บทนำ

...

"ชาวเดียเลนส์! พวกเจ้าจะต้องถูกประหารให้หมด พวกเจ้ามันคือปีศาจ บรรพบุรุษของปีศาจ!"

'ปีศาจ' ตอนเด็กฉันเคยสงสัยกับคำว่าปีศาจ ว่ามันคืออะไร แล้วทำไมพวกเขาถึงเรียกพวกเราว่าแบบนั้น..

"พ่อคะ หนูกลัวจังเลย.."

"ไม่ต้องกลัวนะลูก พ่อจะอยู่กับลูกเอง.."

"ล..แล้วแม่ละคะพ่อ!"

"......"

"ตอบหนูหน่อยสิคะ..."

"แม่ลูกนะ...ต..ตายไปแล้วละฮึก.."

"พ่อโกหกหนูใช่ไหมละ.." ตอนนั้นเสียงฉันสั่นมากเลยที่คิดว่าพ่อคงไม่ โกหกฉันหรอก แต่...

"พ่อไม่ได้โหกหรอกนะ...ฮือ"

มันก็ดันกลายเป็นจริง...ฉันนะเกลียดพวกมนุษย์ที่สุด อะไรที่คิดว่าเป็นภัยต่อตัวเองก็รีบกำจัดให้สูญพันธุ์สูญสิ้น แต่เมื่อตอนที่พวกเราชาวเดียเลนส์เคยมีผู้คุมครอง พวกมนุษย์ไม่เคยแม้แต่จะยุ่งกับพวกเรา พวกเราสองเผ่าพันธุ์ต่างแยกกันอยู่แต่เมื่อผู้คุมครองหายตัวไป จึงทำให้พวกมนุษย์คิดอยากเอาชนะกับบรรพบุรุษเดียเลยส์ จึงเกิดสงคราวกัน พวกเราชาวเดียเลนส์ไม่เคยก่อสงคราม แต่ต้องมาก่อนเพราะความจำเป็นที่จะต้องปกป้องบรรพบุรุษเดียเลนส์ แต่ฝั่งเราก็ดันแพ้ราบคาบ พวกเราชาวเดียเลนส์ที่เหลือรอดต่างกระจายไปทั่วทุกสารทิศ เพื่อปกป้องครอบครัวและพี่น้องตนเอง..พวกมนุษย์ตามไล่ล่าพวกเราเพียงเพราะแค่อยากได้ร่างอมตะและใช้ประโยช์จากร่างกายของพวกเราเพื่อความสวยงามให้แก่ตนเอง หรือจะนำไปประมูลขายเพื่อให้ได้เงินแก่ตนเอง ฉันเกลียดพวกเขามากในตอนที่ฉันอาศัยบนโลกมนุษย์นั้น ฉันเห็นถึงความโลภมาก และแย่งชิงกันเป็นใหญ่ ใช้อำนาจแย่งกัน ความรู้สึกของมนุษย์นั้นช่างเข้าใจยาก แต่ก็ยังมีความสวยงามในส่วนน้อยที่ฉันเจอ พวกเขาอ่อนโยน ใจ เมตตา แบ่งปัน มนุษย์มีหลากหลายอารมณ์จนบางครั้งฉันก็ตามไม่ทัน... แต่ฉันอยู่บนโลกนี้ก็นานแล้วอยู่กับพ่อแต่พ่อของฉันก็ได้จากไปแล้วเพราะพวกมนุษย์อีกเช่นเคย...

ฉันสัญญาว่าจะแก้แค้นให้บรรพบุรุษเดียเลนส์...พวกมนุษย์จะต้องได้รับมัน..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

เทียนหนึ่งเล่ม

