PROLOGUE 2

แววตาที่บอกว่าเขากำลังเจ็บปวด แต่เขาเลือกที่จะเก็บมันไว้ไม่แสดงออกมา

"ขอให้มีความสุขกับของที่แย่งฉันไปนะ"

"..."

"จะทำอะไรก็ขอให้วิบัติไปซะทุกเรื่อง ขอให้ความรักของแกเจอแต่หายนะ ใช้ชีวิตเหมือนคนที่ตกนรกไปแล้วทั้งเป็น"

น้ำเสียงสาปแช่งของเขาดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทุกคนที่อยู่โดยรอบไม่มีใครกล้าขยับ ทำได้แค่อยู่นิ่งๆ แล้วโมผู้ชายคนนั้นด้วยความรู้สึกที่ต่างกันไป พี่กัลป์ที่ยืนอยู่ใกล้ฉันกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ ส่วนพี่พรีมก็ได้แต่ยืนก้มหน้าไม่กล้าสบตาผู้ชายคนนั้นอีกเลย อ่า สถานการณ์แบบนี้ฉันควรทำยังไงดีเนี่ย T^T

"ที่จะพูดมีแค่นี้ใช่ไหม" พี่ชายทำใจดีซื้อเสือพูดออกไปทั้งที่สีหน้ายังรู้หวั่นๆ ผู้ชายคนนั้นฉีกยิ้มให้กับพี่กัลป์เหมือนไม่สนใจสายตาหลายคนที่มองตรงไปยังเข้าเลย ต้องเป็นคนยังไงกันนะถึงจะกล้าทำแบบนี้ได้ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว

"แกจะต้องเจ็บปวดเหมือนอย่างที่แกเคยทำกับฉัน...ไอกัลป์!"

จบน้ำเสียงต่ำๆ ที่ฟังดูหน้าขนลุกเหมือนผู้ชายคนนั้นก็ยอมหันหลังกลับและจากไปโดยดี พอพ้นสายตาที่น่าขนลุกของเขาทุกคนก็ถอนหายใจออกมาเพื่อใจเหมือนโล่งอก คงมีแค่พี่ชายมั้งที่ทำหน้าเครียดแล้วมองตามแผ่นหลังกว้างๆ ของผู้ชายคนนั้นที่กำลังเดินทางออกไป

"นี่มันเรื่องอะไรกันคะ" ฉันอดที่จะถามออกไปไม่ได้ พี่กัลป์ละสายตาจากผู้ชายคนนั้นแล้วก้มหน้ามองที่ฉันช้าๆ สีหน้าพี่ชายยังดูไม่ค่อยโอเคเลยแฮะ

"ไม่มีอะไร พี่ว่าหวานรีบกลับบ้านไปดีกว่านะ พรุ่งนี้ต้องรับน้องไม่ใช่หรอ"

"แต่ผู้ชายคนนั้นเขา..."

"อย่าเข้าใกล้มันเด็ดขาดเลยนะ" พี่ชายกำชับเสียงหนักแน่นที่ฉันยังพูดกับเขาไม่ทันจบประโยค สีหน้าเป็นกังวลของพี่ชายที่ชายชัชทำให้ฉันยิ่งอยากรู้เรื่องของเขามากขึ้นอีก

ระหว่างพี่กัลป์กับผู้ชายคนนั้นต้องมีอะไรกันแน่ๆ และดูท่าแล้วเหมือนจะมีพี่พรีมเข้าไปเกี่ยวด้วย สีหน้าท่าทางอาฆาตแค้นของผู้ชายคนนั้นยังใช่ชัดอยู่ในหัวของฉัน มันต้องไม่ใช่แค่ผู้ชายทะเลาะกันธรรมดาแล้วล่ะหรือว่า...ฉันไม่ขอเดาดีกว่านะ เรื่องบางเรื่องมันอาจซับซ้อนกว่าที่คิดก็เป็นได้

"ทำไมเขาพูดถึงพี่ชายแบบนั้นล่ะคะ" อยากรู้ก็ต้องถามดีที่สุด แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ความอะไร

"ฟังนะว่าหวาน พี่จะเอาหวานมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะงั้นพี่ขอร้องอย่าถามอะไรพี่เลยนะ"

"แล้วที่บอกว่า..."

"ผู้ชายคนนั้นเป็นคนอันตราย พยายามอย่าเข้าใกล้ เข้าใจไหม"

"หวานไม่..."

"เข้าใจมั้ย!" พี่ชายย้ำเสียงเข้ม ทำให้ฉันต้องพยักหน้ารับเร็วๆ เพราะกลัวจะโดนดุอีก พอฉันบอกจะเชื่อที่เขาพูดพี่กัลป์ก็ทำหน้าโล่งใจเลย เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วลูบหัวฉันเบาๆ เหมือนที่ชอบทำทุกทั้งเวลาที่ฉันเป็นเด็กดี "ขอโทษที่ดุนะ แต่พี่ไม่อยากให้หวานมาเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ"

"เข้าใจแล้วค่ะ" ฉันยอมบอกว่าเข้าใจทั้งที่ความจริงแล้วฉันไม่เข้าใจอะไรเลย พี่ชายยิ้มจางๆ ให้ก่อนจะหันกลับไปมองพี่พรีมที่ตอนนี้ยืนหน้าเครียดไม่ต่างจากพี่ชายเลย

"ขอบคุณสำหรับของขวัญนะพรีม มาเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งที่หอ"

"พี่กัลป์ คือว่าฉัน..."

"ฉันยังไม่อยากจะฟังอะไรตอนนี้ มาเถอะ" พี่ชายบอกเสียงเรียกก่อนที่เขาจะจูงมือฉันไปที่รถคันหูของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกล ฉันที่ถูกพี่ชายจูงให้เดินไปทำได้แค่เรียวหลังกลับมามองพี่พรีมที่ยังทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอหยิบกล่องของขวัญสีดำนั่นขึ้นมาก่อนจะทิ้งลงกับถังขยะที่อยู่ไม่ไกลนักทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เปิดออกดูเลย ฉันมองท่าทีของเขาทั้งสองคนด้วยคำถามที่เต็มหัวไปหมด

'คนที่แย่ง 'ของ' ของคนอื่นไปพูดแบบนี้ได้ด้วยหรอ'

คำพูดของผู้ชายคนนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหัวของฉันไม่หยุด หมายความว่ายังไงที่บอกว่าพี่ชายไปแย่งของๆ เขา พี่กัลป์ไม่ใช่คนที่จะแย่งของใครสักหน่อย ฉันว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันแน่ๆ

แต่สีหน้าซีเรียสระดับสิบกะโหลกของพี่ชายบอกกับฉันได้ดีว่าเรื่องพวกนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องเข้าใจผิด เรื่องพวกนี้มันต้องมีอะไรมากกว่าที่ฉันเห็นแน่ๆพี่ชายกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่นะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***