บทนางร้าย

แช๊ะ แช๊ะแช๊ะ "ดีมากค่ะ! เชิดหน้าขึ้นอีกค่ะ! โอเคค่ะ"เสียงรัวชัตเตอร์พร้อมคำสั่งของผู้กำกับทำให้ฉันโพสต์ท่าตามโดยไม่อิดออด ฉันเป็นนางแบบมืออาชีพทำงานให้วงการนี้มาได้หลายปีแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ใช่นางแบบทีมั้งมีนักไม่เคยมีข่าวที่เสียหายำม่นานมานี้เพื่อนของฉันได้ชวนให้ฉันได้เข้าวงการบันเทิงเป็นเพื่อนมันฉันไม่ได้ตอบอะไรไปเเต่ตอนคงจะต้องได้ตอบตกลงกับมันซะเเล้ว"เรียบร้อยค่ะน้องแป้งขอบใจมากนะจ่ะ"ผู้กำกับยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนหลังจสกที่ฉันสามารถถ่ายแบบให้เค้าได้ดั่งใจ"ยินดีมากค่ะขอบคุณสำหรับโอกาสนะคะ"ฉันยิ้มเเละไหว้เป็นมารยาทหลังจากนั้นก็เดินลงมาลานจอดรถชั้นใต้ดินของตึกเมื่อพบรถนิสสันมาร์ชสีขาวก็ควักกุญแจออกมาเตรียมตัวไปสถานีโทรทัศท์ของเพื่อนำม่นานนักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา กริ๊งๆๆๆ เมื่อกดรับยังไม่ทัดได้ทักทายเสียงปลายสายก็พ่งขึ้นมาก่อน "นังโรบอตถึงไหนแล้วฉันรอจะเหงือกแห้ง" แน่นอนเสียงปลายสายคือเพื่อนชานไม่แท้ของฉันที่ตอนนี้กำลังจะปิดกองละครของมันแล้วให้ฉันไปรับ "อยู่บนรถ" เมื่อฉันตอบไปแบบนั้นเเน่นอนมันต้องตวาพใส่ฉันว่าทำไมถึงชักช้านักไม่กี่อึดใจสิ่งที่ฉันคิดก็เป็นจริง "แกรีบมาด่วนเลยนะเดี๋ยวก็ไม่ทันพอดีฉันอุตสาแนะนำเเกเชัยวนะจะสายไม่ได้" ฟังมันบ่นเสร็จฉันจึงตอบตัดลำคาญไป "โอเค" ขับรถได้ไม่นานนักฉันจึงเลี้ยวเข้าสถานีโทรทัศน์ที่เพื่อนทำงานอยู่ พอจอดรถก็เห็นเพื่อตัวถึกเหมือนหมีควายยืนยอหน้ายิ้มแย้มอยู่ตรงบันไดหนีไฟที่จอดรถชั้นใต้ดิน "มาช้าจังนะรีบได้ได้แล้ว**" พอพูดจบมันลากเเขนฉันขึ้นลิฟต์ไป "ยังโรบอตฉันจะบอกให้นะไอ่ถ่ายแบบของเเกมันจะดีกว่าเล่นละครได้ยังไงไหนๆแกก็ไปเรียนก่รแสดงมาเเล้วมาลองดูสักตั้งซะสิไม่เสียหายนะเว้ย!" ฉังฟังมันร่ายยาวจนจบพร้อมทำหน้าบึ่งใส่มัน "ที่ฉันมายืนหน้าแกไม่เรียกว่ามารึไงเล่า" เมื่อเพื่อยได้ฟังคำพูกของฉันมันก็ยิ้มกว้าง "แกคิดถูกแล้ว" มันยิ้มกระเเนะกระแหนได้ไม่นานลิฟต์ก็เปิดออกมันเดินนำหน้าฉันออกไป ฉันก็ต้องเดินตามมัน ไม่นานก็มาถึงหน้าห้องห้องหนึ่ง นนท์พลักประตูเข้า " สวัสดีครับ" เเน่นอนเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็คือชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง ฉันยิ้มกับความเเอ๊บแมนของมันได้ไม่นานก็ยมือไหว้ทักทายคนในห้องบาง "สวัสดีค่ะ" คนให้ห้องรับไหว้ฉันพร้อมผายมือเป็นเชิงว่า เชิญนั่งได้ ฉันก็ทำตามโดยทันที "นี่หรอน้องนนท์เพื่อนที่จะแนะนำพี่หนะไหนลองแนะนำตัวหน่อยยสิจ่ะพี่เป็นผู้กำกับนะชื่อ ดาราวรรณ สันติภพ จ่ะ เรียกพี่ว่า พี่ดาก็ได้จ่ะ" พี่ดายิ้มให้ฉันหนึ่งครั้ง เเค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นรอยยิ้มที่จริงใจฉันเองก็ไม่จำเป็นต้องเสเเสร้งยิ้มตอบพี่ดาพร้อมเเนะนำตัวเอง "ค่ะพี่ดา หนูชื่อ แป้งนะคะ

ปาณิสราภรณ์ ไชยรัตนาโชติ ค่ะ" เมื่อเเนะนำตัวพี่ดาก็ตกใจนิดหน่อย ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเเค่ฉันเเนะนะตัวมันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอหรือชื่อฉันมันยาวเกินไปกัน "จ่ะน้องแป้ง เราจะบวงสรวงกันอาทิตย์หน้านะจ่ะ" เมื่อได้ยินดีงนั้นฉันก็ตกใจหมายความว่าพี่ดารับฉันเข้าแสดงเเล้ว "ขอบคุณมากนะค่ะ" " ไม่เป็นไรจ่ะ..เเล้วเเน่ใจนะว่าอยากแสดงเป็นตัวร้ายหนะเปลี่ยนบทได้นะ" เมื่อได้ยินดังนั้นฉันก็ตอบได้ทันทีเลยว่า "ค่ะหนูอยากแสดงบทนี่**"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***