

ข้ามคืน

 

ข้ามคืน

ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เพื่อน / ฉันจะเลว!

'ฝ้าย'

เสียงโทรศัพท์โทรเข้าเบอร์บอลแฟนของฉัน เบอร์ที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครเป็นเพื่อนสนิทของเรานั้นเอง

"ฮัลโหลฝ้าย ว่าไง"

ฉันกดรับโทรศัพท์แทนคนที่กำลังนอนหลับอยู่

(บอลละ มาหาบอลเหรอไม่เห็นบอกเลย)

"ใช่ เพิ่งมาถึงเมื่อคืน"

ฉันกับแฟนอยู่กันคนละที่เลยทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก แต่ถึงอย่างนั้นเราก็รักกันมา 4 ปีกว่าแล้วละ ถึงแม้ระหว่างทางของเราเขาจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาบ้าง

แต่เขาก็เลือกฉันเสมอ....

(อ่อ พอดีพรุ่งนี้เราจะออกจากโรงพยาบาลอย่างที่พลอยรู้เรื่องที่เราเลิกกับพี่นัท....)

"ไม่ต้องพูดหรอก....เราเข้าใจ"

ฝ้ายอยู่ในช่วงที่กำลังจะเลิกกับพ่อของลูกในท้อง เธอเครียดมากทำให้เกิดอาการครรภ์เป็นพิษจนเด็กในท้องไม่รอด ฉันจึงไม่อยากให้เธอพูดเรื่องที่ทำให้เสียลูกไปออกมา

(งั้นช่วยให้บอลมารับเรากลับได้ไหม....)

"ได้สิ เดี๋ยวบอลตื่นจะบอกให้นะ"

ฉันตัดสายแล้วได้แต่เศร้าใจ ทำไมคนสองคนที่ไม่มั่นใจในรักถึงได้ยอมให้มีหนึ่งชีวิตเกิดมานะ

ฉันไม่ได้ใจร้ายนะ แต่ฝ้ายกับพี่นัทระหองระแหงกันมาตั้งแต่ต้น จนวันหนึ่งฉันได้ข่าวว่างฝ้ายท้องแต่แทนที่พี่นัทจะรับผิดชอบเขากลับเลือกที่จะบอกเลิก

ทั้งฉันและบอลก็ทำได้แค่อยู่ข้างๆ จนถึงวันนี้ ตกช่วงบ่ายเราก็ตรงไปรับฝ้ายที่โรงพยาบาลแต่ก็ได้รู้ว่ามีคนมารับฝ้ายกลับไปแล้ว

"โถ่เว้ย ใครมารับวะ"

"บอล....เป็นอะไรไป อาจจะเป็นพี่นัทก็ได้"

"เหอะ คนแบบนั้นน่ะเหรอจะสนใจลูกเมีย"

"แต่ฝ้ายเขาก็เป็นแฟนนะ ที่ฝ้ายแทงก็เพราะเครียดเรื่องพี่นัทเขาคงอยากปรับความเข้าใจกัน"

บอลยังคงมีสีหน้าตึงเครียดและไม่พูดอะไรกับฉันอีกจนถึงบ้าน อาจจะเป็นเพราะเขาสนิทกันเลยเป็นห่วงเพราะตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่ก็มีฝ้ายนี่แหละค่อยไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนบอลตลอด ฉันเองก็ได้แต่บอกให้เขาใจเย็นเข้าไว้

: สองวันต่อมา

"พลอยติดต่อฝ้ายได้บ้างไหม"

อยู่ๆ บอลก็ถามขึ้นขณะที่รอส่งฉันกลับบ้าน ฉันไม่อยากจะคิดไปเองเลยนะว่าเขาดูเป็นห่วงฝ้ายมากจนเกินหน้าที่ไป

ฉันรู้ว่าบอลเป็นคนเจ้าชู้มากแค่ไหน ขนาดที่มีผู้หญิงเคยส่งรูปเขามาให้ก็เคย แต่ฉันก็พยายามไม่คิดว่าแฟนกับเพื่อนของฉันจะ....มีอะไรมากกว่าความสนิทถึงหลายๆ คนจะบอกว่าฉันควรกังวลบ้างแต่ฉันก็อยากจะเชื่อใจทั้งสองคน

อีกอย่างฉันเห็นพี่นัทลงรูปฝ้ายในโซเชียลเมื่อไม่นานมานี้นั้นแสดงว่าเขากลับไปคืนดีกันจริงๆ แล้วทำไมแฟนของฉันถึง....เป็นห่วงแฟนของคนอื่นมากมายขนาดนั้น หวังว่ามันจะไม่เป็นแบบที่คนอื่นพูดกันหรอกนะ....

"ฝ้ายเขากลับไปคืนดีกับพี่นัท"

"ฝ้ายบอกเหรอ"

"เปล่า พลอยเห็นรูปพี่นัทไปกับฝ้าย"

"มันต้องบังคับอะไรฝ้ายแน่ๆ"

"บอล!"

เมื่อบอลเห็นฉันไม่พอใจจึงเลือกที่จะเงียบแต่มือก็ยังคงกดส่งข้อความถึงเพื่อนสนิทของเรา เห็นแบบนั้นน้ำตาฉันก็แทบไหลเมื่อฉันแอบอ่านข้อความนั้นผ่านการมอง

'ไปกับมันทำไม'

'มาหากูที่บ้านพลอยกำลังกลับ'

'ทำไมมึงทำอย่างนี้วะ มึงเป็นเมียกูนะ'

!!!!!!

ฉันถึงกับนิ่งไปเมื่อเห็นคำคำนั้น แต่ดูเหมือนคนที่เอาแต่พิมพ์จะไม่รู้ตัว

"รถมาแล้ว บอลอยากเดินไปส่งเราไหม"

เงียบ....เขายังคงสนใจแต่แชทนั้นไม่ยอมหันหน้ามามองฉัน

"....บอลยุ่งอยู่"

"อ่อ"

ฉันได้แต่สะกดกลั้นทุกอย่างแล้วเดินขึ้นรถด้วยใจที่แตกสลาย ขณะที่ฉันแอบมองเขาผ่านหน้าต่างเขาเอาแต่กดโทรหาคนคนนั้นไม่หยุดจนรถเคลื่อนตัวออกจากสถานี ฉันโง่มาโดยตลอด 4 ปี เพื่อนสนิทของฉันกับคนรักของฉัน....

ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้....!

พอฉันนึกได้ก็กดส่งข้อความหาแฟนสนิททันทีและเธอก็กดอ่านมันทันทีเช่นกัน ฉันจึงตัดสินใจโทรไปเพราะอยากจะได้ยินน้ำเสียงของปลายสาย

(ว่าไงพลอย)

"เรารู้แล้วนะ"

(....รู้อะไร)

"เรื่องฝ้ายกับบอล"

(มันไม่มีอะไร เราก็สนิทเหมือนที่เราสนิทกับพลอยไง)

"แต่บอลเรียกฝ้ายว่าเมียนะ...."

ปลายสายเงียบไป เท่านั้นฉันก็แน่ใจทุกอย่างแล้ว....

(....)

"เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ที่ผ่านมาเรื่องผู้หญิงของบอลฝ้ายก็เป็นคนช่วยตลอด ทำไมถึง...."

(ก็อยู่ไกลเอง....)

"ว่าไงนะ?"ฉันตกใจเมื่ออยู่ๆ น้ำเสียงปลายสายที่ดูสดใสก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่เย็นชา

(ฉันไม่ใช่เพื่อนที่ดีนักหรอก แต่พูดตามตรงก็อึดอัดใจเสมอที่ต้องค่อยปิดบัง ทุกครั้งที่ไปเที่ยวด้วยกันถึงฉันจะรับปากเธอว่าจะดูแลเขาอย่างดีแต่ฉันกับบอลจะจบที่เตียงเสมอ)

"ฝ้าย...."

ฉันกำมือแน่นน้ำตาไหลด้วยความจุกและเจ็บปวดที่ใจเมื่อเพื่อนของฉันสารภาพความจริงโดยไม่มีแม้แต่น้ำเสียงของความรู้สึกผิด

(บอลไม่คิดว่าเธอจริงจังกับมันหรอกนะ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าลับหลังเธอมันก็มีอีกหลายคน)

"แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีเธออยู่ในนั้นไงฝ้าย"

(อืม ....ฉันไม่มีอะไรจะพูด)

"แล้วตอนนี้จะให้ฉันทำยังไงต่อได้ละ พวกเธอทำกับฉันขนาดนี้"

(ก็แล้วแต่เธอ....ตอนนี้ฉันกลับมาคืนดีกับพี่นัทแล้วเธอจะให้อภัยบอลแล้วตัดฉันก็ได้ ฉันจะไม่ยุ่ง)

....เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เหมือนกับว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

"....เธอช่วยรู้สึกผิดหน่อยได้ไหม"

(ฉันมันเกินความเป็นคนแล้วละ ฉันทำได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ)

"รวมถึงการท้องเพื่อจับผู้ชายสินะ แต่เขาคงไม่เอาเลยตั้งใจเอาออกใช่ไหม"

ฉันพูดด้วยความโมโหออกไปเพื่อหวังจะทำให้คนปลายสายรู้สึกเจ็บบ้างจากคำพูดแทงใจดำจากคนเป็นเพื่อนอย่างฉันบ้าง

(เรื่องท้อง....จริงอยู่ที่ฉันอยากจับพี่นัท แต่เขาก็ไม่ต้องการเด็กและเด็กก็ไม่ใช่ลูกของเขา)

"....หมายความว่าเป็นลูกของบอลเหรอ พวกเธอเห็นฉันเป็นตัวอะไรวะ"

(คิดเอาเอง อย่ามายุ่งกับฉันอีก)

ตืด!

ที่ฉันไม่ถามบอลโดยตรงเพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องแถไม่ยอมรับผิดแน่นอนและฉันก็รู้ว่าตัวเองต้องใจอ่อนเหมือนเดิมถ้าอยู่ต่อหน้าเขา

แต่ฉันก็ไม่ได้เตรียมใจรับมือกับความจริงพวกนี้เลยสักนิด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันโง่ได้ถึงขนาดนี้ ทำไมฉันไม่เคยเอะใจเลยในความสัมพันธ์ของพวกเขา

หญิงสาวยังคงนอนอยู่บนเตียงด้วยชุดของเมื่อสองวันที่แล้วและยังคงไม่ได้กินอะไรนอกจากน้ำเปล่า....สายตายังคงจ้องเฝ้ารอสายเรียกเข้าหรือเสียงข้อความจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรัก

แต่มันกลับไม่มีเลย....เธอเป็นฝ่ายวิ่งตามมาตลอดโดยการเดินทางข้ามภูเขาไปหาเขาทุกอาทิตย์เพื่อหวังจะได้ใช้เวลาด้วยกันแต่มันก็มีความสุขอยู่ได้เพียงแค่ปีเดียว ก่อนที่เขาจะเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้เธอจับได้อยู่ตลอดโดยเขาก็แค่พูดว่า....เพื่อนกัน....

แน่นอนว่าคนโง่อย่างเธอมันก็มักจะเชื่อและยอม จนล่าสุดมีผู้หญิงตั้งใจส่งรูปที่แฟนเธอกำลังนอนหลับบนเตียงมาให้ ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอสติแตกมากร้องไห้ไม่หยุดหลายวันแต่แค่เพียงเขาบอกจะไม่ทำอีกใจของเธอก็ยังคงให้อภัยได้ลงเพราะรักเขามากจริงๆ

มากจนคิดไปถึงที่ว่าอีกไม่กี่เดือนเมื่อฝึกงานจบเธอจะย้ายไปอยู่กับเขา เพราะดันคิดไปเองว่า....ที่เขานอกใจคงเป็นเพราะเหงาหรืออาจเป็นเพราะเธอมีเวลาให้เขาไม่พอแต่พอทบทวนดูทั้งหมดแล้วมันเป็นเพราะสันดานของผู้ชายอย่างเขาต่างหาก!

แม้แต่คำถามที่ว่าถึงคอนโดปลอดภัยหรือเปล่าก็ไม่มีเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ เป็นแบบนี้ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาถ้าไม่ติดต่อไปก็ไม่มีเลยสักข้อความจากเขา ไม่เคยจะมีเลย....ทุ่มเททั้งหมดไปเพื่อใครเพื่ออะไร?

"การเลวมันคงสนุกมากเลยสินะ...."

1เดือนต่อมา

: คลับ

หญิงสาวในชุดเดรสสั้นนั่งรอคู่เดทคนที่สองของคืนนี้อยู่หน้าเคาร์เตอร์บาร์ที่เต็มไปด้วยบรรดานักเที่ยว โดยมีบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อหน้าคมที่ดูเหมือนจะอายุห่างจากเธอหลายปีคอยมองการกระทำของเธออยู่ตั้งแต่หัวค่ำแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากเงียบและคอยมองเธอเปลี่ยนคู่คุยไปเรื่อยๆ

ซึ่งก็น่าแปลกใจไม่น้อยว่าเขาจะมองไปเพื่ออะไรกัน ทั้งที่มีคู่หญิงชายมาทำความรู้จักกันในสถานที่แบบนี้มันเป็นเรื่องปกติที่เขาเป็นบาร์เทนเดอร์ก็น่าจะเห็นภาพนี้บ่อย หรืออาจจะเพราะเธอไม่สวยพอที่จะคุยกับใครหลายๆ คนพร้อมกันหรือเปล่า

"ช่างเถอะพลอยเราไม่จำเป็นต้องสนใจ"

หญิงสาวเลิกสนใจสายตาคมนั้นสะแล้วเผลอคิดไปถึงเรื่องที่ผ่านมาอีกครั้ง หลังจากเริ่มทำใจในสิ่งที่เกิดขึ้นได้เธอก็ไม่เคยติดต่อไปคุยอะไรเรื่องนั้นอีกเลย

และแน่นอนหลังจากเธอขึ้นรถกลับมาเขาเองก็ไม่เคยแม้แต่ส่งข้อความมาถามว่าถึงบ้านปลอดภัยดีไหมด้วยซ้ำ

นั้นทำเอาพลอยสติแตกจนต้องซ่อนโทรศัพท์ตัวเองเลยละ เธอขาดการติดต่อจนทำให้เพื่อนหลายคนต้องแวะมาดูที่ห้องพักเป็นประจำเพราะความเป็นห่วง

ช่วงเวลานั้นมันยากลำบากแต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ จนในที่สุดหญิงสาวเองก็ตั้งใจจะลองเป็นคนหลายใจคุยกับใครหลายคนดูบ้าง เพราะในเมื่อไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าทำไมคนรักถึงได้ชอบนอกใจเธอนัก เธอก็จะหาคำตอบเอง

จริงๆ แล้วคนที่นัดวันนี้เป็นคนที่เธอคุยมาได้สักสองสามวัน คนแรกที่ผ่านมาดูเหมือนว่าเธอเองจะไม่ใช่ในแบบที่เขาหวังอาจจะเป็นเพราะเพิ่งเคยเจอความสัมพันธ์แบบนี้ครั้งแรกจึงไม่กล้าจะชวนคุยหรือถามไถ่เขาเท่าไหร่

ชายหนุ่มคนนั้นเลยขอตัวกลับ....ก็แอบเสียใจอยู่นะแต่จะให้ทุกคนถูกใจในตัวเรามันก็คงไม่ได้หรอก

"คงไม่มาแล้วสินะ....แม้แต่จะเริ่มคุยหลายคนยังลำบาก ทำไมเขาถึงได้ทำมันง่ายนักนะ"

หญิงสาวบ่นพร่ำเพ้อกับตัวเองเมื่อเห็นว่าเลยเวลานัดมาหลายนาที สายตาก็กวาดมองไปทั่วคลับที่กำลังเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งคู่รักที่สวีทหวาน ทั้งคนเมาที่กำลังเต้นอย่างสนุกสนานไปตามเสียงดนตรี

ผิดกับเธอ....ที่นอกจากโดนหักหลังแล้วยังถูกเทอีกต่างหาก

"ฉันมันน่าสมเพชสะจริง...."

"แค่คู่เดทไม่มาถึงขั้นต้องใช้คำนั้นดูถูกตัวเองเลยหรือไง"

อยู่ๆ บาร์เทนเดอร์ที่ยืนเงียบมานานก็ส่งแก้วเหล้าอย่างดีมาให้ ถึงเขาจะพูดแบบนั้นออกมาเหมือนว่าไม่อยากให้เธอดูถูกตัวเองแต่ท่าทางของเขาก็ยังคงนิ่งเฉยจนคาดเดาไม่ได้

"แก้วนี่ฉันไม่ได้สั่ง"

"ดื่มให้คำพูดเมื่อกี้ลงคอไป...."

"คะ?"

เธอทำหน้างุนงงและไม่เข้าใจการกระทำของคนตรงหน้า เมื่อเขาเห็นเธอนิ่งไปจึงวางอุปกรณ์ในมือลงแล้วกอดอกมองด้วยสายตาดุดันจนเธอรู้ราวกับว่าเธอกำลังทำอะไรผิด

"ฉันไม่ชอบคำพูดเมื่อกี้ของเธอ...."

"แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ"

เขายกแก้วเหล้าเพรียวอีกแก้วขึ้นมาแล้วชนเข้ากับแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ก่อนจะกระดกดื่มมันจนหมดภายในรวดเดียวทำเอาคนคออ่อนอย่างเธอรู้สึกขมแทน

"ของฉันหมดแล้ว...."

เขาพูดพร้อมมองมาที่แก้วเธอ พลอยค่อยๆ กระดกมันเข้าปากอย่างช้าๆ ความขมทำให้ถึงขั้นรู้สึกพะอืดพะอมแต่ก็กลั้นใจกลืนมันลงไปจนหมดแก้ว ก่อนจะรีบกระดกน้ำเปล่าตามเธอเป็นคนดื่มบ่อยนะแต่การดื่มเพรียวแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยแต่เธอก็เป็นพวกท้าทายไม่ได้สะด้วย

"หมดแล้ว....ค่ะ"

เมื่อไม่รู้จะใช้คำพูดแบบไหนเธอเลยตอบไปส่งๆ ก่อนที่เขาจะหันไปทำงานต่ออย่างไม่สนใจทำเอาเธองงไปยิ่งกว่าเดิมกับท่าทีเฉยชาของเขา

คนประสาท!!!

ตืด....

เสียงข้อความเด้งแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่ว่างอยู่จนหญิงสาวต้องหันไปมองแล้วถอนหายใจยาว....เกือบเดือนแล้วสินะที่ไม่เห็นแจ้งเตือนจากชื่อนี้

'ถึงบ้านปลอดภัยไหม'

....บ้านพ่อง! มาถึงตั้งแต่ชาติที่แล้วละ....

'ทำไมหายไปเลยละ ไม่คิดถึงกันเหรอครับ'

....คนแบบแกใครจะคิดถึงลงวะ!....

หญิงสาวคิดในใจแล้วกดปิดหน้าจอแล้วกรอกแอลกอฮอล์เข้าปากเพื่อลบความรู้สึกแย่ อุตส่าห์คิดเอาไว้จะไม่รู้สึกอะไรถ้าเขาติดต่อมา อุตส่าห์เตรียมใจให้เข้มแข็ง แต่หัวใจมันก็....ยังรู้สึกดีใจที่เขาทักเข้ามาเจ็บไม่เคยจำ

"ปลดล็อก...."

"คะ?"

บาร์เทนเดอร์คนนั้นเอื้อมมือมาคว้าโทรศัพท์เธออย่างถือวิสาสะแล้วยื่นให้กดปลดล็อกหน้าจอ การกระทำของเขาทำเอาบาร์เทนเดอร์อีกสองคนมองหน้ากันไปมาอย่างสับสน

"กดรหัส...."

"ทำไมฉันต้องทำ...."

"กด....รหัส เดี๋ยวนี้"

ชั่วพริบตาที่คนตรงหน้าทำสีหน้าจริงจังมือของเธอก็รีบกดเข้ารหัสราวกับว่าถูกสะกดเธอแอบคิดไปว่าจะกลัวเขาทำไมกัน

เริ่มคิดได้แบบนั้นก็พยายามจะแย่งโทรศัพท์คืนมาแต่เขากลับชูมันขึ้นสูงจนเอื้อมไม่ถึง เขาถือวิสาสะเลื่อนหน้าจอไปมาก่อนจะกดเข้าในแชทของแฟนเธอแล้วยื่นหน้าคมนั้นผ่านเคาร์เตอร์มาจนใบหน้านั้นเกือบชนหน้าหวาน

แชะ! เสียงเขากดถ่ายรูปแล้วกดส่งทันทีทำเอาหญิงสาวเกิดอาการอึ้ง ด้วยความตกใจทำให้เธอต้องรับดึงโทรศัพท์กลับมาแล้วเปิดดูแชทนั้นทันทีภาพเมื่อครู่ถูกส่งไปแล้วและผู้รับข้อความก็อ่านมันเรียบร้อย

ให้ตายเถอะ!!!

ตืด ตืดๆ

'บอล'

สายของบอลโทรเข้ามาถี่ๆ แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะรับสายมันและไม่คิดว่าจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ใจของเธอคิดว่ามันควรจบไปแบบเงียบๆ สิ

"คุณทำบ้าอะไรของคุณ!"

"ช่วยเธอเรียกร้องความสนใจจากแฟนไง"เขาพูดหน้าตาย

"ฉันไม่คิดจะติดต่อผู้ชายคนนี้ การที่คุณทำแบบนี้เท่ากับว่าฉันยังต้องการประชดเขา"

"ก็จริงนิ....หรือที่มานั่งเดทกับผู้ชายหลายคนในคืนเดียวนี่ไม่ใช่การประชด"

เธอนิ่งไปเมื่อถูกพูดแทงใจดำ ที่เขาพูดมันก็ถูกว่าที่เธอทำคือการประชด แต่เธอกำลังประชดชีวิตตัวเองต่างหาก

"ฉันไม่ได้ทำแบบนี้เพราะเขา ฉันทำเพราะฉันอยากรู้ว่าการมีความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้ามันสนุกตรงไหน ทำไมเขาถึงนอกใจฉัน....ฉันแค่อยากรู้แค่นั้น"

พลอยห้ามตัวเองที่กำลังโมโหไม่ได้จนเผลอพูดความในใจออกไป บาร์เทนเดอร์ทั้งสามมีสีหน้าอึ้งแต่อยู่ๆ แววตาของหนึ่งคนในนั้นก็เปลี่ยนไป

"งั้นฉันจะเป็นคนนั้นให้เธอเอง....คืนนี้กลับกับฉันสิ"