"เจ้าทำอะไรของเจ้า?"
"ข...ข้าป่าวนะ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าแค่ลื่นหินเท่านั้นเอง" พอได้มาอยู่ใกล้แล้ว หัวใจของผมก็เต้นแรง แรงจนจะหลุดออกจากอกอยู่แล้ว เขาจะได้ยินรึป่าวนะ ทั้งหน้าตาและร่างกายของเขาตรงกับคนในฝันของผมเป๊ะ จะทำยังไงดี ทำตัวไม่ถูกเลยเมื่อกี้ก็เพิ่งจูบเขาไปด้วย เริ่มจากตีสนิทก่อนละกัน
"เอ่อ ว่าแต่ท่านมีนามว่าอะไร"
"ข้าของข้าคือ หยางหลี่โม่"
"ส่วนข้ามีนามว่า เหยียนฉาง นะ"
"..." จริงสิวันนี้กั่วลี่หยางบอกว่ามีลอยโคมไฟด้วย ชวนเขาไปดูจะไปมั้ยนะ
"ท่านจะไปดูโคมไฟกับข้ามั้ย?"
"...อืม" ดวงตาที่กระวนกระวายอยู่นั้นก็เปล่งประกาย มุมปากยกยิ้มอย่างร่าเริง เป็นคำตอบที่ไม่คาดคิดเอาไว้ นี่ก็ค่ำแล้วด้วยมุมนี่มองเห็นพระอาทิตย์ตกดินได้ชัด บรรยากาศโรแมนติกมาก
"ท่านมาจากไหนหรือ?"
"ข้ามาจากตระกูลหยาง" เอิ่มถึงบอกมาก็ไม่รู้จักหรอกนะ ก็ผมเพิ่งจะมาที่นี่ไม่กี่วันเอง
"ข้ามาจากตระกูลเหยียนนะ" จะว่าไปแล้วกั่วลี่หยางหายไปนานแล้วหรืว่าผมไปนานก็ไม่รู้ ไปตามหน่อยละกัน
"เดี๋ยวข้ามานะ ท่านจะได้กับข้าด้วยมั้ย?"
"อืม" ถึงจะเป็นคำตอบสั้นๆ แต่ก็ทำให้ผมมีความสุขมากเลยล่ะ เขาเป็นคนที่หล่อมาก หล่อแบบวัวตายควายล้มเลย เขาตัวสูงกว่าผมนี่แหละพ่อของลูกผม
ระหว่างทางไปตลาดผมก็สังเกตุเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนมุงกันอยู่ ผมกับหยางหลี่โม่ก็เดินเข้าไปดูก็ว่ามีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่ตรงข้ามกับชายหนุ่มที่หน้าตาดีกว่าและมีกั่วลี่หยางหลบอยู่ข้างหลัง ผมวิ่งเข้าไปหากั่วลี่หยางแล้วถามขึ้นว่า
"ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ตรงนี้เกิดอะไรขึ้น?" ผมพูดพลางมองไปที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงข้าม
"คุณชาย คนผู้นั้นเข้ามารังแกข้าแต่ด้วยที่ว่าข้าตัวเล็กกว่าจึงสู้ไม่ไหว แต่ท่านผู้นี้เข้ามาช่วยข้าไว้"
ผมหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างหน้ากั่วลี่หยางแล้วหันกลับมาดึงทั้งสองคนออกมาจากตรงนั้น ชายหนุ่มคนนั้นมองด้วยความโมโห
"สวัสดีขอรับคุณชายหยาง" กั่วลี่หยางกล่าวขึ้นทำเอาเหยียนฉางถึงกับมึน นี่ไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แต่ก็ต้องเงียบไว้ก่อนเพราะถ้ามีคนรู้จักแสดงว่าจะต้องเป็นเซียนมากแน่ๆ
"สวัสดีขอรับคุณชายเหยียน" นี่ก็อีกคน รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แต่ก็ช่างเถอะ
"ทีนี้จะเล่ามาได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้น"
"ขอรับ ข้ากำลังเดินเล่นอยู่ในตลาดและกำลังจะออกมาหาท่านแต่คนผู้นั้นจะเข้ามาลวนลามข้า ท่านผู้นี้เห็นซะก่อนก็เลยเป็นแบบที่ท่านเห็นนั้นแหละขอรับ" ก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีคนมาลวนลามก็หน้าตากั่วลี่หยางออกจะน่ารักซะขนาดนี้หยางหลี่โม่ฟังอยู่เงียบๆ
"ข้าว่าเราไปกันเถอะ" พวกผมเดินไปถามอีกฝ่ายไป
"ข้ามีนามว่า เหยียนฉาง"
"ส่วนข้างมีนามว่า กั่วลี่หยาง"
ข้ามีนามว่า หยางอวี่เฉิน เป็นพี่ชายของหยางหลี่โม่"
หยางหลี่โม่ไม่ได้พูดอะไร...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments