.
.
.
“ คุยอะไรกันอยู่หรอน่าสนุกเซียว ” ชายล่างสูงที่พึ่งมาถึงถามขึ้น
โช : “ ลีอาไม่ทำการบ้านน่ะ ”
ลีอา : “ ฉันเปล่านะย่ะ แค่ไม่รู้ว่ามีการบ้าน ”
หลังจากรู้การมาของชายอีกคนมันก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของซินเต้นแรงจนแทบกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
// ทำไงดีเขินจนพูดไม่ออกเลยควรเริ่มชวนเขาคุยว่าอะไรดีนะสมองคิดอะไรไม่ออกเลย(〒﹏〒)นี่เราไม่ได้เผลอตีหน้านิ่งใส่ไปเขาใช่ไหม โอ๊ย~~~
อย่าเข้าใจเราผิดว่าเราไม่อยากคุยด้วยนะเราทำตัวไม่ถูกเวลาที่เจอหน้านายน่ะ //
บอย : “ แล้วซินล่ะทำการบ้านเสร็จหรือยัง ”
ชิน : “ อ่ะ อื้มเสร็จแล้ว ”
พูดคุยกันได้ไม่นานอาจารย์ก็เริ่มขึ้นห้องสอนทุกคนต่างแยกย้ายไปนั่งที่ของตนรวมถึงบอยด้วย อาจารย์เริ่มให้หัวหน้าห้องเก็บการบ้านซึ่งหัวหน้าห้องก็คือโชนั่นเอง โซเริ่มเก็บการบ้านของแต่ละคนแต่จะมีคนนึงที่รอดมาแบบหวุดหวิด
ลีอา : “ ฉันเกือบไม่รอด ” หญิงสาวพูดตัดพ้อกับเพื่อนสาวแต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้ยิน
ลีอา : “ ชิน ชิน!! ”
ชิน : “ ฮะ อะไร ตะโกนทำไมเล่า ”
อาจารย์ : “ พวกเธอเงียบๆหน่อยได้เวลาเรียนแล้ว ”
ชิน/ลีอา : “ ขอโทษค่ะ ” เพื่อนในห้องบางคนก็หันมาสนใจบางคนก็หัวเราะหน่อยๆ
ลีอา : “ เหม่ออะไรอน่ะ เรียกตั้งนานไม่ได้ยินหรอ ”
ชิน : “ ลีอาเคยเป็นไหมเวลาอยู่ใกล้คนที่เราแอบชอบเรามักจะทำตัวไม่ถูกอยากคุยด้วยแต่ไม่รู้จะคุยอะไรทำตัวไม่ถูกอ่ะ กลัวว่าเขาจะคิดว่าเราไม่อยากคุยกับเขา เราควรทำยังไงอ่ะลีอา ”
ลีอา : “ ไม่เห็นจะยากเลยลองปล่อยวางแล้วทำตามหัวใจต้องการสิ ทำตามความรู้สึกอ่ะทำเป็นไหม ” หญิงสาวพูดพร้อมเอามือจิ้มที่อกข้างซ้ายของเพื่อน
// ทำตามความรู้สึกงั้นหรอ\ ซินได้แต่คิดแล้วคิดอีกจนนึกขึ้นได้ว่าที่ผ่านมาตนได้แค่แอบมองตลอด ไม่เคยชวนเขาคุยก่อนเลย ถ้าไม่เดินหน้าจีบแล้วจะติดหรอ
ลีอามองเพื่อนที่มีสายตาเหมือนเปลวไฟลูกโซนก็ได้แต่หัวเราะในใจแล้วพูดพึมพำเบาๆกับตัวเอง สู้ๆล่ะยัยเพื่อนขี้อายถ้าไม่จีบเขาชาตินี้แล้วชาติไหนจะได้เป็นแฟนกันล่ะ
เวลาเลิกเรียนเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุดในช่วงนี้ เพราะจะได้มีเวลาว่างทำหลายๆอย่าง แต่แล้วความคิดนั้นต้องพังทลายลงเมื่ออาจารย์บอกให้ไปช่วยน้องๆเก็บขยะหน้าโรงเรียนยัยเพื่อนตัวดีก็หนีหายไปไหนก็ไม่รู้
“......”ในระหว่างที่กำลังเดินอยู่นั้นก็มีคนมาสะกิดข้างหลัง
“ ทำไมเดินมาคนเดียวล่ะลีอาหายไปไหน? ” เสียงทุ่มต่ำดังขึ้นไล่หลังฉันตอนที่กำลังเดิน หันกลับไปมองบอยที่ถือตะกร้าเก็บขยะ ผมสั้นที่ดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่นักแต่ดูสะอาดสะอ้าน ยิ้มหวานส่งมาให้ฉันที่กำลังจ้องมองยังไม่ยอมวางสายตา
สะกิด
ชิน : “ อะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ”
บอย : “ เราถามว่าทำไมถึงเดินมาคนเดียวล่ะ? ”
ชิน : “ ลีอาหายไปไหนก็ไม่รู้น่ะสิ ” หญิงสาวพูดพลางถอดหายใจ
บอย : “ งั้นเธอเดินไปกับเราก็ได้ จับตะกร้าอีกฝั่งให้เราหน่อยได้ไหม ”
ชิน : “ อื้ม ได้สิ ” หญิงสาวพูดด้วยใบหน้ายิ้มบางๆส่งให้ชายหนุ่มร่างสูง
ในระหว่างที่ชายหญิงเดินห่างออกไปไกลแล้วแต่ยังมี สายตาคู่นึงที่มองพวกเขาอยู่ไกลๆอย่างเคลือบแคลงสงสัย
นัท : “ ไอ้บอยมันหายหัวไปไหนของมันอีกว่ะ ”
“ มีใครเห็นมันบ้างไหม ”
เพื่อนชายคนหนึ่งในกลุ่มงพูดขึ้น“ ถามกูแล้วกูจะไปถามใครวะ ”
นัท : “ มึงเห็นมันหรือเปล่าวะไอ้โช ”
“.....”
“ กูไม่รู้ ” พูดเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วเดินออกไป
นัท : “ เอ้า อะไรของมัน ไปๆไปทำงานได้แล้ว ”
หลังจากฉันเก็บขยะหน้าโรงเรียนเสร็จแล้ว ก็มานั่งพักผ่อนตรงที่มานั่งข้างสนามโรงเรียนจู่ๆก็รู้สึกเย็นบริเวณหน้า
บอย : “ น้ำ จะได้หายเหนื่อย ” พูดเสร็จก็ยื่นน้ำขวดนึงให้ชิน
ชิน : “ ขอบใจนะ ”
บอย : “ ร้อนหรอหน้าแดงเชียว หืๆ(^^) ”
ชิน : “ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ ”
บอย : “ ที่นี่บรรยากาศดีเนาะ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่บรรยากาศวันนี้ดีกว่าทุกวันเลย ”
“......”
\ อะไรคือพูดแล้วหันมายิ้มให้เรา อย่าทำให้เราคิดไปเองคนเดียวสิ~ แต่บรรยากาศมันก็ดีกว่าทุกวันจริงๆนั่นแหละ การมาเก็บขยะหน้าโรงเรียนวันนี้ .....ก็อาจไม่ได้แย่อย่างที่คิด //
สายลมอ่อนๆพัดผ่านร่มต้นไม้ใหญ่ ใบไม้น้อยปลิวว่อนข้างสนาม ทำให้ผู้คนหายเหนื่อยจากแดดที่ทำให้อากาศร้อน เเละชายหญิงที่นั่งข้างๆกันที่มองดูบรรยากาศรอบข้าง....ใช่วันนี้มันไม่ได้แย่อย่างที่คิด
.
.
.
♥╣[-_-]╠♥ รับดีๆนะค่าาเรากำลังส่งหัวใจไปให้
( ˘ ³˘)♥
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments