"พี่พายุมีอะไรจะกล่าวกับรุ่นน้องที่น่ารักของเรามั้ยครับ"
"ไม่มี"น้ำเสียงถุงต่ำกับประโยคสั้นๆจากเขาเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดสาวๆโดยรอบได้เป็นอย่างดีพี่พายุยังคงใช้สายตาเย็นชานั้นมองมาที่ฉันรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเขาทำให้ฉันมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์เลยว่าเขากำลังมองฉันอยู่ท่าทางอวดดีแบบนั้นเหมือนกับตอนที่เขาเจอพี่ชายฉันเมื่อวานเลยที่จริงสภาพฉันเล็กขนาดนี้เขาไม่น่าจะจำฉันได้นะ
"เอาละครับน้องๆต่อไปเป็นกิจกรรมสำคัญที่ใครหลายคนต่างรอคอยทีหลังป้ายชื่อของน้องๆจะมีคำใบ้ที่ใช้สำหรับตามหาพี่รหัสอยู่พอพี่ให้สัญญาณแล้วให้น้องๆตามหาพี่รหัสแล้วนำลายเซ็นมารับตราปั๊มที่พี่ปุ้มคนสวยถ้าใครทำไม่ได้พี่จะถือว่าไม่ผ่านกิจกรรมนะครับ"
ซีนเสียงคำสั่งนั้นฉันก็รีบพลิกแผ่นป้ายชื่อตัวเองเร็วเพื่อมองดูคำใบ้ที่หลังป้ายชื่อฉันพยายามแล้วที่จะไม่สงสัยตาผู้ชายคนนั้นแต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกถึงแรงอาฆาตที่เขาส่งมาให้อยู่ดีคำใบ้ที่ฉันได้เป็นภาษาอังกฤษสั้นๆที่แทบจะไม่บอกอะไรฉันเลย
'tornado'
ทอร์นาโดหรออะไรของเขาเนี่ย!นี่มันชื่อพายุไม่ใช่หรือไงแล้วแบบนี้ฉัน...
เดี๋ยวนะพายุหรอ?คงไม่ใช่...
แล้วสมองอันน้อยนิดของฉันก็ค่อยๆประมวลทุกอย่างที่ได้มาเข้าเป็นเรื่องเดียวกันอย่าบอกนะว่าพี่รหัสของฉันคือไอ้พี่พายุจอมโหดนั้นไม่จริงน่ะสักวันเล่นตลกอะไรกับฉันเนี่ย!!
"ลืมบอกไปว่าพี่จับเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงถ้าใครไม่มีลายเซ็นภายในหนึ่งชั่วโมงก็จะถือว่าไม่ผ่านกิจกรรมนะครับ!"
แบบนี้ฉันก็ยิ่งสวยเข้าไปใหญ่เลยสิ!T^T
เสียงประกาศนั้นดังก้องอยู่ในหัวฉันไม่หยุดถ้าฉันไม่ไปขอลายเซ็นเข้ามาฉันก็จะไม่ผ่านกิจกรรมมหาลัยแบบนั้นฉันไม่ยอมหรอกนะหวังว่าเขาจะจำฉันไม่ได้สภาพฉันตอนนี้ขนาดตัวเองยังจำตัวเองไม่ได้เลยให้เขาเพิ่งเจอฉันแค่ครั้งเดียวเขาคงจำคนอย่างฉันไม่ได้หรอก(มั้ง)
"พะ...พี่เป็นพี่รหัสหนูใช่ไหมคะ"
ฉันรวบรวมความกล้าตรงเข้าไปถามพี่พายุตรงๆคนตรงหน้าต้องวัดสายตาคมๆลงมามองฉันที่ตัวเล็กกว่าเขามากแววตาและสีหน้าเย็นชาแบบนั้นเหมือนเขาจะจำฉันไม่ได้แฮะดูเหมือนก่อนหน้านี้ฉันจะคิดมากไปเองสินะ
"คำใบ้คือทอร์นาโดที่เป็น.."
"ฝันหวาน..."ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรออกมาคนตัวสูงก็จริงพูดขึ้นมาซะก่อนสายตากล้องเขามองลงมาที่ป้ายชื่อของฉันพี่คล้องคออยู่ก่อนที่จะค่อยๆเป็นขึ้นมามองหน้าฉันพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆเชื่อสิว่าทุกครั้งที่เขายิ้มมันมักจะไม่ใช่เรื่องดีหรอก "เหมือนเคยเจอกันมาก่อนนะ"
"ไม่นี่คะหนูไม่เคย..."
"เมื่อวานไงจำฉันไม่ได้หรอ" คนตัวสูงเอียงคอถามแล้วยิ้มบางๆเหมือนรุ่นพี่ที่ใจดีแต่สายตาที่เขามองฉันมาไม่ใจดีตามท่าทางของเขาเนี่ยสิแววตาเย็นชาตอนนี้เริ่มแข็งกร้าวเหมือนคนกำลังโกรธทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาช่างรู้แล้วว่าทำไมเมื่อวานพี่กัลป์ถึงมีท่าทีเหมือนจะกลัวพี่พายุผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆนั่นแหละแค่ยืนนิ่งๆเขาก็ดูอันตรายสุดๆเลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 52
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments