02 [end] nc 18up

ร่างหนาเมื่อส่งเพื่อนทั้งสองที่ประตูก็กลับมาดูคนตัวเล็กบนโซฟา วันนี้คงจะต้องให้กานต์ค้างที่ห้องเขาก่อนซะแล้ว แอนดี้นังลงข้างๆ พลางจ้องมองคนตัวเล็กกว่าอย่างใคร่เอ็นดู เงื้อมือเข้าเกลี่ยเส้นผมนุ่มที่ปรกใบหน้านวล ขนตาดกดำหนาเป็นแพพับลงอย่างเป็นระเบียบ ใบหน้าขาวมัวเมาไปด้วยแอลกอฮอล์มันทำให้แก้มนุ่มนิ่มยิ่งแดงสะพรั่งราวลูกเชอร์รี่

"อื้อ.." ร่างบางบิดกายสะลึมสะลือ เปลือกตาค่อยๆ เปิดช้าๆ เมื่อเห็นทุกอย่างเต็มตาก็ลุกพรวดขึ้นมา

"อย่าเพิ่งรีบลุก เดี๋ยวล้ม!" เห็นท่าทางโซซัดโซเซของกานต์ จึงเข้าไปช่วยพะยุง

แต่เมื่อฝ่ามือหนาถูกต้นแขนของร่างระหงษ์ คนตัวโตกว่าหยุดชะงัก ผิวกายของกานต์ช่างร้อนรุ่ม แอนดี้ที่เคยอยู่เมืองหนาวมาก่อน การที่ได้สัมผัสอะไรอุ่นๆ มันรู้สึกดีอย่างมาก อยากสัมผัสมากกว่านี้..

"..แอนดี้"

กานต์เมามากแล้วจริงๆ ท่อนขาทั้งสองอ่อนเปลี้ย เซถลาเข้าหาแผงอกแกร่ง แอนดี้ไม่ได้ปฏิเสธ กลับใช้ท่อนแขนกอดเกี่ยวให้ร่างทั้งสองใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม มือหยาบกร้านก็แอบลูบไล้แผ่นหลังบางกลายๆ ยอมรับเลยว่า ณ เวลานี้ไอ้กานต์มันน่ารักสุดยอด

ใบหน้าเนียนเล็กก้มลงซุกไซร้ที่บ่ากว้างหวังออดอ้อน การกระทำนี้แอนดี้ถึงกับตาเหลือก ถ้ารู้ว่าเมาแล้วมันดีอย่างงี้ก็ให้มันเมาซะตั้งนานแล้ว

ดวงตากลมโตสุกใสช้อนขึ้นมอง ก่อนที่จะหยาดฉ่ำไปด้วยหยดน้ำตา เด็กน้อยสะอึกสะอื้นอย่างห้ามไม่ได้ จนฝ่ามือหนาต้องลดลงสัมผัสที่แก้มนวลเบาๆ

"ร้องทำไม?"

"ฮึก ..แอนดี้ ลบคลิปกูเถอะ.. " ร่างบางร้องขอ มือทั้งสองกุมปกเสื้อของคนตัวโตกว่าแน่น "..กูยอมทุกอย่างเลยนะแอนดี้ ลบเถอะ ฮึก ลบนะ.."

ได้ยินน้ำเสียงที่น้องโอดครวญ ทำให้แอนดี้แพ้ยับเยิน กานต์ไม่เคยร้องไห้ให้เขาเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว ความจริงเขาอยากเห็นอยู่เหมือนกัน แต่พอได้เห็นก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ เขาเองก็แค่อยากแก้เผ็ดคนตัวเล็กเท่านั้นเอง..

ทั้งที่ไม่มีคลิปอย่างว่านั่นจริงๆ หรอก แอนดี้ลบทิ้งไปตั้งนานแล้ว

"ฮือ..ลบนะ.. แอนดี้ ลบนะ" เด็กน้อยเขย่าแขนเสื้อเพื่อเพิ่มดาเมจเป็นคริติค่อลหลายพันเท่า จนน้ำตาสองสามเม็ดก็หยดเผาะตามลงมาด้วย

"..โอเค กูลบ" ความลุ่มหลงในตัวของอีกฝ่ายทำให้แอนดี้เออ ออตาม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ระยำ ข่มเหงรังแกเขา แล้วยังคิดเรื่องหื่นกามบนเรือนกายขาวละเอียดนี้อีก อย่างว่านะถึงเขาจะแกล้งกานต์เรื่องคลิป แต่ก็ไม่เคยบังคับกานต์ในเชิงนี้ ลึกๆ แล้วก็อยากให้น้องยอมเขาแบบเต็มใจ แล้วเขาจะไม่มีทางปฏิเสธเลย

"ฮึก..จริงๆ ใช่มั้ย" เด็กน้อยซบหน้าลงที่อกกว้าง ออดอ้อนพึงใจราวลูกแมวน้อย

ร่างหนาสะดุ้งเฮือกเมือรู้สึกคมเขี้ยวที่ฝังบริเวณเนินอกซ้าย ริ้วมือบางสอดคล้องรอบคอพลางเบียดร่างกายเล็กเข้าหาจนไม่มีที่ว่าง แอนดี้ทนไม่ใหวอีกแล้ว รวบตัวกานต์โถมลงบนโซฟาตัวยักษ์

มือหนาบีบปลายคางของคนตัวเล็กก่อนจะทาบริมฝีปากลงมาบดคลึง ตอนแรกกานต์ยังคงตื่นๆ ไม่ยอมเปิดปากให้ แต่พอดูดดุนไปเรื่อยๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มจึงยอมเผยอออก ให้เรียวลิ้นหยาบระคายเข้าคว้านสำรวจอย่างตะกละตะกราม

"อื้อ!.."

คนใต้ร่างครางฮือเพราะไม่เคยกับสัมผัสอันแปลกใหม่นี้ มือหนาลูบไล้ตั้งแต่เอวบางลงไปถึงซอกขาด้านใน ทิ้งรอยนิ้วมือแดงเรื่อไว้ทั่วทั้งร่าง

เขารับรู้ได้ทันทีว่าส่วนที่น่ารักของคนใต้ร่างกำลังแข็งชัน แสดงความต้องการอย่างลามก กำปั้นเล็กๆ ทุบเตือนสติเพราะแอนดี้ไม่ยอมถอนจูบซักที คนตัวโตจึงยอมผละออก ยามลิ้นสีสดแยกกันทำให้เห็นรอยเชื่อมน้ำลาย ดูหื่นกามปลุกอารมณ์ดีสุดๆ

กานต์หายใจหอบระรัว ใบหน้าแดงเรื่อดวงตาเอ่อคลอฉ่ำหวานเชิญชวนให้กระทำย่ำยี แอนดี้กดจมูกลงกับพวงแก้มนิ่มหนักๆ ไล้เลียเบาๆ เลื่อนลงมาถึงซอกคอขาวละเอียดก็ซุกหน้าเข้าหาขบกัดดูดดึงจนเป็นรอยช้ำหลายจุด ยิ่งเด็กน้อยครางอู้อี้ เขายิ่งชอบใจ

"อ่า..มึงน่ารักไปหมดเลยกานต์" เสียงต่ำพร่าเอ่ยขึ้นทั้งที่ใบหน้ายักซุกไซร้แนบเนื้อขาวจัด

เด็กน้อยถึงกับไปไม่เป็นและทำให้คนน้องเขินกว่าเดิมอีก ยิ่งมือไม้ของแอนดี้นั้นแล้วใหญ่ เอาแต่ลูบไล้เอวคอดกิ่วของเขาไปมา ทั้งยังกดแรงบีบทำให้กานต์สยิววาบบริเวณท้องน้อยอย่างน่าอาย

" มึงตัวเล็กมากเลย.." เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำพร่าก่อนสายตาคมปลาบจะลากขึ้นมอง "กลัวมึงช้ำคามือ"

"ฮึก.."

แอนดี้ยังคนรังแกน้องต่อไปเรื่อยๆ จนถึงหลุมไหปลาร้าก็ลากลงไปอีก ไม่พ้นยอดอกที่ตั้งชันสู้เนื้อผ้า แอนดี้ถลกเสื้อยืดเฉิ่มๆ ของกานต์ขึ้น เพื่อจะได้มองยอดอกสีชมพูแสนหวานนั่นชัดๆ นิ้วมือหนาสะกิดบีบคลึงหยอกเย้าจนกานต์ต้องสะอื้นเบาๆ

"อ้ะ.. อ๊า!" เด็กน้อยอายที่จะหวีดคราง แต่มันก็หลุดออกมาแล้ว และก็ทำได้น่ารักมากๆ ทำให้รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา

เขารู้ว่าคนตัวเล็กรู้สึกดี แอนดี้ก็กลั่นแกล้งหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มใช้ปากกอบกุมยอดอกสีหวาน เนื้อตัวบางสั่นใหวทันทีที่รู้สึกถึงความอุ่นลื่นของลิ้นซุกซน เขากัดขยี้เบาๆ จนอกข้างหนึ่งของน้องแดงจัด ทิ้งรอยเขี้ยวจางๆ เอาไว้ และก็ไม่ลืมที่จะทำมันอีกข้าง

"อ๊ะ! อะ แอนดี้.." เขาชอบที่สุดเลยเวลาได้ยินชื่อของตัวเองจากปากของอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน เขาชอบ เขาชอบสุดๆ

สันจมูกคมเลื่อนต่ำลงมาอีกหนึ่งระดับ ไล้ลงหน้าท้องแบนราบและหยุดลงที่หลุมสะดือสวย แอนดี้กดจูบหนักๆ ตรงบริเวณนั้น ทำเอายัยน้องหยัดเอวขึ้นสู้เพราะตกใจ โถ่ ขวัญเอ้ยขวัญมา

มือหนาไล้เอวบางลงมาถึงขอบกางเกงยีนที่แสนเรียบง่ายก่อนจะถลกมันลงอย่างง่ายดาย

คนน้องตัวสั่นเงียบกริบและรู้สึกได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่สูงขึ้นอย่างมหาศาล ในที่สุดแอนดี้ก็ได้ยลมันกับตา ร่างที่เปลือยหมดจดของกานต์ ทำเอาเขาแทบคลั่งเลย แต่ก็เก็บอาการไว้อย่างดี

"..."

ใบหน้านวลหลบลงต่ำสลับกับช้อนขึ้นมอง แก้มแดงเรื่อครุ่นคิดราวกับสับสน แอนดี้ที่มาถึงขั้นนี้แล้วจะหยุดได้ยังไง

"!!!"

"เอาจริงใช่มั้ย?ถ้ากูได้เอาแล้วกูไม่หยุดนะ"

ดวงตากลมโตสั่นระริก หัวสมองประมวลผลอะไรช้ามาก แอนดี้จับมือทั้งสองของกานต์ให้โอบรอบคอของเขาพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่เป็นเอกลักษณ์ ถือคติที่ว่า ไม่ตอบคือตกลง

ส่วนกลางกายที่ขาวสะอาด เบียดชิดกับต้นขาอวบอิ่มมีน้ำมีนวล ทำเอาแอนดี้เกิดตาพร่าชั่วขณะ เขาแอบรู้สึกนิดนึงด้วยว่ากานต์น่ะสั่นอยู่...

ก็เข้าใจนะ ว่าคนตัวเล็กยังไม่เคย แต่ไม่ต้องห่วง เขาจะไม่รุณแรงอะไรกับกานต์มากนักหรอก ถ้าทำได้ละก็นะ

ริมฝีปากอุ่นชื้นครอบครองส่วนหัวสีชมพูอย่างอ่อนโยน ดูดเม้มให้มันหลั่งความต้องการออกมา แผ่นหลังขาวที่แนบกับโซฟาอยู่นั้นหอบสะท้านแทบจะทันที

"อ๊ะ! อะ อะแอนดี้! -ไม่เอา"

แทบจะสร่างเมากันเลยเชียว เมื่อริมฝีปากของคนตัวโตครอบครองส่วนน่ารักนั่นได้ทั้งหมด เด็กน้อยบิดเร่าตามจังหวะเม้มเข้าออกอย่างควบคุมไม่ได้

"อ๊า!!"

เรียวมือบางจิกที่ใหล่กว้างแน่นก่อนที่จะกระตุกอย่างรุณแรง เสียงกลืนน้ำลายของแอนดี้ดังกรึบ การกระทำนั้นทำให้คนที่นอนเอาหน้าซบกับโซฟาถึงกับร้อนวูบวาบ เขากลืนไปจนหมดเลย..

ยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว กานต์ก็ถูกยกตัวลอยเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของแอนดี้อีกครั้ง ท่อนขาล่ำสันก้าวฉับๆ อย่างร้อนรน จนเด็กน้อยรู้สึกตัวอีกทีก็ถูกโยนลงบนเตียงขนาดคิงไซส์เสียแล้ว

กานต์ร้องดังแอ๊ก แต่ทว่าก็ไม่ได้เจ็บอะไร ดวงตาปรือพยายามเบิกให้กว้างที่สุดแม้มันจะปิดอยู่รอมร่อ เด็กน้อยค่อยๆ หยัดตัวขึ้นนั่ง เตียงนี่กว้างชะมัด เขานอนกลิ้งได้ห้าตลบเลยมั้งเนี่ย;-;

เอี๊ยด

เสียงเตียงลั่นและรู้สึกถึงบริเวณรอยยวบของเตียงที่ปลายเท้าทำเอาเด็กน้อยได้สติ

หลังจากที่ร่างสูงหันไปค้นอะไรบางอย่างออกมาได้ก็คว้าข้อเท้าเล็กเข้าไปหาตัว เด็กน้อยลอยหวือลงไปอยู่ระหว่างขาของแอนดี้โดยปริยาย ท่อนขาขาวโพลนถูกแยกอ้าออกจากกัน ตอนนี้เหมือนกับว่ามันเป็นสัญชาตญาณของกานต์ที่เอามือลงไปปิดบังส่วนนั้นไว้ทันที

"แอนดี้..กูกลัว.." กานต์กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพลางจ้องมองคนตัวโตกว่าผ่านม่านน้ำตา แสดงความกลัวอย่างไม่ปิดบัง

"ไม่ต้องกลัว" เขาเริ่มรู้สึกว่าท่าทางเหมือนลูกเจี๊ยบนั่นจะทำให้เขาเอ็นดูแล้วสิ

ดวงตาคมเฉี่ยวของคนตรงหน้าฝังลงหยั่งลึกลงไปในจิตใจ แต่ไม่รู้เพราะอะไรน้องก็พยักหน้ารับ

กานต์ค่อยๆ ยกมือขึ้นและรวบเอาไว้ที่กลางอก เขาไม่กล้าแม้จะมอง จึงได้แต่นอนเหงื่อซ่กหลับตาหยี๋อยู่อย่างนั้น

แอนดี้ที่หน้ามืดเต็มทน อยากจะกระแทกให้สุดแรงเกิดแต่ก็ทำไม่ได้ เขาไม่อยากให้sexครั้งแรกของคนตัวเล็กเป็นภาพจำที่ไม่ดี

เขาไม่รีรอจับขาของน้องให้อ้ากว้างพาดกับหน้าขาของตนก่อนจะบีบเจลสีใสจนชุ่มท่อนล่าง

"อ๊ะ!"

นิ้วมือแข็งเริ่มรุกล้ำ กานต์หยัดตัวหนีแทบจะทันที แต่ก็ถูกคว้าเอวไว้ทัน พอเห็นท่าทางร้อนรนของคนใต้ร่างนั่นทำให้แอนดี้อยากแกล้งให้หนักเข้าไปอีก ปกติเขาไม่ชอบที่กานต์ร้องไห้นะ แต่ถ้าร้องบนเตียงนี่ก็อีกเรื่อง

ข้างในของกานต์ช่างอุ่นร้อนและตอดรัด สัมผัสเมือกลื่น ดูดเข้าและดึงออก นี่ขนาดแค่นิ้วแอนดี้ยังร้องซี้ด

"อ๊ะ!! "

"ตรงนี้หรอ.." แอนดี้เลียรึมฝีปากเมื่อเจอจุดเร้าอารมณ์ของกานต์ เขาเพิ่มจำนวนนิ้วและขยับเข้าออกบริเวณนั้นถี่ๆ จนเกิดเสียงเฉอะแฉะชวนลามก

เมื่อเห็นว่ามันน่าจะรับตัวตนของเขาได้แล้ว แอนดี้จึงค่อยๆ ถอนนิ้วฉ่ำเยิ้มออกมา เขาถอดเสื้ออย่างลวกๆ ปลดซิบกางเกงและรั้งอันเดอร์แวร์ลง เผยให้เห็นตัวตนความเป็นชายที่ผงาดชัน

เด็กน้อยที่สะลึมสะลือเหลือบมาเห็นก็แทบจะสร่างเมารอบสอง ขนาดนี้มันไม่ใช่ขนาดของคนแล้วมั้ย!?!!! จุกแน่..ไม่สิ ปอดเคลื่อนเลยเถอะ!!

แอนดี้ที่สังเกตุท่าทางของกานต์ตลอดเวลา กานต์ตัวสั่น เหงื่อแตกพลั่กทั้งยังจ้องเขม็งมาที่เจ้าน้องชายของเขาอีก แอนดี้หลุดยิ้มและนำถุงยางมาสวม

เมื่อทุกอย่างโอเค ส่วนกลางกายใหญ่โตเริ่มดุนดัน ช่องทางคับแคบเข้ามา กานต์ตัวเล็กมาก เขาจึงใส่เข้ามาทีเดียวไม่ได้

"อื้อ!! แอน..แอนดี้ ฮึก เจ็บ.."

เด็กน้อยสะอื้นฮั่กๆ ร้องไห้โยเยเหมือนเด็กน้อย เอวขอดบางสั่นเร่า นิ้วมือบางฝังรอยเล็บไว้ที่แขนของแอนดี้ยาวเป็นแนว เขาไม่รู้จะปลอบกานต์ยังไง เลยโน้มหน้าลงไปพรมจูบซับน้ำตาอย่างแผ่วเบา

"..ครึ่งทางเองนะ อย่าเกร็ง.." แอนดี้ขยับเข้าออกช้าๆ และก็ค่อยๆ เข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้น มือที่ว่างอยู่ก็ช่วยกอบกุมส่วนที่น่ารักของกานต์ไปด้วยจนกระทั่ง...

"อ๊า!!!"

ร่างแดงเรื่อหวีดร้องสุดเสียงเมื่อจู่ๆ แอนดี้ก็ดันพรวดเข้ามาเลย "ฮึก...แอนดี้!" เด็กน้อนหวีดดังลั่นพลางขืนตัวไปมา เขาจึงต้องระดมจูบเพื่อดึงความสนใจจากกานต์มากขึ้น

"..อย่าร้องงอแงตอนนี้"

"ฮึก..ทำไม?" เสียงเครือสะอึกสะอื้นเอ่ยถามเบาๆ พร้อมกับดวงตาปริ่มน้ำ แบบนี้ไง..มันถึงน่าเอาให้แรงๆ

"กูร้องไห้แล้วจะทำไม? "

คำพูดแสนใสซื่อนั่นทำเอาแอนดี้หน้ามืดอีกครั้ง หมั่นเขี้ยวก็หมั่นเขี้ยว แต่จะเอาแรงก็ไม่ได้ เขาทำได้เพียงหัวเราะออกมาเบาๆ

"กูไม่ทำไมหรอก มันน่าเx็ด"

"!!!" สิ่งที่แอนดี้พูดมันลามกและหยาบโล้นเกินกว่าจะรับใหว เด็กน้อยอ้าปากพะงาบๆ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว

"กูอยากกระแทก "

"อ๊ะ!"

แอนดี้เริ่มสอบสะโพก และน้องก็หลุดเสียงหวานทุกครั้งที่ร่างหนาขยับเข้าออก เจ้าตัวไม่ปราณีน้องเลย มันร้อนแรงตั้งแต่เริ่ม!

"อ๊า!! ฮึก..อื้อ!!" กานต์สะอึก น้ำหูน้ำตาผสมรวมกันไปหมด ทั้งยังหวีดร้องตัวโยกคลอนตามแรงกระทั้นอย่างน่าสงสาร ไอ้ชั่วแอนดี้ ฮึก..จำไว้เลย

"กานต์.. อา.."

มีบางครั้งที่น้องพยายามหยัดเอวหนี แอนดี้ทำไม่ถนัดเพราะเขาตั้งใจจะเข้าไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาชอบที่เอวบางส่ายเร่า และร่องนุ่มลื่นที่ดูดกลืนตัวตนของเขาเข้าออกอย่างหิวกระหาย

"อ๊ะ! อ๊ะ.. อ๊า!" นี่น้องยังขืนเอวหนีไม่หยุดเลย ทำไมดื้อขนาดนี้นะ

"อย่าดันออก" แอนดี้พูดด้วยสีหน้าที่ดำมืด เพราะลุ่มหลงในตัวอีกฝ่ายจนหูตามัวไปหมด " ยิ่งมึงต่อต้านมัน มันก็จะยิ่งเข้าไปลึกขึ้นนะ" แอนดี้เลิ่กคิ้วยิ้มอย่างแพรวพราว นิ้วมือหนาก็ลากเกลี่ยเหนือหลุมสะดือเป็นเส้นตรง

"..." เด็กน้อยนิ่งกึกเลยหลังจากที่ได้ยิน และดูท่าแอนดี้มันจะเอาจริงด้วย กานต์ไม่รู้จะทำยังไง แรงก็มีเท่ามด น้องน้ำตาใหลใส่แม่งเลย นี่แน่ะ!

"บอกว่าอย่าร้อง" แอนดี้กุมขมับ "มันเจ็บจนต้องขยับหนีเลยหรอ? บอกกูสิ" แอนดี้พยายามใจเย็น แม้ตอนนี้อยากรังแกคนใต้ร่างมากก็ตาม

สิ้นคำพูดนั้น กานต์นิ่งไป ดวงตากลมโตช้ำเรื่อกระพริบโดยไม่สบตา ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน

"..มะ มันดันโดนท้อง มันจุก..." น้องสะอึกและพูดออกมาอย่างอ้อมแอ้ม "..เสียวด้วย ทะ ทำเบาๆ หน่อย.."

"อ๊ะ- อ แอนดี้!!"

คนใจร้ายรวบมือน้องกดลงไว้เหนือหัวทั้งสองข้าง โดยที่ไม่สัญญาณบอกกล่าวคนตัวเล็กเลย ตัวน้้องที่โดนยึดไว้ก็ขืนตัวหนีไปใหนไม่ได้ จึงรับแรงกระทั้นที่โถมเข้ามาแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย

"ฮือ..แอนดี้ อย่านะ.." น้องส่ายหน้าทั้งน้ำตา โดนพันธนาการทั้งที่โดนกระแทกอยู่ ดูน่าสงสารสุดๆ เป็นแบบนี้อยู่สักพักใหญ่จนน้องไม่มีแรงจะขืนแล้ว

หากแต่แอนดี้ไม่พูดอะไรทั้งนั้น สอบสะโพกเข้าหาอย่างดุเดือดจนน้องหวีดครางอีกระลอก เขารู้ว่าน้องไม่ได้หนีเพราะเจ็บแต่หนีเพราะเสียว ทีนี้น้องก็หนีเขาไม่ได้แล้ว

ริมฝีปากหยักสวยกดยิ้มลึกเมื่อเห็นท่าทีเลื่อนลอยของอีกฝ่ายจากการปรนเปรอของเขา แต่ด้วยความที่น้องดูอ่อนแรงมากจึงยอมรามือ

ทันทีที่เขาปล่อยให้กานต์เป็นอิสระ รอยจ้ำแดงก็ผุดขึ้นบริเวณของมือเล็ก ทั้งที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ออกเเรงอะไรมากมากมาย ความลุกลี้ลุกลนและขาดประสบการณ์ของคนตรงหน้าทำให้เขาอ่อนยวบ มือไม้ของกานต์ไร้ที่ยึด ไม่สิ! เพราะไม่รู้ว่าควรเอาไปไว้ตรงใหนต่างหาก แอนดี้เลยตัดปัญหาก็รวบมือน้องให้โอบรอบคอเขาซะเลย และพอได้จับก็กอดซะแน่นจนแทบจะสิงกัน ความไรเดียงสานี้เกือบหลุดหัวเราะออกมาเลยนะ อยากจะฟัดให้ตาย

ร่างทั้งสองนัวเนียกันนานแสนนาน ต่างฝ่ายต่างต้องการและไม่มีวี่แววว่าจะพอ

"ฮึก..จะเลิกแกล้งกูแล้วใช่มั้ย.." คนตัวเล็กถามทั้งที่ร่างกายกำลังไถลขึ้นลง แม้มันจะไม่ดุเดือดเท่าตอนแรกแต่ตอนนี้ก็นับว่าหนักหน่วงพอสมควร ปะปนกับเสียงเฉอะแฉะลามก แอนดี้ไม่ตอบแต่ก้มหน้าลงมาใกล้ๆ

" ตลอดชีวิตเลย" แอนดี้กระซิบข้างหูแผ่วเบา และเงยหน้าขึ้นตามปกติ

"น่ารักแบบมึงไม่ควรเป็นเบ๊ แต่ควรเป็นเมียกูตั้งแต่แรก"

กานต์นิ่งงันไป เพราะสับสน ไม่รู้ว่าที่ได้ฟังมันจริง หรือว่าเป็นเพราะเขาเมากันแน่

"เป็นเมียกู กูเลิกแกล้งเลย ตกลงนะ" แอนดี้ขยิบตาอย่างร้ายกาจ นี่มันมัดมือชกกันชัดๆ แต่ยังไม่ทันที่กานต์จะเปิดปากโต้แย้งก็โดนแรงกระทั้นจากด้านล่าง ทำให้สิ่งที่จะพูดมันดันกลายเป็นเสียงครางแทน

"แต่โดนกูเอาทุกวันนี่ก็ไม่แน่"

"แอนดี้!!!"

^^^END^^^

Talk; เป็นนิยายpwpเรื่องแรกที่เขียน ยังอ่อนหัดมากๆเละ;-; สามารถติชมได้และขอบคุณที่เข้ามาอ่านคั้บบ♥️

^^^Thank you 🥺💖^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***