเกลียดจงชังอะไรฉัน หรือบาปของฉันหนักหนาจนถูกลงโทษ ถึงกระนั้นฉันยังรักและไม่ทอดทิ้งพระองค์ แด่พระเจ้าที่ลูกรัก
ฉันอยู่ดึกพอสมควร พ่อและแม่ของฉันคงไม่เอะใจเลยด้วยซ้ำ คงคิดว่าฉันอยู่ในห้อง ฉันรอจนคาดว่าไม่ได้ยินเสียงพ่อตะโกนด่าหรือเสียงบ่นของแม่ฉันจึงจะกลับบ้าน ตอนนี้เป็นเวลาใกล้จะตีหนึ่งแล้ว ทุกคนคงหลับหมด ฉันเข้าบ้านทางหน้าต่างห้องและมันก็ราบรื่นไปด้วยดี
...----------------...
วันที่ 5 เมษายน ค.ศ.xxxx
วันนี้แม่เข้าโรงบาล เพราะโดนพ่อทำร้ายอีกแล้ว ครั้งนี้มันรุณแรงกว่าครั้งใหนๆ แม่ถึงขั้นกระดูกหัก มีเลือดออกเต็มไปหมด ทำไงดี ฉันร้อนรนมาก แต่ก็ไม่รู้จะระบายมันกับใคร ฉันกลัวว่าแม่จะเป็นอะไรไป ถ้าไม่มีแม่แล้ว ฉันขอตายดีกว่า ถ้าจะให้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ ฉันกลัวจัง ฉันกลัวว่าพ่อจะมาอาละวาด แต่ที่นี่เป็นโรงพยาบาลคงไม่เป็นไรใช่มั้ย ฉันขอให้เป็นแบบนั้น
...----------------...
วันที่ 6 เมษายน ค.ศ. xxxx
แม่ฟื้นได้สติแล้วล่ะ ค่านักษาพยาบาลก็แรงเอาเรื่องเลย แต่ฉันก็ยินดีเอาเงินเก็บของฉันมาใช้ อย่างน้อยมันก็พอค่ายาบางตัว แม่จะได้ไม่ต้องใช้เงินเยอะ ส่วนพ่อน่ะหรอ ฉันเข้าใจว่าเขาทำงานหาเงินมา แต่ก็ไม่ได้เอามาจุนเจือครอบครัวเท่าที่ควร ส่วนใหญ่จะถลุงไปกับเหล้า วันนี้เป็นวันที่แม่ฟื้นตัวแท้ๆ ฉันยังไม่เห็นพ่อโผล่มาสีกครั้งเลย
...----------------...
วันที่ 11 เมษายน ค.ศ. xxxx
ตลอดหลายวันมานี้ฉันมาเฝ้าดูอาการของแม่เป็นระยะๆ และไม่ค่อยมีสมาธิเขียนเท่าไร เลยเว้นช่วงไว้เสียนาน แม่ก็ค่อยๆดีขึ้น ถ้าแผลไม่อักเสบ ใส่เฝือกแล้ว หมอก็ให้กลับบ้านได้ แต่ฉันไม่อยากกลับบ้านเลย ฉันกลัว ไม่รู้สิ แต่ฉันมีลางสังหรว่าแม่กลับบ้านคราวนี้ เธอต้องตายแน่ๆ
...****************...
^^^to be continued..^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments