ตอนที่1 เสียงอันนุ่มนวลของนายท่าน

ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งซึ่งได้มีชายคนหนึ่งเดินออกมาสูดอากาศข้างนอกอย่างสดชื่นแล้วชื่อของเขานั้นก็คือ "อิเคนามิ ริวโนะสุเกะ"

.

.

.

เห้อออ\~เย็นสดชื่นจังเลยนะ\~ เอาล่ะ! เตรียมพร้อมออกวิ่ง

.

.

.

"ริวโนะสุเกะ นายวิ่งแต่เช้าเลยนะ"

นายท่านผู้นี้มีชื่อว่า "ชิบะ ทาเคะรุ"

"ขอรับนายท่าน"

ริวโนะสุเกะได้พยักหน้า1ทีให้กับทาเคะรุหลังจากนั้นเขาก็เริ่มออกวิ่ง

.

.

.

"วิ่งๆวิ่งไปเลย!"

ริวโนะสุเกะได้วิ่งออกไปไกลถึงถนนกะเลยที่เดียวเชียวและตอนเช้าก็ไม่มีรถวิ่งผ่านอีกต่างหาก

.

.

.

หลังจากที่ริวโนะสุเกะวิ่งเสร็จเขาก็ไปกลับไปที่คฤหาสน์

.

.

.

"กลับมาแล้วคร้าบบ!"

"หมอนี่จะวิ่งทุกวันหรือยังไงห้ะ วิ่งตั้งแต่6:00จนตอนนี้จะ8โมงแล้วยังจะวิ่งอีกหรอเนี้ย"

เด็กหนุ่มผู้ร่าเริงแจ่มใสและซ่าส์อยู่ตลอดเวลาเขาคนนั้นมีชื่อว่า "ทานิ จิอากิ"

"จิอากิ! นายพูดอย่างงี้ได้ไงล่ะเนี้ย!?"

"ก็นายวิ่งทุกวันหนิ ช่วยไม่ได้นะ.."

จิอากิได้พรางพูดขึ้นก่อนที่เขาจะไปทานข้าวเช้า

"เห้อ\~ น่าเบื่อจริงๆเลย.."

ริวโนะสุเกะพูดขึ้นก่อนที่จะเดินไปนั่งพัก

.

.

.

" ...."

"ริวโนะสุเกะ.."

ทาเคะรุเเตะไหล่อีกฝ่าย

"ขอรับนายท่าน!?"

"ไม่ทานข้าวหรอ?"

น้ำเสียงอันนุ่มนวลของทาเคะรุนั้นทำให้ริวโนะสุเกะรู้สึกหลงไหล

"ทานครับ!?"

"งั้นก็รีบไปทานซะ"

ทาเคะรุพูดจบเขาก็เดินจากไป

"เสียงของนายท่าน...นุ่นนวลจัง\~.."

ริวโนะสุเกะได้พรางพูดออกมาก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วไปทานข้าว

.

.

.

"นายท่าน..ทำไมเสียงของนายท่านชั่งนุ่มนวลเหลือเกิน..ทำไมกันนะ?"

ริวโนะสุเกะพึมพำอยู่คนเดียวขณะที่เขากำลังทานข้าวอยู่

"ริวโนะสุเกะ!"

"ครับนายท่าน!?"

ริวโนะสุเกะหันมามองทาเคะรุ

"นายทานข้าวเสร็จแล้วนายไปฝึกต่อนะ"

"ครับนายท่าน!"

.

.

.

ขณะที่ริวโนะสุเกะกำลังฝึกอยู่นั้นเขาก็มัวแต่นึกถึงทาเคะรุขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา

"ทำไม..เราต้องนึกถึงนายท่านด้วยนะ?"

ริวโนะสุเกะพรางพูดในใจขึ้นมาก่อนที่เขาจะฝึกต่อ

"ชั่งเถอะตอนนี้ต้องฝึกก่อน.."

ริวโนะสุเกะพรางพูดในใจ

"เอาหล่ะเลิกฝึกได้แล้ว"

ทาเคะรุเอ่ยปากขึ้นแล้วหันมามองริวโนะสุเกะ

ริวโนะสุเกะก็หันมามองกลับเช่นเดียวกัน

"นายเป็นอะไรไปริวโนะสุเกะ"

ทาเคะรุได้เอ่ยปากขึ้นพร้อมกับแตะไหล่ของริวโนะสุเกะ

"ไม่มีอะไร..ขอรับนายท่าน"

"แน่ใจนะว่านายไม่ได้เป็นอะไรน่ะ?"

"ขอรับ!"

ริวโนะสุเกะตอบตกลงก่อนที่เขาจะไปอาบน้ำ

.

.

.

"ทำไมเราเอาแต่นึกถึงนายท่านกันหล่ะ? ฉันไม่เข้าใจเลย"

ริวโนะสุเกะพึมพำกับตัวเองโดยขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่

"หรือว่า..ฉันตกหลุมรักนายท่าน? เอ้ย!?จะบ้ารึไงฉันจะตกหลุมรักนายท่านไม่ได้นะ นี่ฉันบ้าไปแล้ว!?"

.

.

.

"เห้ออ\~หวังว่าจะไม่ฝันถึงนายท่านนะ.."

พูดจบริวโนะสุเกะก็หลับตาลงแล้วก็เผลอหลับไป

.

.

.

...*ความฝันของริวโนะสุเกะ*...

"นายท่านนน!!"

ริวโนะสุเกะได้วิ่งตรงดิ่งเข้ามาหาทาเคะรุ

"หืม?"

ทาเคะรุได้หันมามองริวดนะสุเกะ

"ขอกอดหน่อย!"

พูดเสร็จริวโนะสุเกะก็ได้กระโดดกอดทาเคะรุ

"อัก-...เอ่อ..นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ยริวโนะสุเกะ???"

"เอ๊ะ..? -ขออภัยอย่างสูงขอรับนายท่าน!!!"

หลังจากนั้นริวโนะสุเกะก็ได้เลิกกอดทาเคะรุ

"ขออภัยนะครับนายท่าน"

"ไม่เป็นไรหรอก.."

ทาเคะรุพรางพูดและลูบหัวริวโนะสุเกะ

"ครับ!"

.

.

.

... *จบตอนที่1*...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***