ตอนที่2

หลังจากที่ฉันฟังผู้ชายที่หน้าตาดูดีมีกะตังเล่าเรื่องต่างๆพร้อมบ่นน้อยใจที่ฉันลูกสาวคนเดียของเขาตื่นมาเเล้วจำตนไม่ได้ไปสักพักใหญ่ทุกอย่างก็ดีขึ้นฉันได้รู้ว่าผู้ชายที่วิ่งตาตื่นมากอดชั้นนั้นคือ เดวิท เกรนเลอร์

ผู้เป็นพ่อของร่างที่ฉันอยู่

ออใช่ตอนนี้ชั้นกลังรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่บ้านเพื่อนเเละก็ร่างตัวเองด้วย....

เเต่ตอนนี้ชั้นอยู่ร่างตัวประกอบหญิงฝ่ายนางเอกที่ตายเพราะสูญเสียบิดาไปกระทันหันความรู้ในการบริหารการเงินต่างๆก็ไม่มีสุดท้ายถูกญาติทรยศหักหลังชิงตำเเหน่งฮุบทรัพสินไปหมด...

เอมี่: "คุณหนูถึงเวลาทานยาเเล้วนะคะ..."

เสียงทักของสาวใช้ข้างตัวดังขึ้น...

จริงสิเอมี่คืนคนที่ว่างยาท่านพ่อร่างนี้นี่นาเหตุที่ไม่วางยาร่างนี้เพราะเดิมทีเจ้าของร่างก็ป่วยมาเเต่ไหนเเต่ไรเเล้วที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้เพราะอาศัยการเงินบิดาที่มหาสารในการหาหมอยารักษา

เซรีน: "ขอบคุณเเต่ตอนนี้ข้าขออยู่คนเดียวสักพัก.."

ฉันพูดพร้อมกวดสายตาดูรอบๆห้อง...

เอมี่: "ค่ะ คุณหนู"

หลังจากเอมี่สาวใช้โปรเจ้าของร่างเดิมออกไปแล้วฉันก็เดินสำรวจห้องไปทั่วทิศ...

เซรีน: "หูยย~ เซรีนเธอนี่นะไม่หัดเรียนอ่านเขียนกลยุทอะไรม่างเลยวันๆอบเเต่ยาไม่ออกลังกายม่าง...

หน้าตาก็สวยเเต่ดันซีดเซียวไปหมดเลยเนี่ย..."

ฉันมองกระจกขอบรวดลายดอกไม้สีทองประดับไข่มุกราคาสูงลิ้วพร้อมกับมองหน้าตาร่างตอนนี้...

ตอนนี้ฉันอาศัยร่างกายเธอจะถือว่าเธอก็คือชั้นละกันหลับให้สบายนะฉันจะจัดการปัญหาทุกอย่างต่อจากนี้ให้เธอเองง...(เสพสุขเเทนด้วย)..

เซรีน: "หน้าตาเธอระดับนี้ถ้าอยู่โลกฉันนะฟุๆดาราดังเเน่เลยย.."

ฉันพูดก่อนจะจับพิวหน้าตัวเองลูบเบาๆ

ผิวก็เนียนผมก็สวยนัยตาสองสีมีเสน่ห์สุดๆเลยย

....เเต่ตอนนี้ความซีดเซียวเเรงน้อยของเธอก็ทำชั้นเกียดนะอึกก~...

ฉันบ่นในใจจบก็ล้มหงายลงพื้นพรมเเดงนุ่มทันที...

ไม่มีเเรงเลย..

เดวิท: "ซะ...เซ.เซรีน!...โฮกก~ลูกพ่ออทำไมไม่นอนบนเตียงดีละลูกลุกขึ้นมาทำไมเนี่ยยโอ๋ๆๆ เเก้วตาดวงใจป๊าาหัวใจจะวายลูกพ่อฟื้นก็ดีเเล้วว.."

อึกก! ชั้นหายใจไม่อออกกก~

เซรีน: "ทะ...ท่าน พ่อ...ข้า"

เดวิท: "ละ..ลูกพ่อเจ้าเป็นไรไป! ไปเรียกท่านหมอมาเดี๋ยวนี้เร็วเข้า!!"

หะ! ไม่ใช่นะช่วยชั้นก่อนหายใจไม่อออกคลายกอดหน่อยเถอะ!! ชั้นเเกะมือท่านไม่ออกก!~

???: "ท่านเดวิทกระผมาเเล้วครับ! เเฮก!"

เสียงกระหอบกระหื่นตังขึ้นหลังจากประตูถูกเปิดออก

จังหวะเดียวกับที่ชั้นงัดเเรงทั้งหมดมาง้างเเขนพ่อออกจนหายใจคล้องขึ้น

เดวิท: "รีบมาตรวจลูกสาวข้านางต้องไม่เป็นอะไร!"

???: "ครับท่าน.."

คนที่ได้ชื่อว่าท่านหมอเดินเข้ามาใกล้ชั้นก่อนจะเริ่มทำการตรวจสอบตั้งเเต่หัวจรดท้าว

???: "ไม่มีไรต้องห่วงมากเเล้วนะครับ...คุณหนูอาการดีขึ้นจากเดิมไปมาก...น่าเเปลกนะครับเพราะเเทบไม่เคยมีใครรอดจากอาการเจ็บป่วยจากโรคจันทร์เล้นมาก่อน..คุณหนูคือคนที่4ครับที่รอดมาได้"

เดวิท: "จริงหรอ!"

ตอนนี้ฉันเห็นละคนที่ดีใจที่สุดเมื่อรู้ว่าฉันหายเจ็บป่วยได้...โหเซรีนฉันจะดูเเลพ่อจะขจัดภัยให้พ่อเธอต่อจากนี้เอง...

???: "ใช่ครับเพราะเเทบไม่เคยมีใครรอดมาจนถึงอายุสิบหกได้เเต่คุณหนูรอดมาได้จนอายุสิบเก้าเเละอีกอย่างต่อจากนี้อาการต่างๆคุณหนูจะดีขึ้นเรื่อยๆครับ.."

...เจ้าของร่างนี้เป็นโรคร้ายหรอเนี่ยกลังรู้..

เซรีน: "ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะคะว่าเเต่..หมอชื่อไรนะ?"

โฮบชั้นเผลอความเป็นกันเองซะเเล้ววว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***