ผมหันไปตามเสียง นั้นมัน!
"เจมส์"
"ไงครับพี่ ว้าว นั้นใครเหรอครับหล่อจังแฟนพี่เหรอ"
"เอ่อ..ไม่ใช่นั้นเพื่อนพี่แล้วเรามาหาพี่ทำไม"
"ก็อยากมาาไง"
"ปกติไม่เห็นมา...."
"....." เจมส์เงียบไปสักพัก
"นี่พี่ แนะนำเพื่อนพี่ ให!้ ผมหน่อยสิครับ"
"......" ผมชะงักไปชั่วคราว ผมเข้าใจในสิ่งที่เจมส์พูดเลย.... มีอีกอย่างหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอก คือ เจมส์เป็นคนเจ้าชู้ เมื่อก่อนเขาไปแย่งแฟนเพื่อนจนโดนตบแล้วเข้าโรงพยาบาลแต่พ่อแม่พวกท่านก็ไม่ได้ดุเจมส์แต่ท่านกลับบอกว่า ทำไมเอ๊งไม่ดูน้องดีๆห๊ะ ปล่อยให้คนอื่นมารังแกน้องทำไม แกมันเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ... ตอนนั้นผมทั้งเจ็บทั้งจุก เพราะในตอนนั้นผมป่วยนอนอยู่บ้าน เพราะผมหลับดึกมากไป แต่ไม่ใช่แค่รอบเดียวนะครับ หลายรอบเลยที่เจมส์ไปมีเรื่องตบตีเรื่องแย่งแฟนอื่น หลังจากนั้นมาผมก็ต้องคอยดูแลเจมส์มาตลอดเฉาะในช่วงกลางวันและเย็น
"เงียบทำไมล่ะพี่" เจมส์มองหน้าผม
"เอ่อ..ป่าว นี่คิมเพื่อนพี่ คิมนี่เจมส์น้องเราเอง"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" /มองคิมด้วยสายตาเยิ้มๆ
"อ่า..ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันครับน้อง เจมส์"
ผมรู้สึกหงุดหงิดจังเลยแฮะ
"พี่คิม บลาๆๆๆ"
"5555"
"แล้วก็ บลาๆ"
ผมมองพวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนาน.... ความรู้สึดที่มันทั้งเจ็บทั้งจุกมันเข้ามาในหัวใจผมอีกแล้ว
"พี่มีแฟนยัง" กระซิบ
"ยังครับบ" กระซิบ
"ขอไลด์หน่อยสิ" กระซิบ
"ได้" กระซิบ
ผมมองพวกเขากระซิบกระซาบอะไรกันอยู่สักพักก็เห็นพวกเขาเอามือถือมาทำอะไรสักอย่าง ให้ผมเดา พวกเขาแลกไลด์กันแน่ๆ.... ผมรู้สึกเจ็บแวดตรงหัวใจเหลือเกิน
"ไว้มาคุยกันนะครับ"
"ได้สิ หึ"
"ผมไปละนะ จุ๊บ" หลังจากนั้นเจมส์ก็วิ่งออกไป
"....." ผมอึ้งไปเลยไม่คิดว่าเจมส์จะกล้าขนาดนี้ ผมมองไปที่คิม เขายิ้มกรุมกริม.... ทำไมกันนะเจมส์ถึงมีแต่คนรักคนหลงต่างจากผม...
"เฮ้ย เจ น้องมึงนี่น่ารักดีนะ"
"เอ่อ...อ่อ นั้นสินะ55"
"ไว้ว่างๆพากูไปบ้านนะ"
"....." ผมเงียบไปสักพัก
"อืม" ผมตอบกลับไปสั้นๆ หลังจากนั้นครูก็เข้ามาสอน
.
.
.
.
.
.
.
พักเที่ยง
"เหนื่อยจังโว้ยยย"
"เหนื่อยตรงไหนนายนอนทั้งคาบ"
"อย่ามาบ่นหน่าา"
"มันน่าไหมล่ะ"
"เป็นเมียกู หรือ เพื่อน ห๊ะมึงอ้ะบ่นอยู่ได้"
"....."
"พี่คิมมมมม!" เจมส์มาจากไหนไม่รู้ วิ่งมากอดแขนคิม
"ว่าไงครับบ"
"ไปกินข้าวกันนน"
"ได้สิครับบ เจ มึงไปกินคนเดียวนะ"
"คะ...เค"
"ไปกันครับบบ"
และพวกเขาก็เดินไปทิ้งผมให้ยืนอยู่คนเดียว.....
ผมเดินไปที่โรงอาหารแล้วสั่งข้าวผัดมากินกำลังกลับมาที่โต๊ะ
ตุ๊บบ!!!
"โอ๊ย!"
"โอ๊ย!!"
ผมกับคนที่มาชนผมร้องโอ๊ยพร้อมกัน ผมมองเสื้อผ้าที่เลอะเต็มเสื้อนักเรียนผม
"ขอโทษนะครับ" ผมกล่าวขอโทษก่อน
"ผมต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษ"
"ว่าแต่คุณเป็นอะไรไหมครับ"
เขาถามผมก่อนจะจับมือผมขึ้นไปดูแล้วพลิกซ้ายพลิกขวา
"เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ"
ผมเงยมองหน้าคนคนนั้นแล้วถึงกับ อึ้ง เขา......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments