... บทที่ 1 โยนลงเตียง...
...ไม่มากจริงๆผมอยากจะกราบขอโทษท่านในทุกเรื่อง...
..." ซันทำตัวเป็นเด็กไปได้ วันนี้แม่ชวนแขกมาบ้าน อีกไม่นานคงมาถึงแล้ว " ...
...ก๊อกๆ...
..." เหมือนจะมากันแล้ว " ขณะที่แม่ของผมหันไปเปิดประตู ผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิดและเสียงแม่ของผมกำลังทักทายกับแขกอยู่...
... ผมยืนอยู่ข้างหลังแม่ของผมแต่เมื่อผมหันไปคนที่ยืนข้างๆแขกเหมือนจะเป็นลูกสาวหรือปล่าวนะแต่เมื่อผมมองเธอดีๆ...
...ผมก็ตกตะลึงกับความสาวและความน่ารักของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างแขกของแม่ เธอมีอายุรุ่นเดียวกับผม...
...มีบางอย่างเกี่ยวกับเธอที่น่าหลงใหล ดวงตาของเธอดึงดูดผมมาก ผมไม่สามารถหยุดมองเธอได้ แม้ว่าแม่ของผมจะพยายามสะกิดให้ผมเบือนหน้าหนี...
..." คะ..ครับ??? " ผมรีบหันหน้าไปหาแม่ก่อนจะเห็นว่าแม่ผมกำลังแอบยิ้มเล็กยิ้มน้อย...
..." สวัสดี " ผมได้ยินเสียงเธอเอ่ยขึ้นมาและมองมาที่ผมก่อนเธอจะยิ้มให้ผมแม่ผมรีบชวนแขกเข้าบ้านดูเหมือนจะมีแค่สองคน คือเพื่อนของแม่กับลูกสาว ...
..." ซันเอาน้ำมาให้แขกหน่อยสิจ๊ะ " ผมแปลกใจเมื่อแม่บอกให้ผมเอาน้ำมาให้แขกผมรีบไปเอาน้ำมาให้แขกของแม่และหญิงสาวคนนั่น ...
..." ซันมานั่งตรงนี้สิ " ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อแม่ดึงแขนเสื้อผมแล้วบอกให้ผมนั่งลงข้างๆหญิงสาว...
...ผมรู้สึกประหลาดใจกับท่าทางกะทันหันของแม่ ผมไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นนี่แม่คงไม่จับผมแต่งงานหรอกใช่ไหม?...
...ผมเอ่ยในใจก่อนจะหันไปทางหญิงสาว...
..." สวัสดีครับ " ผมเอ่ยทักก่อนที่หญิงสาวจะตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า...
..." สวัสดี " จากนั่นผมก็นั่งเงียบๆ และมองดูแม่ของผมซึ่งดูเหมือนจะกำลังสนทนากับเพื่อนของแม่อย่างสนุกสนาน...
...จู่ๆแม่ผมก็หันมาแล้วบอกว่าเด็กข้างๆผมชื่อพลาย อายุเท่ากับผม...
..." ผมซันนะ "พอรู้จักชื่อหญิงสาวคนนั้นผมก็รีบแนะนำตัว...
...เธอยิ้มอย่างอบอุ่นและสุภาพขณะที่ผมแนะนำชื่อ...
...ผมหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดนะย้อนเวลามาแม่ก็จะหาแฟนให้ผมเลยหรอ.....
...3 ชั่วโมงต่อมา...
...ผมมองดูเพื่อนของแม่เริ่มเตรียมตัวออกเดินทาง ผมได้ยินแม่ของผมพูดคำอำลาสองสามคำก่อนที่เพื่อนของแม่จะจากไป ...
...ผมรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่แม่ไม่ได้พูดเรื่องหาแฟนให้ผมพอแม่ผมส่งแขกเสร็จแม่ผมก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า...
..." น่ารักใช่ไหม " ผมสะดุ้งเล็กน้อยที่แม่พูดแบบนี้ถ้าผมบอกว่าหญิงสาวคนนั่นน่ารักแม่คงจะคิดว่าผมชอบเธอแน่ๆ ...
..." น่ารักไม่เท่าแม่ผมหรอก~" แม่ผมหัวเราะเมื่อเห็นผมพูดแบบนี้ท่านยิ้มและเดินมาตบหลังผมเบาๆด้วยความเอ็นดู ...
..." วันนี้ลูกเรียนบ่ายสินะ นี่ก็เที่ยงแล้วรีบไปเถอะ " หลังจากแม่พูดเสร็จแม่ก็ก้มไปเก็บเศษขยะจากโต๊ะ...
..." มานี่สิครับ " ผมเรียกให้แม่ไปนั่งที่โซฟาก่อนจะเริ่มจับผ้าเช็ดโต๊ะและจัดของแม่ผมทำหน้าแปลกใจ...
...ผมยอมรับว่าตลอดที่ผ่านมาผมไม่เคยช่วยอะไรท่านแบบนี้เลยถ้าท่านแปลกใจก็คงไม่แปลก...
..." ซันลูกเปลี่ยนไปมากเลยนะ " ผมหยุดชะงกก่อนจะตอบกลับแม่ด้วยรอยยิ้ม...
..." คนเราก็เปลี่ยนกันได้นะครับ "ผมก้มหน้าก้มตาเช็ดโต๊ะต่อไปแม่ผมเหมือนจะอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นผมพูดแบบนั่น ...
...แม่ผมหัวเราะขึ้นแล้วบอกว่าผมเปลี่ยนไปจริงๆทั้งการพูดและการกระทำ ต่างจากก่อนหน้านี้มาก ...
..." ซันรีบไปเรียนเถอะเดี๋ยวสายเอา ส่วนพวกนี้แม่ทำเองได้ " แม่ผมเดินมาจับผ้าเช็ดโต๊ะก่อนจะเอากระเป๋าสะพายข้างมาให้ผม...
..." อืมมม..ก็ได้คร้าบบบ " ผมเดินไปใส่รองเท้าและบอกลาแม่ก่อนจะเดินออกจากบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม...
...ผมเดินไปทางป้ายรถเมล์ก่อนจะมีเสียงเรียกจากที่ไกลๆ...
..." นี่คุณครับช่วยผมช่วย " จู่ๆก็มีชายแปลกหน้าวิ่งเข้าหลบหลังผมเขามาพร้อมกับอันธพาลกลุ่มหนึ่งขณะที่ผมกำลังจ้องไปที่อันธพาล...
...ผมสังเกตเห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม ใบหน้าของเขาหล่อเหลาและมีเสน่ห์จนผมเองก็แอบคิดว่าเขาหล่อกว่าไอ้คิมเยอะเลย...
..." มึงเป็นอะไรกับไอ้เวรข้างหลังว่ะ? " น้ำเสียงที่เขาพูดมาทำเอาผมก็แอบหวั่นนิดๆผมเหลือบมองชายตรงหน้าก่อนจะตอบว่า...
..." ไม่ได้เป็นอะไร " “...
..." กูไม่เชื่อ " เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่คุกคามพร้อมกับรอยยิ้มที่น่าขนลุกบนใบหน้าของเขา...
...ชายคนนั้นดึงมีดออกมาก่อนจะกดมีดลงบนแก้มของผมเขายิ้มออกมาอย่างพอใจที่เห็นผมไม่ต่อต้าน...
...จากนั่นเลือดสีแดงก็เริ่มไหลลงมาจากแก้มขวาของผมผมผลักชายคนนั้นอย่างสุดกำลัง ทำให้เขาล้มลงกับพื้น...
...ตุบ!!...
...แต่ดูเหมือนชายคนนั้นจะไม่ได้รับผลกระทบจากการล้มเลย เขายิ้มก่อนจะลุกขึ้นแล้วใช้มือลูบแผ่นหลังของผมเบาๆ...
...ผมรีบถอยหนีจากชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว แต่เขาคว้าข้อมือของผมเอาไว้ได้...
..." มึงจะหนีไปไหน ตัวเล็กแค่นี้แต่ก็มีแรงผลักกูล้มได้นะ แบบนี้กูควรลงโทษไหมนะ " จู่ๆชายคนนั้นอุ้มผมไว้ในอ้อมแขน...
...แม้ว่าผมจะพยายามต่อต้านก็ตาม ดูเหมือนเขาไม่มีเจตนาที่จะปล่อยผมไปเลย ...
..." ปล่อยไอ้เวรนั่นไปกูจะกลับห้อง " ชายนั่นพูดกับลูกน้องที่มาด้วยผมอึ้งไปสักพักที่อยู่ๆผมก็กลายเป็นคนโดนจับ...
...ผมพยายามดิ้นรนเท่าที่จะทำได้ แต่ผมก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาได้...
..." ปล่อยกู!! " ชายคนนั้นยังคงเดินต่อไปโดยไม่ตอบกลับผมสักคำเขาแค่ยิ้มให้ผมก่อนจะเดินขึ้นห้อง ...
...เมื่อมาถึงห้อง ชายหนุ่มก็โยนผมลงบนเตียง...
..." อึก! ไอ้เวรเอ๊ย!! แม่งจะทำอะไรกูว่ะ " ผมที่ไม่ค่อยพูดหยาบมาก่อนแต่ต้องมาพูดเพราะไอ้เวรสมองกลับนี้...
...ชายคนนั้นไม่ตอบอะไรแค่ยิ้มและใช้มือเช็ดเลือดที่แก้มผมออก...
...เขาเริ่มใช้มือหนาลูบและสัมผัสร่างกายของผมทำเอาผมขนลุกไปหมดผมใช้มือซะบัดมือปลาหมึนของเขาออก ...
..." ไอ้เวร " ผมมองเขาก่อนที่เขาจะจับผมแล้วตรึงผมไว้บนเตียง จากนั้นเขาก็กัดไปที่ต้นคอของผม...
..." อึก!!! " เขายิ้มพอใจในขณะที่เขาค่อยๆ ลากลิ้นขึ้นมาที่แก้มขอผม...
...เมื่อผมรู้สึกว่าลิ้นของเขาเลียไปตามแก้มของผมแต่ผมสัมผัสได้ถึงสิ่งอื่น มีอะไรสักอย่างที่เป้าของเขา...
...ชายคนนั้นยิ้มให้ผมแล้วพูดว่า...
..." ชอบสินะ " ด้วยน้ำเสียงหวานเย้ายวน...
...ไม่นาน ริมฝีปากของเขาก็จูบริมฝีปากของผมอย่างเร่าร้อน...
..." อืม!!!! " ผมตกใจแรงที่เขาจูบผมทำไมผมถึงไม่มีแรงเลยเนื่ย!!...
...แม้ว่าผมจะพยายามดิ้น แต่เขาก็ยังจูบผมอย่างดูดดื่มต่อไป ปากของเขารู้สึกอบอุ่นและนุ่มนวล...
...ทำให้ผมรู้สึกซ่าไปทั้งตัว ผมรู้สึกได้ถึงลิ้นของเขาปนกับลิ้นของผม ...
...ตุบตุบตุบ...
...ขณะที่ผมตบหน้าอกของเขา เหมือนเขาก็รู้สึกได้ว่าผมหายใจไม่ออก เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะผละจูบออก ...
..." อ้าา!! มึง!! " ผมส่งสายตาโกรธเคืองให้เขา แต่ดูเหมือนเขาไม่สะทกสะท้านกับมัน เขาหัวเราะอีกครั้งและพูดว่า...
..." นายไม่รู้จักวิธีจูบหรอ " แม้เขาจะเป็นคำนำหน้าจากมึงเป็นนาย แต่ผมก็รู้สึกไม่ดีสุดๆ จูบแรกผมไม่ควรโดนขโมยไปแบบนี้สิ!! ...
...เขาเลื่อนปลายนิ้วไปตามริมฝีปากของผม ทำให้พวกเขารู้สึกเสียวซ่านิดหน่อย...
..." นี่เป็นจูบแรกของนายหรือเปล่า? "เขาพูดอย่างสนุกสนานและมีรอยยิ้มบนใบหน้า...
..." ... " ผมหันหน้าหนีก่อนจะทำหน้าบึ้ง...
...เขายิ้มขณะเริ่มปลดกระดุมเสื้อของผม ขณะที่เขาปลดกระดุมเสื้อผม มืออีกข้างของเขาก็ลูบไล้ร่างกายของผม ...
..." หยุด!!Nooo!!สต๊อป!! มึง.มึงจะทำไรว่ะ "ผมใช้มือกุมเสื้อเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาถอดเสื้อของผมได้...
...แต่เขาดึงมือของผมออกและมัดตรึงไว้กับเตียง เขาขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ลมหายใจของเขาตกลงบนผิวหนังของผมขณะที่เขากระซิบว่า...
..." ชู่ว อย่าดื้อสิ " ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments