กลืนกิน (พีพี)

ร่างเล็กของตัวแตงกวาค่อยๆขยับลุกด้วยความมึนงง เขากลับมาอยู่ในห้องของตัวเองได้อย่างไร ตากลมกวาดมองไปรอบๆห้องด้วยความหวาดระแวง 

"มันอะไรกัน หรือเราฝันไป แต่ทำไมทุกอย่างดูสมจริงไปหมดเลยล่ะ"

คนตัวเล็กได้แต่งงงวยว่าเกิดอะไร ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีอะไรไหลย้อยออกมาจากช่องทางด้านหลัง 

!!!!!

ร่างเล็กตกใจแทบช็อก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริง ร่างเล็กทรุดลงก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้นไว้

"ฮึก ฮือ มันเกิดเรื่องบ้าอะไรนักหนา เราไปทำอะไรให้ใครกัน ถึงทำกับเราแบบนี้"

ภาพร่างเล็กนั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้สะท้อนขึ้นบนจอที่กำลังฉายภาพคนตัวเล็กอยู่ เขาเห็นหมด เห็นกระทั่งคนๆนั้นที่มองมายังกล้องที่เขาแอบเอาเข้าไปซ่อนไว้ สายตาเย้ยหยันมองมาที่เขาอย่างเหยียดหยาม แล้วเสือก็อุ้มร่างแตงกวาออกไปโดยที่เขาก็ทำอะไรไม่ได้

เสียงร้องไห้ของคนตัวเล็กปลุกสันดานดิบของร่างสูงออกมา แววตาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย ลิ้นร้อนเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเอง

"พี่ไม่รู้ตัวเลยเหรอพี่แตงกวา ยิ่งพี่ร้องไห้ มันยิ่งให้อยากทำให้พี่ร้องมากยิ่งกว่านี้อีก"

พีพีค่อยๆเอนตัวพิงกับพนักเก้าอี้ แววตาดุดันมองไปที่จอมองคนตัวเล็กด้วยความต้องการจนแน่นเต็มอก ขาเนียนสวยโผล่พ้นกางเกงขาสั้นที่เจ้าตัวใส่อยู่ มันร่นไปกองตรงช่วงขาอ่อน เปิดเผยขาเรียวสวยที่ซ่อนไว้ เขาอยากจะตีตราความเป็นเจ้าของเหลือเกิน

สักพักร่างบางเหมือนจะหยุดร้องไห้แล้ว ตาคมมองตามคนตัวเล็กที่เดินไปอีกมุมของห้อง คนตัวเล็กค่อยถอดเสื้อผ้าออกเผยผิวเนียนสวยที่เขาเฝ้าฝันหา ซึ่งร่างบางค่อยๆลูบตามรอยรอยที่ถูกจูบก่อนจะค่อยๆออกแรงถู น้ำตาไหลอาบเต็มสองแก้ม แตงกวารู้สึกขยะแขยงตัวเองเหลือเกิน ตัดไปที่พีพี ตาคมมองอย่างดุดัน

"ถ้าพี่ไม่ชอบมัน งั้นผมจะไปลบรอยพวกนั้นให้พี่เอง"

ร่างสูงพูดอย่างหมายมาด

หลังจากร่างบางทำธุระส่วนตัวเสร็จ คนตัวเล็กเตรียมตัวไปมหาลัย ร่างบางเดินลงมาหน้าตึกพร้อมกับสายตาเหลือบไปเห็นรถที่ตัวเองคุ้นเคย พร้อมกับร่างสูงที่คุ้นตา

"พี่จอม"

แตงกวารีบถอยหลังกลับด้วยความกลัวและเสียใจ โดยที่ไม่ได้มองว่าด้านหลังมีคนเดินมา 

"อ๊ะ ขอโทษครับ"

ร่างบางรีบขอโทษออกมาก่อนจะทำท่าผละออกไป

"มีอะไรให้ช่วยใหม่ครับ"

ร่างสูงถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ร่างเล็กรีบดึงร่างสูงหลบเมื่อจอมหันมามองทางที่ตัวเองยืนอยู่

"มีปัญหากับพี่จอมเหรอครับ"

ร่างสูงถาม

แตงกวาพอรู้ว่าอีกฝ่ายรู้จักกับจอมก็รีบผละออกทันที

"เฮ้ ใจเย็นๆนะครับ ผมไม่บอกที่จอมหรอก พี่คงจะไปมหาลัยใช่ไหม งั้นติดรถผมไปก็แล้วกัน"

"ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณ"

ร่างบางปฏิเสธทันที

"อย่าปฏิเสธผมเลยครับ นั้นพี่จอมกำลังเดินมาแล้ว ถ้าพี่จอมมาเจอผมช่วยอะไรไม่ได้นะครับ"

ร่างสูงพูดจบก็ปลดล็อกประตูรถและทำท่าจะขึ้นรถไป แตงกวาเมื่อเห็นจวนตัวก็รีบเปิดประตูรถขึ้นไปทันที ร่างบางก้มหลบในรถเมื่อเห็นจอมเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนที่จะจอมจะเดินหายขึ้นไปบนอาคารหอพักของแตงกวา ร่างสูงเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบออกรถทันที 

"พ้นแล้วครับ"

ร่างสูงบอก แตงกวาถึงได้ยอมลุกขึ้นมานั่งดีๆ

"ขอบคุณนะ เอ่อ"

"พีพีครับ ผมชื่อพีพี"

ร่างสูงตอบ พร้อมกับคิดในใจ เวลาครางจะได้เรียกชื่อผมถูก

"ขอบคุณนะ เราแตงกวา"

"ครับแตงกวา"

ร่างสูงตอบกลับ ผมรู้อยู่แล้วที่รัก ผมรู้ทุกเรื่องของคุณทุกเรื่องเลยนะแหละ

"อ๊ะ คุณชอบตัวนากเหรอครับ"

แตงกวาพูดด้วยน้ำเสียตื่นเต้นที่มีคนชอบน้องซูดัลเหมือนกันกับเขา

"ใช่ครับ ผมชอบมาก ชอบที่ที่สุดเลย จะอุ้มก็ได้นะครับ ผมไม่หวง"

ร่างสูงอนุญาต แตงกวาออกอาการดีใจอย่างปิดไม่มิด รอยยิ้มสดใสที่ส่งมาให้ชายหนุ่มแทบจะทำให้เขาจอดรถรังแกคนตัวเล็กจริงๆ

"นายเรียนคณะอะไรเหรอ"

ร่างบางถามอย่างสงสัย

"บริหารธุรกิจนะครับ อนาคตต้องเอาไปใช้กับงานที่บ้าน"

ชายหนุ่มตอบ สายตาก็จดจ้องไปที่ถนนด้านหน้า เขากลัวว่ามองคนตัวเล็ก สันดานตัวเองต้องออกมาตอนนี้เป็นแน่

"เก่งจัง พี่เรียนนิเทศอ่ะ แต่ตึกบริหารกะนิเทศห่างกันเยอะมาก งั้นช่วยจอดให้เราที่หน้ามหาลัยก็ได้นะ"

คนตัวเล็กพูดด้วยความเกรงใจ

"ไม่เป็นไรครับ ผมมีนัดกับเพื่อพอดี"

ร่างสูงตอบกลับพร้อมส่งรอยยิ้มอบอุ่นไปให้

"อ่าา งั้นก็ขอรบกวนด้วยนะครับ แล้วก็ขอบคุณมากๆนะ"

แตงกวาหันไปขอบคุณ

"ไม่เป็นไรครับ ด้วยความยินดี"

ร่างสูงหันไปยิ้มให้ ทั้งที่ในใจร้องตะโกนบอกอย่าน่ารักไปมากกว่านี้ได้ไหม เขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ในหัวของพีพีเต็มไปด้วยภาพสุดแสนลามกของแตงกวา ภาพที่เขาได้ทำกับแตงกวาทุกอย่าง

เสียงพูดคุยดังเป็นระยะๆจนร่างสูงส่งคนตัวเล็กถึงหน้าตึกคณะอย่างปลอดภัย สายตาคมวาววับหลังจากร่างบางหันมาขอบคุณแล้วเดินหายเข้าไปในตึกอาคารเรียน วันนี้เขาจะทำให้คนตัวเล็กเป็นของเขาจริงๆสักที

ตาหนู แกจะทำอะไรพี่หมวยค่าาาา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***