เกสรที่2 คินเดิล

โลกใบนี้ถูกขนานนามว่า คินเดิล โลกที่ผู้คนถูกแบ่งแยกออกเป็นสามเผ่าพันธุ์ มนุษย์ ปีศาจ และอมนุษย์ ปีศาจนั้นเกิดจากการที่ต้นไม้แห่งโยนาทันเกิดอาการเฉาทำให้เหล่าสัตว์หรือมนุษย์แถวนั้นได้รับผลกระทบและกลายร่างเป็นปีศาจ อมนุษย์ สิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์แต่ก็ไม่ใช่ปีศาจ คอยปกป้องดูแลต้นไม้แห่งโยนาทันและคอยเป็นผู้พิทักษ์ให้กับพืนป่า มนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอที่สุด ถูกแบ่งออกเป็นสามประเภท มนุษย์ธรรมดา ทรานเซอร์ และ เซบูลอน

ทรานเซอร์คือคนที่มีพลังวิเศษหรือพลังเวทย์ ได้รับพลังมาจากต้นไม้แห่งโยนาทัน กลุ่มคนเหล่านี้ถือว่าเป็นกลุ่มคนที่สำคัญมากๆ ในการดำเนินชีวิตให้คนปกติทั่วไปอยู่รอดได้

เซบูลอน ตัวแทนของพระผู้เป็นเจ้าที่ได้ลงมาสถิตยังร่างของมนุษย์ คนเหล่านี้จะถูกรับเลือกทั้งหมดเก้าคน เก้าธาตุ ตามรูปภาพรอยแกะสลักและบทความที่โบราณสถานในต้นไม้แห่งโยนาทันที่ใจกลางจักรวรรดิ บทความนั้นมีเนื้อหาว่า อนธเกรงกลัวต่ออัจจิมา เหมันต์เคลื่อนคลาปกคุมสาคเรศ เดชเดชาเหนือพนาดร พสุนทราสถิตอยู่คงเคียงข้างไรจินแม้นมารุตยังคงมุ่งหน้าสู่ความจริง

เหล่านักปราชญ์ผู้มีความสามารถมากมายเดินทางมาเพื่อศึกษาหาคำตอบจากบทความนี้เพื่อนำไปสู่การหยั่งรู้เกี่ยวกับต้นกำเนิดของเหล่าผู้คนที่มีพลังวิเศษ โดยเซบูลอนนั้นจะพิเศษกว่าเหล่าทรานเซอร์ตรงที่ว่าพวกเขาสามารถอัญเชิญเหล่าพระผู้เป็นเจ้าที่ลงมาสถิตยังตัวของตนเองได้ แต่ก็ต้องแลกมากับการเสียประสาทสัมพันธ์บางส่วนหากว่าเกินแรงของตนเอง หรืออันเชิญออกมาด้วยอารมณ์ที่ตรงกันข้ามกับพลังก็จะโดนปีศาจเข้าสิง เหล่านักปราชญ์เรียกอาการนี้ว่า อิบนุ 

มีผู้คนมากมายนั้นปราถนาต่อการมีพลัง พวกคนเหล่านี้ต่างมีความเชื่อว่าถ้าหากภาวนาทำใจให้งดงามดังเด็กแรกแย้มที่ต้นไม้โยนาทันจนกระทั่งใบไม้ร่วงโรยลงที่ผู้ภวานาตนคนนั้นก็จะมีพลังเนื่องจากพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขานั้นได้มองเห็นถึงความพยายามและจิตใจที่แท้จริง

.

.

.

ราชวังคาลิล

"เห้อ เจ้าเด็กนั่นมันลักลอบหนีไปอีกแล้ว เมื่อไหร่จะทำตัวให้สมกับการจะขึ้นครองบัลลังค์บ้างนะ"

หญิงสาวนัยน์ตาสีอความารีน ผมสีบลอนด์ปล่อยยาวในชุดสไตร์โรโคโค่สีดำพูดขึ้นเมื่อรู้ว่าหลานชายคนโตที่มีศักเป็นถึงองค์รัชทายาทที่กำลังจะได้ขึ้นครองบัลลังค์ต่อจากผู้เป็นบิดา แต่อีกฝ่ายกลับทำตัวไม่เอาไหน มัวแต่เที่ยวเล่นออกไปข้างนอกวัง ต่างจากผู้เป็นน้องที่คอนฝึกฝนตนเองอยู่ทุกวันเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น 

"อย่าว่าคาเมรอนเลยเพคะท่านอเดล ตอนที่เขาเป็นเด็กพวกเราก็เคร่งกับเขาเกินไป โตมาก็ควรให้เขาได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นให้เต็มที่นะเพคะ"

หญิงสาวนัยน์ตาสีดังทัวร์มาลีนที่เปร่งประกาย เส้นผมสีพีชยาว สวมชุดสไตร์โรโคโค่สีไข่ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานตอบกลับผู้มีศักเป็นแม่ยายของตนเอง อดีตราชินี อเดล ทริท ฌอง ติกวา หญิงสาวผู้มีอำนาจในวงชนชั้นสูงและหมู่เลดี้เป็นลำดับหนึ่ง เป็นหญิงสาวที่สามารถบริหารบ้านเมืองได้อย่างดีในตอนที่ราชาออกไปรบที่ต่างแดนเป็นเวลานาน เธอจึงถูกยกย่องให้เป็นราชินีแห่งนักปราชญ์ และหญิงสาวผมสีพีชผู้นี้มีนาม วิคติน่า ลีโอเนน ราชินีองค์ปัจจุบันของอาณาจักรคาลิล ผู้คนมากมายเรียกเธอว่า ลูกพีชแรกฤดู เนื่องจากรูปโฉมที่งดงามตามกิริยามารยาทรวมไปถึงความใจดีของเธอก็ทำให้ผู้คนต่างหลงรักในตัวของวิคติน่าเป็นอย่างมาก ถึงแม้การบริหารบ้านเมืองยังไม่เท่ากับอเดลราชินีองค์ก่อน แต่เรื่องพื้นฐานก็อยู่ในขั้นที่ค่อนข้างดีเอียงไปทางมาตรฐานของเหล่าเลดี้ แต่ที่วิคติน่านั้นได้กลายมาเป็นราชินีไม่ใช่เพียงหน้าตาที่สละสลวยหรือจิตใจดี แต่เพราะเธอเป็นทรานเซอร์ที่มีพลังในการสร้างเกราะน้ำด้วย

อเดลที่ได้ยินประโยคของอีกฝ่ายก็ทำได้แค่กุมขมับแล้วถอนหายใจกับการเลี้ยงลูกแบบตามใจจนเกินไป ซึ่งมันอาจจะส่งผลเสียในอนาคตได้ แม้นเธอจะเป็นพวกจริงจังกับทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้แต่ว่าเธอก็ใจดีกับเด็กในเวลาที่ไม่ได้ทำงาน 

"ท่านอเดลเพคะ คาเมรอนกลับมาแล้วเพคะ"

หญิงรับใช้กระซิบข้างหูของอเดลอย่างเบาๆ เมื่อได้รับแจ้งจากฝ่ายทหารองครักษ์

"บอกให้เขามาที่สวนดอกไม้หน่อย ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย"

หญิงสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อไปรอที่สวนดอกไม้ที่ตนเองพูดเอาไว้เมื่อกี้ วิคติน่าที่คิดว่าอาจจะเกิดเรื่องที่ไม่ดีหรืออาจเกิดเรื่องที่ต้องบาดเจ็บกันขึ้นมาได้ จึงเดินตามอีกฝ่ายไป

"ท่านอเดลเรียกพบที่สวนเพคะองค์รัชทายาท"

สาวรับใช้เอ่ยขึ้นขณะที่คาเมรอนกำลังคุยอยู่กับหัวหน้าพ่อบ้านเกี่ยวกับชุดที่จะเตรียมใส่เดินทางไปยังเมืองหลวงของอาณาจักรมาเรียในวันพรุ่งนี้ เมื่ออีกฝ่ายได้ยินประโยคพูดขอสาวรับใช้ก็ตอบตกลง ก่อนจะขอตัวไปทำธุระแล้วค่อยกลับมาคุยเรื่อแผนการเดินทางอีกรอบหนึ่ง

สาวรับใช้นำทางชายหนุ่มจนมาถึงยังสวนก่อนจะเดินกลับไป ภายในเต็มไปด้วยพรรณไม้มากมายรวมไปถึงผีเสื้อหลากหลายชนิด คาเมรอนนั้นเดินเข้าไปในสวนจนเจอเข้ากับท่านแม่และท่านย่าที่กำลังนั่งจิบชากันอยู่

"ถวายความเคารพท่านย่าและท่านแม่ครับ"

ชายหนุ่มก้มโค้งเพื่อถวายความเคารพแก่หญิงทั้งสองตรงหน้า ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะเงยหัวขึ้นปลายหอกสีเงินก็พุ่งเข้าใส่เขาก่อนจะไหวตัวทันแล้วเอียงตัวหลบได้อย่างหวุดหวิด หอกเหวี่ยงเข้าตรงคอหวังคิดปริดชีพ ดาบสีทองถูกเสกออกมาสกัดกั้นหอกไว้ หญิงสาวไม่รีรอวิ่งเข้าใส่ชายตรงหน้าพร้อมโจมตีด้วยกระบวนท่าที่หลากหลาย คาเมรอนนั้นทำได้เพียงตั้งรับและปัดป้องหอกของอีกฝ่าย เพราะถ้าหากตัวเองพลาดขึ้นมาทำผู้มีศักเป็นย่าได้รับบาดแผลคงจะเป็นเรื่องแย่ไม่น้อย ร่างของชายหนุ่มถอยออกมาให้ห่างก่อนจะร่ายเวทสร้างโดมเกราะป้องกันขึ้น

"ในสนามรบไม่มีใครเขาเห็นใจหรอกนะ"

อเดลที่เห็นหลานชายของตนเองที่กางโล่ออกมาก็พูดขึ้น หากอีกฝ่ายยังทำตัวถะเหลถะไหลไม่เอาไหนล่ะก็ เธอนั้นก็จะขัดเกลามันขึ้นมาใหม่เอง ร่างของหญิงสาวยืนอยู่กับที่ใช้มือข้างขวายกหอกสีเงินขึ้นเหนือหัวไอความเย็นปรากฎขึ้นตามแขนข้างที่ยกจนสุดปลายหอกก่อนจะฟาดลง ที่พื้น ไอความเย็นพุ่งเข้าใส่คาเมรอนคริสตัลน้ำแข็งพุดขึ้นเหนือดินส่งไอความเย็นออกมา ในขณะที่คริสตัลจะถึงตัวของชายหนุ่ม วิคติน่าที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบกางโล่อีกชั้นให้อีกฝ่าย

บึ้ม

เสียงระเบิดดังขึ้นก่อให้เกิดแรงสั้นสะเทือนไปทั่วราชวัง ควันสีขาวที่เกิดจากไอความเย็นค่อยๆ สลายออกไป ปรากฎให้เห็นร่างของคาเมรอนที่กำลังร่ายเวทอยู่ ละอองน้ำจำนวนมากค่อยๆ เคลื่อนตัวลอยในอากาศมารวมกันเป็นประตูมิติทรงวงรี หัวของสัตว์ประหลาดร่างใหญ่เคลื่อนตัวออกจากประตูมิติ ไอร้อนถูกส่งออกมาเมื่อสัตว์ประหลาดตัวใหญ่นี้หายใจ มีรูปร่างคล้ายคลึงกับวาฬ ลำตัวยาวเหมือนมังกร มีขนาดตัวที่ใหญ่ หัวยาว หายใจออกมาเป็นไฟ มีฟันที่แหลมคมเรียงยาว ตามผิวหนังมีเกร็ดที่เหมือนกับโล่ สัตว์ประหลาดตัวนี้คือเลเวียธาน สัวต์ประหลาดแห่งท้องทะเล 

เมื่ออเดลเห็นการกระทำของอีกฝ่ายก็ทำให้เธอนั้นยิ้มมุมปากก่อนจะเริ่มร่ายเวทเหมือนกัน มวลพลังเวทสีขาวลอยมาพันที่แขนของหญิงสาว ด้ามหอกถูกแปรเปลี่ยนจากสีเงินกลายเป็นสีดำ เถาวัลย์กุหลาบสีม่วงขึ้นมาพันล้อมรอบด้าม ใบมีดเปลี่ยนเป็นสีม่วงมีลวดลายคล้ายกับฟ้าผ่า

"ทำอะไรกันน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ในขณะที่ทั้งสองกำลังร่ายเวทเสร็จพร้อมโจมตีก็มีเสียงตะโกนของชายหนุ่มผู้มาใหม่มาแต่ใกล้ เมื่ออเดลกับคาเมรอนหันไปมองก็เห็นชายหนุ่มผู้มีผมสีพีชนัยน์ตาสีฟ้าดั่งท้องทะเลก็ทำให้ทั้งคู่ต้องหยุดร่ายเวทในทันที เพราะชายผู้เข้ามาห้ามนี้ก็คือ เชลอน ฮาเลสซ์ องค์ชายลำดับที่สองแห่งอาณาจักรคาลิล ผู้มีศักดิ์เป็นหลานสุดที่รักของอเดลและมีศักดิ์เป็นน้องของคาเมรอน ทั้งคู่จึงยอมฟังอีกฝ่ายโดยไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย

เมื่อทั้งคู่หยุดร่ายพลัง ประตูมิติที่อัญเชิญเลเวียธานมาก็ค่อยๆ สลายไป จากหอกสีดำก็สลายกลับไปเป็นหอกสีเงินตามเดิม ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ ทำเอาเชลอนที่เห็นก็ถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายๆ เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งคู่ตีกันและมันก็คงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย พอเหตุการณ์เริ่มสงบลงชายหนุ่มก็เรียกให้ช่างเข้ามาซ่อมแซมราชวังส่วนที่พังลงก่อนจะไปนั่งลงที่โต๊ะเพื่อพูดคุยและดื่มชากัน

"เห้อ ผมขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเถอะครับท่านพี่ ท่านย่า หากผมไม่ได้ยินเสียงของเลเวียธานมีหวังพวกท่านทั้งสองได้ทำรายราชวังพังเป็นแน่ครับ"

ชาลอนเอ่ยขึ้นด้วยความเหนื่อยใจ เพราะเขานั้นได้ยินเสียงร้องของเลเวียธานในขณะที่กำลังซ้อมฟันดาบอยู่จึงรู้ได้ว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่เขาจึงรีบขี่ม้ามายังราชวัง และก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ โดยคนปกตินั้นจะไม่ได้ยินเสียงของเลเวียธานยกเว้นตอนอันเชิญมาเต็มตัว ส่วนคนที่จะได้ยินตอนอันเชิญไม่เต็มตัวนั้นมีเพียงแค่เซบูลอนกับทรานเซอร์เท่านั้น ซึ่งชาลอนนั้นเป็นทรานเซอร์แห่งน้ำสายอัญเชิญที่ค่อนข้างจะหายาก ไม่ใช่เซบูลอยแต่สามารถอัญเชิญปีศาจมาได้ แต่การอัญเชิญก็ต้องแลกมากับอะไรหลายๆ อย่าง

"จะว่าไป ท่านพี่ต้องไปที่อาณาจักรมาเรียนิครับ ถ้าไม่รีบออกเดินทางอาจจะไปไม่ทันนะครับ เพราะเส้นทางค่อนข้างไกล"

ชายหนุ่มผมสีพีชพูดขึ้นเมื่อได้ยินข่าวมาว่าท่านพี่ของตนเองนั้นไก็การ์ดเชิญจากอาณาจักรพันธมิตรอย่างมาเรียให้ไปร่วมเฉลิมฉลองวันเกิดของเจ้าหญิง แต่พอคาเมรอนได้ยินก็ทำหน้าไม่รับบุญก่อนจะโดนอเดลใช้ฝ่ามือตีเข้าไปที่หลังของอีกฝ่ายอย่างแรง

"ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นหมาหงอยเลย ตัวเองจะขึ้นครองบัลลังก์แล้ว ทำตัวให้เหมาะสมหน่อย"

ชายหนุ่มที่โดนตีหลังก็หันไปมองคนตีด้วยความโมโหก่อนจะพบเข้ากับใบหน้าชั่วร้ายของอีกฝ่ายจึงหันกลับมาทำตัวสงบเสงี่ยบเจียมตัวแล้วใช้มือข้างขวาลูบตรงที่ตัวเองโดนตีอย่างงอนๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับไปเถียงกันอีก ทำเอาชาลอนที่เห็นก็แอบยิ้มออกมา 

ใช้เวลาหลายชั่วโมงคาเมรอนก็ขอตัวไปคุยกับพ่อบ้านประจำตัวเรื่องการเตรียมของออกเดินทางและเส้นทางที่ใช้ ทั้งสองนั้นวางแผนเอาไว้ว่าจะใช้เส้นทางเบลเล่ เส้นทางหลวงที่จะตัดผ่านจักรวรรดิลิออร์ที่กั้นระหว่างอาณาจักรคาลิลและอาณาจักรมาเรียไว้ และผ่านภูเขาฮาทราที่เป็นภูเขาใหญ่กั้นอาณาจักรมาเรียไว้ ทำให้ข้าศึกบุกได้ยาก เมื่อตกลงอะไรกันเสร็จสรรพแล้วคาเมรอนก็เตรียมตัวออกเดินทางพร้อมกับอัศวินองครักษ์ประจำตัวอย่าง คาร์ล เฆซุส เขามีผมสีขาวและนัยน์ตาสองสี ข้างขวาสีมรกตส่วนข้างซ้ายสีขาว ซึ่งตาข้างซ้ายที่เป็นสีขาวนั้นไม่สามารถมองเห็น ชายหนุ่มนั้นมีลักษณะแบบนี้มาตั้งแต่กำเนิดและตัวของเขาเองก็มาจากอาณาจักรแชเฟอร์ อาณาจักรทางทิศตะวันออกที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะที่ขาวโพลน มีเพียงฤดูเดียวคือฤดูหนาว และเป็นอาณาจักรที่มีภูเขาขนาดใหญ่กั้นเป็นแนวล้อมรอบตัดขาดจากโลกภายนอก ส่วนทางทะเนั้นก็มีปีศาจอย่างงูทะเลคอยกันเอาไว้

"ท่านแม่ ข้าไปก่อนนะ ท่านย่าดูแลตัวเองด้วยล่ะ ชาลอนก็อย่าฝึกจนไม่ได้พักนะ ฝากบอกท่านพ่อด้วยล่ะหากท่านกลับมาว่าพี่ไม่อยู่"

คาเมรอนบอกลาทุกคนและพูดคุยกันอยู่สักพักก่อนที่ชายหนุ่มจะขึ้นรถม้าและออกเดินทางในทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***