สะดุดรัก¹สุดอลเวงของนายแวมไพร์ทั้งสอง
ฝาก
คังโซยอน(พร.)
ฮึ....//เดินเข้ามหาลัยอย่างภาคภูมิใจ
โฮมินอู (พอ.)
.........//มองลงมาจากชั้นสี่
โฮมินอู (พอ.)
..........//เลือดขึ้นหน้า+กำหมัด
โฮมินอู (พอ.)
ชิ.!...//กัดฟันแน่น
โฮมินอู (พอ.)
//เดินไปนั่งกุมขมับที่โต๊ะตัวเอง
โฮมินอู (พอ.)
(กล้าดียังไงมายุ่งกับคนของฉัน...คังโซยอน!)//ทุบโต๊ะเต็มแรงไปที
ชื่อ : โฮมินอู
อายุ : 23
สูง : 179
นํ้าหนัก : 62
สถานะ : พระเอก
นิสัย : ฉลาดหลักแหลม หัวไวเวอร์ ถามอะไรตอบทันควันยกเว้นจะขี้เกียจตอบ เป็นคนรักสงบไม่ชอบเรื่องวุ่นวาย เป็นคนหวงของไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องง่ายๆถ้าอยู่ในสายตาแบบเต็มร้อย นิสัยเจ้าที่แรง ภายนอกดูเรียบร้อยแต่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ~ เป็นคนขี้แกล้งคนอื่นแต่หลายครั้งที่แกล้งจนร้องไห้ไปหลายราย แอ็คเก่งงงง~ ซุ่มซ่ามล่อส้มจีน เจ้านํ้าตา ขี้น้อยใจ ง้อเก่ง~~
สิ่งที่ชอบ : ของมึนเมา ของที่เกรดดี คนเล่นตัว คนว่านอนสอนง่าย คนใสซื่อ ของหวาน เลือด ไวน์ เสื้อผ้าเรียบๆๆม่มีเครื่องประดับรกรุงรังจนเกินไป สัตว์น่ารักๆตัวเล็กๆน่าเอ็นดู
สัตว์ดุร้ายเช่นงู แมงมุม เสือ สิงโต
สิ่งที่ไม่ชอบ : คนที่มายุ่งของรักของหวงของตัวเองโดยไม่ได้รับอนุญาต ของเผ็ด(กินทีไรพริกติดคอทุกรอบ)
แสงแดดที่แปร๊ดดดดจนตาแทบไหม้
ความสามารถติดตัว : ความว่องไวไหวพริบปฏิภาณดีเย่มมม
มัด (เป็นการใช้พลังคล้ายๆควันสีม่วงอิลทนิลมัดร่างกายของเป้าหมายตามความต้องการของผู้ใช้ )
การใช้ดาบที่ชํ่าชำนาญ การแข่งขันของมหาลัยได้อันดับหนึ่งของมหาลัย
ป้องกันระดับสูง ( เพิ่มความทนทานให้แก่ร่างกายหลายเท่าตัวหรือเปลี่ยนไปตามรูบแบบของผู้ใช้ เช่น เปลี่ยนเป็นโล่ป้องกันหรอกำแพงป้องกันที่แน่นหนาแบบล่องหนเป้าหมายจะไม่สามารถมองเห็นและรับรู้ได้
จุดอ่อน : -
จุดแข็ง : เก็บอาการทางหน้าได้ดีแต่จะแสดงอารมณ์ทางกระกระทำซะส่วนใหญ่ ร่างกายแข็งแรงเกินมนุษย์
เผ่าพันธุ์ : แวมไพร์
โฮมินอู (พอ.)
(ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...ไม่งั้นมันร้องป้วนเปี้ยนอยู่กับนางตลอดแน่..!) //ลุกจากเก้าอี้พรวด
ตัดภาพมาที่นางเอกของเราดีกว่า
ซอนญ่า(นอ.)
(เมื่อไหร่จะถึงกันนะ..)// กระพริลบตาปริบๆ
คังโซยอน(พร.)
เธอกินอะไรมารึยัง
ซอนญ่า(นอ.)
(เรารีบจนไม่ได้กินอะไรมาเลยได้ยินมาว่าเรียนที่นี่ต้องใช้พลังงานเยอะมากฉันจะเป็นลมมั้ยนะ...)//กังวล
คังโซยอน(พร.)
เธอนั่งตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา //ค่อยๆวางซอนญ่าลงกับเก้าอี้ของโรงอาหาร
คังโซยอน(พร.)
อยากกินอะไรมั้ย?
ซอนญ่า(นอ.)
ทงคัตสึ!//ตอบทันควัน+ตาเป็นประกาย
คังโซยอน(พร.)
ฮ่าฮ่า โอเคๆ //เดินไปซื้ออาหาร
คังโซยอน(พร.)
(เหมือนกระต่ายเลย) //ยิ้มอยู่คนเดียว
ซอนญ่า(นอ.)
//มองรอบๆโรงอาหารก่อนจะอึ้ง
ซอนญ่า(นอ.)
นี่มันโรงอาหารจริงๆใช่มั้ยเนี่ย...
ซอนญ่า(นอ.)
ยังกะร้านอาหาร5ดาวแหน่ะ..
ซอนญ่า(นอ.)
มันหรูซะจนไม่กล้าหยิบจับของเลย...//รู้สึกตัวเองไม่เหมาะกับที่นี่
โฮมินอู (พอ.)
(หิว...) //เดินเข้ามาที่โรงอาหาร
โฮมินอู (พอ.)
(มีอะไรกินบ้างนะ)//สายตาไปสะดุดสตรีผมขาว
โฮมินอู (พอ.)
โอ๊ะโอเจ็คพอตแฮะ
โฮมินอู (พอ.)
//เดินเข้าไปหาสาว
ซอนญ่า(นอ.)
//หันซ้ายหันขวาหาคังโซยอน
โฮมินอู (พอ.)
//ดึงเก้าอี้นั่งด้วย
ซอนญ่า(นอ.)
นะ...นายมาตอนไหน
โฮมินอู (พอ.)
เมื่อกี้ //เท้าคางมองพลางยิ้ม
ซอนญ่า(นอ.)
นายมาหาของกินหรอ?
โฮมินอู (พอ.)
ตอนแรกก็กะว่าจะมาหาของกินสักหน่อยแต่พอเห็นเธอก็อิ่มแล้วล่ะ ฮ่าฮ่า
ซอนญ่า(นอ.)
บ้าหน่าใครมันจะมองคนแล้วอิ่มกัน//หันหน้าหนีละ1ЕА
โฮมินอู (พอ.)
(โอ่ยเจบ)//หน่ามุ่ย
ซอนญ่า(นอ.)
เอ่อ....(เราพูดอะไรไม่ดีออกไปรึเปล่านะ..)
คังโซยอน(พร.)
ซอนซัง~ ฉันมาแล้ว~ // หอบของกินมาตูมมม
คังโซยอน(พร.)
//วางอาหารลงบนโต๊ะ
ซอนญ่า(นอ.)
..น่าอร่อยจัง! //ยิ้มกว้างเลย
กิลด์(พ.พอ.)
รีบกินเถอะเดี๋ยวหายร้อนแล้วไม่อร่อยนะ (น่ารัก) // นั่งข้างๆซอน
ซอนญ่า(นอ.)
อื้ม! // หยิบช้อนสวบข้าวทันทีทันใดไม่สนใจรอบข้างละ
โฮมินอู (พอ.)
(แมว...เหมือนแมว..)
โฮมินอู (พอ.)
แต่ว่านายมาอยู่กับเธอได้ยังไงคังโซยอน
คังโซยอน(พร.)
ก็. ...//ยิ้มร้าย
คังโซยอน(พร.)
ไว้ค่อยบอกคราวหน้าแล้วกัน ฉันต้องดูแลเธอไปสักพัก(น่าสนใจน่ะสิ) // มองแต่ซอนที่กำลังทานข้าว
โฮมินอู (พอ.)
......//ปากกระตุก
โฮมินอู (พอ.)
ฮ่า..ฮ่า..ไอเхรนี่...//เส้นเลือดขึ้นหน้า
คังโซยอน(พร.)
(เจอของน่าสนุกคู่แล้วล่ะ)
โฮมินอู (พอ.)
หกโมงเจอกันหลังมหาลัย //จ้องเขม็ง
โฮมินอู (พอ.)
ถือว่าฉันฝากนายถ้าเธอบาดเจ็บแม้แต่ปลายเล็บอย่าหาว่าฉันไม่เตือน // ลุกเดินออกไปหาซื้อขนมกิน
คังโซยอน(พร.)
//หันไปมองซอน
คังโซยอน(พร.)
(อะไรจะน่าเอ็นดูขนาดนั้น)//ถอนหายใจ+ยิ้ม
ซอนญ่า(นอ.)
(อิ่มจัง...)//หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
ซอนญ่า(นอ.)
ใกล้ถึงเวลาเข้าคลาสเรียนแล้วนี่นา
ซอนญ่า(นอ.)
ไปกันเลยมั้ย..โซยอน—
คังโซยอน(พร.)
//เอื้อมมือไปเช็ดมุมปากที่เลอะ
โฮมินอู (พอ.)
//มองอยู่ไกลๆ
โฮมินอู (พอ.)
(ไอ้.....สลัดผักเอ้ย! )//บีบกล่องนํ้าผลไม้
คังโซยอน(พร.)
ปากเลอะหมดแล้ว
ซอนญ่า(นอ.)
ขะ...ขอบคุณ..//หน้าแดง
ซอนญ่า(นอ.)
แล้วไม่ต้องเก็บจานหรอ?
คังโซยอน(พร.)
ไม่ต้องเดี๋ยวมีคนมาเก็บให้
ซอนญ่า(นอ.)
อ่อ....(ดูสะดวกสะบายจัง)//ค่อยๆลึกจากเก้าอี้
ซอนญ่า(นอ.)
//หยิบชาเขียวไปด้วย
คังโซยอน(พร.)
(ดูท่าจะชอบชาเขียวจริงๆ)
คังโซยอน(พร.)
(แต่ในประวัติเธอไม่ชอบของหวานไม่ใช่รึไงนะ...หรือว่าจะชอบแค่ชาเขียว)
คังโซยอน(พร.)
เธออยู่ห้องเดียวกับฉันเดี๋ยวฉันพาไป
ซอนญ่า(นอ.)
(เรายังพูดไม่ทันขาดคำเลยนะรู้ได้ยังไง)
คังโซยอน(พร.)
//เดินนำไปแล้ว
ซอนญ่า(นอ.)
//เดินตามต้อยๆๆ
คังโซยอน(พร.)
(เหมือนกระต่ายเดินตามพ่ออย่างนั้นเลย)
คังโซยอน(พร.)
(ไอบ้าเอ้ย) //อยู่ๆก็เขิน
ซอนญ่า(นอ.)
นี่ห้องเรียนใช่มั้ย...//เหงื่อตกเลยนะ
คังโซยอน(พร.)
เธอพึ่งเคยเห็นหรอ?
ซอนญ่า(นอ.)
ครั้งแรกเลยด้วย!
ซอนญ่า(นอ.)
มันสุดยอดมากเลยนะ!
ซอนญ่า(นอ.)
แต่มันก็หรูเกินไป
ซอนญ่า(นอ.)
(แต่สลัวๆแปลกๆแฮะ)
ซอนญ่า(นอ.)
ทำไมห้องมันดูสลัวจัง
คังโซยอน(พร.)
แบบนั้นแหละ แวมไพร์ส่วนใหญ่ไม่ค่อยถูกกับแสงแดดสักเท่าไหร่ห้องเลยป้องกันแสงไฟให้มันสลัวๆ
ซอนญ่า(นอ.)
(แต่ก็สวยไปอีกแบบแฮะ)
ซอนญ่า(นอ.)
เสียงระฆังจะดังตอน10 : 00 ใช่มั้ย?
คังโซยอน(พร.)
ระหว่างนี้ไปเดินดูมหาลัยก่อนมั้ย จะได้รู้คร่าวๆ
Comments