.
.
.
11:35
ณ ห้องหลิน
ก็อก! ก็อก! ก็อก!
"ใคร"
"ผมเองครับ"
"มาทำไม
"มาหาคุณไง"
"ฉันไม่ว่าง กลับไป"
เขาคงไม่อยากให้เรามา...
"ครับ.."
เขาโกรธเราหรอ หรือว่า....เขาอยู่กับอีกคน
.
.
.
.
"อ้าว จะไปไหนล่ะ"
ผู้ชายคนนั้นหนิ
".....คุณ"
"ฉันถามว่าจะไปไหน ทำไมไม่ตอบล่ะ"
ทำไมเขาทำหน้าแบบนั้น..
"ผมกำลังจะกลับห้องครับ.."
"อืม นี่ก็กำลังจะไปหาหลิน พอดีหลินเรียกอ่ะ"
"เป็นเมียน้อย...ก็น้อยใจหน่อยนะ"
แล้วเขาก็เดินออกไป
".....เมียน้อยหรอ.."
เขาคงมีค่าแค่นี้ เพราะเมียหลวงเขามาแล้ว
อยากกลับบ้านจัง หนี ดีมั้ยนะ
.
.
.
.
.
วันรุ่งขึ้น
ณ ห้องนอน
08:34
"......"
"หนียังไงดี.."
เขาอยากหนี อยากกลับบ้าน เมื่อคืน เขานอนไม่ค่อยหลับเลย คิดแล้วคิดอีก แต่ก็ยังคิดไม่ออก
ก็อก ก็อก ก็อก
"...."
"ใครครับ!"
เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูออกไปดู
แกร็ก!
"...คุณ!!"
.
.
.
.
.
.
08:57
"วันนี้ตื่นเร็วดีนะ"
"ครับ..."
เขาจะทำอะไรเรามั้ยนะ..
"วันนี้คุณหลินจะไปไหนหรอครับ....ทำไมตื่นเช้าจัง"
"ฉันตื่นเช้าผิดด้วยหรอ"
...เขาคิดถูกรึปล่าว ที่ถาม
"...ไม่ครับ ผมแค่..."
"วันนี้ฉันจะไปทำงาน อยากถามว่า เธอไปกับฉันได้มั้ย"
ทำงาน? เขามีงานทำด้วยหรอ เห็นมีบ้านหลังใหญ่ นึกว่าจะไม่ทำงานซะอีก
"ที่ไหนหรอครับ..."
"ตอบ.."
นั้นไง เขาโดนแล้ว
"คือผม..."
"วันนี้เหมยไม่ว่างอ่ะ ฉันเลยมาชวนเธอ"
เหมย? เหมยคือใคร
"....เหมย"
"อืม เหมยบอกว่าจะไปหาเพื่อน ฉันเลยมาชวนเธอแทน"
"เหมยคือใครหรอครับ"
ขอให้ได้คำตอบ
"เธอไม่จำเป็นต้องรู้"
....นั้นไง เขาโดนอีกแล้ว
"...ครับ"
"รีบๆอาบน้ำแต่งตัวนะ ฉันรออยู่ที่รถ"
เดี๋ยว ยังไม่ได้ตอบตกลงเลย
"แต่ผมยั--"
"ไม่ต้องพูด เธอต้องไป เพราะฉันไม่มีเพื่อน"
พูดจบ เขาก็เดินออกไปเลย..
"อะไรว่ะเนี่ยย.."
"ยังไม่ได้ตอบอะไรเลย.."
สุดท้าย....เขาก็ หนี ไม่ได้
.
.
.
.
10:21
ที่ทำงาน
"....."
ใหญ่จังเลย ก็แน่ล่ะ ที่ทำงานมันก็ต้องใหญ่อยู่แล้ว
"เข้ามาซิ มัวยืนอะไรอยู่"
"อ๋อ! ครับๆ"
ภายในห้องทำงานของคุณหลินถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นสีดำ-ขาว มีโต๊ะทำงาน โซฟา เตียงนอน? แล้วก็มีอีก2ห้อง ซึ่งเขาก็ไม่อยากถาม กลัวว่าคุณหลินจะด่าเอา..
"นั่งซิ ยืนทำไม"
"ครับ"
พอเขานั่งเสร็จ คุณหลินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครซักคน บอกประมาณว่า 'ให้เข้ามาได้'
นี่เขาจะไม่โดนอะไรใช่มั้ย
"....."
"เป็นอะไร ทำไมดูตัวเกร็งๆ"
"ปล่าวครับๆ"
.
.
.
.
.
ไม่นาน ก็มีผู้คนจำนวนหนึ่ง ไม่มากแล้วก็ไม่น้อย เดินเข้ามาภายในห้อง
"มีประชุมหรอว่ะไอหลิน ทำไมไม่ไปห้องประชุมว่ะ"
"หลิน ใครว่ะ น่ารักสาสสส"
"....."
เห้อออ อยากกลับบ้าน
"ก็ไม่มีไรมาก แค่อยากมาบอกให้ฟัง ว่าเนี่ย"
คุณหลินพูดพร้อมหันมาทางเรา
"เมียใหม่กู"
ห๊ะ!! เมีย! นี่มันเรื่องอะไรกันอ่ะ เขาไม่เข้าใจ
"อ้าว แล้วน้องเหมยอ่ะ"
"นั้นดิ มึงทิ้งน้องเขาไปแล้วหรอว่ะ"
นิ้นซิ สรุปแล้ว ยังไงกันแน่
"ยังไม่ทิ้ง กูก็ยังรักเหมยอยู่"
....หน่วง😔
"เดี๋ยว มึงพูดใหม่ดิ่"
หญิงคนนึงทำท่ารีบร้อนเดินมานั่งเก้าอี้ข้างหน้าหลิน แล้วพูดขึ้น
"เมื่อกี้มึงพูดว่าไรนะ!?"
....คำตอบก็คงเหมือนเดิม
"กูก็ยังรักเหมยอยู่ กูไม่ทิ้งเหมยหรอก เหมยน่ารักจะตาย ใครจะทิ้งลงว่ะ"
นั้นไง...คำตอบเหมือนเดิม เหมย คือผู้ชายคนนั้นใช่มั้ย?
"แล้วน้องคนนี้อ่ะ ถ้าเหมยรู้ เขาจะว่าไง"
"กูก็เคยบอกเหมยไปแล้ว ว่ากูเจ้าชู้ ถ้ากูมีเมียน้อย เหมยต้องรับให้ได้"
"แล้วถ้าเหมยรับไม่ได้อ่ะ?"
นั้นสิ เขาก็อยากรู้เหมือนกัน
"ก็ทิ้ง รำคาญ"
...ทิ้ง เลยหรอ
"ไม่ใจดำไปหน่อยหรอว่ะมึง เหมยยิ่งบอบบางอยู่"
"ช่างแม่งดิ กูก็เป็นของกูแบบนี้ ถ้ารับไม่ได้ ก็ทิ้ง"
.
.
.
.
.
.
.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments